Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w miejscowości X, jednak z uwagi na nawiązanie stałej współpracy z podmiotem w mieście Y, planuje wynająć mieszkanie w tym mieście, gdzie będzie przebywał w czasie wolnym w celu prawidłowego świadczenia usług. Wnioskodawca pyta, czy koszt wynajmu tego mieszkania może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Organ podatkowy uznał, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, koszty wynajmu mieszkania, które są związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i nie mają charakteru wydatków osobistych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Niezbędne jest jednak odpowiednie udokumentowanie tych wydatków oraz wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi kosztami a uzyskanymi przychodami lub zabezpieczeniem źródła przychodów.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2018 r. (data wpływu 12 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 - dalej „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Mając na uwadze w/w przepis, Wnioskodawca prosi o interpretację następującej sytuacji: Wnioskodawca mieszka i prowadzi działalność gospodarczą w miejscowości X (miejsce zamieszkania i zameldowania). Z uwagi na rozpoczęcie stałej współpracy z podmiotem na terenie miasta Y (której założeniem jest duża czasochłonność na miejscu u zleceniodawcy), dużo tańszą i bardziej ekonomiczną (czasową i pieniężną), a nawet w większości wręcz wymaganą ze względu na ograniczenia czasowe formą będzie wynajęcie mieszkania na terenie miasta Y, w którym Wnioskodawca przebywałby w czasie wolnym w celu należytego świadczenia usługi.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy można uznać, że koszt wynajmu od osoby prywatnej (potwierdzony stosowną umową najmu oraz potwierdzeniami przelewu) może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej?
Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy przytoczonego przepisu, koszt wynajęcia przez Wnioskodawcę mieszkania powinien zostać zakwalifikowane jako koszt uzyskania przychodu, gdyż jest to w interesie polepszenia kondycji firmy Wnioskodawcy i lepszego wypełnienia założeń kontraktu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.
Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa także obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca mieszka i prowadzi działalność gospodarczą w miejscowości X. Z uwagi na rozpoczęcie stałej współpracy z podmiotem na terenie miasta Y (której założeniem jest duża czasochłonność na miejscu u zleceniodawcy), dużo tańszą i bardziej ekonomiczną (czasową i pieniężną), a nawet w większości wręcz wymaganą ze względu na ograniczenia czasowe formą będzie wynajęcie mieszkania na terenie miasta Y, w którym Wnioskodawca przebywałby w czasie wolnym w celu należytego świadczenia usługi.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że do wydatków z tytułu najmu mieszkania, związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, niemających charakteru wydatków osobistych, znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te spełniają kryterium celowości, o którym mowa we wspomnianym powyżej przepisie, i jednocześnie nie są wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów uzyskania przychodów, ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. Wydatki te mogą więc stanowić koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej.
Należy jednak podkreślić, że obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów z tej działalności (lub na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża podatnika.
Należy przy tym pamiętać o obowiązku właściwego udokumentowania ponoszonych z ww. tytułu wydatków. Przy czym niezbędne jest, aby zgromadzone dokumenty świadczyły także o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach w okolicach wynajmowanego mieszkania i umożliwiały w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami (lub z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), a ponadto potwierdzały racjonalność poniesionych wydatków.
Reasumując – Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą może koszt wynajmu mieszkania od osoby prywatnej (potwierdzony stosowną umową najmu oraz potwierdzeniami przelewu) zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Należy jednocześnie nadmienić, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili