Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, świadcząc usługi doradztwa informatycznego dla klienta, którego siedziba znajduje się około 500 km od jego miejsca zamieszkania. Aby zredukować koszty związane z realizacją usług dla tego klienta, Wnioskodawca wynajął mieszkanie w miejscowości, gdzie znajduje się siedziba klienta. Organ podatkowy uznał, że wydatki na wynajem tego mieszkania, o ile są związane z działalnością gospodarczą i nie mają charakteru wydatków osobistych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem ich odpowiedniego udokumentowania.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 § 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatków związanych z wynajęciem mieszkania – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatków związanych z wynajęciem mieszkania.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca od 14 listopada 2016 r. prowadzi działalność gospodarczą na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. W miejscu zamieszkania Wnioskodawcy znajduje się również siedziba Jego firmy. Od 14 listopada 2016 r. na podstawie umowy terminowej, świadczy usługi doradztwa informatycznego (w zakresie analizy procesów biznesowych i wymagań funkcjonalnych) dla klienta mającego siedzibę w miejscowości oddalonej o ok 500 km od siedziby firmy. Usługi są świadczone przede wszystkim w siedzibie klienta, ale także zdalnie z siedziby przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (w przypadku nieobecności w miejscowości siedziby kontrahenta). Usługi te nie mogą być wykonywane całkowicie zdalnie ze względu na utworzenie zespołu projektowego w siedzibie klienta.
Mając na uwadze obniżenie kosztów Wnioskodawca wynajął mieszkanie w miejscowości siedziby kontrahenta (od osoby prywatnej, nieprowadzącej działalności gospodarczej) – w przeciwnym wypadku koszt noclegów w hotelach oraz przejazdów na trasie siedziba firmy, (miejsce zamieszkania Wnioskodawcy) – siedziba kontrahenta podważałby opłacalność podpisanej umowy. W wynajętym mieszkaniu nie jest prowadzona działalność gospodarcza – jedynym celem wynajmu jest minimalizacja kosztów związanych z wykonywaniem usług dla klienta. Ponadto Wnioskodawca nadmienia, że codzienne podróżowanie do siedziby klienta nie jest możliwe z racji na odległość (ok 500 km) oraz czas podróży (od 5h do 9h w zależności od środka transportu).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy koszt wynajmu mieszkania (wysokość jest określona w umowie pomiędzy Wnioskodawcą a właścicielem mieszkania, zapłata odbywa się przelewem bankowym) oraz opłaty eksploatacyjne związane z wynajmem stanowią koszt uzyskania przychodu?
Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz brzmienie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1, koszty wynajmu mieszkania stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.
Zdaniem Wnioskodawcy zostały spełnione wszystkie przesłanki (tj. zachowany został związek przyczynowo-skutkowy oraz przedmiotowe wydatki nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 ww. ustawy) niezbędne dla zaliczenia kosztu wynajmu mieszkania do kosztów uzyskania przychodów.
Należy również zauważyć, że Wnioskodawca nie ma możliwości całościowego wykonywania usług na odległość (zdalnie) z głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej i jest zmuszony ponosić koszty wynajmu mieszkania w celu osiągnięcia przychodów związanych z usługami świadczonymi dla klienta, który ma siedzibę oddaloną o 500 km.
Ponadto wynajmując mieszkanie i nie korzystając tym samym z usług hotelowych racjonalizuje koszty prowadzonej działalności gospodarczej.
Na potwierdzenie własnego stanowiska Wnioskodawca powołuje następujące interpretacje:
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016, poz. 2032 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na osobie, która wywodzi z tego określone skutki prawne.
Kosztami uzyskania przychodów są wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.
Do kosztów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.
Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
O tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. To na podatniku spoczywa obowiązek wykazania, że określony wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 14 listopada 2016 r. prowadzi działalność gospodarczą na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. W miejscu zamieszkania Wnioskodawcy znajduje się również siedziba Jego firmy. Od 14 listopada 2016 r. na podstawie umowy terminowej, świadczy usługi doradztwa informatycznego (w zakresie analizy procesów biznesowych i wymagań funkcjonalnych) dla klienta mającego siedzibę w miejscowości oddalonej o ok 500 km od siedziby swojej firmy. Usługi są świadczone przede wszystkim w siedzibie klienta, ale także zdalnie z siedziby przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (w przypadku nieobecności w miejscowości siedziby kontrahenta). Usługi te nie mogą być wykonywane całkowicie zdalnie ze względu na utworzenie zespołu projektowego w siedzibie klienta.
Mając na uwadze obniżenie kosztów Wnioskodawca wynajął mieszkanie w miejscowości siedziby kontrahenta (od osoby prywatnej, nieprowadzącej działalności gospodarczej) – w przeciwnym wypadku koszt noclegów w hotelach oraz przejazdów na trasie siedziba firmy, (miejsce zamieszkania Wnioskodawcy) – siedziba kontrahenta podważałby opłacalność podpisanej umowy. W wynajętym mieszkaniu nie jest prowadzona działalność gospodarcza – jedynym celem wynajmu jest minimalizacja kosztów związanych z wykonywaniem usług dla klienta. Ponadto Wnioskodawca nadmienia, że codzienne podróżowanie do siedziby klienta nie jest możliwe z racji na odległość (ok 500 km) oraz czas podróży (od 5h do 9h w zależności od środka transportu).
Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że o ile powodem wynajęcia przez Wnioskodawcę mieszkania w mieście klienta była konieczność świadczenia na rzecz kontrahenta usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a miasto – siedziba kontrahenta – nie jest miejscem zamieszkania Wnioskodawcy (centrum Jego interesów osobistych i gospodarczych), to wydatki poniesione z tego tytułu, jako niemające charakteru wydatków osobistych, spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty podatkowe.
Zwrócić należy jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Zgromadzone dowody nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktur lub rachunków wystawionych przez właściciela przedmiotowego mieszkania, który wynajmuje Wnioskodawca, stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Niego wydatków z tytułu wynajmu tego mieszkania.
Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających pobytu w mieście, w którym Wnioskodawca wynajął mieszkanie, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.
Reasumując powyższe stwierdzić należy, że jeżeli poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że nie mają one charakteru wydatków osobistych, a ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa
(art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili