1061-IPTPB1.4511.750.2016.2.MAP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z prowadzeniem bloga – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z poźn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 6 października 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.750.2016.1.MAP, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 6 października 2016 r. (data odbioru 10 października 2016 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia z dnia 14 października 2016 r., nadanym dnia 14 października 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna, planuje rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce na zasadzie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, poprzez założenie internetowego bloga o szeroko rozumianej tematyce kosmetycznej i modowej, który docelowo będzie źródłem przychodów. W ramach bloga Wnioskodawczyni będzie publikować w szczególności artykuły informacyjne, testy i recenzje takich produktów jak: odzież, biżuteria, perfumy, lakiery do paznokci, lakiery do włosów, oliwki, żele do mycia i inne kosmetyki służące do pielęgnacji i upiększania ciała, a także urządzenia do manicure i pedicure. Ponadto, autorka bloga zamierza umieszczać wpisy prezentujące jej własne stylizacje i kreacje ubraniowe oraz eksponujące modne dodatki galanteryjne (torebki, paski, w tym również zawieszki, bransoletki itp.). Wpisy będą uzupełniane treściami multimedialnymi w postaci zdjęć, grafik, filmów.

Wnioskodawczyni przewiduje uzyskiwanie przychodów za pośrednictwem prowadzonego bloga w związku z wykonywaniem następujących czynności:

1. dzierżawa powierzchni reklamowej (Wnioskodawczyni zamierza udostępniać miejsce na stronie internetowej bloga określonemu reklamobiorcy);
2. umowa zlecenie lub o dzieło zawierana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (np. jeśli potencjalny kontrahent pragnie zamieścić artykuł sponsorowany, czy też przeprowadzić test swojego produktu lub inną akcję reklamową).

Powyższe przychody będą uzyskiwane na podstawie umów zawartych z potencjalnymi reklamodawcami, partnerami, sponsorami i będzie do nich wystawiana faktura. Umowy te będą zawierane w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, którą Wnioskodawczyni planuje zarejestrować w związku z komercjalnym charakterem bloga.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że prowadzenie działalności gospodarczej opisanej we wniosku zamierza rozpocząć w pierwszym kwartale 2017 r. Zamierza skorzystać z możliwość opodatkowania uzyskiwanych dochodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie 19% liniowej stawki podatku. W celu ewidencji prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zamierza prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wszelkie wydatki związane z prowadzeniem bloga, zwłaszcza wydatki poniesione na zakup ubrań, dodatków galanteryjnych, biżuterii, torebek, perfum, kosmetyków niezbędnych do uzyskania pożądanej stylizacji, jak również koszty związane z wykonaniem fotografii, treści multimedialnych, będących częścią bloga. Towary i usługi, na zakup których poniesione wydatki zaliczone zostaną do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawczyni wykorzystywać będzie wyłącznie do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Nie planuje Ona również dokonywać odsprzedaży wykorzystywanych w działalności towarów. Wydatki poniesione na towary i usługi wykorzystywane w działalności gospodarczej spowodują osiągnięcie przychodu z tytułu dzierżawy powierzchni reklamowej, tj. Wnioskodawczyni udostępni miejsce na stronie internetowej bloga określonemu reklamodawcy, w zamian za ustalone każdorazowo wynagrodzenie. Wnioskodawczyni zakłada również, przy uwzględnieniu odpowiedniej popularności bloga, możliwość zamieszczania za wynagrodzeniem artykułów sponsorowanych bądź test produktu lub też zorganizowaną akcję reklamową dla danego produktu. W takim wypadku taka usługa będzie przedmiotem umowy o dzieło bądź umowy zlecenia. Wszelkie zakupione przez Wnioskodawczynię towary/usługi finansowane będą z Jej środków własnych. Początkowo Wnioskodawczyni będzie uzyskiwała przychód jedynie z tytułu dzierżawy powierzchni reklamowej oraz umów o dzieło i umów zlecenie, jednakże zastrzega, że w późniejszym czasie wraz z rozwojem prowadzonej działalności niewykluczone jest, że będzie Ona uzyskiwała również inne przychody w związku z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zaliczenia wydatków związanych z prowadzeniem bloga i tworzeniem artykułów w nim publikowanych na zakup odzieży, butów, biżuterii, kosmetyków, perfum oraz wykonanie fotografii, filmów i innych treści multimedialnych do kosztów uzyskania przychodów, w ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wszelkie wydatki związane z prowadzeniem bloga, w tym zwłaszcza te ponoszone na zakup odzieży, biżuterii, kosmetyków, perfum oraz wykonywaniem fotografii, filmów i innych treści multimedialnych stanowiących niezbędne uzupełnienie publikowanych artykułów, należy kwalifikować jako koszt podatkowy w ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej.

Na wstępie wskazuje, że zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z kolei, w świetle art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeśli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W opinii Wnioskodawczyni, nie ulega wątpliwości, że wobec przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, spełnione zostaną pozytywne przesłanki zawarte w przytoczonej wyżej regulacji, a jednocześnie nie zachodzą przesłanki negatywne określone w art. 5b ust. 1 cyt. ustawy. O zakwalifikowaniu czynności podejmowanych przez Wnioskodawczynię jako działalności gospodarczej przesądza ich zorganizowany i ciągły charakter oraz nastawienie na osiągnięcie zysku w postaci wynagrodzenia za udostępnioną powierzchnię reklamową oraz publikowane artykuły sponsorowane. Zaplanowana aktywność Wnioskodawczyni nie będzie miała charakteru przypadkowego, o czym świadczy choćby plan zamieszczanych na blogu wpisów i przygotowana strategia pozyskania usługobiorców. Ponadto, Wnioskodawczyni podejmować będzie czynności zmierzające do pozyskiwania klientów oraz nawiązywania z nimi kontaktów zarówno na etapie zawierania umowy, jak i w trakcie jej realizacji. Tego rodzaju aktywność ma charakter zarobkowy, zorganizowany, należy jej przypisać również cechę ciągłości. Dodatkowo, działalność Wnioskodawczyni będzie prowadzona na Jej własny rachunek i na Jej własne ryzyko. Skoro przychody z prowadzonego bloga należy zakwalifikować do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, to jak stanowi art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie wydatki poniesione w związku z tą aktywnością stanowią koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z przytoczonym przepisem, za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak wskazano, znaczna część bloga, ze względu na jego charakter, będzie obejmować zdjęcia prezentujące np. kreacje ubraniowe. W tym celu autorka będzie musiała zakupić stroje, dodatki galanteryjne i inne, jak np. zawieszki, bransoletki, aby przedstawić skomponowaną przez siebie stylizację. Kolejny fundamentalny segment bloga, czyli recenzje i testy produktów kosmetycznych, również wymaga w pierwszej kolejności nabycia tych produktów, co także generuje koszty. Z dokonanego przez Wnioskodawczynię przeglądu konkurencyjnych portali i blogów o podobnej tematyce wynika, że przyciągnięcie czytelników i uzyskanie dużej popularności wymaga tworzenia oryginalnej i atrakcyjnej, szczególnie pod względem ilości zamieszczanych zdjęć, treści. Niezaprzeczalnie, im większą oglądalność osiągnie blog, tym więcej reklamobiorców pozyska jego autorka. Popularność bloga pozwoli również odpowiednio zwiększać stawki wynagrodzenia za oferowane usługi. Logicznym jest więc, że wszystkie opisane wyżej koszty ponoszone są w celu osiągnięcia przychodu i nie zawierają się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni podkreśla, że zakupiona odzież, kosmetyki i pozostałe produkty nie będą w żaden sposób używane w celach prywatnych. Chociaż hipotetycznie mogłyby one zostać wykorzystane na osobisty użytek, to w opisanych we wniosku okolicznościach niedokonanie zakupu wskazanych wyrobów wyklucza całkowicie możliwość zarobkowania. Nie sposób przykładowo dokonać testu danego kosmetyku nie będąc w jego posiadaniu i tym samym nie mając możliwości użytkowania produktu przez odpowiednio długi okres czasu. W świetle powyższego, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że wydatki związane z prowadzeniem bloga i tworzeniem artykułów w nim publikowanych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Takie stanowisko zaprezentował również Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 14 października 2015 r., Nr IPPB1/4511-1035/15-2/AM.

W uzupełnieniu wniosku dodano, że wszelkie wydatki związane z prowadzeniem bloga stanowić, będą koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zgodnie bowiem z regulacją art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczania źródła przychodów z wyjątkiem kategorii kosztów określonych w art. 23 ustawy są kosztami uzyskania przychodów. W orzecznictwie wskazuje się, że zachowane muszą być istotne cechy, takie jak bezpośredni związek kosztu z prowadzoną działalnością, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu dla danego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej (por. wyrok NSA z dnia 20 lutego 2001 r., sygn. akt III SA 3269/99). Istotnym z punktu widzenia możliwości zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest również ocena celowości jego poniesienia w kontekście uzyskania przychodu. Jak trafnie podsumował to NSA w wyroku z dnia 17 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2304/12, LEX nr 1518227: Kryterium celowości nie wyznacza w sposób ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszy uzyskania przychodów, od tych, które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekonstruowaniu otwartego ciągu zdarzeń, które poprzedziły uzyskanie przychodów, a równocześnie były niezbędne do ich osiągnięcia - tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo-przyczynowy.

W konsekwencji z uwagi na fakt, że charakter tematyczny bloga obejmuje zwłaszcza prezentacje stylizacji modowych, jak i prezentację oraz recenzje produktów kosmetycznych, uzasadnione i celowe są wszelkie wydatki poniesione na zakup ubrań, kosmetyków, biżuterii, czy też galanterii skórzanej, jak również wydatki poniesione na wykonanie zdjęć oraz pozostałych treści multimedialnych będących treścią bloga. W konsekwencji, z uwagi na pozostawanie w związku przyczynowo - skutkowym oraz wypełnieniem kryterium celowości Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że będzie uprawniona do zaliczania wszelkich wydatków związanych z prowadzeniem bloga do koszów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy, ma charakter ogólny, natomiast unormowania odnoszące się do kosztów są rozlegle i charakteryzują się znacznym stopniem komplikacji.

Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy, podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: „zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

• został właściwie udokumentowany;

• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt niewymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni planuje rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej poprzez założenie internetowego bloga o szeroko rozumianej tematyce kosmetycznej i modowej, który docelowo będzie źródłem przychodów. W ramach bloga Wnioskodawczyni będzie publikować w szczególności artykuły informacyjne, testy i recenzje takich produktów jak: odzież, biżuteria, perfumy, lakiery do paznokci, lakiery do włosów, oliwki, żele do mycia i inne kosmetyki służące do pielęgnacji i upiększania ciała, a także urządzenia do manicure i pedicure. Ponadto, autorka bloga zamierza umieszczać wpisy prezentujące jej własne stylizacje i kreacje ubraniowe oraz eksponujące modne dodatki galanteryjne (torebki, paski, w tym również zawieszki, bransoletki itp.). Wpisy będą uzupełniane treściami multimedialnymi w postaci zdjęć, grafik, filmów. Wnioskodawczyni przewiduje uzyskiwanie przychodów za pośrednictwem prowadzonego bloga z tytułu dzierżawy powierzchni reklamowej oraz umów zlecenie lub o dzieło zawieranych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (np. jeśli potencjalny kontrahent pragnie zamieścić artykuł sponsorowany, czy też przeprowadzić test swojego produktu lub inną akcję reklamową).

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz biorąc pod uwagę przedstawione unormowania prawne, uznać należy, że wbrew zaprezentowanemu stanowisku Wnioskodawczyni dotyczącemu zasadności ponoszenia przez Nią wydatków związanych z prowadzeniem bloga, w ocenie Organu, przedmiotowe wydatki nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że dzielenie się własnymi spostrzeżeniami, opiniami i informacjami, które są publikowane na blogu de facto nie powodują powstania przychodu. Przychód może powstać dopiero w momencie udostępnienia powierzchni na stronie internetowej prowadzonego przez Wnioskodawczynię bloga celem promowania swoich produktów przez potencjalnych reklamodawców.

Poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki z tytułu prowadzenia bloga należy ocenić, jako wydatki mające charakter osobisty, niespełniające kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Z oczywistych, więc względów, tego rodzaju wydatki nie mogą pozostawać w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła z tytułu prowadzenia bloga. Źródłem przychodu nie jest bowiem samo prowadzenie bloga lecz udostępnienie powierzchni reklamowej.

A zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawczynię. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Dodatkowo, tutejszy Organ zaznacza, że przeanalizował powołaną przez Wnioskodawczynię we wniosku interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 14 października 2015 r., Nr IPPB1/4511-1035/15-2/AM, jednakże zauważa, że Minister Rozwoju i Finansów interpretacją z dnia 13 października 2016 r, Nr DD9.8220.2.204.2016.JPQ zmienił ww. interpretację indywidualną, gdyż stwierdził jej nieprawidłowość.

Ponadto należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawczynię wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą stanowić podstawy prawnej przy wydawaniu niniejszej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.