Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w 1995 r. nieruchomość składającą się z dwóch działek gruntu zabudowanych budynkami. Od 2012 r. prowadziła w części budynku działalność gospodarczą opodatkowaną kartą podatkową. W 2016 r. zawiesiła działalność, a w 2017 r. sprzedała całą nieruchomość. Wnioskodawczyni zapytała, czy przychód ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności opodatkowanej kartą podatkową podlega dodatkowemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Organ podatkowy uznał, że przychód ten nie podlega dodatkowemu opodatkowaniu, ponieważ jest objęty opodatkowaniem w ramach karty podatkowej, a zatem stanowisko Wnioskodawczyni zostało uznane za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 grudnia 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 25 października 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej.
Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 8 grudnia 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.318.2017.1.JR, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 8 grudnia 2017 r. (data doręczenia 18 grudnia 2017 r.). W dniu 28 grudnia 2017 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 23 grudnia 2017 r. (data nadania 23 grudnia 2017 r.).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawczyni w dniu 30 maja 1995 r. wraz z mężem … nabyła na prawach współwłasności ustawowej małżeńskiej dwie działki gruntu o łącznej powierzchni 691 m2 zabudowanej dwoma budynkami, tj.:
budynkiem murowanym gastronomiczno-usługowym, niebędącym domem mieszkalnym o powierzchni zabudowy 98 m2, powierzchni użytkowej 143 m2,
budynkiem gospodarczym o powierzchni 55,4 m2, użytkowej 46 m2.
Od dnia 1 maja 2012 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą w 1/2 części budynku, tj. na 72 m2 polegającą na wynajmie pokoi letnikom. Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni prowadziła w miesiącach czerwiec-sierpień, czyli sezonowo, ponieważ obiekt położony był nad jeziorem. Do prowadzonej działalności nie wykorzystywała gruntu działek, na której stał dom i budynek gospodarczy. Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni prowadziła sama na podstawie karty podatkowej (bez pomocy męża). W dniu 31 sierpnia 2016 r. Wnioskodawczyni zawiesiła działalność gospodarczą. W dniu 25 marca 2017 r. przedmiotowa nieruchomość została sprzedana.
Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku z dnia 23 grudnia 2017 r. wskazała, że:
na podstawie użytkowania wieczystego gruntu, w dniu 30 maja 1995 r. wraz z mężem zakupili zabudowane działki nr 444/9, o powierzchni 326 m2 i nr 444/10, o powierzchni 365 m2. Ogółem powierzchnia wynosiła 691 m2. Te dwie działki stanowią całość nieruchomości.
dwie działki gruntu zabudowane są murowanym budynkiem gastronomiczno-usługowym o powierzchni 98 m2. Połowa budynku stoi na działce nr 444/9, a druga połowa na działce nr 444/10. Zaś działka nr 444/9 dodatkowo jest zabudowana budynkiem gospodarczym o powierzchni 46 m2;
w ½ części budynek gastronomiczno-usługowy był wykorzystywany w działalności gospodarczej;
do prowadzenia działalności gospodarczej nie wykorzystywała gruntów okalających budynek gastronomiczno-usługowy i budynek gospodarczy;
do opodatkowania podatkiem od nieruchomości zgłoszone były 2 działki o nr 444/9 i nr 444/10 o łącznej powierzchni 691 m2 oraz budynek gastronomiczno-usługowy o powierzchni 84 m2 związany z działalnością gospodarczą;
w dniu 25 marca 2017 r. została zbyta cała nieruchomość tj. działka nr 444/9 i nr 444/10 wraz z budynkami, tj. budynek gastronomiczno-usługowy plus budynek gospodarczy o łącznej powierzchni gruntu 691 m2;
mąż rozpoczął działalność w dniu 25 listopada 1995 r. w zakresie usług gastronomicznych, a od dnia 19 lutego 2009 r. wynajem pokoi letnikom. Działalność zakończył w dniu 30 sierpnia 2011 r. W działalności wykorzystywał 1/3 powierzchni użytkowej budynku gastronomiczno-usługowego, tj. 48 m2.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:
Czy odpłatne zbycie środków trwałych w okresie opodatkowania działalności Wnioskodawczyni kartą podatkową, powoduje u Niej obowiązek zapłaty dodatkowego podatku dochodowego od osób fizycznych – poza kartą podatkową – od uzyskanego z tego tytułu dochodu/przychodu?
Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, odpłatne zbycie przedmiotowych nieruchomości - w okresie opodatkowania działalności Wnioskodawczyni kartą podatkową - środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej nie rodzi obowiązku zapłaty dodatkowego podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) poza kartą podatkową - od uzyskanego z tego tytułu dochodu/przychodu.
Stosownie do zapisu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej.
W myśl art. 24 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy prowadzący działalność opodatkowaną w formie karty podatkowej są zwolnieni z obowiązku prowadzenia ksiąg podatkowych, składania zeznań oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy.
Podatek dochodowy w formie karty podatkowej ustalany jest odrębnie na każdy rok podatkowy w drodze decyzji naczelnika urzędu skarbowego.
Opodatkowaniu w formie karty podatkowej podlegają przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, do której zalicza się również przychody uzyskane z tytułu sprzedaży składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Podatek w tej formie obejmuje zatem wszystkie przychody z działalności gospodarczej osoby, która wybrała opodatkowanie kartą, w tym także przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi. Nie ma zatem obowiązku zapłaty żadnego innego podatku dochodowego od uzyskanego z tego tytułu dochodu - poza kartą podatkową - w wysokości określonej w decyzji naczelnika urzędu skarbowego.
Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 199l r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi. W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 tej ustawy, przychód z działalności gospodarczej powstaje także w razie odpłatnego zbycia składników majątku, nawet, jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.
Analiza przepisów art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 1 pkt 1 i art. 23 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, prowadzi do wniosku, że przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (za wyjątkiem osiąganych z enumeratywnie wymienionych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym źródeł), w przypadku podatnika, który złożył właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, są opodatkowane zgodnie z formami określonymi w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, tj. na zasadach opisanych w ustawie z dnia 26 lipca 199l r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wnioskodawczyni na potwierdzenie swojego stanowiska w danej sprawie wskazała wyjaśnienia organów podatkowych - np. pismo Ministerstwa Finansów opublikowane w Biuletynie Skarbowym Nr 22 (849) z dnia 1 sierpnia 2014 r. oraz interpretacje indywidualne: Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 lutego 2011 r., nr ITPB1/415-1105/10/PSZ lub Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 marca 2014 r., nr IPPB1/415-7/14-2/AM.
Zgodnie ww. interpretacjami - stawki karty podatkowej – „uwzględniają również podatek należny od przychodów uzyskanych ze sprzedaży składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej opodatkowanej w tej formie, jeżeli źródłem tych przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza”.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), w art. 10 w ust. 1 wyraźnie rozróżniają źródła przychodów.
Klasyfikacja przychodu do danego źródła przychodów powoduje określone konsekwencje podatkowe, w tym również w zakresie możliwości wyboru formy opodatkowania. Możliwość wyboru formy opodatkowania mają m.in. podatnicy osiągający przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio;
Natomiast stosownie do przepisu art. 14 ust. 2c ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.
Zgodnie z przepisem art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2017 r., poz. 2168, z późn. zm.) przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy.
W myśl art. 14a ust. 3 ww. ustawy, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, stosownie do ust. 4 ww. artykułu przedsiębiorca:
W myśl ww. przepisu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności gospodarczej ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie.
Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.
Opodatkowanie niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne na podstawie przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym jest wyjątkiem od generalnej zasady opodatkowania na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą opłacać osoby fizyczne osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Art. 23 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność wymienioną w punktach 1-11 tego przepisu.
Analiza przepisów art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 1 pkt 1 i art. 23 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne prowadzi do wniosku, że przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (za wyjątkiem osiąganych z enumeratywnie wymienionych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym źródeł), w przypadku podatnika, który złożył właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, są opodatkowane zgodnie z formami określonymi w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych tj. na zasadach opisanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność wymienioną w art. 23 ust. 1 cytowanej ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Obliczanie podatku dochodowego jest w tym przypadku dokonywane w sposób uproszczony, bez ustalania podstawy opodatkowania zgodnie z jej podstawową konstrukcją przyjętą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wysokość świadczenia podatkowego przy opodatkowaniu w tej formie wynika z treści przepisów prawa podatkowego.
Podatek dochodowy w formie karty podatkowej ustalany jest odrębnie na każdy rok podatkowy w drodze decyzji naczelnika urzędu skarbowego. Podatnicy korzystający z tej formy opodatkowania są zwolnieni od obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy.
W konsekwencji, podatnicy ci nie muszą wykazywać również rzeczywistych przychodów z prowadzonej działalności. Stawki karty podatkowej zostały bowiem tak skalkulowane, że odpowiadają wysokości podatków przypadających od przeciętnych w skali kraju przychodów i dochodów osiąganych przy określonym stanie zatrudnienia w danym rodzaju i zakresie działalności oraz w danej grupie miejscowości.
W przypadku opodatkowania w formie karty podatkowej wysokość podatku nie jest uzależniona od wielkości uzyskiwanych przychodów, ani od ponoszonych kosztów. Wysokość podatku jest uzależniona od rodzaju prowadzonej działalności i jest wypadkową przede wszystkim dwóch wielkości: po pierwsze liczby zatrudnionych osób (co mówi o wielkości przedsiębiorstwa) oraz liczby mieszkańców miejscowości, w której prowadzona jest działalność.
Tym samym stawki karty podatkowej uwzględniają również podatek należny od przychodów uzyskanych ze sprzedaży składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej opodatkowanej w tej formie, jeżeli źródłem tych przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Należy bowiem zauważyć, że opodatkowaniu w formie karty podatkowej podlegają przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których zalicza się również przychody uzyskane ze sprzedaży składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem, na podstawie użytkowania wieczystego gruntu, w dniu 30 maja 1995 r., nabyła na prawach współwłasności ustawowej małżeńskiej dwie działki gruntu o łącznej powierzchni 691 m2. Działki te były zabudowane murowanym budynkiem gastronomiczno-usługowym, którego połowa stała na działce nr 444/9, a druga połowa na działce 444/10. Działka 444/9 była dodatkowa zabudowana budynkiem gospodarczym. Mąż Wnioskodawczyni, w działalności gospodarczej prowadzonej do dnia 30 sierpnia 2011 r., wykorzystywał 1/3 powierzchni użytkowej budynku gastronomiczno-usługowego. Od dnia 1 maja 2012 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą w 1/2 części budynku, polegającą na wynajmie pokoi letnikom. Wnioskodawczyni, działalność gospodarczą prowadziła w miesiącach czerwiec-sierpień, czyli sezonowo, ponieważ obiekt położony był nad jeziorem. Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni prowadziła sama na podstawie karty podatkowej (bez pomocy męża). W dniu 31 sierpnia 2016 r. zawiesiła działalność gospodarczą. W dniu 25 marca 2017 r. została zbyta cała nieruchomość, tj. działka nr 444/9 i nr 444/10 wraz z budynkami tj. budynkiem gastronomiczno-usługowym i budynkiem gospodarczym.
Zważywszy zatem, że część nieruchomości stanowiąca współwłasność małżeńską, po zakończeniu działalności gospodarczej przez męża Wnioskodawczyni, była następnie wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, to w rozumieniu przepisów podatkowych przyjąć należy, że to Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży w ramach działalności gospodarczej.
Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedmiotowej sprawy, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni przychody z działalności gospodarczej opodatkowywała w formie karty podatkowej – niezależnie od zawieszenia działalności gospodarczej – ze sprzedaży opisanej nieruchomości (w odniesieniu do części wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej) uzyska przychód z działalności gospodarczej, który nie podlega odrębnemu opodatkowaniu.
Wspomnieć ponadto należy, że przepisy prawa nie przewidują również, by przychód lub dochód ze sprzedaży nieruchomości używanej w ramach działalności gospodarczej wpływał na wysokość zobowiązania podatkowego ustalanego decyzją o wysokości podatku dochodowego w formie karty podatkowej.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.
Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie w zakresie wynikającym z postawionego pytania dotyczącego zbycia środka trwałego i nie odnosi się do sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz budynków w części niewykorzystywanej w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.
Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili