1462-IPPB4.4511.50.2017.2.JK3

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 19 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 marca 2017 r. (data nadania 3 kwietnia 2017 r., data wpływu 4 kwietnia 2017 r.) na wezwanie z dnia 21 marca 2017 r. Nr 1462-IPPB4.4511.50.2017.1.JK3 (data nadania 22 marca 2017 r., data doręczenia 27 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 1462-IPPB4.4511.50.2017.1.JK3 z dnia 21 marca 2017 r. (data nadania 22 marca 2017 r., data doręczenia 27 marca 2017 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 31 marca 2017 r. (data nadania 3 kwietnia 2017 r., data wpływu 4 kwietnia 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 1 do 31 maja 2013 r. Wnioskodawczyni przebywała w Szwecji, gdzie na uczelni zdobywała nowe umiejętności w zakresie transformacji genetycznej. Wiedza ta była niezbędna do realizacji zadań projektu naukowego przyznanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (NCBiR) realizowanego w Szkole `(...)` (S.). Pieniądze na ten wyjazd Wnioskodawczyni zdobyła z europejskiego programu COST, który wspiera wymianę wiedzy między naukowcami dzięki działaniu tzw. Short Term Scientific Mission (krótkoterminowe wyjazdy naukowe). Na zakwaterowanie, wyżywienie oraz podróż Wnioskodawczyni otrzymała 2489 euro. Płatnikiem była jednostka mająca siedzibę we Włoszech.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że umowa została zawarta pomiędzy Wnioskodawczynią jako pracownikiem uczelni (S.), osobą która odpowiedzialna była za zorganizowanie pobytu od strony instytucji zapraszającej, a komitetem zarządzającym Akcji COST. Za realizację programu, który został napisany przez Wnioskodawczynię i zaakceptowany przez prof. Ewę Z. oraz komitet zarządzający COST do spraw krótkoterminowych misji naukowych odpowiedzialna była Wnioskodawczyni i prof. Z. . Obie były zobowiązane do napisania raportów z tego pobytu. Zgodnie z umową beneficjentem jest Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymana kwota powinna być zwolniona z opodatkowania? Jeśli dieta ta podlega opodatkowaniu to w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota ta nie podlega opodatkowaniu, ponieważ pieniądze, które Wnioskodawczyni otrzymała przeznaczone były na zakwaterowanie, wyżywienie oraz podróż w ramach odbywanej przez Wnioskodawczynię podróży służbowej, na którą skierowana została przez ówczesnego pracodawcę (Szkołę `(...)`). Wysokość diety nie przekroczyła kwot określonych w załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki z dnia 19 grudnia 2002 r., a diety w określonej wysokości są zwolnione z opodatkowania zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 16). Ponadto w regulaminie programu COST Vademecum, z którego Wnioskodawczyni korzystała i który sfinansował Jej wyjazd jest zapis, że otrzymana kwota nie podlega opodatkowaniu w kraju beneficjenta COST. Zgodnie z tłumaczeniem COST Vademecum pkt 2.8. Podatki zazwyczaj stosowane zgodnie z prawem krajowym, w odniesieniu do zwrotu zryczałtowanych środków lub środków przyznanych w ramach dotacji nie mogą być rozpatrywane w stosunku do COST Grant System (System Dotacji COST) ze względu na charakter środków COST. COST jest finansowany wyłącznie z europejskich środków publicznych, a zwroty za podróż, zakwaterowanie i posiłki wypłacane beneficjentom/uczestnikom COST nie podlegają opodatkowaniu i nie mogą być odliczone od należnych kwot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pkt 9 tegoż przepisu wymieniono jako źródło przychodu – „inne źródła”.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 tej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zauważyć należy, że powołany wyżej przepis wymienia określone rodzaje przychodów stanowiące pewien katalog o charakterze otwartym, a tym samym nie rozstrzyga w sposób ostateczny co jest przychodem z „innych źródeł”. Użycie przez ustawodawcę zwrotu „w szczególności” przesądza, że przedmiotowy katalog nie ma charakteru zamkniętego, wyczerpującego. Innymi słowy, przychody niemieszczące się w źródłach przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8a ww. ustawy i niewymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych przewidzianych w tej ustawie stanowią przychody z innych źródeł.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy, wolne od podatku są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Warunkiem niezbędnym do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest więc odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Pracownik naukowy, uczestnicząc w programie „COST” w zagranicznym ośrodku naukowym nie odbywa podróży służbowej. Kwestie podróży służbowej regulują bowiem przepisy wykonawcze do ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, tj. rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 października 2006 r. w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób (Dz. U. Nr 190, poz. 1405).

Przedmiotowe wsparcie finansowe nie jest wypłacane na podstawie umowy o pracę, ale na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy Uniwersytetem a Wnioskodawczynią. Przychody z tego tytułu nie są kwalifikowane do przychodów ze stosunku pracy, co ma miejsce w przypadku przychodów uzyskanych z tytułu podróży służbowej pracownika.

Uczestnik programu nie otrzymuje diet (przeznaczonych na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki), ani zwrotu faktycznie poniesionych kosztów podróży, ale kwoty przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku.

Zatem, na gruncie przedstawionego stanu faktycznego do otrzymanych przez Wnioskodawczynię w ramach programu „COST” środków finansowych nie znajdzie zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 16 – ani w lit. a) ani w lit. b) – ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec powyższego nie ma zastosowania. Wyjazd za granicę uczestnika programu nie jest tożsamy z odbyciem podróży służbowej pracownika. W świetle powyższego pracownik naukowy, uczestnicząc w programie COST w zagranicznym ośrodku naukowym nie odbywa podróży służbowej.

Ponadto do pracowników naukowych, będących pracownikami uczelni nie mają zastosowania przepisy ustawy - Kodeks pracy, a przepisy ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym. Dlatego też, przepisy Kodeksu pracy dotyczące podróży służbowych nie będą miały zastosowania w tej sprawie.

Podkreślić należy, że zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – zwolnienia podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Podsumowując powyższe należy stwierdzić, że środki w ramach programu „COST” nie są środkami pracodawcy. Płatnikiem była jednostka mająca siedzibę we Włoszech.

Przedmiotowe wsparcie finansowe nie będzie zatem wypłacane na podstawie umowy o pracę, ale na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy Uniwersytetem a Wnioskodawczynią. Tym samym przychody z tego tytułu nie będą kwalifikowane do przychodów ze stosunku pracy, lecz będą podlegać opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód z tego tytułu nie będzie zatem – wbrew stanowisku Wnioskodawczyni – korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.