0111-KDIB2-3.4014.99.2025.3.MD

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wydawania weksli in blanco. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (...) sp. z o.o. sp. k. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. zakupu i sprzedaży nieruchomości, pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, realizacji projektów budowlanych oraz udzielania pożyczek innym podmiotom. Działalność Spółki wymaga dużych nakładów inwestycyjnych. Jednym ze źródeł finansowania jej działalności jest pozyskiwanie środków pieniężnych za pośrednictwem emisji weksli własnych in blanco. W stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (Spółka emituje i planuje dalej emitować weksle in blanco, zatem wniosek o interpretację dotyczy zarówno stanu faktycznego, jak i przyszłego zdarzenia) w związku z wykorzystywaną metodą pozyskiwania finansowania na cele prowadzenia działalności gospodarczej, pojawiła się kwestia potwierdzenia właściwej kwalifikacji podatkowej transakcji zawieranych między Spółką a podmiotami udzielającymi finansowania oraz niepodlegania obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W związku z tym, że dotychczas dane zagadnienie nie było przedmiotem analizy w innych interpretacjach podatkowych wydawanych przez organy podatkowe (te interpretacje dotyczyły odmiennych stanów faktycznych, które miały inną treść ekonomiczną transakcji), Wnioskodawca jest zainteresowany potwierdzeniem swojego stanowiska poprzez uzyskanie własnej interpretacji podatkowej. Konstrukcja oraz proces uzyskiwania finansowania układał się/będzie się układał następująco (dla uproszczenia, w dalszej części pisma Wnioskodawca będzie się posługiwał wyłącznie czasem przeszłym, niemniej wniosek dotyczy obu: stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego): 1. Wnioskodawca (wystawca weksla) dokonuje emisji weksli własnych na rzecz odbiorców weksli. 2. Dokument weksla in blanco obejmuje następujące rubryki: a) sformułowanie „weksel własny nr...”, b) miejsce i datę wystawienia weksla, c) informację o zapłacie określonej kwoty pieniężnej na rzecz wskazanej osoby, d) informację o zapłacie na zlecenie osoby X będącej wierzycielem, e) informacje o miejscu płatności kwoty pieniężnej, f) dane podmiotu wystawiającego weksel, g) adres wystawcy, h) podpis wystawcy weksla. 3. Integralną częścią weksla in blanco był również dokument będący deklaracją wekslową, która precyzyjnie określa, w jaki sposób i w jakich okolicznościach weksel in blanco może zostać uzupełniony (wypełniony). Deklaracja wekslowa zawiera następujące informacje: a) dane podmiotu będącego wystawcą weksla oraz przyjmującego weksel,

b) kwota, po uiszczeniu której weksel wraz z deklaracją wekslową jest wydawany jego odbiorcy (dalej: „Wartość Nominalna”), c) maksymalną kwotę, do uzupełnienia której na wekslu jest uprawniony remitent - skalkulowana jako wartość nominalna weksla powiększona o oprocentowanie bazowe (dalej: „Suma Wekslowa”), d) przypadki, w których odbiorca weksla może wypełnić otrzymany weksel, tj. weksel mógł być wypełniony: - w określonym terminie od dnia zaistnienia określonego zdarzenia w związku z konkretną inwestycją realizowaną przez Wnioskodawcę lub - w określonym terminie od dnia wezwania wystawcy weksla przez odbiorcę weksla o stanie rozliczeń inwestycji wystawcy weksla i nieotrzymania od niego wystarczających informacji; e) możliwość wykupu weksla przez jego wystawcę z informacją o kwocie, za którą weksel może być wykupiony, f) numery rachunków bankowych do rozliczeń stron weksla, g) podpisy stron weksla. Zgodnie z deklaracją wekslową, za datę wystawienia weksla jego strony przyjmują datę przekazania przez przyjmującego weksel na rzecz jego wystawcy Wartości Nominalnej weksla. W oparciu o wyżej wymienione i podpisane dokumenty, Spółka dostarczała weksel uprawnionej osobie oraz otrzymywała w zamian środki pieniężne na swój rachunek bankowy (tj. w zamian za Wartość Nominalną weksla). Z chwilą objęcia w posiadanie weksla jego odbiorca ponosił wydatek – płacił umówioną kwotę za weksel – tj. „Wartość Nominalną ” (zazwyczaj niższą od „Sumy Wekslowej” – tj. de facto występował tu efekt dyskonta). Wynikało to ze sposobu ustalenia sumy wekslowej (jak była o tym mowa powyżej). W konsekwencji, weksel był de facto nabywany za kwotę niższą niż jego Suma Wekslowa. Zgodnie z modelem biznesowym i treścią dokumentacji Spółki, przekazanie środków następowało w celu finansowania konkretnego przedsięwzięcia (konkretnej inwestycji Spółki).

Pytanie

W odniesieniu do opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego – czy w związku z wystawianiem przez Wnioskodawcę (wystawcę weksla) weksli in blanco (wraz z deklaracją wekslową) i zapłatą przez odbiorcę weksla Wartości Nominalnej weksla na rzecz Wnioskodawcy (wystawcę weksla) powstaje obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych? Państwa stanowisko w sprawie W ocenie Wnioskodawcy, w związku z wystawianiem przez Wnioskodawcę (wystawcę weksla) weksli in blanco (wraz z deklaracją wekslową) i zapłatą przez odbiorcę weksla Wartości Nominalnej weksla nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. W ocenie Wnioskodawcy, emisja weksli in blanco następuje zgodnie z przepisami polskiego prawa wekslowego.

Nieodzownym elementem konstrukcji weksla in blanco jest udzielone posiadaczowi weksla upoważnienie do ostatecznego ukształtowania wierzytelności wekslowej (tj. tzw. deklaracja wekslowa/porozumienie wekslowe) – o czym jest mowa w art. 10 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo Wekslowe. Podstawą prawną emisji weksli są przepisy ww. ustawy Prawo wekslowe. Zgodnie z przepisami Prawa wekslowego, weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną określonej na wekslu sumy pieniędzy (weksel, w którym odpowiednie rubryki pozostają nieuzupełnione jest wekslem in blanco). Emisja weksla własnego jest zdarzeniem powodującym powstanie określonych praw i obowiązków, a mianowicie po stronie nabywcy powstaje powinność wpłaty kwoty wartości nominalnej weksla, natomiast dla wystawcy bezwarunkowy obowiązek zapłaty określonej w nim kwoty pieniężnej, czyli zobowiązanie do wykupu weksla po jego okazaniu albo w określonej na wekslu dacie. Zobowiązanie wekslowe ma charakter samodzielny i abstrakcyjny. W szczególności ma to miejsce w sytuacji takiej, jak opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wniosku Wnioskodawcy, weksel kreuje samoistny stosunek zobowiązaniowy. Stosunek wekslowy nie ma charakteru akcesoryjnego i jego byt nie jest zależny od istnienia innego stosunku prawnego (np. umowy pożyczki, wierzytelności handlowej). Emisja weksla i powstanie zobowiązania wekslowego nie wymaga, aby pomiędzy wystawcą a odbiorcą weksla (remitentem) istniał jakikolwiek inny stosunek (stosunek podstawowy). Tak też jest, w ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym. Ponadto, weksel (wraz z deklaracją wekslową) spełnia wszystkie wymagania stawiane wekslom w prawie wekslowym (tj. o których mowa przede wszystkim w art. 101 Prawa Wekslowego). To samo można powiedzieć o deklaracji wekslowej, która określa w jaki sposób należy uzupełnić weksel in blanco w razie zajścia określonych sytuacji umożliwiających jego wypełnienie. Mianowicie, ustalenie sumy wekslowej w sposób podany w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (tj. jako Wartość Nominalna weksla powiększona o oprocentowanie bazowe) nie przesądza o tym, że w danym przypadku Wartość Nominalna weksla/Suma Wekslowa jest oprocentowana. W danym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym weksel in blanco stanowił weksel niezupełny, tj. nie miał uzupełnionych podanych w nim rubryk. Dopiero deklaracja wekslowa upoważniała remitenta do uzupełnienia weksla w sposób ściśle przewidziany przez tę deklarację. Przepisy nie wymagają, żeby w deklaracji maksymalna kwota, na jaką weksel może być wystawiony (tj. suma wekslowa), została określona w sposób kwotowy. Zatem może to być również pewna formuła pozwalająca na jednoznaczne ustalenie sumy wekslowej w momencie jego wypełnienia. Tym bardziej, że biorąc pod uwagę to, że w danym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym termin uzupełnienia weksla nie jest precyzyjnie określony (nie jest z góry wiadomo z całą pewnością kiedy ten weksel będzie mógł zostać uzupełniony), racjonalnym jest określenie formuły pozwalającej na urealnienie Wartości Nominalnej weksla. Wobec powyższego, uwzględnienie w Sumie Wekslowej formuły pozwalającej na oprocentowanie Wartości Nominalnej weksla jest zgodne z Prawem Wekslowym i nie powinno wpływać na podatkową kwalifikację danego weksla (tj. emisja weksla za Wartość Nominalną nie podlega opodatkowaniu). Niemniej gdyby nawet uznać, że w danym przypadku mamy do czynienia z oprocentowaniem Wartości Nominalnej weksla/Sumy Wekslowej, to taka możliwość wynika z art. 5 Prawa Wekslowego (co oznacza, że weksle uwzględniające oprocentowanie są wyemitowane zgodnie z Prawem Wekslowym). W piśmiennictwie wskazuje się, że zakres regulacji art. 5 Prawa Wekslowego obejmuje oprocentowanie sumy wekslowej w okresie przypadającym przed nadejściem terminu płatności weksla. Przepis może być postrzegany jako związany z jedną z funkcji weksla, zakładającą odroczenie terminu płatności lub udostępnienie kapitału w okresie przypadającym pomiędzy wystawieniem weksla a dniem jego płatności. Art. 5 Prawa Wekslowego, po pierwsze daje możliwość oprocentowania sumy wekslowej w odniesieniu do okresu przypadającego przed terminem wykupu weksla. Po drugie, określa zasady ujawnienia tego oprocentowania w dokumencie weksla w tych przypadkach, w których ze względu na niemożliwość wskazania terminu płatności weksla z góry kwestia wymaga sprecyzowania w dokumencie ze względu na obiegowy charakter weksla. Respektując interes wierzyciela w uzyskaniu oprocentowania, ustawa zezwala remitentowi na jego zastrzeżenie jako ułamka (procenta) sumy wekslowej (Komentarz do art. 5 Prawa Wekslowego, Jastrzębski Jacek, Kaliński Maciej, wyd. III). Wobec powyższego, uwzględnienie w Sumie Wekslowej formuły pozwalającej na oprocentowanie Wartości Nominalnej weksla jest zgodne z Prawem Wekslowym i nie powinno wpływać na podatkową kwalifikację danego weksla. Kolejnym argumentem za nieopodatkowaniem weksla podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest to, że między Spółką a podmiotami udzielającymi finansowania nie powstał jakikolwiek stosunek prawny podlegający obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych (np. na podstawie art. 1 ust. 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych). Emisja weksla w zamian za zapłatę jego ceny nie oznacza nawiązania stosunku prawnego innego niż uzyskanie przez nabywcę weksla prawa do wypełnienia weksla in blanco po zakończeniu inwestycji, w związku z którą został on wydany. Skoro emisja weksla następuje zgodnie z Prawem Wekslowym (o czym była już mowa powyżej), to jego wydanie w zamian za Wartość Nominalną weksla nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jest tak dlatego, że opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone. W zakresie przedmiotowym analizowanej ustawy nie są wymienione czynności cywilnoprawne związane z wystawianiem weksli jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Reasumując, należy stwierdzić, że w związku z emisją przez Wnioskodawcę weksli in blanco i zapłatą na jego rzecz za wystawione weksle w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych po stronie Wnioskodawcy. Sprawa Wnioskodawcy jest inna od dotychczas analizowanych przez Dyrektora KIS, zatem powinien on wziąć pod uwagę całą przedstawioną przez Wnioskodawcę argumentację. Jeszcze jednym argumentem za nieopodatkowywaniem weksla in blanco podatkiem od czynności cywilnoprawnych w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, jest jego treść ekonomiczna. Mianowicie, odpłatna emisja weksla in blanco realizuje cel gospodarczy tożsamy z sensem ekonomicznym emisji obligacji. Zarówno weksel in blanco, jak i obligacje umożliwiają przekazanie środków w zamian za określoną kwotę, która będzie podlegać oprocentowaniu z uwagi na utratę wartości pieniądze w czasie oraz przyjęte ryzyko niewypłacalności podmiotu zobowiązanego do wypłaty środków. Zatem emisja weksla in blanco analogicznie do emisji obligacji nie oznacza, że doszło do zawarcia umowy pożyczki. Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Istotą zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki jest przeniesienie przez pożyczkodawcę jej przedmiotu na własność pożyczkobiorcy, a pożyczkobiorcy do zwrotu pożyczki, przy czym przedmiotem powrotnego przeniesienia własności nie muszą być te same pieniądze lub te same rzeczy zamienne, byle miały tę samą ilość i jakość. W odróżnieniu od stron umowy pożyczki, zarówno zakres działania emitenta obligacji jak i obligatariusza (analogicznie do uprawnień i obowiązków stron weksla, tj. wystawcy weksla i remitenta) obwarowany jest wymogami określonymi przez ustawodawcę. Obligacje, obok pożyczek, są również wykorzystywane jako źródło pozyskiwania funduszy przez podmioty uprawnione do ich emisji i jednocześnie nabywane przez inwestorów. Przywołane regulacje prawne prowadzą do wniosku, że obligacja i pożyczka stanowią różne zdarzenia prawne (analogicznie można powiedzieć o wekslu in blanco). Oznacza to, że pomimo podobnej roli obligacji i pożyczek w obrocie gospodarczym wyrażającej się w pozyskiwaniu kapitału na określony okres czasu – brak jest podstaw do wniosku, iż emisja obligacji mieści się w zakresie znaczeniowym umowy pożyczki wynikającym z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego (zatem również emisja weksla w danym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie powinna podlegać opodatkowaniu). Jak to zostało wyżej wskazane, zakres przedmiotowy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest ściśle określony, ma charakter zamknięty, co oznacza, że nie może być on rozszerzany w drodze wykładni na jeszcze inne czynności, nawet gdy te inne czynności cywilnoprawne pozwalają w obrocie gospodarczym osiągnąć skutki (prawne, ekonomiczne) takie same bądź zbliżone, co czynności objęte zakresem analizowanej ustawy. W zakresie przedmiotowym analizowanej ustawy nie są wymienione czynności cywilnoprawne związane z emisją obligacji (ani emisją obligacji) jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zatem, emisja obligacji (oraz analogiczna do niej emisja weksla in blanco), w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie tego podatku – jest neutralna podatkowo. W konsekwencji, skoro emisja obligacji przez nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to również zakresem przedmiotowym analizowanej ustawy nie może być objęta emisja weksla in blanco (niepodleganie podatkowi od czynności cywilnoprawnych emisji obligacji zostało jednoznacznie potwierdzone w interpretacjach podatkowych). W konsekwencji, skoro w danym stanie faktycznym/zdarzeniu prawnym emisja weksla in blanco służy realizacji celu tożsamego z emisją obligacji, to nie ma żadnego racjonalnego uzasadnienia do traktowania weksla w sposób odmienny od obligacji. Weksel jako papier wartościowy. Kolejnym argumentem za nieopodatkowywaniem weksli podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest ten fakt, że stanowią one papier wartościowy. Jak się podkreśla w piśmiennictwie weksel in blanco inkorporuje wierzytelność wekslową. Weksel jest (a w przypadku weksla in blanco – weksel in blanco wraz z deklaracją wekslową) papierem wartościowym, z którym związana jest bezwarunkowa wierzytelność pieniężna (por. komentarz J. Jastrzębskiego, M. Kalińskiego do art. 10 Prawa Wekslowego, wydanie III; komentarz J. Gudowskiego (red.) do art. 921 (9) Kodeksu Cywilnego , wyd. II). Deklaracja wekslową odgrywa kluczową rolę przy emisji weksla in blanco, ponieważ wierzytelność wekslowa z weksla in blanco byłaby nieprzydatna wobec niemożliwości jej realizacji. W doktrynie przyjmuje się, że zobowiązanie wekslowe z weksla in blanco następuje z chwilą podpisania i wręczenia weksla, chociaż zobowiązanie to ma warunkowy charakter i wywołuje skutki dopiero wówczas, gdy weksel zostanie uzupełniony w taki sposób, aby posiadał on wszystkie wymagane przez prawo elementy, rozstrzygające o ważności weksla (J. Mojak: Prawo papierów wartościowych. Zarys wykładu, Warszawa 2004, s. 53). Ponadto, wierzytelność wekslowa – mimo że wymaga ukształtowania pewnych jej parametrów – może być przedmiotem obiegu także przed ostatecznym ukształtowaniem (uzupełnieniem treści weksla). Ze względu na charakter weksla in blanco jako weksla – a co za tym idzie, papieru wartościowego – obrót wierzytelnością wekslową jest ściśle zespolony z obrotem samym wekslem niezupełnym. Wiąże się to z immanentną cechą papierów wartościowych, którą jest związek między sposobem ujawnienia przysługiwania prawa a sposobem jego alienacji. Wniosek ten pozostaje w zgodzie ze stanowiskiem, iż regulacja art. 10 upoważnia do uznania weksla in blanco za odrębny przedmiot obrotu, nie zaś tylko za stadium zaciągania zobowiązania wekslowego. Podsumowując, skoro weksel in blanco potwierdza istnienie prawa majątkowego, należy przyjąć, że jest papierem wartościowym (takie stanowisko zostało potwierdzone w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 2007 r. sygn. I KZP 2/07). W konsekwencji, skoro weksel stanowi papier wartościowy, to jego odpłatna emisja nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (odpłatna emisja papierów wartościowych nie została wymieniona jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych). Na potwierdzenie stanowiska przywołali Państwo interpretacje indywidualne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295): 1) Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne: a) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych, b) umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, c) (uchylona), d) umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy, e) umowy dożywocia, f) umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat, g) (uchylona), h) ustanowienie hipoteki,

i) ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności, j) umowy depozytu nieprawidłowego, k) umowy spółki. 2) zmiany ww. umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 oraz 3) orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2. Jeżeli dana czynność nie została wymieniona w ustawowym katalogu, nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem nawet, jeśli wywołuje skutki gospodarcze takie same lub podobne do tych, które zostały w katalogu wymienione. Podkreślić jednak należy, że o podleganiu danej czynności opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że jednym ze źródeł finansowania Państwa działalności jest pozyskiwanie środków pieniężnych za pośrednictwem emisji weksli własnych in blanco. Wystawca weksla (Państwo) dokonuje emisji weksli własnych na rzecz odbiorców weksli. Dostarczali /dostarczają Państwo weksel uprawnionej osobie oraz otrzymywali/otrzymują w zamian środki pieniężne na swój rachunek bankowy (tj. w zamian za Wartość Nominalną weksla). Z chwilą objęcia w posiadanie weksla jego odbiorca ponosił wydatek – płacił umówioną kwotę za weksel – tj. „Wartość Nominalną ” (zazwyczaj niższą od „Sumy Wekslowej” – tj. de facto występował tu efekt dyskonta). Wynikało to ze sposobu ustalenia sumy wekslowej. W konsekwencji, weksel był de facto nabywany za kwotę niższą niż jego Suma Wekslowa. Zgodnie z modelem biznesowym i treścią dokumentacji Państwa Spółki, przekazanie środków następowało w celu finansowania konkretnego przedsięwzięcia (Państwa konkretnej inwestycji). Sama emisja weksla nie jest czynnością wymienioną w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a zatem wystawienie weksla, o ile następuje zgodnie z przepisami prawa wekslowego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych mogą podlegać natomiast czynności cywilnoprawne, w związku z zawarciem których wystawiony jest weksel, o ile są to czynności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Z wniosku nie wynika, żeby między Państwem a odbiorcami weksli miała mieć miejsce umowa określona w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Podstawę prawną obrotu wekslami regulują przepisy ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo wekslowe (t. j. Dz. U. 2022 r. poz. 282). Zgodnie z przepisami tej ustawy, weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną, określonej na wekslu sumy pieniędzy. Zgodnie z art. 10 ustawy Prawo wekslowe: Jeżeli weksel, niezupełny w chwili wystawienia, uzupełniony został niezgodnie z zawartem porozumieniem, nie można wobec posiadacza zasłaniać się zarzutem, że nie zastosowano się do tego porozumienia, chyba że posiadacz nabył weksel w złej wierze albo przy nabyciu dopuścił się rażącego niedbalstwa. Wystawiający weksel przyjmuje na siebie odpowiedzialność za to, że zapłaci sumę wymienioną na wekslu. Tak rozumiane zobowiązanie wekslowe ma charakter bezwarunkowy, samodzielny, solidarny osób, które go podpisały i abstrakcyjny (por. Ignacy Rosenbluth – Prawo wekslowe komentarz, Wyd. PiaPrint s.c. Warszawa 1994 r., str. 11). Rozumiany w ten sposób weksel pełni funkcję płatniczą, kredytową, obiegową, gwarancyjną, refinansową (por. Izabela Heropolitańska – op. CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Str. 13-14). Weksel własny (czyli taki, jak wskazany we wniosku) określany jest inaczej jako suchy, prosty, sola. Weksel ten jest papierem wartościowym sporządzonym w formie ściśle określonej przez prawo wekslowe, zawierającym bezwarunkowe przyrzeczenie wystawcy zapłacenia określonej sumy pieniężnej we wskazanym miejscu i czasie oraz stwarzającym odpowiedzialność osób na nim podpisanych. Ustawowa treść weksla własnego wskazana w art. 101 pkt 1-7 Prawa wekslowego obejmuje: nazwę „weksel” w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono; polecenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej; nazwisko osoby, która ma zapłacić (trasata); oznaczenie terminu płatności; oznaczenie miejsca płatności; nazwisko osoby, na której rzecz lub na której zlecenie zapłata ma być dokonana; oznaczenie daty i miejsca wystawienia weksla; podpis wystawcy weksla. Uwzględnić przy tym należy ww. art. 10 ustawy Prawo wekslowe, który normuje kwestie weksli in blanco. Należy zauważyć, że weksel własny jest papierem wartościowym, posiadającym części składowe ściśle przez prawo wekslowe przepisane, w którym wystawca dokumentu sam przyrzeka zapłatę sumy wekslowej. Wystawiając weksel własny wystawca przyjmuje odpowiedzialność za zapłatę sumy wekslowej, tj. za to, że sam ją zapłaci. Zobowiązanie wekslowe odrywa się od sytuacji faktycznej, która była podstawą wystawienia i wręczenia weksla, nabierając charakteru samodzielnego i abstrakcyjnego, tj. oderwanego od podstawy gospodarczej, która spowodowała jego wystawienie. Okoliczność, że zobowiązanie wekslowe jest abstrakcyjne nie oznacza jednak, że nie istniała podstawa gospodarcza wystawienia weksla. Weksel pełni różne funkcje gospodarcze, np. może być środkiem płatniczym spełniającym w pewnym sensie funkcję surogatu pieniądza (zapłata wekslem za towar), może również spełniać funkcję kredytową pozwalającą na dokonywanie różnorodnych transakcji bez konieczności natychmiastowej zapłaty gotówką albo funkcję gwarancyjną jako zabezpieczenie spłaty kredytu, pożyczki. W kontekście powyższych wyjaśnień należy podkreślić, że jeżeli wystawienie weksla łączy się z czynnością cywilnoprawną wynikającą z podstawy gospodarczej wystawienia weksla, czyli pierwotnej przyczyny wystawienia tego weksla, to chociaż samo wystawienie weksla nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu może jednak podlegać pierwotna czynność cywilnoprawna, o ile jest jedną z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Z treści wniosku nie wynika, że wystawianie weksli wiąże się z wykonywaniem umów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Mają Państwo więc rację, że samo wystawienie weksla in blanco oraz otrzymanie za niego zapłaty przez odbiorcę weksla nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie przedmiotowym analizowanej ustawy nie są wymienione czynności cywilnoprawne związane z wystawieniem weksli oraz ich wykupem jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych po Państwa stronie mogłyby podlegać jedynie umowy pożyczki, gdyby takie zostały zawarte i były przyczyną wystawienia opisanych we wniosku weksli, nie wskazali jednak Państwo, aby takie okoliczności występowały/miały wystąpić.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.