Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie od portu lotniczego, które obejmowało kwoty przeznaczone na modernizację akustyczną budynku oraz rekompensatę za utratę wartości nieruchomości w strefie ograniczonego użytkowania. Zadał pytanie, czy od tych kwot oraz od odsetek należy odprowadzić podatek dochodowy. Organ uznał, że kwoty odszkodowania na modernizację akustyczną budynku oraz za utratę wartości nieruchomości są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast odsetki od tych kwot traktowane są jako przychód z innych źródeł, co wiąże się z obowiązkiem ich opodatkowania.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego:
UZASADNIENIE
W dniu 19 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.
W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 29 września 2017 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.260.2017.1.KS wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 października 2017 r., natomiast 11 października 2017 r. do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 6 października 2017 r.).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie od portu lotniczego, w skład którego wchodzą kwoty:
Ponadto, w uzupełnieniu wskazano co następuje.
Odszkodowanie wypłacone przez port lotniczy zostało przyznane na podstawie wyroku sądu, nie jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
W dniu Sejmik Województwa podjął uchwałę w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska. W uchwale wprowadzono wymagania techniczne dotyczące budynków położonych w strefie wewnętrznej.
Budynek stanowiący własność Wnioskodawcy, który do 2012 roku spełniał wszystkie normy budowlane od dnia wejścia uchwały przestał te normy spełniać w zakresie poziomu hałasu we wnętrzu pomieszczeń chronionych co niesie za sobą konieczność dokonania nakładów finansowych na modernizację akustyczną budynku. Budynek użytkowany na potrzeby mieszkaniowe podlega ochronie przed hałasem na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie z późniejszymi zmianami ( Dz. U. 2002/75/690 ze zmianami).
Dlatego też uzyskana kwota z odszkodowania na modernizację akustyczną budynku nie powinna podlegać opodatkowaniu – jest to szkoda zgodnie z treścią art. 136 par. 3 uproś – w razie określenia na obszarze ograniczonego użytkowania wymagań technicznych dotyczących budynków szkodą, o której mowa w art. 129 par. 2 upoś (czyli szkodą będącą w związku z ograniczeniami sposobu korzystania z nieruchomości związanymi z wprowadzeniem strefy ograniczonego użytkowania). Jest to niezbędny koszt jaki trzeba ponieść w celu wypełnienia nowych wymagań.
W związku z faktem, iż Wnioskodawca jako właściciel nie może korzystać ze swojej Nieruchomości wolnej od hałasu lotniczego, przekraczającego nadto dopuszczalne przez obowiązujące prawo poziomy emisyjne w ocenie Sądu utrata wartości Nieruchomości nie jest szkodą jedynie hipotetyczną, aktualizującą się dopiero w chwili rozporządzania prawem. Własność Nieruchomości stanowi dobro o charakterze inwestycyjnym, jest lokatą kapitału. Sąd podzielił stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale z 12.10.2001 r. III CZP 57/01, że anachronizmem jest przyjmowanie różnych sposobów określenia wartości takich samych rzeczy w zależności od tego czy są przeznaczone do normalnego używania i korzystania przez właściciela, czy też są przeznaczone do zbycia. W warunkach gospodarki rynkowej każda rzecz mająca wartość majątkową może być w każdym czasie przeznaczona na sprzedaż. Zbycie rzeczy jest takim samym uprawnieniem właściciela, jak korzystanie z niej, wobec czego traci także znaczenie odróżnienie wartości użytkowej rzeczy od jej wartości handlowej. Miernikiem wartości majątkowej rzeczy jest pieniądz, a jej weryfikatorem rynek. Rzecz ma zawsze taką wartość majątkową jaką może osiągnąć na rynku. Obniżenie wartości Nieruchomości stanowi przy tym wymierną stratę niezależnie od tego czy właściciel ją zbył, czy tez nie zamierza podjąć w tym kierunku żadnych działań (por. wyrok SA w Poznaniu z dnia 13.01.2011 r. I ACa 1028/10, LEX nr 898628, a także wyroki tego Sądu z dnia 14.07.2010 r., syg. akt I ACa 864/09 z dnia 30.09 2010 r. sygn. akt ICa 210/10 z dnia 25 sierpnia 2010 r.
Z opinii biegłego powołanego w tracie sprawy wynika, że w związku z wejściem w życie uchwały Sejmiku Województwa nastąpił spadek wartości Nieruchomości znajdującej się w strefie wewnętrznej obszaru ograniczonego użytkowania lotniska. Spadek ten stanowi różnicę między wartością gruntu wg stanu na dzień 28 lutego 2012 r. wg aktualnego przeznaczenia, a wartością gruntu wg stanu z dnia 28 lutego 2012 r traktowanego jako terenu nie obciążonego ponadnormatywnym hałasem i związanym z nim ograniczeniami. Uzyskana kwota z odszkodowania zdaniem Sądu stanowi szkodę w związku z usytuowaniem Nieruchomości w strefie wewnętrznej obszaru ograniczonego użytkowania
W związku z faktem, iż to właśnie przez uchwałę Sejmiku – wprowadzenie strefy ograniczonego użytkowania nastąpił spadek wartości Nieruchomości podatek od wypłaconej kwoty nie powinien być należny do US. Gdyby Sejmik nie wprowadził strefy ograniczonego użytkowania nie trzeba by było modernizować budynku, a wartość Nieruchomości z biegiem lat by wzrastała.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy od zasądzonej sumy, w skład której wchodzą kwoty:
należny jest podatek do urzędu skarbowego?
Zdaniem Wnioskodawcy, jest on właścicielem nieruchomości od przeszło 20 lat czyli w przypadku sprzedaży bez względu na cenę podatek nie byłby należny.
Budynek przygotowywany jest do sprzedaży, ponieważ niemożliwe stało się mieszkanie w nim ze względu na panujący hałas zarówno w budynku jak i na zewnątrz. Zasądzona kwota od spadku wartości nieruchomości nie wyrówna poniesionych strat, nie pozwoli na zakup budynku o podobnych parametrach w bliskim sąsiedztwie Miasta.
Uzyskana w przyszłości kwota ze sprzedaży plus kwota odszkodowania ma chociaż w części rekompensować stratę wartości dobra inwestycyjnego – czyli nie powinna podlegać podatkowi.
Zasądzone odsetki na modernizację budynku mają zrekompensować fakt, iż wyceny na niezbędne materiały i robociznę były robione przez rzeczoznawcę w roku 2014, a pieniądze otrzymane w roku 2017 gdzie ceny materiałów i usług wzrosły przez 3 lata o około 20%. Czyli znowu odsetki nie pokryją poniesionych strat z tego tytułu.
Odsetki od obniżenia wartości nieruchomości również nie zrekompensują poniesionej straty. Gdyż wartość nieruchomości poprzez coraz większy hałas, większą ilość lotów, będzie spadać coraz bardziej.
Podsumowując, Wnioskodawca uważa, iż żadna z kwot nie powinna podlegać opodatkowaniu. Ma zrekompensować straty dobra materialnego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zwolnienia przedmiotowego:
Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Odszkodowanie stanowi, co do zasady, przychód w rozumieniu zacytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy podatkowej, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.
Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666), z wyjątkiem:
Ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy korzystają jedynie te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.
Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:
Przywołany przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania (zadośćuczynienie) przyznane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, które jednocześnie nie zostały przyznane w okolicznościach wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, czyli których wysokość lub zasady ustalania nie wynikają wprost z przepisów prawnych.
Zakres zwolnienia wynikający z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy obejmuje tylko odszkodowania za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczy utraconych korzyści. Specyfika prawa podatkowego nakazuje inaczej traktować odszkodowanie z tytułu poniesionych przez poszkodowanego strat i odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści. Odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógł się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono, podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Wskazać również należy, że z art. 136 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2017 r., poz. 519, z późn. zm.) wynika, że w razie ograniczenia sposobu korzystania ze środowiska w wyniku ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania właściwymi w sprawach spornych dotyczących wysokości odszkodowania lub wykupu nieruchomości są sądy powszechne.
Natomiast zgodnie z art. 136 ust. 2 cyt. ustawy obowiązany do wypłaty odszkodowania lub wykupu nieruchomości jest ten, którego działalność spowodowała wprowadzenie ograniczeń w związku z ustanowieniem obszaru ograniczonego użytkowania.
Stosownie do treści art. 129 ust. 1 powołanej ustawy, jeżeli w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości korzystanie z niej lub z jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe lub istotnie ograniczone, właściciel nieruchomości może żądać wykupienia nieruchomości lub jej części.
Zgodnie z art. 129 ust. 2 ww. ustawy, w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości jej właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę; szkoda obejmuje również zmniejszenie wartości nieruchomości.
Z powołanych przepisów nie wynikają jednakże zasady ustalania bądź konkretna wysokość odszkodowań.
Tym samym w niniejszej sprawie nie może znaleźć zastosowania zwolnienie z opodatkowania określone w powołanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy. Zatem prawo do zwolnienia z opodatkowania omawianego odszkodowania należy rozpatrywać przez spełnienie warunków, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 361 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego).
Stosownie do treści art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego, naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.
Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (art. 363 § 2 Kodeksu cywilnego).
Szkodą jest uszczerbek majątkowy powstały wskutek pewnego zdarzenia – z wyłączeniem przypadków, gdy zmniejszenie się majątku następuje wskutek woli właściciela tego majątku (darowizna, zbycie rzeczy).
Uszczerbek w majątku może polegać na:
Żeby rozstrzygnąć kwestię opodatkowania kwoty, będącej odszkodowaniem, a zasądzonej wyrokiem sądu należy ustalić jaki rodzaj szkody został pokryty tym odszkodowaniem. Szkoda rozpatrywana jako uszczerbek o charakterze majątkowym może mieć – jak wyżej wskazano – w świetle przepisów Kodeksu cywilnego postać dwojaką. Może obejmować stratę, jakiej doznaje mienie poszkodowanego – wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas, tzw. szkoda rzeczywista. Ponadto może obejmować utratę korzyści, jakiej poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wskutek doznania tej postaci uszczerbku poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zasądzone Wnioskodawcy odszkodowanie dotyczące szkody rzeczywiście poniesionej będzie stanowiło przychód w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy.
Zatem od zasądzonej kwoty na modernizację akustyczną budynku oraz za stratę wartości nieruchomości podatek dochodowy nie jest należny. Zauważa się ponadto, że stanowisko Wnioskodawcy w tej części uznano za nieprawidłowe z uwagi na jego uzasadnienie bowiem odszkodowanie – wbrew stanowisku Wnioskodawcy – podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (tzn. nie jest wyłączone ze stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym), korzysta jednak ze zwolnienia z opodatkowania.
Wnioskodawca prawidłowo zauważa, że od wypłaconej kwoty odszkodowania nie ma konieczności uiszczania podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednakże Zainteresowany stwierdza, że kwota odszkodowania w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Tut. Organ nie zgadza się z treścią uzasadnienia tego stanowiska. Wypłacone odszkodowanie stanowi bowiem przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jednak korzysta ze zwolnienia i dlatego też podatek ten nie jest należny.
W konsekwencji, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Zainteresowanego należało uznać za nieprawidłowe.v
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej należności głównej – z uwagi na jej błędne uzasadnienie – uznano za nieprawidłowe.
Przechodząc do kwestii opodatkowania odsetek, należy wskazać co następuje.
Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 Kodeksu cywilnego).
Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1822, z późn. zm), do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego.
Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z zadośćuczynieniem czy odszkodowaniem (naprawieniem szkody). Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań.
Z tych względów wyłączenie z opodatkowania należności głównej (odszkodowania, czy zadośćuczynienia) nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia – co do zasady − od podatku odsetek od ww. świadczeń – zwalnia od opodatkowania jedynie należność główną, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.
Ustawodawca przewidział w niektórych sytuacjach w odniesieniu do odsetek możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Jednakże takie zwolnienie przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ww. ustawy zawiera w tym przedmiocie wyraźne postanowienie. I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są:
Skoro ustawodawca wyraźnie określa, że w tych przypadkach także odsetki od określonych przychodów wolne są od podatku dochodowego, natomiast w stosunku do innych kategorii przychodów zwolnionych od podatku o odsetkach związanych z tymi należnościami nie wspomina, należy uznać że jest to zabieg celowy.
Z uwagi więc na to, że w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest regulacji, które zwalniałyby od podatku odsetki ustawowe od zadośćuczynienia, czy odszkodowania, przyjąć należy, że stanowią przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie ze wskazaną powyżej regułą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy.
Reasumując, zasądzone Wnioskodawcy odszkodowanie, o którym mowa we wniosku, będzie stanowiło przychód korzystający ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w rozpatrywanej sprawie odsetek ustawowych od wypłaconego odszkodowania nie należy przypisywać do tego samego źródła przychodów co należność główna. Odsetki uzyskane z tytułu nieterminowej wypłaty odszkodowania stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Stąd też stanowisko Wnioskodawcy dotyczące braku należnego podatku dochodowego od osób fizycznych od otrzymanych odsetek uznano za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili