INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2018 r. (data wpływu 6 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu usług świadczonych na rzecz spółki komandytowej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu usług świadczonych na rzecz spółki komandytowej.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną posiadającą uprawnienia doradcy podatkowego (dalej: „Wnioskodawczyni” lub „Wspólniczka”). Wnioskodawczyni jest wspólniczką osobowej spółki prawa handlowego – komplementariuszem w spółce komandytowej (dalej: „Spółka”).
Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest świadczenie kompleksowego doradztwa podatkowego i prawnego (dalej: „Usługi”).
Pozostałymi wspólnikami Spółki są radca prawny, adwokat oraz doradcy podatkowi (dalej: „Wspólnicy”), którzy w Spółce pełnią rolę komplementariuszy lub komandytariuszy. Jednym ze wspólników jest także Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zajmująca się świadczeniem usług w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz wsparcia administracyjnego (dalej „Sp. z o.o.”). Sp. z o.o. pełni w Spółce rolę komandytariusza. Razem z Wnioskodawczynią jest trzech komplementariuszy – osoby fizyczne i dwóch komandytariuszy – osoba fizyczna i osoba prawna. Ta liczba w przyszłości może ulec zmianie.
W celu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie doradztwa na rzecz podmiotów krajowych i zagranicznych (obsługa merytoryczna klientów Spółki) Spółka nabywa profesjonalne usługi w zakresie doradztwa prawnego oraz podatkowego od kilkunastu prawników oraz doradców podatkowych, z którymi zawiera umowy o pracę lub cywilnoprawne umowy o świadczenie usług.
Niezależnie od bycia komplementariuszem w Spółce i uzyskiwania przychodu z tytułu udziału w zysku osiągniętym przez Spółkę, Wnioskodawczyni będzie odpłatnie świadczyła na rzecz Spółki Usługi. Będą one świadczone na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między Spółką a Wnioskodawczynią, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię indywidualnej działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy Prawo przedsiębiorców.
W konsekwencji Wnioskodawczyni w relacjach ze Spółką wystąpi jako odrębny podmiot gospodarczy (Wnioskodawczyni posiada odrębne od Spółki numery REGON i NIP). Z tytułu świadczenia Usług Wspólniczka będzie wystawiać na Spółkę faktury VAT (podatek od towarów i usług) jako podwykonawca Spółki, stanowiące podstawę do wypłaty wynagrodzenia (dalej: „Wynagrodzenie”). Swoje Wynagrodzenie będzie ona wykazywała dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych jako przychód z prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej.
Pozostali Wspólnicy Spółki będący osobami fizycznymi (komplementariusze i komandytariusz), którzy również prowadzą indywidualną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i posiadają odrębne od Spółki numery REGON i NIP, zamierzają zawrzeć ze Spółką analogiczne umowy o współpracy. Będą oni z tego tytułu wystawiać na Spółkę faktury VAT. Podobnie Sp. z o.o. będzie wystawiać na Spółkę faktury VAT za świadczenie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych i podatkowych oraz wsparcia administracyjnego. W przyszłości do Spółki dołączyć mogą nowi Wspólnicy (osoby fizyczne), którzy również będą działać na podobnych zasadach.
Wynagrodzenie Wnioskodawczyni oraz innych Wspólników oraz Sp. z o.o. z tytułu świadczonych usług na rzecz Spółki będzie wypłacane niezależnie od ewentualnego udziału w zysku Spółki, przysługującemu każdemu ze Wspólników i Sp. z o.o. na zasadach określonych w umowie Spółki.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
- Czy poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę Wnioskodawczyni Wynagrodzenia z tytułu świadczonych Usług, udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawczyni, jako Wspólniczki, koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez nią udziału w zysku określonego w umowie Spółki?
- Czy poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę pozostałym Wspólnikom oraz Sp. z o.o. wynagrodzeń z tytułu świadczonych przez nich szeroko rozumianych Usług, udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawczyni, jako Wspólniczki, koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez nią udziału w zysku określonego w umowie Spółki?
Stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1.
W ocenie Wnioskodawczyni poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę Wnioskodawczyni Wynagrodzenia z tytułu świadczonych Usług, udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawczyni, jako Wspólniczki, koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez nią udziału w zysku określonego w umowie Spółki.
Stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 2.
W ocenie Wnioskodawczyni poniesione przez Spółkę wydatki na wypłatę pozostałym Wspólnikom oraz Sp. z o.o. wynagrodzeń z tytułu świadczonych przez nich Usług, udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawczyni, jako Wspólniczki, koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez nią udziału w zysku określonego w umowie Spółki.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni.
Ad 1 i Ad 2.
Spółka komandytowa jest spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej. Podatnikami są zatem poszczególni Wspólnicy Spółki (w tym Sp. z o.o.), a nie sama Spółka. W konsekwencji tylko Wspólnicy Spółki mogą dokonywać odliczeń kosztów uzyskania przychodów ze wspólnego źródła przychodów.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Stosownie do art. 8 ust. 2 Ustawy o PIT wskazane zasady stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.
W myśl art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
W przytoczonym przepisie art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT nie wskazano wprost, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są koszty związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem że podatnik wykaże, iż zostały one właśnie w takim celu, w sposób racjonalny poniesione. W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23 Ustawy o PIT, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem – wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien spełniać łącznie następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
- jest definitywny,
- pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
- nie być kosztem nieuznawanym za koszty uzyskania przychodów, stosownie do art. 23 Ustawy o PIT;
- być właściwie udokumentowany.
W ocenie Wnioskodawczyni, mając na uwadze, iż świadczone przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki Usługi w sposób bezpośredni są związane z usługami, jakie Spółka świadczy swoim klientom, występuje bezpośredni związek pomiędzy poniesionym wydatkiem z tytułu wypłaty Wynagrodzenia Wspólnikom a przychodami osiąganymi przez Spółkę. Wskazany koszt uzyskania przychodu zastanie również właściwie udokumentowany wystawioną na rzecz Spółki fakturą VAT oraz zostanie pokryty z zasobów majątkowych Spółki.
Co więcej, zauważyć należy, iż w sytuacji gdy wspólnik będący wspólnikiem spółki komandytowej świadczy usługi dla tej spółki, jako odrębny podmiot prowadzący działalność gospodarczą na własny rachunek, to transakcje zawierane z ww. spółką następują w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze.
Przepisy Ustawy o PIT nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki komandytowej, w której jest również wspólnikiem.
Reasumując, sam fakt, iż Wnioskodawczyni świadcząca Usługi jest jednocześnie Wspólniczką Spółki w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, nie stoi na przeszkodzie do zaliczenia wydatków na nabycie tych Usług do kosztów uzyskania przychodów.
Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawczyni, wydatek z tytułu wypłaty Wynagrodzenia za świadczone Usługi nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23 Ustawy o PIT, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów.
W szczególności, w zaistniałej sytuacji nie ma podstaw do zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki.
Wykonywanie przez Wnioskodawczynię Usług następuje w oparciu o stosunek prawny (cywilnoprawną umowę) łączący, jak zostało to podkreślone wcześniej, dwa odrębne podmioty gospodarcze – Wnioskodawczynię jako osobę prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą oraz Spółkę. Dlatego też wykonywanie usług w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie może być uznane za pracę własną w rozumieniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT.
Jednocześnie wydatek ten będzie stanowić koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawczyni, która wykonała Usługę, na zasadach określonych w art. 8 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 2 Ustawy o PIT, tj. proporcjonalnie do prawa wspólnika do udziału w zysku Spółki. Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro uczestniczy ona w przychodach i kosztach Spółki, zgodnie z proporcją przysługującego jej udziału w zysku, brak jest podstaw, aby wyłączyć z tego podziału koszty ponoszone przez Spółkę z tytułu wypłacanego Wnioskodawczyni oraz innym Wspólnikom wynagrodzenia za usługi świadczone przez nich na rzecz Spółki, na podstawie umów o świadczenie usług.
Wnioskodawczyni, zawierając umowę ze Spółką, będzie miała na uwadze treść przepisów art. 25 ustawy o PIT, dotyczących transakcji między podmiotami powiązanymi. Stosownie do treści art. 25 ust. 5 w związku z art. 25 ust. 1 i 4 ww. ustawy, jeżeli w wyniku powiązań majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.
Wnioskodawczyni wskazuje, że jej stanowisko jest zgodne z wykładnią prezentowaną przez Organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, wydawanych w innych sprawach w porównywalnych stanach faktycznych odnośnie spółek partnerskich, jak i komandytowych.
Przykładowo można wskazać:
- interpretację indywidualną z dnia 14 października 2016 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPB3/4511-294/16-2/AD,
- interpretację indywidualną z dnia 10 listopada 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPB1/4511-1075/15-2/ES,
- interpretację indywidualną z dnia 11 października 2013 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie znak IPPB1/415-830/13-2/IF,
- interpretację indywidualną z dnia 15 października 2013 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPB1/415-827/13-2/MT,
- interpretację indywidualną z dnia 10 listopada 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPB1/4511-1074/15-2/ES,
- interpretację indywidualną z dnia 2 grudnia 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPB1/4511-1282/15-2/ES.
Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, powołane przepisy prawa oraz przyjętą praktykę Organów podatkowych, wskazać należy, że sam fakt, iż Wspólniczką Spółki jest ta sama osoba, która świadczy Usługi na rzecz Spółki, nie stanowi przeszkody dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie Usług Wspólniczki – świadczonych przez nią w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej.
Zatem wydatek Spółki z tytułu Usługi doradztwa podatkowego zakupionej od przedsiębiorcy będącego Wspólniczką tej Spółki, udokumentowany fakturą wystawioną przez taką Wspólniczkę, stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestniczenia w Spółce dla Wnioskodawczyni będącej jednym ze Wspólników Kancelarii proporcjonalnie do udziału w przychodach, określonego w umowie, z uwzględnieniem warunków określonych w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.
Na tej samej zasadzie wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie usług od pozostałych Wspólników i Sp. z o.o., udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez nią udziału w zysku określonego w umowie Spółki.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy koszt poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:
- wydatek został poniesiony przez podatnika,
- jest definitywny, a więc bezzwrotny,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną − także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną posiadającą uprawnienia doradcy podatkowego. Wnioskodawczyni jest wspólniczką osobowej spółki prawa handlowego − komplementariuszem w spółce komandytowej (dalej: Spółka). Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest świadczenie kompleksowego doradztwa podatkowego i prawnego. W celu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie doradztwa na rzecz podmiotów krajowych i zagranicznych (obsługa merytoryczna klientów Spółki) Spółka nabywa profesjonalne usługi w zakresie doradztwa prawnego oraz podatkowego od kilkunastu prawników oraz doradców podatkowych, z którymi zawiera umowy o pracę lub cywilnoprawne umowy o świadczenie usług. Niezależnie od bycia komplementariuszem w Spółce i uzyskiwania przychodu z tytułu udziału w zysku osiągniętym przez Spółkę, Wnioskodawczyni będzie odpłatnie świadczyła na rzecz Spółki usługi. Będą one świadczone na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między Spółką a Wnioskodawczynią w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię indywidualnej działalności gospodarczej. W konsekwencji Wnioskodawczyni w relacjach ze Spółką wystąpi jako odrębny podmiot gospodarczy. Z tytułu świadczenia usług Wnioskodawczyni będzie wystawiać na Spółkę faktury VAT jako podwykonawca Spółki, stanowiące podstawę do wypłaty wynagrodzenia. Swoje wynagrodzenie będzie ona wykazywała jako przychód z prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej. Pozostali wspólnicy Spółki, będący osobami fizycznymi (komplementariusze i komandytariusz), którzy również prowadzą indywidualną działalność gospodarczą, zamierzają zawrzeć ze Spółką analogiczne umowy o współpracy. Będą oni z tego tytułu wystawiać na Spółkę faktury VAT. Także Sp. z o.o. (komandytariusz Spółki) będzie wystawiać na Spółkę faktury VAT za świadczenie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych i podatkowych oraz wsparcia administracyjnego. Wynagrodzenie Wnioskodawczyni oraz pozostałych wspólników z tytułu świadczonych usług na rzecz Spółki będzie wypłacane niezależnie od ewentualnego udziału w zysku Spółki, przysługującemu każdemu ze wspólników na zasadach określonych w umowie Spółki.
Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy wspólnik spółki komandytowej świadczy usługi dla tej spółki, jako odrębny podmiot prowadzący działalność gospodarczą na własny rachunek, to transakcje zawierane z tą spółką następują na podstawie stosunku prawnego łączącego dwa odrębne podmioty gospodarcze. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki komandytowej, w której jest również wspólnikiem. Sam fakt, że wspólnikiem spółki komandytowej jest ta sama osoba, która świadczy usługi na rzecz spółki, nie stanowi przeszkody do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wspólników spółki komandytowej wydatków na nabycie usług od wspólnika, świadczonych przez niego w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej.
W rozpatrywanej sprawie świadczenie przez Wnioskodawczynię usług nastąpi na podstawie stosunku prawnego (umowy cywilnoprawnej) łączącego dwa odrębne podmioty gospodarcze − Wnioskodawczynię (jako osobę prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą) oraz Spółkę. Dlatego też wykonywanie usług w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie może być uznane za pracę własną w rozumieniu przepisu art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że wydatki Spółki na nabycie usług świadczonych przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile w istocie wydatki te spełniać będą przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W analogicznym związku będą również pozostawać wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz pozostałych wspólników z tytułu świadczenia przez te podmioty na rzecz Spółki usług dokumentowanych fakturami VAT wystawianymi na Spółkę.
Przy czym dla Wnioskodawczyni, jako wspólnika Spółki, ww. wydatki będą mogły stanowić koszty podatkowe, proporcjonalnie do jej udziału w zysku Spółki.
Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.
W myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki komandytowej, w której jest również wspólnikiem. Jednak zawieranie tego typu transakcji podporządkowane jest określonym wymogom.
Prowadzący takie odrębne działalności gospodarcze, zawierający umowy między sobą powinni mieć na uwadze treść przepisów art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczących transakcji między podmiotami powiązanymi.
Stosownie do treści art. 25 ust. 5 w związku z art. 25 ust. 1 i 4 ww. ustawy jeżeli w wyniku powiązań majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały − dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.
Zatem sam fakt, że wspólnikiem spółki komandytowej jest ta sama osoba, która świadczy usługi na rzecz spółki, nie stanowi przeszkody do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tej spółki wydatków na nabycie usług wspólnika − świadczonych przez niego w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej. Jednak ustalając warunki ww. usług, należy uwzględniać zapisy wskazanego powyżej art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Reasumując − wydatki poniesione przez Spółkę zarówno na wypłatę Wnioskodawczyni Wynagrodzenia z tytułu świadczonych Usług, jak i na wypłatę pozostałym Wspólnikom oraz Sp. z o.o. wynagrodzeń z tytułu świadczonych przez nich szeroko rozumianych Usług, spełniające warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, udokumentowane fakturami VAT, będą stanowiły dla Wnioskodawczyni − jako Wspólniczki − koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce, proporcjonalnie do posiadanego przez nią udziału w zysku określonego w umowie Spółki.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.