Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość gruntową w drodze dziedziczenia po zmarłej siostrze w 2009 roku. W 2017 roku sprzedała tę nieruchomość. Organ podatkowy uznał, że sprzedaż miała miejsce po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (odziedziczenie), co oznacza, że nie powstaje przychód podatkowy. W związku z tym Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od tej transakcji ani do wykazywania dochodu ze sprzedaży w zeznaniu PIT-39 za 2017 rok.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2017 r. (data wpływu 11 października 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 4 listopada 2017 r. (data nadania 6 listopada 2017 r., data wpływu 8 listopada 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.429.2017.1.LZ z dnia 27 października 2017 r. (data nadania 27 października 2017 r., data doręczenia 31 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.
Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-3.4011.429.2017.1.LZ z dnia 27 października 2017 r. (data nadania 27 października 2017 r., data doręczenia 31 października 2017 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię o uzupełnienie wniosku. Pismem z dnia 4 listopada 2017 r. (data nadania 6 listopada 2017 r., data wpływu 8 listopada 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełnił wniosek w terminie.
We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
W dniu 11 lipca 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość gruntową stanowiącą działkę o numerze ewidencyjnym 10, o obszarze 0,0429 ha.
Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni odziedziczyła w spadku po zmarłej w dniu 27 stycznia 2009 r. siostrze, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 1 października 2010 roku. Powyższe Postanowienie zmieniło Postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 3 lipca 2009 r. W postanowieniu stwierdzono, że spadek po siostrze na podstawie testamentu notarialnego w całości nabywa Wnioskodawczyni.
Uprzednio właścicielem przedmiotowej nieruchomości była mama Wnioskodawczyni, która z mocy prawa przez zasiedzenie nabyła z dniem 8 lipca 1978 r. tę nieruchomość zgodnie z prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 30 lipca 2012 r.
Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego spadek po mamie Wnioskodawczyni nabyła na mocy testamentu siostra Wnioskodawczyni z dniem 30 maja 2007 r.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ sprzedaż nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (odziedziczenie) nieruchomości nie powstaje przychód podatkowy, w związku z powyższym Wnioskodawczyni nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego od transakcji sprzedaży i tym samym nie należy wykazywać dochodu ze sprzedaży w PIT – 39 za rok 2017.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest z zastrzeżeniem ust. 2 odpłatne zbycie:
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. A-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Jeśli zatem odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie podlega, w świetle ww. przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:
Jak z powyższego wynika dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości lub prawa majątkowego.
Z treści wniosku wynika, że w dniu 27 stycznia 2009 r. zmarła siostra Wnioskodawczyni. Spadek po zmarłej na mocy testamentu nabyła w całości Wnioskodawczyni. W skład masy spadkowej po siostrze Wnioskodawczyni wchodziła nieruchomość gruntowa.
W dniu 11 lipca 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. nieruchomość.
Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jego następców prawnych.
W myśl art. 924 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwila otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Spadkobierca może przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjecie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjecie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić (art. 1012 Kodeksu). Spadkobierca, który spadek odrzucił zostaje wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył otwarcia spadku (art. 1020 Kodeksu). Przy dziedziczeniu ustawowym w miejsce spadkobiercy, który spadek odrzucił wstępują jego zstępni, a jeżeli zstępnych nie ma spadek przechodzi na spadkobierców powołanych do dziedziczenia w dalszej kolejności.
Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli daty śmierci spadkodawcy.
Tak więc dniem nabycia przez Wnioskodawczynię ww. nieruchomości jest dzień śmierci spadkodawcy, tj. 27 stycznia 2009 r.
Zatem biorąc powyższe pod uwagę, pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości gruntowej (w przedmiotowej sprawie od 2009 r.). Zatem termin określony w analizowanym przepisie upłynął z dniem 31 grudnia 2014 r. Tym samym sprzedaż nieruchomości dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie nie będzie stanowiła źródła przychodów. W związku z tym, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty 19% podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2017 (PIT-39).
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.
Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym łub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jeżeli przedstawione we wniosku stan faktyczny będzie różniło się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
W związku z załączeniem przez Wnioskodawczynię do wniosku dokumentów należy zaznaczyć, że Organ wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili