Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
19 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 18 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie
skutków podatkowych przekazywania środków pieniężnych z majątków prywatnych
wspólników spółki cywilnej na rachunek bankowy spółki cywilnej. Uzupełniła go Pani – w
odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 kwietnia 2025 r. (wpływ 10 kwietnia 2025 r.). Treść
wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Od 2015 r. jest Pani wspólnikiem 3 osobowej spółki cywilnej (zwanej dalej S.C.), w której
wszyscy wspólnicy w zawartej umowie spółki zadeklarowali wniesienie do niej
odpowiednich wkładów pieniężnych.
Po jej zawarciu wszyscy wspólnicy dokonali wyboru formy opodatkowania w latach 2015-
2021 podatkiem liniowym 19% a od roku 2022 zryczałtowanym podatkiem dochodowym
od przychodów ewidencjonowanych, tj. „Ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych
(zwanej dalej PPE).” Podstawowym zakresem przedmiotowym działalności gospodarczej S.
C. jest handel pojazdami samochodowymi, w szczególności samochodami ciężarowymi
specjalnymi nabywanymi zarówno w kraju jak i zagranicą.
W związku z wybraną przez wspólników formą opodatkowania (PPE) S.C. dla celów
podatkowych prowadzi – ewidencję sprzedaży – dla PPE oraz – ewidencję zakupu – dla
rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)).
W zawartej umowie spółki cywilnej – S.C. zamieszczono zapis o wysokości wniesionych do
niej przez wspólników wkładów pieniężnych, które miały umożliwić jej fizyczne
uruchomienie działalności gospodarczej, tj. finansowanie z tych wniesionych wkładów
ulokowanych na rachunku bankowym S.C. bieżących wydatków organizacyjnych,
administracyjnych, opłat i zobowiązań samorządowych, pierwszy zakup towarów
handlowych, itp., bądź krótkim czasie po zawarciu umowy.
Taka była wola oraz możliwości finansowe wspólników, tym bardziej, że mieli świadomość,
iż zgodnie z art. 860 Kodeksu cywilnego nie mieli obowiązku prawnego wniesienia
wkładów pieniężnych do S.C., nie istnieje limit takich wkładów – bowiem może nim być
własność bądź inne prawa wspólników czy też świadczenie przez nich usług w S.C.
Przedmiotowe wkłady wspólników do S.C. uznano jako pewien nadal ich majątek, który
ma służyć rozwojowi biznesu pozwolić na jego funkcjonowanie w takiej formie
organizacyjnej – spółce cywilnej, która nie posiada własnego majątku, bo nie jest osobą
prawną.
S.C. jako podatnik VAT zobowiązany jest do posiadania swojego rachunku bankowego, bo
zobligowany jest do rozliczeń w zakresie VAT wyłącznie w formie bezgotówkowej.
Ta forma dotyczy również rozliczeń między kontrahentami. Przy każdej zafakturowanej
dostawie samochodu przez kontrahenta powstaje obowiązek terminowej zapłaty często
znacznej kwoty – w wyłącznej formie przelewu bankowego z konta S.C., gdyż kupującym –
adresatem faktury – VAT jest S.C. W przypadku braku odpowiednich środków na rachunku
bankowym S.C. wspólnicy, którzy ponoszą pełną odpowiedzialność za jej długi – pilnie
„organizują” zbiórkę wymaganej kwoty, przelewają ją na rachunek bankowy S.C., a
następnie bezzwłocznie nawet w tym samym dniu przelewają ją na konto kontrahenta –
jako środki finansowe S.C. Takie powszechnie funkcjonujące, od dawna procedury
postępowania i operacje bankowe były i są koniecznością. W miesiącu grudniu 2024 r.
pozyskała Pani informację (także od organów podatkowych – przez „Informację Skarbową”
oraz bezpośrednie kontakty z różnymi organami podatkowymi, że każde przekazanie
środków pieniężnych przez wspólników na rachunek bankowy S.C. wywołuje określone
skutki prawno-podatkowe w zakresie PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych), gdyż zgodnie z ich interpretacją takie czysto
techniczne operacje bankowe noszą znamiona czynności cywilnoprawnych, podlegających
opodatkowaniu PCC –jako „wniesienie wkładu pieniężnego do S.C.”, co uważa Pani za
rażące naruszenie obowiązującego w tym zakresie prawa.
W obawie przed niebezpieczeństwem postawienia wspólnikom zarzutu popełnienia
przestępstwa podatkowego i związanymi z tym sankcjami karno-skarbowymi
postanowiliście Państwo (wspólnicy spółki cywilnej) złożyć (...) 2025 r. w (...) Urzędzie
Skarbowym w K. deklaracje podatkowe PCC-3 za okres minionych 5 lat wykazując w nich
jako tytuł prawny, czynność cywilnoprawną – sugerowaną przez organ podatkowy, jako
rzekome „podwyższanie wkładów do S.C.”
Wyliczony podatek PCC, wraz z odsetkami za zwłokę uregulowaliście Państwo po czym
złożyliście wnioski o zastosowanie instytucji prawnej wynikającej z KKS, tj.: „Czynnego
Żalu.”
Podkreśla Pani, że w złożonych deklaracjach m.in. PCC-3/A w poz. 1 wprowadziła Pani
własny NIP (nie S.C.) w poz. 8-10 własne dane osobowe.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego
Przelewy środków pieniężnych na „konto spółki cywilnej" następowały z majątków
prywatnych wspólników.
Środki te przekazywano nieodpłatnie.
Dokonywane przekazy środków „na konto Spółki Cywilnej” nie stanowiły nigdy pożyczek.
Spółka cywilna nie dokonywała formalnie zwrotów kwot przekazywanych na „jej konto”
celem uregulowania zobowiązań wobec wierzycieli, bo ujęte były przecież w kwotach
osiąganych przychodów z faktur sprzedażowych, które stanowiły wyłączne ich przychody
stanowiące podstawę wymiaru zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów,
czyli nie stanowiły udziału wspólników w dochodach spółki cywilnej, jak ma to miejsce przy
innych formach opodatkowania.
Pytania
1) Czy zgodne jest z postanowieniami ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.
j. DZ.U. z 2007 r. nr 68, poz. 450 ze zm.) naliczanie i pobór tego podatku na skutek
uznania, że dokonywanie wpłat należności na dostawę towarów handlowych przez
wspólników w formie przelewu z „konta bankowego spółki cywilnej”, na które
wspólnicy przekazali bezpośrednio przed takim przelewem określone kwoty ze swoich
prywatnych kont na ten cel, jest równoznaczne z umową cywilnoprawną – pożyczki lub
podwyższeniem wkładów wspólników?
2) Czy zasadne jest traktowanie takich czysto technicznych operacji bankowych jako
czynności cywilnoprawne w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i k) ustawy PCC
skutkujące powstaniem obowiązku podatkowego w tym podatku?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem:
Ad. 1)
Przepisy ww. ustawy określają zamknięty katalog czynności opodatkowanych tym
podatkiem usankcjonowanych jedną z 9 umów precyzyjnie nazwanych – i tylko te
konkretne umowy stanowią podstawę do zastosowania przedmiotowego opodatkowania.
Nieuzasadnione jest zatem stanowisko organu podatkowego, że stosowana techniczna
forma zapłaty przez wspólników należności na zakup towarów – poprzez przelew z konta
bankowego wspólników spółki cywilnej powinna być równoznaczna z umową pożyczki lub
zmianą umowy spółki poprzez podwyższenie wniesionych wkładów w chwili zawarcia
przedmiotowej umowy.
Nie istniała możliwość zawarcia pożyczek, gdyż stronami takiej umowy – pożyczkobiorcą/
pożyczkodawcą byłyby te same osoby fizyczne, bowiem spółka cywilna nie ma osobowości
prawnej.
Nie było ani potrzeby ani woli wspólników do tworzenia aneksu do umowy spółki, w
którym mieliby podwyższyć wniesione wcześniej wkłady.
Skoro dłużnikami wobec wierzycieli są wyłącznie wspólnicy a nie spółka cywilna, to
bezprawne jest zmuszanie wspólników do sporządzania umów nienazwanych,
uzasadniających naliczenie i pobór przedmiotowego podatku.
Spółka cywilna nie jest odrębnym podmiotem prawa, ale jest jedynie umową łączącą
wspólników, którzy zobowiązują się wzajemnie do realizacji zamierzonego celu
gospodarczego. Iluzoryczny majątek spółki cywilnej jest w rzeczywistości majątkiem
wspólników, a odpowiedzialność za jej zobowiązania ponoszą wyłącznie wspólnicy. W
konsekwencji tego „konto bankowe spółki cywilnej” jest kontem jej wspólników.
Z treści art. 863 Kodeksu cywilnego wynika, że wierzyciel wspólników, w czasie trwania
umowy spółki nie może żądać zaspokojenia ich z udziałów we wspólnym majątku
wspólników, czyli z tzw. współwłasności łącznej wspólników.
Skoro wspólnicy odpowiadają solidarnie za zobowiązania spółki cywilnej całym swoim
majątkiem to faktycznym płatnikiem takich zobowiązań nie jest spółka cywilna ale jej
wspólnicy, także wówczas gdy te uregulowania zobowiązań odbywają się w formie
przelewu z ich konta bankowego.
Spełnianie przez nich wymogu prawnego rozliczeń bezgotówkowych za dokonane
dostawy towarów zmuszało do przelewów z „konta bankowego spółki cywilnej” poprzez
które transmitowali – swoje zobowiązania na rzecz dostawców – bez żadnych
nienazwanych jakichkolwiek umów.
Ad. 2)
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt b i k (winno być: art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i k)) ustawy o PCC
czynnościami cywilnoprawnymi są wyłącznie takie czynności prawne, które zostały
usankcjonowane umowami: – pkt. b (winno być: lit. b)) – umowa pożyczki; – pkt. k (winno
być: lit. k)) – umowa spółki.
Jeśli nawet w art. 1 ust. 3 ustawy Ustawodawca uznał, że w przypadku spółki osobowej –
zmianą umowy jest wniesienie przez wspólników wkładu lub jego podwyższenie to
wyraźnie zastrzegł cyt.: „Którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki” – a
takiego majątku S.C. nie posiada.
Kluczowe znaczenie dla oceny czy zaistniała czynność cywilnoprawna w rozumieniu art. 1
ustawy o PCC ma zawarcie konkretnej umowy tzw. umowy nazwanej i tego zamkniętego
katalogu umów zawartego w art. 1 ustawy nie można uznaniowo i intencyjnie rozszerzać o
inne czynności czy umowy nienazwane, m.in. te które opisano w opisie stanu faktycznego.
Taka wymagana prawem umowa była zawarta: Umowa Spółki Cywilnej, w której w
momencie jej zawarcia określono wysokość wniesionych do niej wkładów pieniężnych
przez wspólników (lub w krótkim czasie po zawarciu umowy) złożono PCC-3 i
opodatkowano tę czynność cywilnoprawną. Innych takich czynność nie dokonywano, nie
tworzono aneksów do tej umowy, bo nie podwyższano wniesionych już wcześniej
wkładów pieniężnych.
Nie wystarcza same celowe – fiskalne dowolne, intencyjne stanowiska organów
podatkowych aby rażąco naruszać precyzyjne regulacje ustawowe szczegółowo opisane.
Techniczne operacje bankowe nie mogą być utożsamiane z czynnościami
cywilnoprawnymi w rozumieniu przepisu art. 1 ust. 1 ustawy o PCC i podlegać
opodatkowaniu tym podatkiem.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności
cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295):
Podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:
a) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
b) umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
c) (uchylona),
d) umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i
ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
e) umowy dożywocia,
f) umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części
dotyczącej spłat lub dopłat,
g) (uchylona),
h) ustanowienie hipoteki,
i) ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej
służebności,
j) umowy depozytu nieprawidłowego,
k) umowy spółki.
W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:
Podatkowi podlegają:
2) zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy
opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt
4.
Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających
opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Szczegółowe określenie
zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w
ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności
podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie
zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w
ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze
gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.
Na podstawie art. 1 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy:
W przypadku umowy spółki za zmianę umowy uważa się:
1) przy spółce osobowej – wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość
powoduje zwiększenie majątku spółki, pożyczkę udzieloną spółce przez
wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw
majątkowych do nieodpłatnego używania.
Stosownie do art. 1a pkt 1 ww. ustawy:
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) spółka osobowa – spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub
komandytowo-akcyjną.
W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy:
Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania
czynności cywilnoprawnej.
Jak stanowi art. 4 pkt 9 ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie spółki cywilnej – na
wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki – na spółce.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:
Podstawę opodatkowania stanowi przy umowie spółki:
a) przy zawarciu umowy - wartość wkładów do spółki osobowej albo wartość
kapitału zakładowego,
b) przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo
podwyższeniu kapitału zakładowego - wartość wkładów powiększających
majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy,
c) przy dopłatach - kwota dopłat,
d) przy pożyczce udzielonej spółce przez wspólnika - kwota lub wartość pożyczki,
e) przy oddaniu spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania -
roczna wartość nieodpłatnego używania, którą przyjmuje się w wysokości 4 %
wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego oddanego do nieodpłatnego
używania,
f) przy przekształceniu lub łączeniu spółek - wartość wkładów do spółki osobowej
powstałej w wyniku przekształcenia albo wartość kapitału zakładowego spółki
kapitałowej powstałej w wyniku przekształcenia lub połączenia,
g) przy przeniesieniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczywistego
ośrodka zarządzania spółki kapitałowej lub jej siedziby - wartość kapitału
zakładowego.
Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:
Stawka podatku wynosi od umowy spółki - 0,5 %.
Taką samą stawkę stosuje się również przy zmianach umowy spółki.
Oddanie spółce pieniędzy, czyli rzeczy sui generis, do nieodpłatnego używania może
zostać dokonane przez wspólnika spółki poprzez użyczenie lub ustanowienie użytkowania.
Stosownie do art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024
r. poz. 1061 ze zm.):
Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas
oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.
Zgodnie z art. 252 Kodeksu cywilnego:
Rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków
(użytkowanie).
Z kolei w myśl art. 264 Kodeksu cywilnego:
Jeżeli użytkowanie obejmuje pieniądze lub inne rzeczy oznaczone tylko co do
gatunku, użytkownik staje się z chwilą wydania mu tych przedmiotów ich
właścicielem. Po wygaśnięciu użytkowania obowiązany jest do zwrotu według
przepisów o zwrocie pożyczki (użytkowanie nieprawidłowe).
W związku z powyższym, stwierdzić należy, że czynnością opodatkowaną podatkiem od
czynności cywilnoprawnych jest czynność oddania spółce przez jej wspólnika rzeczy i praw
majątkowych do nieodpłatnego używania, bez względu na to, na podstawie, jakiej
czynności cywilnoprawnej oddanie do nieodpłatnego używania zostało dokonane.
Warunkiem objęcia tej czynności podatkiem jest, aby w wyniku oddania (wniesienia)
rzeczy do używania przez spółkę wspólnik nie uzyskał z tego tytułu wynagrodzenia.
U wspólników spółki cywilnej wspólny majątek wniesiony jako wkład do spółki czy nabyty
w trakcie jej funkcjonowania jest wyodrębniony od ich osobistych majątków.
Transfer środków z majątku wspólnego wspólników do ich prywatnych majątków i w
drugą stronę wymaga zakwalifikowania na podstawie jakiego zdarzenia cywilnoprawnego
do niego dochodzi. O tym decydują okoliczności sprawy, m.in. zamiar stron towarzyszący
przekazywaniu pieniędzy.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że od 2015 r. jest Pani wspólnikiem 3 osobowej spółki
cywilnej (S.C.), której podstawowym zakresem przedmiotowym działalności gospodarczej
jest handel pojazdami samochodowymi. W przypadku braku odpowiednich środków na
rachunku bankowym S.C. wspólnicy, którzy ponoszą pełną odpowiedzialność za jej długi –
pilnie „organizują” zbiórkę wymaganej kwoty, przelewają ją na rachunek bankowy S.C., a
następnie bezzwłocznie nawet w tym samym dniu przelewają ją na konto kontrahenta –
jako środki finansowe S.C. W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że przelewy środków
pieniężnych na „konto spółki cywilnej" następowały z majątków prywatnych wspólników.
Środki te przekazywano nieodpłatnie. Dokonywane przekazy środków „na konto Spółki
Cywilnej” nie stanowiły nigdy pożyczek. Spółka cywilna nie dokonywała formalnie zwrotów
kwot przekazywanych na „jej konto” celem uregulowania zobowiązań wobec wierzycieli,
ponieważ były ujęte w kwotach osiąganych przychodów.
Pani zdaniem techniczne operacje bankowe nie mogą być utożsamiane z czynnościami
cywilnoprawnymi w rozumieniu przepisu art. 1 ust. 1 ustawy o PCC i podlegać
opodatkowaniu tym podatkiem.
Z powyższym stanowiskiem nie można jednak się zgodzić. Niewątpliwie w
przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z oddaniem spółce przez
wspólników pieniędzy do nieodpłatnego używania. W świetle art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o
podatku od czynności cywilnoprawnych czynność taka, tj. oddanie przez wspólnika spółce
pieniędzy do nieodpłatnego używania – stanowi zmianę umowy spółki.
Z analizowanego art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych
wynika, że ustawodawca wyraźnie wskazał w katalogu czynności podlegających
opodatkowaniu oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do
nieodpłatnego używania. Przedstawiony opis stanu faktycznego wskazuje, że wspólnicy
przekazali nieodpłatnie środki pieniężne ze swoich majątków prywatnych na rachunek
bankowy spółki cywilnej. Czynności te nie spowodowały wprawdzie podwyższenia wkładu
wspólników w spółce ani nie są pożyczką czy dopłatą, ale podlegają opodatkowaniu
podatkiem od czynności cywilnoprawnych jako oddanie spółce osobowej rzeczy do
nieodpłatnego używania, stanowiąc tym samym zmianę umowy tej spółki.
Zatem, wbrew Pani stanowisku techniczne operacje bankowe polegające na przekazaniu
pieniędzy przez wspólników na rzecz spółki, nawet jeśli nie są dokonane w drodze np.
umowy pożyczki, czy też wniesienia wkładu do spółki, podlegają opodatkowaniu
podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy wyraźnie bowiem
traktuje oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego
używania jako zmianę umowy spółki, niezależnie od pojęcia wkładu, pożyczki czy dopłaty.
Odrębne traktowanie – w stosunku do pozostałych czynności określonych w art. 1 ust. 3
pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – czynności oddania spółce rzeczy
lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania wynika również z faktu rozróżnienia
ww. wskazanych pojęć dokonanego w art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b), c), d) i lit. e) w odniesieniu
do określenia podstawy opodatkowania tym podatkiem.
W konsekwencji powyższego, stwierdzić należy, że przedstawione w opisie stanu
faktycznego czynności, polegające na przekazywaniu środków pieniężnych z majątków
prywatnych wspólników spółki cywilnej na rachunek bankowy spółki cywilnej, podlegają
opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jako oddanie spółce osobowej
(cywilnej) rzeczy (środków pieniężnych) do nieodpłatnego używania, gdyż – w myśl ustawy
o podatku od czynności cywilnoprawnych – stanowią zmianę umowy tej spółki.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który
obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Pani stanowiska tylko w zakresie podatku
od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku
dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem, została wydana wyłącznie
dla Pani. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – Dyrektor Krajowej
Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej
sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
Zatem, tylko Pani może czerpać z wydanej interpretacji ochronę prawną. Interpretacja ta
stanowi ocenę Pani stanowiska wyłącznie w zakresie powstania po Pani stronie skutków
podatkowych w podatku od czynności cywilnoprawnych.
Końcowo wskazuję, że od wniosku została uiszczona opłata w kwocie wyższej od należnej
– 80 zł, zatem po zakończeniu wszystkich spraw z wniosku, kwota 40 zł zostanie Pani
zwrócona zgodnie ze wskazanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
sposobem zwrotu opłaty, tj. na rachunek bankowy, z którego dokonano opłaty za wniosek.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w .... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa
z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.