0115-KDIT2-2.4011.193.2017.1.MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonał zakupu lampy do światła spolaryzowanego SOLARIS o wartości 3.290 zł. Ww. zakup został dokonany po powrocie z sanatorium i po badaniu kontrolnym płuc w Przychodni Pulmunologicznej w grudniu 2015 r., kiedy okazało się, że stan jego zdrowia poprawił się w porównaniu do tego sprzed wyjazdu do sanatorium w październiku 2015 r. Leczenie sanatoryjne obejmowało: zdekompensowaną niewydolność mięśnia sercowego, stabilnej dławicy piersiowej, zwyrodnienie wielostawowe, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc i oprócz drenażu ułożeniowego u Wnioskodawcy zastosowano inhalacje i pileroterapię. W sprawach dotyczących celowości zakupu i rodzaju lampy Wnioskodawca konsultował się z lekarzem prowadzącym w sanatorium, specjalistą Balneologii, Bioklimatologii i medycyny fizykalnej. Wnioskodawca kontaktował się także z ekspertem Pileroterapii, specjalistką rehabilitacji medycznej, wykładowcą Collegium Medicum Uniwersytetu X w X. Zapoznał się również z kilkoma rekomendacjami lampy Solaris różnych instytucji m.in.: Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. X. X w X (gdzie wykorzystują światło od 11 lat), Uzdrowiska X (od 2007 r.). Wszystkie te instytucje pozytywnie oceniają działanie tej lampy. W swojej rekomendacji Uzdrowisko xx napisało: „Na podstawie naszego doświadczenia rekomendujemy urządzenie do terapii światłem spolaryzowanym typu Solaris do szerokiego stosowania w fizjoterapii, a ze względu na bezpieczeństwo i prostą obsługę może być przydatne do terapii w warunkach domowych.”

Wpływ na zakup lampy do leczenia światłem spolaryzowanym miało wskazanie przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności - z lekarzem medycyny jako przewodniczącym - na wymóg koniecznego zaopatrzenia się Wnioskodawcy w przedmioty ortopedyczne, pomoce techniczne niezbędne w rehabilitacji, ułatwiające funkcjonowanie Wnioskodawcy, ponieważ schorzenia naruszają jego sprawność organizmu i powodują ograniczenia w wykonywaniu czynności życiowych. Znaczne zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa odcinka L-S, zwyrodnienia w stawach międzykręgowych, jak też wysunięcie się kręgu pozbawiły Wnioskodawcę możliwości swobodnego chodzenia na odległość ponad 60 metrów. Lekarz medycyny, specjalista rehabilitacji medycznej i medycyny sportowej zalecił Wnioskodawcy – poza codziennymi ćwiczeniami nóg - również naświetlanie systematyczne światłem Pilar po dwa razy dziennie stawy biodrowe, okolice lędźwiowo-krzyżowe, miednicę okolice około kręgosłupowe. Lampą Solaris Wnioskodawca naświetla z dobrym skutkiem bolące stawy kolan i rąk oraz nóg przy stwierdzonym reumatoidalnym zapaleniu stawów. Również żona Wnioskodawcy naświetla bolące ręce, nogi i żylaki nóg.

Naświetlanie miejsc, w których występują dolegliwości bólowe utrudniające Wnioskodawcy normalne funkcjonowanie powoduje systematyczne i powolne ich ustępowanie, np. wydłuża się odległość swobodnego chodzenia bez laski po równym terenie. O leczniczym oddziaływaniu światła spolaryzowanego na chore komórki świadczą decyzje leczących Wnioskodawcę specjalistów. Lekarz pulmunolog od 2016 r. nie zmienia sposobu leczenia płuc światłem PILAR, lekarz kardiolog – po 7 miesiącach naświetlania okolic serca i tętnic szyjnych - wykonał u Wnioskodawcy echo serca, badania holterem, badania tętnic szyjnych i w informacji do lekarza rodzinnego stwierdził: „tętnice bez przyśpieszonego przepływu, w holterze bez istotnych zwolnień rytmu komór (w poprzednich była zwiększona tendencja do bradykardii) i proponuję utrzymać leczenie jak dotychczas.”

Z dostępnych Wnioskodawcy materiałów do terapii światłem spolaryzowanym wynika, że lampa Solaris może być pomocna w 127 przypadkach zachorowań tak u osób dorosłych, jak i dzieci. Zakupioną lampą Wnioskodawca naświetla chore miejsca i jest zadowolony z powolnych efektów jej działania.

Wnioskodawca posiada następujące dokumenty:

• Fakturę z X nr FVxx/xx/xxxx z dnia 25 lutego 2016 r. na kwotę 3.290 zł;
• Kartę informacyjną leczenia sanatoryjnego z Uzdrowiska xx-xx SA z dnia 12 listopada 2015 r. potwierdzającą, że był leczony między innymi Pileroterapią;
• Orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w xx z dnia 12 lutego 2016 r., z którego wynika, że przyczyna niepełnosprawności oznaczona została symbolem 07-S;
• RTG kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego nr 6458 z 22 czerwca 2016 r. – wykonane przez Pracownię Rentgenodiagnostyki Ogólnej w xx xx;
• Zaświadczenie lekarskie wydane przez lekarza pulmunologa z dnia 17 maja bieżącego roku, które wskazuje na konieczność terapii światłem spolaryzowanym lampą Solaris. Wcześniej sprawy korzystania z lampy Solaris były uzgadniane z leczącymi Wnioskodawcę lekarzami specjalistami, jak też lekarzem rodzinnym ustnie;
• Informację lekarza kardiologa dla lekarza rodzinnego przedstawiającą stan chorób Wnioskodawcy związanych z układem krążenia.

Przy tym Wnioskodawca oświadczył, że nie otrzymał, ani nie otrzyma żadnego dofinansowania na zakup ww. lampy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy poniesiony wydatek na zakup lampy Solaris podlega odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup lampy Solaris podlegają odliczeniu od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
8. utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
10. opłacenie tłumacza języka migowego;
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;
12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne: 1. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego, 2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;
14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł;
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem: 1. na turnusie rehabilitacyjnym, 2. w zakładach, o których mowa w pkt 6, 3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Stosownie do art. 26 ust. 7b ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Katalog wydatków rehabilitacyjnych jest katalogiem zamkniętym, tzn. odliczeniu podlegają wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, a wobec tego nie jest dopuszczalne stosowanie wykładni zarówno rozszerzającej, jak i zawężającej.

W związku z tym, tylko wydatkowanie środków na cele wskazane w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawnia do skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Mając na względzie art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki na zakup sprzętu, urządzeń indywidualnego przeznaczenia, niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że aby wydatki na zakup sprzętu rehabilitacyjnego podlegały odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, sprzęt ten musi posiadać właściwości leczniczo-rehabilitacyjne.

Ponadto z uregulowań zawartych w powołanym przepisie wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Właściwym do stwierdzenia czy dane urządzenie, sprzęt czy narzędzie jest niezbędne w rehabilitacji oraz czy ułatwia wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, może być w szczególności lekarz specjalista, który biorąc pod uwagę stan zdrowia konkretnej osoby może ten fakt potwierdzić np. w wydanym zaświadczeniu.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał zakupu lampy do światła spolaryzowanego SOLARIS o wartości 3.290 zł. Ww. zakup został dokonany po powrocie z sanatorium i po badaniu kontrolnym płuc w Przychodni Pulmunologicznej w grudniu 2015 r., kiedy okazało się, że stan jego zdrowia poprawił się w porównaniu do tego sprzed wyjazdu do sanatorium w październiku 2015 r. Leczenie sanatoryjne obejmowało: zdekompensowaną niewydolność mięśnia sercowego, stabilnej dławicy piersiowej, zwyrodnienie wielostawowe, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc i oprócz drenażu ułożeniowego u Wnioskodawcy zastosowano inhalacje i piloroterapię. Wpływ na zakup lampy do leczenia światłem spolaryzowanym miało wskazanie przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności - z lekarzem medycyny jako przewodniczącym - na wymóg koniecznego zaopatrzenia się w przedmioty ortopedyczne, pomoce techniczne w rehabilitacji ułatwiające funkcjonowanie Wnioskodawcy, ponieważ schorzenia naruszają jego sprawność organizmu i powodują ograniczenia w wykonywaniu czynności życiowych. Naświetlanie miejsc, w których występują dolegliwości bólowe utrudniające Wnioskodawcy normalne funkcjonowanie powoduje systematyczne i powolne ich ustępowanie, np. wydłuża się odległość swobodnego chodzenia bez laski po równym terenie. O leczniczym oddziaływaniu światła spolaryzowanego na chore komórki świadczą decyzje leczących Wnioskodawcę specjalistów. Lekarz pulmunolog od 2016 r. nie zmienia sposobu leczenia płuc światłem PILAR, lekarz kardiolog – po 7 miesiącach naświetlania okolic serca i tętnic szyjnych wykonał u Wnioskodawcy echo serca, badania holterem, badania tętnic szyjnych i w informacji do lekarza rodzinnego stwierdził: „tętnice bez przyśpieszonego przepływu, w holterze bez istotnych zwolnień rytmu komór (w poprzednich była zwiększona tendencja do bradykardii) i proponuję utrzymać leczenie jak dotychczas.”

Z dostępnych Wnioskodawcy materiałów do terapii światłem spolaryzowanym wynika, że lampa Solaris może być pomocna w 127 przypadkach zachorowań tak u osób dorosłych, jak i dzieci. Zakupioną lampą Wnioskodawca naświetla chore miejsca i jest zadowolony z powolnych efektów jej działania.

Wnioskodawca posiada następujące dokumenty:

• Fakturę z xx nr FVxx/xx/xxxx z dnia 25 lutego 2016 r. na kwotę 3.290 zł;
• Kartę informacyjną leczenia sanatoryjnego z Uzdrowiska xx-xx SA z dnia 12 listopada 2015 r. potwierdzającą, że był leczony między innymi Pileroterapią;
• Orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w xx z dnia 12 lutego 2016 r., z którego wynika, że przyczyna niepełnosprawności oznaczona została symbolem 07-S,
• RTG kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego nr 6458 z 22 czerwca 2016 r. – wykonane przez Pracownię Rentgenodiagnostyki Ogólnej w xx xx;
• Zaświadczenie lekarskie wydane przez lekarza pulmunologa z dnia 17 maja bieżącego roku, które wskazuje na konieczność terapii światłem spolaryzowanym lampą Solaris. Wcześniej sprawy korzystania z lampy Solaris były uzgadniane z leczącymi Wnioskodawcę lekarzami specjalistami, jak też lekarzem rodzinnym ustnie;
• Informację lekarza kardiologa dla lekarza rodzinnego przedstawiającą stan chorób Wnioskodawcy związanych z układem krążenia.

Przy tym Wnioskodawca oświadczył, że nie otrzymał, ani nie otrzyma żadnego dofinansowania na zakup ww. lampy.

Skoro zatem Wnioskodawca posiada:

• orzeczenie o niepełnosprawności, w którym jako symbol przyczyny niepełnosprawności wskazano 07-S - choroby układu oddechowego i krążenia,
• zaświadczenie lekarskie wydane przez lekarza pulmunologa, w którym lekarz wskazuje na konieczność terapii światłem spolaryzowanym lampą Solaris,

to uznać należy, że zakupiona przez Wnioskodawcę lampa spełnia wymogi indywidualnego sprzętu niezbędnego w rehabilitacji i przy zrealizowaniu pozostałych warunków (przytoczonych wyżej), określonych w art. 26 ust.7b, 7c i 7d ww. ustawy, wydatki na zakup ww. lampy mogą zostać zaliczone do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji mogą zostać w całości odliczone od dochodu Wnioskodawcy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywa ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.