Interpretacja dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych przez podatniczkę na dochodzenie odsetek od odszkodowania przyznanego jej wyrokiem sądu. Organ podatkowy uznał, że te wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu z tytułu otrzymanych odsetek, ponieważ istnieje związek przyczynowo-skutkowy między wydatkami a uzyskanym przychodem. W związku z tym organ uznał stanowisko podatniczki za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2018 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 6 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2018 r. (data wpływu do tutejszego organu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odsetek od odszkodowania poniesionych wydatków związanych z dochodzeniem tych roszczeń – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odsetek od odszkodowania poniesionych wydatków związanych z dochodzeniem tych roszczeń.
Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 9 maja 2018 r. znak 0115-KDIT2-2.4011.160.2018.1.MM wezwano Wnioskodawczynię do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono w dniu 22 maja 2018 r.
We wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wyrokiem sądu zostało Wnioskodawczyni przyznane odszkodowanie z ubezpieczenia OC za śmierć syna. Ww. wyrokiem zostały przyznane również odsetki od tego odszkodowania. Ubezpieczyciel wypłacił Wnioskodawczyni tylko odszkodowanie, natomiast zasądzonych przez Sąd odsetek – pomimo licznych interwencji – nie wypłacił. Dlatego też Wnioskodawczyni zwróciła się do Biura Obsługi Szkód Powypadkowych, by otrzymać zasądzone wyrokiem Sądu odsetki. Wnioskodawczyni otrzymała należne odsetki, a za zgłoszoną usługę Biuro wystawiło fakturę VAT (podatek od towarów i usług) … na kwotę 25.666 zł 02 gr.
Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz zakres kompetencji przyznanych tutejszemu organowi uznano, że intencją Wnioskodawczyni było uzyskanie odpowiedzi na następujące pytanie.
Czy wydatki wykazane na fakturze VAT nr `(...)` - poniesione w związku z dochodzeniem odsetek od odszkodowania z tytułu ubezpieczenia OC za śmierć syna, które zostały przyznane na mocy wyroku sądowego - stanowią koszt uzyskania przychodu tych odsetek?
Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota którą wydatkowała na usługi Biura Obsługi Szkód Powypadkowych związana z dochodzeniem roszczeń przez ww. firmę (która ją reprezentowała) stanowi koszt uzyskania przychodu w stosunku do odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty odszkodowania.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 3042 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.
Jak wynika z opisu stanu faktycznego, wyrokiem sądu zostało Wnioskodawczyni przyznane odszkodowanie z ubezpieczenia OC za śmierć syna. Ww. wyrokiem zostały przyznane również odsetki od tego odszkodowania. Ubezpieczyciel wypłacił Wnioskodawczyni tylko odszkodowanie, natomiast zasądzonych przez sąd odsetek – pomimo licznych interwencji – nie wypłacił. Dlatego też Wnioskodawczyni zwróciła się do Biura Obsługi Szkód Powypadkowych, by otrzymać zasądzone wyrokiem sądu odsetki. Wnioskodawczyni otrzymała należne odsetki, a za zgłoszoną usługę Biuro wystawiło fakturę VAT nr … na kwotę 25.666 zł 02 gr.
Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wypłacone odsetki mieszczą się w dyspozycji art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowią przychód podlegający opodatkowaniu, który zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 cytowanej ustawy należy wykazać w zeznaniu za rok podatkowy, w którym nastąpiła wypłata odsetek.
W kwestii kwalifikacji poniesionych przez Wnioskodawczynię wydatków związanych z dochodzeniem od Ubezpieczyciela roszczeń (odsetek od odszkodowania przyznanych wyrokiem sądu) do kosztów uzyskania przychodów istotnym pozostaje art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo – skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.
Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:
W niniejszej sprawie występuje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy uzyskanym przez Wnioskodawczynię przychodem, a poniesionym wydatkiem z tytułu dochodzenia roszczeń o wypłatę odsetek od odszkodowania, co oznacza, że wydatek z tego tytułu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Zatem skoro – jak wynika z treści wniosku – wydatki te zostały poniesione w celu uzyskania należnych odsetek od odszkodowania za śmierć syna i zostały udokumentowane wystawioną przez Biuro Obsługi Szkód Powypadkowych fakturą VAT, to wydatki te Wnioskodawczyni może zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodu z tytułu otrzymanych odsetek.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.
Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili