0115-KDIT2-1.4011.168.2017.1.AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2017 r. (data wpływu 5 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 25 stycznia 2013 r. została sprzedana nieruchomość – lokal nr …, której Wnioskodawca był właścicielem wraz z małżonką w ½ części w prawie własności części wspólnych budynku oraz taki sam udział w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu pod budynkiem.

W akcie notarialnym Wnioskodawca został doinformowany o konieczności zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych. Powyższa nieruchomość (do której powstała odrębna księga wieczysta) została utworzona z części wspólnych wszystkich właścicieli budynku na podstawie ugody z dnia 24 kwietnia 2009 r.

Udział Wnioskodawcy i żony w wyodrębnionym lokalu odpowiadał wysokości udziału w nieruchomości wspólnej. Prawa własności do udziału w budynku Wnioskodawca nabył wraz z małżonką dnia 12 listopada 1984 r. Lokal nr … był częścią wspólną całego budynku. W dniu sprzedaży nieruchomość (lokal nr …) nie zmieniła stanu fizycznego (nie została rozbudowana ani przebudowana). Wyodrębniona nieruchomość powstała z niezmiennej substancji budynku – całej kamienicy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy należy odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych, skoro Wnioskodawca z żoną nabyli nieruchomość w 1984 r., a ich udziały w budynku nie uległy zmianie (wynosiły ½ części wspólnych) w chwili sprzedaży lokalu?

Zdaniem Wnioskodawcy, utworzona księga wieczysta nie konstytuuje nowego prawa własności, jedynie potwierdza posiadanie prawa własności. W czasie tworzenia, porządkowania stanu prawnego lokali nie doszło do nabycia ani zbycia prawa własności nieruchomości. Wnioskodawca wraz z żoną, jako małżonkowie, byli w posiadaniu części wspólnych budynku, z których została wydzielona odrębna nieruchomość dłużej niż 5 lat (byli w posiadaniu tych udziałów od 12 listopada 1984 r.). Naliczenie podatku dochodowego od osób fizycznych jest w tym przypadku niezasadne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie dokonana w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu i w efekcie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego. W związku z tym, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw upłynęło 5 lat, odpłatne zbycie tej nieruchomości lub prawa nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Wobec powyższego uregulowania, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment ich nabycia, aby ustalić czy powstało źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 12 listopada 1984 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabyli udział w budynku (kamienicy). Następnie na podstawie zawartej dnia 24 kwietnia 2009 r. ugody, z części wspólnych wszystkich właścicieli budynku, został utworzony lokal nr 3, który został sprzedany w dniu 25 stycznia 2013 r.

W wyniku wyodrębnienia kolejnego lokalu z części wspólnych jednego budynku przysługujące Wnioskodawcy od 12 listopada 1984 r. prawo do udziału w budynku nie uległo zmianie. Nie mamy tu do czynienia z żadnym nabyciem, gdyż chodzi o lokal mieszkalny, który Wnioskodawca nabył już wcześniej. Dlatego też wyodrębnienie kolejnego lokalu mieszkalnego z części wspólnych budynku mieszkalnego nie stanowi nabycia prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd czynność ta nie ma wpływu na określenie początku biegu terminu, o którym mowa w tym przepisie.

W związku z powyższym, w przypadku przekształcenia nieruchomości wspólnej (części budynku) w samodzielny lokal, zgodne z prawem jest stwierdzenie w konsekwencji, że nabycie udziału we współwłasności samodzielnego lokalu nie powstało w momencie wyodrębnienia tego lokalu, ale w momencie nabycia lokalu, z którym związany był wcześniej udział w nieruchomości wspólnej, z której wyodrębniono nowy lokal.

Podsumowując opisany we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że sprzedaż w 2013 r. lokalu mieszkalnego nie stanowiła dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wnioskodawca był bowiem właścicielem sprzedanego prawa do lokalu mieszkalnego (które powstały w wyniku wyodrębnienia części wspólnej) od 12 listopada 1984 r., tj. powyżej 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce jego nabycie. Stąd też sprzedaż w 2013 r. lokalu mieszkalnego nr 3 nie stanowiła dla Wnioskodawcy źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu i tym samym nie rodziła po jego stronie obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Końcowo wyjaśnić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy i tylko w stosunku do Niego może ona wywoływać określone przepisami skutki prawne. Żona Wnioskodawcy, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym organ interpretacyjny nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę. Nie dokonuje również obliczeń.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.