0115-KDIT2-1.4011.267.2017.2.AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.), uzupełnionym w dniu 9 listopada 2017 r. (pismem z dnia 6 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. Wniosek został uzupełniony w dniu 9 listopada 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 4 września 2003 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni, natomiast dnia 6 lutego 2009 r. zmarła matka. Ponieważ na podstawie uzgodnień rodzinnych rodzeństwo zrzekło się spadku po rodzicach, Wnioskodawczyni została jedynym spadkobiercą i nabyła działkę oraz mieszkanie własnościowe. Zostało to potwierdzone aktem notarialnym dnia 14 sierpnia 2014 r. Zrzeczenie się spadku nastąpiło bez żadnych spłat i dopłat, za obopólną zgodą (również potwierdzone notarialnie). Na mocy porozumienia między Wnioskodawczynią a rodzeństwem najmłodszy brat mieszkający do tej pory z rodzicami został w tym mieszkaniu, na mocy nieodpłatnej dożywotniej służebności, do śmierci 11 lutego 2017 r.

Dnia 25 marca 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała działkę za kwotę 14.000 zł, zaś dnia 3 kwietnia 2017 r. sprzedała mieszkanie za kwotę 70.000 zł.

Udział Wnioskodawczyni w spadku wynosił 1/4, a po śmierci siostry 2/8. Po rodzicach, poza Wnioskodawczynią dziedziczyli:

• pierwszy brat,
• drugi brat,
• siostra, a po jej śmierci dwaj synowie.

Akt notarialny z dnia 14 sierpnia 2014 r. potwierdza dział spadku (umowa o dział spadku), w ten sposób, że własność lokalu mieszkalnego, lokalu niemieszkalnego, niezabudowanej działki oraz udział (1/12) w innej niezabudowanej działce przechodzą na rzecz Wnioskodawczyni bez żadnych spłat i dopłat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym na Wnioskodawczyni spoczywał obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z przeprowadzonymi transakcjami?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód ze sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze spadku co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatnie zbycie m.in. nieruchomości nabytych, jeżeli odpłatne ich zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 k.c.).

Postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy potwierdzony notarialnie poświadczony akt dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od daty zgonu spadkodawcy.

Od śmierci matki Wnioskodawczyni w 2009 r. do daty pierwszej transakcji (dokładnie od końca roku kalendarzowego) minęło 5 lat i 3 miesiące. Druga transakcja miała miejsce 7 lat i 4 miesiące po śmierci rodziców. Zrzeczenie się spadku przez rodzeństwo Wnioskodawczyni (w związku z opieką nad rodzicami i bratem) nastąpiło bez żadnych dopłat i było uzgodnione z rodzicami jeszcze za ich życia.

W zaistniałym stanie faktycznym i prawnym czynności dokonane przez Wnioskodawczynię były zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze względu na to, iż minął 5-letni okres od nabycia w drodze spadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data ich nabycia.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia przez Wnioskodawcę spadku jest data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 1035 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Jednak zgodnie z art. 1036 ww. ustawy istnieje możliwość rozporządzenia przez spadkobierców prawem lub rzeczą należącą do spadku, mimo istnienia współwłasności, jeśli następuje to za zgodną wolą wszystkich spadkobierców.

Konkludując, spadkobiercy nabywają spadek w chwili jego otwarcia i z tą chwilą powstaje pomiędzy nimi wspólność majątku spadkowego. Wspólność ta powstaje z mocy prawa i dotyczy majątku spadkowego traktowanego jako całość.

Natomiast wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, iż dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i 212 tej ustawy, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić poprzez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wartości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że w przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanie faktycznym nabycie przez Nią udziałów we współwłasności nieruchomości (działki i mieszkania) nastąpiło w trzech datach:

1. w 2003 r. – udział w ww. prawie został nabyty w drodze spadku po ojcu,
2. w 2009 r. – udział w ww. prawie został nabyty w drodze spadku po matce,
3. w 2014 r. – udział w ww. prawie został nabyty w drodze działu spadku.

Dokonując zatem oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie stanu faktycznego, należy wskazać, że daty nabycia nieruchomości, które Wnioskodawczyni zbyła w 2015 r. oraz w 2017 r., w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2003 r. w drodze spadku po ojcu oraz w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2009 r. w drodze spadku po matce, stanowią daty śmierci spadkodawców, wobec czego przychód uzyskany ze sprzedaży w tej części nie podlega opodatkowaniu zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat.

Natomiast nabyte w 2014 r. w wyniku działu spadku części nieruchomości stanowiące nadwyżkę w stosunku do udziału nabytego w spadku, należy traktować w kategorii przysporzenia, a w konsekwencji przychód ze zbycia nieruchomości w tych częściach podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym na Wnioskodawczyni spoczywał obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z przeprowadzonymi transakcjami od dochodu z części nieruchomości stanowiących nadwyżkę w stosunku do udziału nabytego w spadku po ojcu i matce.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym organ interpretacyjny nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.