1061-IPTPB4.4511.64.2017.2.AJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2017 r. (data wpływu 24 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem dnia 27 marca 2017 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia 1/2 części lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 20 marca 2017 r., nr. 1061-IPTPB4.4511.64.2017.1.AJ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawiania wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano 20 marca 2017 r. (data doręczenia 23 marca 2017r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 27 marca 2017 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 27 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

… oraz … - rodzicom Wnioskodawczyni, na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej przysługiwał udział wynoszący 17/640 części w nieruchomości o pow. 4a 87 m2 zabudowanej domem mieszkalnym z lokalami użytkowymi i mieszkalnymi położonej przy ul. 3 … i … w …, dla której w Sądzie Rejonowym w … prowadzona jest księga wieczysta KW nr …. W ramach posiadanego udziału zajmowali lokal mieszkalny nr 4a o pow. 29,22 m2.

Zgodnie z Postanowieniem Sądu Rejonowego w … z dnia 4 września 2006 r., sygn. akt II … spadek po zmarłym w dniu 31 stycznia 2006 r. … nabyły: córka … (Wnioskodawczyni), córka … oraz żona … po 1/3 części każda z nich. Zgodnie z Postanowieniem Sądu Rejonowego w … z dnia 20 października 2010 r., sygn. akt II … spadek po zmarłej w dniu 5 września 2010 r. … nabyły córki: Wnioskodawczyni oraz Jej siostra po 1/2 części każda z nich. Na podstawie nabycia tytułem dziedziczenia po rodzicach … i … współwłasność w udziale wynoszącym 17/640 części w nieruchomości o pow. 4a 87 m2 zabudowanej domem mieszkalnym z lokalami użytkowymi i mieszkalnymi położonej przy ul. … 12 i … w … nabyły Wnioskodawczyni i Jej siostra jako spadkobierczynie … i … w udziale po 1/2 części każda z nich.

Na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego … w …. II Wydział Cywilny z dnia 16 marca 2012 r., sygn. akt II … w sprawie zniesienia współwłasności i ustanowienia odrębnej własności lokali Sąd zniósł współwłasność nieruchomości o pow. 4a 87 m2 położonej w … przy ul. … i … oraz ustanowił odrębną własność lokali przyznając lokal mieszkalny nr … o pow. 29,22 m2 (KW nr …) na współwłasność po 1/2 części Wnioskodawczyni oraz Jej siostrze. Z uwagi na fakt, że powierzchnia lokalu (29,22 m2) była mniejsza niż wynikająca z udziału (38,01 m2) na rzecz Wnioskodawczyni oraz Jej siostry w ramach wyrównania udziału przyznana została dopłata w kwocie 15 758 zł.

Przyznany na rzecz Wnioskodawczyni na wyłączną własność udział 1/2 części w lokalu mieszkalnym nr … o pow. 29,22 m2 był mniejszy od udziału w nieruchomości nabytego na podstawie dziedziczenia po … i … małżonkach …

W dniu 14 stycznia 2016 r. Wnioskodawczyni sprzedała na mocy umowy w formie aktu notarialnego Rep. A nr …udział wynoszący 1/2 części lokalu położonego w … przy ul. … o pow. 29,22 m2.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 marca 2017 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

• dokonane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie części udziału w lokalu mieszkalnym wskazanym we wniosku o wydanie interpretacji nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r„ poz. 361, z poźn. zm.),

• udział 1/2 części nabyty przez Wnioskodawczynię w lokalu mieszkalnym w następstwie zniesienia współwłasności był mniejszy od udziału nabytego w następstwie nabycia spadku. Powierzchnia lokalu wynikająca z udziału przysługującego po … i … małżonkach … wynosiła 38,01 m2, natomiast po zniesieniu współwłasności i wyodrębnieniu lokalu powierzchnia ta wynosiła 29,22 m2. Z tego tytułu przyznana zostało Wnioskodawczyni i Jej siostrze dopłata celem wyrównania udziału.

Z tego też względu wartość udziału w nieruchomości (lokal mieszkalny o pow. 29,22 m2) po wyodrębnieniu i zniesieniu współwłasności była niższa niż w momencie dziedziczenia, gdyż nie obejmowała udziału w nieruchomości o powierzchni 8,79 m2, za który to Wnioskodawczyni została przyznana dopłata

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży udziału wynoszącego 1/2 część lokalu mieszkalnego nr … położonego w … przy ul. … o łącznej pow. 29,22 m2.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, (u.p.d.o.f.); jednym ze źródeł przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli sprzedaż ta lub zamiana nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i została dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (`(...)`). Istotą zagadnienia w przedstawionym stanie faktycznym w odniesieniu do przywołanej powyżej regulacji zawartej w u.p.d.o.f jest rozstrzygnięcie czy „nabycie” w rozumieniu art. 10 u.p.d.o.f przez Wnioskodawczynię prawa własności w odniesieniu do udziału 1/2 części w lokalu mieszkalnym o pow. 29,22 m2 przy ul. … w … nastąpiło dopiero z momentem wskazanym w postanowieniu z dnia 16 marca 2012 r., o zniesieniu współwłasności i wyodrębnieniu lokali czy też z dniem nabycia udziału 1/2 części w udziale 17/640 części na podstawie dziedziczenia po rodzicach … i … i czy w związku z powyższym zachodzi okoliczność zobowiązania do zapłaty podatku dochodowego od zbycia udziału w przedmiotowym lokalu w kontekście wskazanego 5-letniego terminu. Artykuł 10 ust. 1 pkt 8 a) u.p.d.o.f nie definiuje pojęcia „nabycie”. Znaczenie tego słowa w języku prawnym jest bogatsze niż w języku potocznym (w którym słowo to utożsamia się przede wszystkim z otrzymaniem czegoś na własność poprzez wymianę lub kupno - por. Słownik współczesnego języka polskiego, wyd. Wilga 1996, s. 549). Nabycie własności nieruchomości może zaś nastąpić m.in. poprzez jej przeniesienie w wyniku umowy, zasiedzenia bądź w wyniku innych zdarzeń (Dział II Księgi drugiej Kodeksu cywilnego). Przepisy prawa w sposób jednoznaczny określają moment i podstawę nabycia nieruchomości (udziałów w nieruchomości) w drodze dziedziczenia. Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.) - spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego - spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Wnioskodawczyni swój udział 1/2 części w udziale wynoszącym 17/640 części nieruchomości przed zniesieniem współwłasności nabyła zatem z dniem śmierci rodziców … i … małżonków `(...)`, odpowiednio w dniu 31 stycznia 2006 r. oraz 5 września 2010 r. Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (art. 195 ww. ustawy) i może mieć charakter współwłasności w częściach ułamkowych lub być współwłasnością łączną (art. 196 ustawy). Istota współwłasności w częściach ułamkowych polega na tym, że własność rzeczy przysługuje niepodzielnie wszystkim współwłaścicielom, wobec czego żaden z nich nie ma fizycznie wydzielonej części rzeczy na swoją wyłączną własność. Każdy ze współwłaścicieli ma natomiast „idealną” część niepodzielonej rzeczy, czyli rachunkowy ułamek tej rzeczy istniejący jedynie w ludzkiej wyobraźni, nazywany udziałem. „Udział” jest prawem, które należy wyłącznie do współwłaściciela. Innymi słowy współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Dlatego też – jak wynika z art. 198 ustawy Kodeks cywilny - może nim rozporządzać bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Definicja współwłasności jako rodzaj własności charakteryzuje się tym, że jedno i to samo prawo przysługuje więcej niż jednej osobie. Generalnie współwłasność przedstawia się jako prawo własności składające się z zespolonych udziałów. Wspólne prawo własności nie podlega podziałowi, który by je rozdzielał według jakichkolwiek kryteriów na odrębne rozłączne uprawnienia współwłaścicieli. Niepodzielność wspólnego prawa polega na tym, że każdy ze współwłaścicieli ma prawo do całej rzeczy, a żaden nie ma prawa do jej wyodrębnionej części (por. S. Rudnicki, Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga druga Własność i inne prawa rzeczowe, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2003, s. 242 i nast.). W literaturze podkreśla się, że naturę prawa współwłasności określają trzy cechy: jedność przedmiotu, wielość podmiotów i niepodzielność wspólnego prawa, które polega na tym że każdy ze współuprawnionych ma prawo do całej rzeczy (ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli), a żaden nie ma prawa do jej wyodrębnionej części fizycznej. Udział we współwłasności ma charakter idealny w tym sensie, że nie może odpowiadać konkretnej powierzchni, lecz zarówno w stosunku do całości, jak i do dowolnie wybranej części nieruchomości stanowi taki sam ułamek.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy zauważyć należy, że przedmiotem nabycia udziału w drodze dziedziczenia po rodzicach … i …. był udział w całej nieruchomości o pow. 4a 87 m2 zabudowanej lokalami mieszkalnymi, z której to dopiero w ramach postępowania o zniesienie współwłasności ustanowiono w granicach posiadanych udziałów przez współwłaścicieli odrębną własność lokali. Każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, jest uprawniony do jej współposiadania i korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeks cywilny); podobnie: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2001 r., sygn. akt …. Prawo własności w ramach posiadanego udziału (1/2 z 17/640) przysługiwało Wnioskodawczyni przed zniesieniem współwłasności również co do lokalu nr … i w momencie wyodrębnienia tego lokalu w postępowaniu o zniesienie współwłasności i przyznanie w udziale 1/2 wyłącznej własności nie nastąpiło „nowe” nabycie.

Kwestia określenia momentu „nabycia” nieruchomości była przedmiotem analizy przy nabyciu udziału poprzez dziedziczenie a następnie wyodrębnienie fizycznych części nieruchomości poprzez dział spadku. Problematyka jurydyczna zagadnienia jest analogiczna jak w zaistniałym stanie faktycznym. Pojawiło się bowiem zagadnienie czy momentem nabycia nieruchomości było nabycie udziału w spadku czy też dzień dokonania działu spadku i wejście we własność określonych i fizycznie wyodrębnionych nieruchomości. W tym zakresie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku z dnia 22 grudnia 2010 r., sygn. Akt I SA/Bk 433/10: „W wydanej w niniejszej sprawie interpretacji kluczowe było natomiast rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego, które w swej istocie dotyczyło tego, czy nabycie przez podatnika nieruchomości, w znaczeniu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f., następuje w momencie nabycia spadku, czy też jego działu. Zagadnienie to może budzić wątpliwości, zwłaszcza jak w niniejszej sprawie, kiedy w wyniku działu spadku jeden ze spadkobierców otrzymuje nieruchomość w wielkości i wartości przekraczającej jego udział w masie spadkowej. Zdaniem Sądu, w takiej sytuacji należy przyjąć, że momentem nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f., w części obejmującej udział spadkowy będzie moment nabycia spadku, w pozostałym zaś zakresie - moment działu spadku. (`(...)`)”. Według kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Podmiot bowiem uzyskuje prawo rzeczowe w stosunku do rzeczy. W zasadzie to nabycie jest ekwiwalentne, a więc związane z koniecznością spełnienia świadczenia na rzecz zbywcy. Typowym przykładem nabycia rzeczy jest umowa sprzedaży (art. 535 i następne Kodeksu cywilnego). Tożsame stanowisko już w odniesieniu do zniesienia współwłasności zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 984/12 wskazując: „Bardziej złożona sytuacja zachodzi w przypadku czynności prawnych podziału współwłasności. Niezależnie, czy ten podział następuje w wyniku umowy lub postanowienia Sądu, podział rzeczy wspólnej, podział majątku wspólnego małżonków, czy też dział spadku może przybierać różne formy. Zniesienie współwłasności, w skład której wchodzi prawo własności nieruchomości może nastąpić w ten sposób, że każdy z współwłaścicieli nabędzie część nieruchomości lub też prawo własności którejś z nieruchomości, przy czym wartość tej rzeczy nie będzie przekraczała wartości udziału, a zatem nie powstanie obowiązek zapłaty dopłaty lub spłaty. Wówczas podmiot ten, pomimo uzyskania prawa własności nieruchomości, nie zwiększy swych aktywów majątkowych. Stąd też nie nabywa nieruchomości w rozumieniu określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. Odnosząc powyższe do stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku obowiązek podatkowy powstałby w sytuacji kiedy powierzchnia połowy lokalu mieszkalnego odpowiadająca udziałowi Wnioskodawczyni przekraczałaby wielkość udziału wynoszącego 1/2 z udziału 17/640 części co w zaistniałym stanie faktycznym nie nastąpiło.

Termin pięcioletni w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. w stosunku do Wnioskodawczyni rozpoczął swój bieg w zakresie udziału nabytego po … z dniem 1 stycznia 2007 r., natomiast po … z dniem 1 stycznia 2011 r. i upływał odpowiednio z końcem dnia 31 grudnia 2011 r. oraz 31 grudnia 2015 r. Sprzedaż udziału 1/2 części w lokalu w dniu 14 stycznia 2016 r. nastąpiła już po upływie 5 letniego terminu od daty nabycia. Rozpatrując niniejsze zagadnienie należy również odnieść zaistniały stan faktyczny do celów jakim w zamyśle ustawodawcy służyć ma regulacja zawarta w art. 10 ust. 1 pkt 8 a) u.p.d.o.f., które wskazał i poddał analizie w wyroku z dnia 31 marca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie, sygn. akt SA/Łd 1956/03: „Z treści tego przepisu wysnuć można wniosek, iż co do zasady, sprzedaż nieruchomości bądź jej części czy też udziału w niej nie stanowi źródła przychodu. Jest tym źródłem tylko w wyjątkowych, wskazanych w ustawie przypadkach”. (por. też pogląd wyrażony w wyroku SN z dnia 7 maja 2002 r., sygn. akt III RN 18/02 opubl. w OSNP z 2003 r., nr 6, poz. 137). Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zatem wyjątek od zasady. Stanowić ma ochronę przed dokonywaniem spekulacyjnego obrotu nieruchomościami, poza jawnie prowadzoną działalnością gospodarczą. Jednocześnie jednak w pewien sposób ogranicza on (z uzasadnionych, wskazanych wyżej powodów) chronione m.in. art. 21 Konstytucji Rzeczypospolitej prawo własności. Winien być zatem interpretowany w sposób ścisły, zapewniający realizację celu jego ustanowienia, ale też nie prowadzący do rozszerzenia jego działania poza cel wskazany przez ustawodawcę (taki pogląd wyraził także Sąd Najwyższy w powołanym wyżej wyroku).

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie Wnioskodawczyni uważa, że w przedstawionym stanie faktycznym nie zaistniała przesłanka pozwalająca uznać, że sprzedaż udziału wynoszącego 1/2 części w lokalu mieszkalnym o pow. 29,22 m2 nastąpiła przed upływem 5 lat od daty jego nabycia, tym samym nie został spełniony warunek uzasadniający powstanie obowiązku podatkowego w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem stanowisko przyjęte w uzasadnieniu niniejszego wniosku jest prawidłowe i zasługuje na uwzględnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepis formułuje zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Natomiast odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z siostrą w drodze dziedziczenia po rodzicach: … zmarłym w 2006 r., i … zmarłej w 2010 r., nabyły udział 17/640 części (tj. 38,01 m2) w nieruchomości o pow. 4a 87 m2, z której to dopiero w ramach postępowania o zniesienie współwłasności ustanowiono w granicach posiadanych udziałów przez współwłaścicieli odrębną własność lokali. Na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego w dniu 16 marca 2012 r., Wnioskodawczyni i Jej siostrze przyznany został lokal mieszkalny nr 4a o pow. 29,22 m2. Z uwagi na fakt, że powierzchnia lokalu (tj. 29,22 m2) była mniejsza niż wynikająca z udziału przed zniesieniem współwłasności (tj. 38,01 m2) przyznana została dopłata w kwocie 15 758 zł. Następnie w dniu 14 stycznia 2016 r., Wnioskodawczyni sprzedała udział wynoszący1/2 części lokalu.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwila śmierci, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki staja się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci spadkodawcy decyduje, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do art. 1035 Kodeksu cywilnego – jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie natomiast z art. 195 ustawy Kodeks cywilny – współwłasność polega, na tym że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeks cywilny. – współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Dział IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 ww. ustawy. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu – każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności.

W myśl art. 211 i 212 ustawy Kodeks cywilny, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Analogicznie, okoliczność, że udział innego współwłaściciela ulega pomniejszeniu, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (tu nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzysza mu spłaty i dopłaty lub

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że udział w nieruchomości o pow. 4a 87 m2, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni przed dokonaniem zniesienia współwłasności, wynosił 1/2 z 17/640 części (tj. 1/2 z 38,01 m2), natomiast w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni uzyskała mniejszy udział niż pierwotnie do Niej należał, tj. prawo własności do 1/2 części lokalu mieszkalnego nr 4a o pow. 29,22 m2 oraz otrzymała od współwłaścicieli dopłatę w wysokości 15 758 zł w ramach wyrównania udziału.

Odnosząc się do skutków podatkowych odpłatnego zbycia 1/2 części lokalu mieszkalnego o pow. 29,22 m2 nabytego w wyniku zniesienia współwłasności wskazać należy, że za datę nabycia tej części nieruchomości należy przyjąć datę śmierci spadkodawców, a nie dzień, w którym dokonano zniesienia współwłasności, bowiem jak to zostało wskazane powyżej udział Wnioskodawczyni nabyty w wyniku zniesienia współwłasności nie zwiększył się w porównaniu do udziału przysługującego Jej w drodze spadku po rodzicach. W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni uzyskała mniejszy udział niż pierwotnie Jej przysługiwał, a w ramach wyrównania udziału otrzymała od współwłaścicieli dopłatę.

W związku z powyższym, nabycie przez Wnioskodawczynię 1/2 części lokalu mieszkalnego o pow. 29,22 m2 nastąpiło w dwóch datach:

• w 2006 r. – w drodze spadku po zmarłym ojcu,

• w 2010 r. – w drodze spadku po zmarłej matce.

W konsekwencji, odpłatne zbycie w 2016 r. przez Wnioskodawczynię udziału 1/2 części lokalu mieszkalnego nabytego odpowiednio w 2006 r. i w 2010 r. w drodze spadku po rodzicach, nie stanowi w ogóle źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2016 r. przez Wnioskodawczynię udziału 1/2 części lokalu mieszkalnego nabytego w 2006 r. i w 2010 r. w drodze spadku po rodzicach, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, bowiem odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5-letniego okresu, o którym mowa w tym przepisie.

W związku z tym, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu uzyskanego w 2016 r. z tytułu odpłatnego zbycia ww. nieruchomości.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych odpłatnego zbycia 1/2 części lokalu mieszkalnego o pow. 29,22 m2, gdyż tylko ta kwestia jest przedmiotem pytania zawartego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz w stosunku do tego zagadnienia Wnioskodawczyni przedstawiła własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego. W związku z tym, tutejszy Organ nie zajmował stanowiska w sprawie odpłatnego zbycia, w wyniku dokonania zniesienia współwłasności, udziału w przedmiotowej nieruchomości w zamian za dopłatę.

Końcowo - odnosząc się do powołanych wyroków Sądów Administracyjnych - wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników podjętych w określonym stanie faktycznym i są wiążące tylko w tych sprawach. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ podatkowy wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.