0114-KDIP3-3.4011.389.2017.2.JM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2017 r. (data wpływu 18 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 października 2017 r. (data nadania 2 października 2017 r., data wpływu 4 października 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 29 września 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.389.2017.1.JM (data nadania 27 września 2017 r., data doręczenia 29 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury ze Szwecji– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury ze Szwecji.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 29 września 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.389. 2017.1.JM (data nadania 27 września 2017 r., data doręczenia 29 września 2017 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 2 października 2017 r. (data nadania 2 października 2017 r., data wpływu 4 października 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 26 listopada 2014 r. Wnioskodawczyni jest emerytem ze świadczeniem emerytalnym. Od maja 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymuje emeryturę ze Szwecji (pracowała i mieszkała w Szwecji przez 7 lat), gdzie wszystkie dokumenty od emerytury były przesłane do ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych)-u w Polsce, który zajmuje się emeryturą zagraniczną. Bank wyraził zgodę na prowadzenie rachunku emerytalnego Wnioskodawczyni przeliczając walutę szwedzką (korony szwedzkie) na walutę w złotych oraz wystawiając PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11. W dniu 28 sierpnia 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymała pismo z Urzędu Skarbowego o złożeniu wyjaśnienia, czy dochód uzyskany w Szwecji w 2015 r. został uwzględniony w zeznaniach podatkowych za ww. rok. Po rozmowie z pracownikiem urzędu skarbowego i sprawdzeniu dokumentów okazało się, że Bank pobrał nienależny podatek w kwocie 243 zł za rok 2015, około 727 zł za rok 2016 oraz pobiera również podatek za 2017 r. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni pojechała do Banku prosząc o jak najszybsze przesłanie na Jej adres korekty PIT-11 za 2015 r. oraz korekty PIT-11 za 2016 r., gdyż potrzebuje złożyć korektę zeznania podatkowego do urzędu skarbowego. Wnioskodawczyni otrzymała odpowiedź ustną od pracownika Banku prowadzącego dokumentację Wnioskodawczyni, że nie jest w stanie nic zrobić, gdyż wszystkie dokumenty są już zamknięte. W rozmowie zaznaczono, że w przypadku wątpliwości ze strony Banku, poproszono o kontakt z Krajową Informacją Skarbową. Na powyższe Wnioskodawczyni nie otrzymała odpowiedzi.

W uzupełnieniu z dnia 2 października 2017 r. (data wpływu 4 października 2017 r.) Wnioskodawczyni dodatkowo poinformowała, że w okresie będącym przedmiotem zapytania miejscem Jej stałego zamieszkania była i jest Polska. Do Szwecji Wnioskodawczyni wyjechała w dniu 6 sierpnia 1993 r. a powróciła do Polski w dniu 30 czerwca 2000 r. Przez cały czas Wnioskodawczyni była i jest obywatelką Polski i nigdy się nie starała o zmianę obywatelstwa. Emeryturę ze Szwecji Wnioskodawczyni otrzymuje od maja 2015 r. w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych w Szwecji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy emerytura otrzymana w okresie od maja 2015 – do chwili obecnej ze Szwecji powinna być opodatkowana w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, emerytura zagraniczna nie powinna być opodatkowania w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 polsko – szwedzkiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, emerytury i inne podobne świadczenia otrzymywane w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych oraz renty powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym wymienionym Państwie.

Określenie „renty” oznacza określoną kwotę wypłacaną okresowo w ustalonych terminach dożywotnio lub przez określony albo dający się ustalić okres, jako spełnienie zobowiązania dokonywania wypłat w zamian za w pełni dokonane zobowiązanie pieniężne lub w równoważniku danej kwoty pieniężnej (art. 18 ust. 2 ww. Konwencji).

Przy tym, postanowienie w Konwencji, że danego rodzaju dochód „może być opodatkowany” w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód będzie opodatkowany w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

W świetle powyższego stwierdzić zatem należy, że świadczenia emerytalne otrzymywane przez Wnioskodawczynię ze Szwecji podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Szwecji.

Jednocześnie jednak, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 22 ust. 1 lit. a) ww. Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który stosownie do postanowień niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Szwecji, to Polska, z uwzględnieniem postanowień punktu (b), wyłączy taki dochód od opodatkowania. Polska, przy obliczaniu podatku należnego od pozostałego dochodu tej osoby, może zastosować stawkę podatku, jaka byłaby właściwa, gdyby wyłączony dochód nie był wyłączony.

Z powyższego wynika, że przy rozliczaniu dochodów uzyskanych ze Szwecji (w tym emerytury) ma zastosowanie tzw. metoda wyłączenia z progresją, którą na gruncie polskich przepisów określa art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. art. 27 ust. 8 ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Przy wyliczeniu stopy procentowej dochód zwolniony (ten uzyskany za granicą) dodaje się do podstawy opodatkowania, a nie do dochodu określonego zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy (tj. do nadwyżki przychodu nad kosztami). Wynika to z treści art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który odsyła do dochodów podlegających opodatkowaniu zgodnie z ust. 1. Zgodnie z tym przepisem podatek pobiera się od podstawy opodatkowania.

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych (wyłączonych) z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, np. łącznie z małżonkiem. W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Jak wynika z treści wniosku i jego uzupełnienia, Wnioskodawczyni jest obywatelką Polski, mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Do Szwecji Wnioskodawczyni wyjechała 6 sierpnia 1993 r. a powróciła do Polski 30 czerwca 2000 r. Z tytułu pracy w Szwecji Wnioskodawczyni otrzymuje emeryturę od maja 2015 r. w ramach ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych w Szwecji.

Zatem w przedmiotowej sprawie emerytura ze Szwecji podlega opodatkowaniu w Szwecji oraz w Polsce, natomiast w Polsce w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania zastosowanie znajdzie metoda wyłączenia z progresją, zgodnie z którą dochody uzyskane za granicą są zwolnione od podatku w Polsce, ale mają wpływ na podatek od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Zagraniczne dochody należy uwzględnić tylko do ustalenia stopy procentowej, według której Wnioskodawczyni winna obliczyć podatek należny od dochodu uzyskanego w Polsce. Natomiast kwota podatku zapłaconego za granicą nie będzie miała wpływu na wysokość podatku od dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Mając na względzie przedstawione we wniosku okoliczności oraz przepisy obowiązującego prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni jako osoba posiadająca nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce winna uwzględnić emeryturę otrzymywaną w okresie od maja 2015 r. do chwili obecnej ze Szwecji do wyliczenia stopy procentowej dla pozostałych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.