0113-KDIPT3.4011.329.2017.1.KC
📋 Podsumowanie interpretacji
Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. W ramach umowy o stałej współpracy wykonuje część działalności poza miejscem zamieszkania oraz siedzibą firmy, w miejscowości oddalonej o 350 km. Aby racjonalnie świadczyć usługi, wynajęła mieszkanie w tej lokalizacji, ponosząc koszty najmu oraz koszty eksploatacyjne związane z jego utrzymaniem. Wnioskodawczyni zapytała, czy może zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności. Organ podatkowy uznał, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni ma prawo zaliczyć koszty najmu mieszkania oraz koszty eksploatacyjne do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem wykazania związku tych wydatków z prowadzoną działalnością oraz odpowiedniego udokumentowania poniesionych kosztów.
❓ Pytania i stanowisko urzędu
Stanowisko urzędu
Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny📖 Pełna treść interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2017 r. (data wpływu 7 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z wynajmem mieszkania – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 listopada 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi w zakresie oprogramowania. Miejscem zamieszkania oraz miejscem prowadzenia działalności zgodnie z Ewidencją Działalności Gospodarczej jest miasto `(...)`.. W dniu 2 października 2017 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę o stałej współpracy w zakresie świadczenia usług związanych z oprogramowaniem z firmą mającą siedzibę `(...)`.. W ramach umowy, Wnioskodawczyni wykonuje część swojej działalności gospodarczej, tj. od poniedziałku do piątku każdego tygodnia, poza miejscem zamieszkania i siedziby swojej działalności, tj. w oddalonej o 350 km `(...)``(...)` Wynajmowanie hotelu byłoby bardzo kosztowne, a codzienne dojazdy bardzo czasochłonne. Dlatego też, z racjonalnych względów, Wnioskodawczyni wynajęła mieszkanie `(...)`. i zamierza mieszkać w nim w trakcie trwania współpracy gospodarczej z usługobiorcą. Koszty najmu obejmują koszty opłaty najmu płacone wynajmującemu na podstawie umowy najmu oraz koszty eksploatacyjne, takie jak energia elektryczna, gaz, woda, kanalizacja, Internet itp. W związku z wynajmem, Wnioskodawczyni zaoszczędzi na kosztach dojazdu i noclegu, które byłyby znacznie większe niż spodziewany koszt wynajmu.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą może traktować koszty najmu mieszkania oraz koszty ponoszonych opłat związanych z utrzymaniem tego mieszkania w całości jako koszty uzyskania przychodu w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 22 ust. 1 tejże ustawy?
Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostaną wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania i funkcjonowania źródła przychodów).
Zatem, w sytuacji gdy miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni (będące jednocześnie siedzibą Jej firmy) jest …., a miejscem świadczenia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usług jest … – miasto oddalone o 350 km (znajdujące się w innym województwie), to wydatki jakie ponosi Wnioskodawczyni z tytułu wynajmu i używania mieszkania w …, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą mogły w okresie świadczenia tych usług stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki te są powodowane wyłącznie organizacją świadczonych usług i nie są wydatkami na cele osobiste.
Dokumentami poświadczającymi wydatki będzie umowa najmu wraz z rachunkami uproszczonymi, wystawianymi przez Wynajmującego, a także opłacone faktury za media (np. Internet) bądź też inne dokumenty stwierdzające wysokość poniesionych wydatków z tytułu używania tego lokalu. Wymienione koszty najmu będą traktowane jako stanowiące koszt uzyskania przychodu w okresie prowadzonej działalności gospodarczej – usług w okolicach wynajmowanego mieszkania, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków (por. interpretacja z dnia 18 lutego 2015 r. ILPB1/415-1352/14-4/AG Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, interpretacja z dnia 25 listopada 2010 r., IBPBI/1/415-966/10/SK Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach).
Zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli więc poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 2032, z późn.zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
-
musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
-
nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
-
musi być należycie udokumentowany.
Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.
Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa także obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.
Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi w zakresie oprogramowania. Miejscem zamieszkania oraz miejscem prowadzenia działalności jest miasto …`(...)` Wnioskodawczyni podpisała umowę o stałej współpracy w zakresie świadczenia usług związanych z oprogramowaniem z firmą mającą siedzibę w …. W ramach umowy, Wnioskodawczyni wykonuje część swojej działalności gospodarczej, tj. od poniedziałku do piątku każdego tygodnia, poza miejscem zamieszkania i siedziby swojej działalności, tj. w miejscowości oddalonej o 350 km. Wnioskodawczyni wynajęła mieszkanie ….. i zamierza mieszkać w nim w trakcie trwania współpracy gospodarczej z usługobiorcą. Koszty najmu obejmują koszty opłaty najmu płacone Wynajmującemu na podstawie umowy najmu oraz koszty eksploatacyjne, takie jak energia elektryczna, gaz, woda, kanalizacja, Internet itp.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że do wydatków z tytułu najmu mieszkania (odstępne dla wynajmującego) oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z tym mieszkaniem, tj. energia elektryczna, gaz, woda, kanalizacja, Internet, związanych z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą, niemających charakteru wydatków osobistych, znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te spełniają kryterium celowości, o którym mowa we wspomnianym powyżej przepisie, i jednocześnie nie są wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów uzyskania przychodów, ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. Wydatki te mogą więc stanowić koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej.
Mając na względzie powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.
Podkreślić jednak należy, że obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów z tej działalności (lub na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża podatnika.
Należy przy tym pamiętać o obowiązku właściwego udokumentowania ponoszonych wydatków. Przy czym niezbędne jest, aby zgromadzone dokumenty świadczyły także o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach w okolicach wynajmowanego mieszkania/domu i umożliwiały w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami (lub z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), a ponadto potwierdzały racjonalność poniesionych wydatków.
Dodatkowo Organ zauważa, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie spraw jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili