Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości (domu rodzinnym) po zmarłych rodzicach i bracie. Planuje sprzedaż tego udziału swojemu krewnemu. Organ podatkowy stwierdził, że w związku z nabyciem udziału w drodze spadku oraz sprzedażą po upływie ponad 5 lat, Wnioskodawczyni nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ani złożenia zeznania PIT-39. Organ uznał stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 11 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Dnia 6 września 1944 r. wydano dekret o reformie rolnej i na jego podstawie zabrano dziadkom Wnioskodawczyni nielegalnie dom położony w A. Dziadek zmarł w 1951 r. a babcia w 1960 r. Dziadkowie nie pozostawili po sobie majątku.
Na mocy spadkobrania ustawowego dziedziczyły po nich dzieci, tj.: B., C., D. (ojciec Zainteresowanej) i E.
Ojciec Wnioskodawczyni – D. zmarł w 1971 r., mama Zainteresowanej – F. zmarła w 1995 r.
Sprawa spadkowa po ojcu odbyła się w 1995 r., a po mamie w 1997 r.
Ponadto Wnioskodawczyni poinformowała, że rodzice mieli dzieci: G. i Zainteresowaną. Natomiast mama Wnioskodawczyni będąc panną miała syna H. Według postanowienia sądowego (po ojcu) dziedziczyła mama – F., siostra – G. i Zainteresowana. Po mamie: G., H. i Wnioskodawczyni.
W dniu 29 stycznia 2016 r. postanowienie spadkowe – po ojcu – zostało zmienione i do grona spadkobierców został dopisany brat Wnioskodawczyni – H., gdyż został przysposobiony przez ojca Zainteresowanej. O tym fakcie siostry wcześniej nie wiedziały.
Brat Wnioskodawczyni zmarł 24 lutego 20xx r. Był bezdzietnym kawalerem. Postanowienie spadkowe po nim wydał sąd w 2012 r. Spadkobiercami po bracie – po połowie – są Zainteresowana z siostrą G. Brat nie pozostawił żadnego majątku.
Na skutek decyzji Wojewody 12 grudnia 2014 r. Państwo zwróciło spadkobiercom dom, w którym Wnioskodawczyni ma 12,5% udziału. W dniu 16 października 2015 r. Zainteresowana zawarła akt notarialny – przedwstępna umowa sprzedaży z zapewnieniem warunków – w którym zobowiązała się do sprzedaży swego udziału do końca 2016 r. Obecnie Wnioskodawczyni czeka już pół roku na wydanie zaświadczenia po bracie i nie wydaje się Zainteresowanej by do 31 grudnia 2016 r. takie zaświadczenie otrzymała.
Wnioskodawczyni zamierza sprzedać swój udział w nieruchomości swojemu dalekiemu krewnemu. Transakcja sprzedaży może nastąpić do końca 2016 r. bądź nastąpi w 2017 r.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Zdaniem Wnioskodawczyni – nabycie nieruchomości w drodze dziedziczenia następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. W przypadku Zainteresowanej, udział w domu rodzinnym po ojcu nabyła w 1971 r., po mamie w 1995 r., a po bracie w 2002 r. We wszystkich przypadkach okres posiadania nieruchomości przed jej sprzedażą – od kiedy powstaje obowiązek podatkowy – dawno upłynął. Tak więc – w ocenie Wnioskodawczyni – nie ma obowiązku wypełniać PIT-39 ani płacić podatek dochodowy. Decyzja Wojewody zwracająca dom rodzinny stwierdza, że ww. dom nigdy nie podpadał pod reformę rolną i od 6 września 1944 r. cały czas byli jego właścicielami. Zatem swój udział Wnioskodawczyni nabyła w chwili śmierci spadkodawcy. Dlatego w przypadku Zainteresowanej – okres w którym istnieje obowiązek podatkowy dawno już upłynął, jeśli zamierza sprzedać swój udział w nieruchomości.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że w spadku (po ojcu zmarłym w 1971 r., po matce zmarłej w 1995 r. i po bracie zmarłym w 2002 r.) Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości (domu rodzinnym). Zainteresowana planuje dokonać zbycia wyżej opisanej nieruchomości.
Dla rozpatrzenia przedmiotowej sprawy istotna jest kwestia, od kiedy należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w cytowanym wyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niezbędne jest więc ustalenie momentu nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w prawie własności nieruchomości, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy stwierdzenie – w drodze decyzji wojewody – braku podstaw do przejęcia nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa i potwierdzenie własności spadkobierców byłych właścicieli stanowi jej nabycie w myśl powołanego wyżej artykułu 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przy rozstrzygnięciu tego problemu należy mieć na uwadze nie tylko przepisy prawa podatkowego, ale przede wszystkim przepisy prawa cywilnego dotyczące nabycia, czy też utraty prawa własności.
W sytuacji, gdy dochodzi do zwrotu bezprawnie zajętej nieruchomości spadkobiercom osób, którym tę nieruchomość odebrano, wówczas prawo do zwrotu znajduje swe źródło w nabyciu spadku.
Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w księdze czwartej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380).
Artykuł 924 tej ustawy stanowi, że spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Natomiast zgodnie z jego art. 925, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Mając na uwadze ww. regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro spadek, stanowiący ogół majątkowych praw i obowiązków zmarłego (art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego) otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy i według tej daty spadkobierca nabywa spadek, za dzień nabycia rzeczy lub praw w drodze spadku należy rozumieć dzień jego otwarcia.
Niezależnie od powyższego, na stan prawny nieruchomości istotny wpływ mogą wywierać, wydawane zarówno na gruncie prawa cywilnego, administracyjnego, jak i karnego – orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne, stanowiące dokumenty o szczególnym znaczeniu. Waga tych orzeczeń wynika z pozycji jaką zajmują sądy i organy administracji publicznej.
Wskazać należy, że w opisanym zdarzeniu przeszłym z punktu widzenia konsekwencji podatkowych istotne znaczenie ma stwierdzenie w decyzji administracyjnej o niezgodnym z prawem wywłaszczeniu byłego właściciela z nieruchomości.
Skoro przejęcie przedmiotowej nieruchomości przez Skarb Państwa było aktem nie znajdującym podstaw w obowiązującym prawie, tytuł własności winien trwać przy prawowitym właścicielu, gdyby żył. Negatywnych skutków bezprawnego postępowania ówczesnych władz nie mogą też ponosić następcy prawni zmarłego właściciela lub jego spadkobierców.
Zatem, za datę nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości należy więc uznać moment nabycia spadku, a więc daty śmierci poszczególnych spadkodawców.
Mając na względzie przedstawione zdarzenie przyszłe, a także obowiązujący stan prawny stwierdzić należy, że w związku z nabyciem przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości, w spadku po zmarłych rodzicach i bracie a następnie jego sprzedażą nie powstanie przychód opodatkowany podatkiem dochodowym, ponieważ zbycie tej nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Zatem na Zainteresowanej nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży rzeczonej nieruchomości. Również Wnioskodawczyni nie będzie zobligowana do złożenia w urzędzie skarbowym PIT-39.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.
Z uwagi na to, że wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla siostry Wnioskodawczyni.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili