0114-KDIP3-1.4011.195.2018.1.IF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2018 r. (data wpływu 9 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącym stroną postępowania: Panią Marzenę G.;

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Pana Pawła G.

Przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 7 października 1995 r. Zainteresowany będący stroną postępowania (w dalszej treści: Wnioskodawca) zawarł związek małżeński. Mąż Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie Zainteresowany niebędący stroną postępowania (w dalszej treści: Zainteresowany), na podstawie umowy sprzedaży zawartej 27 czerwca 1990 r. stał się właścicielem nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę rolną (w dalszej treści: nieruchomość).

Na skutek notarialnego rozszerzenia wspólności majątkowej, które nastąpiło w dniu 12 listopada 2012 r., nieruchomość została objęta ustawową wspólnością majątkową małżeńską Wnioskodawcy i Zainteresowanego. Wnioskodawca wraz z Zainteresowanym prowadzi indywidualne gospodarstwo rolne, w skład którego wchodzi nieruchomość.

Z tytułu prowadzonej działalności rolniczej Zainteresowany jest podatnikiem:

1. podatku rolnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym,
2. podatku o towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku o towarów i usług (rozliczenie na zasadach ogólnych w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług).

Dodatkowo, Zainteresowany przez określoną cześć każdego roku prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Wyłącznym przedmiotem działalności gospodarczej, potwierdzonej wpisem w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej), jest działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną, określona kodem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 01.61.Z. Działalność polega na świadczeniu usług cięcia zboża kombajnem.

Jedynym środkiem trwałym działalności gospodarczej jest kombajn zbożowy. Nieruchomość nigdy nie była użytkowana oraz wykorzystywana do prowadzenia ww. działalności gospodarczej.

Wnioskodawca poza wskazanym powyżej prowadzeniem - wraz Zainteresowanym - działalności rolniczej (w ramach indywidualnego gospodarstwa rolnego), nigdy nie prowadził jak i nie prowadzi jakiejkolwiek innej działalności. Zainteresowany prowadzi wyłącznie działalność wyżej opisaną.

W dniu 28 czerwca 2017 r. Wnioskodawca wraz z mężem na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego, sprzedali nieruchomość. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, prowadzonej przez Zainteresowanego: w umowie sprzedaży, po stronie sprzedawcy byli Wnioskodawca oraz Zainteresowany, z uwagi na wspólność majątkową małżeńską, jaką jest objęta nieruchomość.

Uwzględniając okoliczność, że nieruchomość stanowi część gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawcę z Zainteresowanym, transakcja sprzedaży została potwierdzona wystawieniem przez Zainteresowanego faktury VAT (podatek od towarów i usług).

Na fakturze widnieje NIP oraz REGON przypisany do prowadzonej działalności rolniczej. Nabywcą nieruchomości jest spółka prawa handlowego pod firmą: Z. SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej na majątek osobisty męża (nieruchomość) jest dla Wnioskodawcy nabyciem i tym samym źródłem przychodu?
2. Czy sprzedaż (28 czerwca 2017 r.) nieruchomości objętej wspólnością majątkową małżeńską, która powstała na skutek notarialnego rozszerzenia wspólności na majątek osobisty męża (12 listopada 2012 r.) powoduje powstanie obowiązku podatkowego w stosunku do Wnioskodawcy - podatek dochodowy od osób fizycznych (sprzedaż nieruchomości - poniżej 5 lat od daty rozszerzenia współwłasności małżeńskiej majątkowej)?

Zdaniem Zainteresowanych,

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej na majątek osobisty męża, obejmujące także nieruchomość, nie stanowi nabycia i nie jest jego przychodem, gdyż na podstawie rozszerzenia wspólności nie dochodzi do nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 2

Sprzedaż nieruchomości wspólnej majątkowej małżeńskiej, która powstała na skutek notarialnego rozszerzenia na majątek osobisty męża (12 listopada 2012 r.) nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w stosunku do Wnioskodawcy - podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na podstawie art. 31 ust. 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków, należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć. Celem umowy rozszerzającej wspólność majątkową, jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny. Z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową, nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy. Tym samym nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej), strona takiej umowy (mąż Wnioskodawcy) wyzbył się prawa do tej rzeczy. Powyższe twierdzenie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych m.in. wyroku z 7 kwietnia 2016 r., pod sygnaturą II FSK 313/14 (www.orzeczenia.nsa.gov.pl). W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof) źródłem przychodów jest: odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Ustawa updof nie zawiera definicji „nabycia". Mając na uwadze powyżej zamieszczoną analizę, rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej ma charakter organizacyjny i tym samym nie stanowi nabycia w rozumieniu ustawy updof. Małżeńska umowa majątkowa, w tym przypadku rozszerzająca wspólność majątkową, nie jest tożsama ze zbyciem ani z nabyciem poszczególnych składników majątku, ani z nabyciem udziałów w tym majątku. Podsumowując powyższe, za datę nabycia prawa własności do nieruchomości, które znajdowało się uprzednio w majątku odrębnym męża Wnioskodawcy, a następnie zostało włączone do majątku wspólnego małżonków, w drodze rozszerzenia ustawowej wspólności majątkowej, należy przyjąć dzień, w którym mąż Wnioskodawcy nabył to prawo do majątku odrębnego. W konsekwencji, na drodze postanowień zawartych w akcie notarialnym z dnia 12 listopada 2012 r., które rozszerzyły wspólność ustawową. Wnioskodawca stał się współwłaścicielem prawa własności nieruchomości nabytego przez męża 27 czerwca 1990 r. Dokonana w dniu 28 czerwca 2017 r. przez Wnioskodawcę i jego męża sprzedaż prawa własności nieruchomości, nastąpiła po upływie pięciu lat od końca roku, w którym prawo to nabyto, zatem nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a updof, a co za tym idzie - nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego w związku ze sprzedażą nieruchomości. Powyżej prezentowe stanowisko odzwierciedla tak orzecznictwo sądów administracyjnych (m.in. wyrok NSA z 31 maja 2017 r., sygn. II FSK 1236/15, wyrok NSA z 7 marca 2017 r., sygn. II FSK 410/15, wyrok NSA z 31 maja 2017 r., sygn. II FSK 1236/15), jak i aktualne interpretacje indywidualne wydawane przez Krajową Informację Skarbową (m.in. interpretacje indywidualne: z dnia 12 marca 2018 r. pod sygnaturą 0115-KDIT2-3.4011.10.2018.2.MJ, z dnia 23 lutego 2018 r. pod sygnaturą 0115-KDIT2-3.4011.26.2018.1.KP, z dnia 13 lutego 2018 r. pod sygnaturą IPPB4/4511-492/15/17-3/S/JK3). Jednym z warunków dla uznania odpłatnego zbycia nieruchomości za źródło przychodu, określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a updof, jest by odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej. Uwzględniając powyższą analizę, dot. braku podstaw dla uznania, że rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej nie stanowi nabycia w rozumieniu updof, zastosowanie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a updof jest możliwe, gdyż zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej. Nieruchomość nigdy nie była użytkowana oraz wykorzystywana przez Wnioskodawcę, jak i Zainteresowanego, do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca poza prowadzeniem wraz Zainteresowanym działalności rolniczej, w ramach indywidualnego gospodarstwa rolnego nigdy nie prowadził, jak i niej prowadzi jakiejkolwiek innej działalności. Zainteresowany prowadzi wyłącznie działalność w ramach indywidualnego gospodarstwa rolnego, którego część stanowi nieruchomość oraz działalność gospodarczą w postaci działalności usługowej wspomagającej produkcję roślinną, określoną kodem PKD 01.61.Z. Jedynym środkiem trwałym działalności gospodarczej jest kombajn zbożowy. Nieruchomość nigdy nie była użytkowana oraz wykorzystywana do prowadzenia ww. działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, zastosowanie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a updof jest możliwe, gdyż zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej. Fakt prowadzenia przez męża Wnioskodawcy działalności gospodarczej nie ma wpływu na ocenę prawno-podatkową, stosowania przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a updof, gdyż nieruchomość nigdy nie była użytkowana oraz wykorzystywana przez męża Wnioskodawcy do prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu, ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że mąż Wnioskodawczyni nabył w 1990 r., a więc przed zawarciem związku małżeńskiego, nieruchomość stanowiącą niezabudowaną działkę rolną. Własność ta umową zawartą w 2012 r. została rozszerzona na rzecz Wnioskodawczyni. Małżonkowie w 2017 r. dokonali sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej oraz sprzedaż tej nieruchomości nie nastąpiła w ramach prowadzonej działalności usługowej.

Dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy istotne jest ustalenie, czy włączenie nieruchomości stanowiącej majątek osobisty męża do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową stanowi jego nabycie przez drugiego małżonka w rozumieniu ww. przepisu.

W związku z powyższym faktem należy wyjaśnić, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowizn, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 k.r.o.). Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej.

Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

W powyższej kwestii wykształciła się bowiem jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych prezentująca odmienne stanowisko wskazujące, że rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przykładowo, pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r. sygn. II FSK 1110/14. W wyroku NSA podkreślił, że małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 k.r.o. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2015 r., I CA 185/15, LEX nr 1808658). Tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków NSA i WSA (przykładowo: wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r. sygn. II FSK 456/15, wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r. sygn. II FSK 313/14, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2013 r. sygn. I SA/Rz 949/13, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r. sygn. I SA/Gd 964/14).

Tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy (mąż Wnioskodawczyni) wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

Włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że za datę nabycia działki, która stanowiła wcześniej majątek odrębny małżonka, należy przyjąć dzień, w którym małżonek nabył tą nieruchomość gruntową do majątku odrębnego.

W konsekwencji w wyniku zawarcia w 2012 r. umowy rozszerzającej wspólność ustawową Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielem nieruchomości nabytej w 1990 r.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż dokonana w 2017 r. sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat od końca roku, w którym ją nabyto, zatem sprzedaż ta nie będzie stanowiła źródła przychodów podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8.

Wobec powyższego stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa