0115-KDIT2-2.4011.384.2017.2.MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2017 r. (data wpływu 17 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 stycznia 2018 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 9 stycznia 2018 r. oraz pismem z dnia 10 stycznia 2017 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 18 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Z uwagi, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem nr 0115-KDIT2-2.4011.384.2017.1.MM z dnia 22 grudnia 2017 r. wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia stwierdzonych braków formalnych. Ww. wniosek uzupełniony został pismem z dnia 2 stycznia 2018 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 9 stycznia 2018 r.) oraz pismem z dnia 10 stycznia 2018 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 18 stycznia 2018 r.).

We wniosku tym oraz w pismach uzupełniających przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o zakwalifikowaniu do II grupy inwalidzkiej wydane dnia 24 lutego 1999 r. przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności. W orzeczeniu tym ustalono umiarkowany stopień niepełnosprawności od dnia 24 lutego 1999 r. według kodu „S”. Orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter trwały, a orzeczenie zostało wydane na stałe. Wnioskodawczyni jest chora na cukrzycę. W sierpniu 2017 r. doszło u Wnioskodawczyni do pogorszenia widzenia i lekarz okulista stwierdził chorobę oczu – wysiękowe zwyrodnienie plamki żółtej. Jedynym wyjściem – by Wnioskodawczyni nie została osobą niewidomą – było zastosowanie zastrzyków do oczu. Dlatego też Wnioskodawczyni w miesiącu wrześniu i październiku 2017 r. zakupiła zastrzyki Eylea w Przychodni Chirurgii. Zastrzyki te należy stosować raz w miesiącu, a jeden zastrzyk kosztuje 1.600 zł. Przychodnia wystawiła Wnioskodawczyni fakturę, na której – w rubryce nazwa towaru lub usługi wskazała „iniekcja doszklista” za kwotę 1.600 zł. Wnioskodawczyni uzyskała informację, że prerparat zastosowany w tym zastrzyku kosztuje 800. Płacąc 1.600 zł za zastrzyk Wnioskodawczyni zapłaciła zatem również za zakup leku. W związku z tym Wnioskodawczyni prosiła, by wartość leku została wpisana na fakturze, lecz pracownicy Przychodni stwierdzili, że „tylko tak wystawiają faktury” mogą natomiast wystawić jej stosowne zaświadczenie, w którym wskażą, że lek Eylea kosztuje 800 zł. Za zastrzyki w łącznej kwocie 3.200 zł Wnioskodawczyni zapłaciła sama i żadna instytucja nie zwróciła jej, ani nie zwróci poniesionych wydatków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć wydatki na zakup leku w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki na zakup leku Eylea wykorzystanego do zastrzyku do oka podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b - 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Stosownie do art. 26 ust. 7b ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że podstawowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest posiadanie przez osobę, która poniosła wydatek m.in. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności. Wydatki na zakup leków – stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 12 tej ustawy - podlegają odliczeniu jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo). Przy czym powyższy fakt nie musi zostać potwierdzony zaświadczeniem wystawionym przez lekarza specjalistę, przedstawienie przez podatnika kopii recepty, z której będzie wynikało, że zostały mu przepisane określone leki przez lekarza specjalistę, powinno być wystarczającym dowodem na potwierdzenie faktu, że lekarz specjalista stwierdził, że podatnik ten powinien stosować dany lek.

Jak wynika z opisanego stanu faktycznego, Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o zakwalifikowaniu do II grupy inwalidzkiej wydane dnia 24 lutego 1999 r. przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności. W orzeczeniu tym ustalono umiarkowany stopień niepełnosprawności od dnia 24 lutego 1999 r. według kodu „S”. Orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter trwały, a orzeczenie zostało wydane na stałe. Wnioskodawczyni jest chora na cukrzycę. W sierpniu 2017 r. doszło u Wnioskodawczyni do pogorszenia widzenia i lekarz okulista stwierdził chorobę oczu – wysiękowe zwyrodnienie plamki żółtej. Jedynym wyjściem – by Wnioskodawczyni nie została osobą niewidomą – było zastosowanie zastrzyków do oczu. Dlatego też Wnioskodawczyni w miesiącu wrześniu i październiku 2017 r. zakupiła zastrzyki Eylea w Przychodni Chirurgii. Zastrzyki te należy stosować raz w miesiącu, a jeden zastrzyk kosztuje 1.600 zł. Przychodnia wystawiła Wnioskodawczyni fakturę, na której – w rubryce nazwa towaru lub usługi wskazała „iniekcja doszklista” za kwotę 1.600 zł. Wnioskodawczyni uzyskała informację, że prerparat zastosowany w tym zastrzyku kosztuje 800. Płacąc 1.600 zł za zastrzyk Wnioskodawczyni zapłaciła zatem również za zakup leku. W związku z tym Wnioskodawczyni prosiła, by wartość leku została wpisana na fakturze, lecz pracownicy Przychodni stwierdzili, że „tylko tak wystawiają faktury”, mogą natomiast wystawić jej stosowne zaświadczenie, w którym wskażą, że lek Eylea kosztuje 800 zł. Za zastrzyki w łącznej kwocie 3.200 zł Wnioskodawczyni zapłaciła sama i żadna instytucja nie zwróciła, ani nie zwróci jej poniesionych wydatków.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku” – a zatem posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 2211). Z definicji zawartych w art. 2 ww. ustawy wynika, że:

• lekiem aptecznym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydawania w tej aptece (pkt 10),
• lekiem gotowym jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu (pkt 11),
• lekiem recepturowym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej (pkt 12),
• produktem leczniczym - jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne (pkt 32).

Wykaz produktów spełniających cechy „leku” na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto do obrotu dopuszczone zostają bez konieczności uzyskania pozwolenia, produkty lecznicze sprowadzane z zagranicy, jeżeli ich stosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta, pod warunkiem, że dany produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany i posiada aktualne pozwolenie dopuszczenia do obrotu. Podstawą sprowadzenia takiego produktu leczniczego jest jednak zapotrzebowanie szpitala albo lekarza prowadzącego leczenie poza szpitalem, potwierdzone przez konsultanta z danej dziedziny medycyny.

Jak z powyższego wynika osoba niepełnosprawna, która chce skorzystać z ulgi przewidzianej przez ustawodawcę w treści art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi spełnić następujące warunki:

• dokonać zakupu produktów spełniających cechy „leku”,
• ponieść w danym miesiącu wydatki na zakup leków powyżej kwoty 100 zł,
• posiadać imienny dokument potwierdzający poniesienie wydatku z tego tytułu (np. faktury),
• posiadać potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconych leków.

Analizując uprawnienie do odliczania na podstawie treść art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych preparatu Eleya wykorzystanego do zastrzyku, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, która posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, przysługuje prawo do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup leku, o ile produkt ten rzeczywiście spełnia cechy „leku” w rozumieniu powołanej powyżej ustawy – Prawo farmaceutyczne i o ile spełnione zostaną również wszystkie inne warunki określone w treści powołanego wyżej art. 26 ust. 7b, 7d i 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Takim warunkiem jest m.in. posiadanie imiennego dokumentu stwierdzającego poniesienie wydatku (przy czym nie musi być to faktura VAT (podatek od towarów i usług)), w którym wskazane zostaną dane identyfikujące kupującego i sprzedającego, rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwota zapłaty za towar lub usługę (w przedmiotowej sprawie kwota zapłaty za lek). Zatem samo posiadanie faktury, w której wystawca – Przychodnia Chirurgii – w rubryce nazwa towaru lub usługi – wskazała „iniekcja doszklista” za kwotę 1.600 zł nie uprawnia Wnioskodawczyni do dokonania odliczenia wydatków na zakup ww. leku. W sytuacji, gdy oprócz ww. faktury Wnioskodawczyni będzie dysponowała dokumentem wystawionym przez ww. Przychodnię, potwierdzającym zakup przez Wnioskodawczynię leku Eyela oraz wskazującym kwotę zapłaconą z tego tytułu, jak również będzie posiadała potwierdzenie wydane przez lekarza specjalistę, że ww. lek powinna stosować (stale lub czasowo) będzie mogła od dochodu uzyskanego w 2017 r. – w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej - odliczyć kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi w danym miesiącu wydatkami na zakup ww. leku, a kwotą 100 zł.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-00 Bielsko-Biała.