W dniu 24 lutego 2025 r. wpłynął wniosek Pani o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych, w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Pani zamierza zakupić mieszkanie na rynku wtórnym, jednak w przeszłości była współwłaścicielką działek, na których znajdowały się budynki, w tym zrujnowany budynek mieszkalny, który nie był użytkowany przez 45 lat. Organ podatkowy stwierdził, że Pani stanowisko jest nieprawidłowe, ponieważ nie spełnia Pani warunków do zwolnienia z podatku, gdyż posiadała Pani wcześniej prawo do budynku mieszkalnego, mimo że nie był on użytkowany. W związku z tym, organ negatywnie rozstrzygnął zapytanie Pani.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny24 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 21 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – w piśmie z 30 marca 2025 r. (data wpływu: 1 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
ostateczne przedstawiony w uzupełnieniu wniosku W bieżącym roku ma Pani zamiar zakupić mieszkanie na rynku wtórnym. W (...) r. otrzymała Pani wraz z mężem w darowiźnie działki, które stanowiły Państwa majątek wspólny. Na jednej z nich rozpoczęli Państwo w (...) r. budowę domu. Z przyczyn losowych nigdy nie nastąpił formalny odbiór budynku. Nie ma zaświadczenia o zakończeniu budowy, ani pozwolenia na użytkowanie. Nie mieszkała w nim Pani i nie była Pani tam zameldowana. Ponadto, po rozwodzie w (...) r., na mocy postanowienia sądu, budynek przeszedł na wyłączną własność Pani byłego męża. Na drugiej z działek otrzymanych w darowiźnie w (...) r. znajdowały się stare powojenne drewniane zabudowania w postaci budynków stajni, stodoły, budynku mieszkalnego, który – jak zaznaczono w akcie darowizny – „Z uwagi na zły stan techniczny nadaje się tylko do rozbiórki” i określono jego wartość na (...) zł. Z tych trzech budynków z uwagi na niebezpieczeństwo zawalenia się nigdy Państwo z nich nie korzystali i nie używali ich Państwo. Wszystkie te budynki również są na dzień dzisiejszy, zgodnie z postanowieniem sądu, wyłączną własnością Pani byłego męża. Powyższy opis powstał w oparciu o posiadanie przez Panią dokumenty, tj.: 1) akt notarialny z (...) r., mówiący o przyznanej Pani darowiźnie; 2) decyzję o warunkach zabudowy z (...) r. na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego; 3) umowę o roboty budowlane z (...) r.; 4) wyrok sądu o rozwodzie z (...) r.; 5) postanowienie sądu o podziale majątku wspólnego z (...) r. W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że stare powojenne zabudowanie w postaci budynku mieszkalnego, znajdujące się na działce nabytej przez Panią w (...) r., absolutnie nie mogło służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Budynek był zamieszkany przez dziadków Pani byłego męża w latach (...). Następnie przez 28 lat (do roku (...)) służył teściom mieszkającym w swoim domu jako budynek gospodarczy do przechowywania zboża i starych urządzeń rolniczych. Przez kolejne 17 lat ((...)), kiedy była Pani jego współwłaścicielem obiekt był nieużywany ze względu na przegniłe fundamenty i zawalający się dach. Łącznie budynek po śmierci dziadków byłego męża przez 45 lat nie był zamieszkany. Według Pani wiedzy w roku, w którym powstał budynek ((...)) i w latach powojennych nie wymagano pozwolenia na użytkowanie domu. Wymagana była tylko zgoda na wyrąb drzewa w lesie, z którego budowano domy w całkowicie spalonej wsi, w której on się znajduje. Później, kiedy powstała gmina nadano mu tylko numer. Nie widziała Pani i nie posiada więc żadnych dokumentów mówiących o pozwoleniu na jego użytkowanie, nadmienia Pani, że jego budowniczy i byli właściciele nie żyją i nie ma Pani możliwości zdobycia informacji, czy i kiedy takie dokumenty były im wydawane.
W (...) r., na dzień otrzymania budynku w darowiźnie, obiekt był związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród, ale posiadał przegniłe fundamenty i zawalający się dach. W akcie darowizny z (...) r. opisywany budynek figuruje jako „budynek mieszkalny”, ale nie jako „budynek mieszkalny jednorodzinny”. Na posiadanych przez Panią decyzjach w sprawie wymiaru łącznego zobowiązania podatkowego obiekt był traktowany jako „budynek mieszkalny”. Sformułowanie „budynek mieszkalny, który z uwagi na zły stan techniczny nadaje się tylko do rozbiórki” zacytowała Pani z aktu notarialnego darowizny z (...) r. Są to fakty podane przez właścicieli – teściów w obecności notariusza i pięciu obecnych świadków – pozostałych obdarowanych. Sformułowanie było zgodne ze stanem faktycznym. Budynek nie nadawał się ani do zamieszkania, ani do remontu. Nie posiada Pani decyzji organu nadzoru budowlanego nakazującej rozbiórki tego budynku lub zakazującej jego użytkowania. Nie ma Pani wiedzy, czy budynek był objęty którąś z ww. decyzji. Teściowie nie żyją, z byłym mężem alkoholikiem nie utrzymuje Pani kontaktu. Przed dniem planowanego zakupu mieszkania, oprócz opisanych we wniosku nieruchomości, nie posiadała Pani i nie będzie posiadała prawa własności do lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, prawa własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu dotyczącego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego lub też udziału w tych prawach. Pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku Czy w chwili obecnej jako były współwłaściciel niedokończonego domu – budowy oraz nigdy nie użytkowanego przez Panią zrujnowanego budynku mieszkalnego powstałego w (...) r. i niezamieszkanego przez 45 lat ma Pani obowiązek przy kupnie mieszkania na rynku wtórnym opłacać podatek od czynności cywilnoprawnych? Pani stanowisko w sprawie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku Pani zdaniem, na dzień dzisiejszy zasadnym jest uznanie kupna przez Panią mieszkania na rynku wtórnym za Pani pierwsze mieszkanie. Zgodnie z Pani wiedzą kupno pierwszego mieszkania zwolnione jest z odprowadzenia podatku od czynności cywilnoprawnych wynoszącego 2% od jego wartości. Od zawsze zamieszkuje Pani i jest zameldowana w mieszkaniu swoich rodziców – wraz z rodzicami oraz trójką swych dzieci. Mimo rozpoczętej w przeszłości budowy domu nigdy go Pani nie użytkowała, nie został on formalnie odebrany, brak wymaganych dokumentów określonych przez prawo budowlane stwierdzających możliwość jego bezpiecznego i legalnego użytkowania. Od (...) r. nie ma Pani do niego żadnych praw – były mąż Panią spłacił. Otrzymanego w darowiźnie starego, drewnianego budynku mieszkalnego z (...) r. również nigdy Pani nie użytkowała i nie mieszkała w nim ze względu na jego fatalny, zrujnowany i nie nadający się do odbudowy stan . Od dwóch lat jest on w wyłącznym posiadaniu byłego męża. Uważa Pani, że w sytuacji kupna przez Panią mieszkania kwalifikuje się Pani do zwolnienia z płacenia podatku od czynności cywilnoprawnych.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295): Podatkowi podlegają: umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy: Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 5, ciąży przy umowie sprzedaży – na kupującym. Zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ww. ustawy: Obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku. Jeżeli obowiązek podatkowy ciąży na kilku podmiotach albo na stronach umowy zamiany, albo wspólnikach spółki cywilnej, zobowiązanymi solidarnie do zapłaty podatku są odpowiednio te podmioty, strony umowy zamiany albo wspólnicy spółki cywilnej. W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: Podstawę opodatkowania stanowi przy umowie sprzedaży – wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Wartość rynkową określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2 ww. ustawy, w myśl którego: Wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy: Stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży: nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym − 2%. Stosownie do art. 10 ust. 1 i 2 ww. ustawy: Podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika, oraz przypadków, o których mowa w ust. 1a. Notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego. Jak wynika z powołanych przepisów – umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na kupującym (kupujących). Przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W myśl art. 9 pkt 17 ww. ustawy:
Zwalnia się od podatku od czynności cywilnoprawnych sprzedaż, której przedmiotem jest prawo własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, prawo własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu dotyczące lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, jeżeli kupującym jest osoba fizyczna lub osoby fizyczne, którym w dniu sprzedaży i przed tym dniem nie przysługiwało żadne z tych praw ani udział w tych prawach, chyba że udział ten nie przekracza lub nie przekraczał 50% i został nabyty w drodze dziedziczenia. Zgodnie z powołanym powyżej przepisem, zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest sprzedaż, której przedmiotem jest: - prawo własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, - prawo własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego, - spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu dotyczące lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, jeżeli kupującym jest osoba fizyczna lub osoby fizyczne, którym w dniu sprzedaży i przed tym dniem nie przysługiwało żadne z tych praw ani udział w tych prawach. W przypadku, w którym kupującemu/kupującym przysługuje lub przysługiwał udział w opisywanych prawach nabyty tytułem dziedziczenia − by mogło być zastosowane zwolnienie − wielkość przysługującego mu/im udziału nie może przekroczyć 50%. Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że ma Pani zamiar zakupić mieszkanie na rynku wtórnym. W (...) r. otrzymała Pani wraz z mężem w darowiźnie działki, które stanowiły Państwa majątek wspólny. Na jednej z nich rozpoczęli Państwo w (...) r. budowę domu. Z przyczyn losowych nigdy nie nastąpił formalny odbiór budynku. Nie ma zaświadczenia o zakończeniu budowy, ani pozwolenia na użytkowanie. Na drugiej z działek otrzymanych w darowiźnie w (...) r. znajdowały się stare powojenne drewniane zabudowania w postaci budynków stajni, stodoły, budynku mieszkalnego. W akcie darowizny z (...) r. opisywany budynek figuruje jako „budynek mieszkalny”, ale nie jako „budynek mieszkalny jednorodzinny”. Na dzień otrzymania budynku w darowiźnie obiekt był związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród, ale posiadał przegniłe fundamenty i zawalający się dach. Na posiadanych przez Panią decyzjach w sprawie wymiaru łącznego zobowiązania podatkowego obiekt był traktowany jako „budynek mieszkalny”. Sformułowanie „budynek mieszkalny, który z uwagi na zły stan techniczny nadaje się tylko do rozbiórki” zacytowała Pani z aktu notarialnego darowizny z (...) r. Są to fakty podane przez właścicieli – teściów w obecności notariusza i pięciu obecnych świadków – pozostałych obdarowanych. Sformułowanie było zgodne ze stanem faktycznym. Budynek nie nadawał się ani do zamieszkania, ani do remontu. Nie posiada Pani decyzji organu nadzoru budowlanego nakazującej rozbiórki tego budynku lub zakazującej jego użytkowania. Nie ma Pani wiedzy, czy budynek był objęty którąś z ww. decyzji. Przed dniem planowanego zakupu mieszkania oprócz opisanych we wniosku nieruchomości nie posiadała Pani i nie będzie posiadała prawa własności do lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, prawa własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu dotyczącego lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego lub też udziału w tych prawach. Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy zauważyć, że zwolnieniem od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych objęta jest umowa sprzedaży, której przedmiotem jest m.in. prawo własności budynku mieszkalnego. Aby skorzystać ze zwolnienia zawartego w art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych kupujący musi spełniać warunek nieposiadania wcześniej nieruchomości mieszkaniowych czy też spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego /budynku mieszkalnego lub udziału w niej lub w ww. prawach, chyba że udział ten nie przekracza lub nie przekraczał 50% i został nabyty w drodze dziedziczenia. Wskazała Pani, że otrzymała Pani wraz z mężem w darowiźnie działki, które stanowiły Państwa majątek wspólny. Na jednej z nich rozpoczęli Państwo budowę domu. Z przyczyn losowych nigdy nie nastąpił formalny odbiór budynku. Nie ma zaświadczenia o zakończeniu budowy, ani pozwolenia na użytkowanie. Na drugiej z działek otrzymanych w darowiźnie znajduje się m.in. zabudowanie w postaci budynku mieszkalnego. Pani zdaniem stare powojenne zabudowanie w postaci budynku mieszkalnego, znajdujące się na działce nabytej przez Panią w darowiźnie nie mogło służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Na dzień otrzymania budynku w darowiźnie obiekt był związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród, ale posiadał przegniłe fundamenty i zawalający się dach. Nie posiada Pani decyzji organu nadzoru budowlanego nakazującej rozbiórki tego budynku lub zakazującej jego użytkowania. Zarówno ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych, jak i ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. po. 1061 ze zm.), nie definiują pojęć „budynek mieszkalny jednorodzinny” i „budynek”. W takiej sytuacji, na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, należy dopuścić możliwość odwołania się do definicji budynku określonej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418). Zgodnie z art. 3 pkt 2 i 2a ww. ustawy: Ilekroć w ustawie jest mowa o: - budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach; - budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku. W doktrynie przyjmuje się, że w świetle wyżej przedstawionych definicji, warunkiem uznania budynku za mieszkalny jednorodzinny, jest przede wszystkim to, aby służył on zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych i stanowił konstrukcyjnie samodzielną całość. Jak wynika z powyższego, budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym jest budynek w stanie umożliwiającym jego normalne użytkowanie i tym samym służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. W myśl art. 54 ust. 1 Prawo budowlane: Do użytkowania obiektu budowlanego, na budowę którego wymagana jest decyzja o pozwoleniu na budowę albo zgłoszenie budowy, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1- 2, można przystąpić, z zastrzeżeniem art. 55 i art. 57, po zawiadomieniu organu nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji. Przepis art. 30 ust. 6a stosuje się. Zgodnie z art 55. ust. 1-2 ww. ustawy: Przed przystąpieniem do użytkowania obiektu budowlanego należy uzyskać decyzję o pozwoleniu na użytkowanie, jeżeli: 1) na budowę obiektu budowlanego jest wymagane pozwolenie na budowę i jest on zaliczony do kategorii (...) – o których mowa w załączniku do ustawy; 2) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 49 ust. 5 albo art. 51 ust. 4; 3) przystąpienie do użytkowania obiektu budowlanego ma nastąpić przed wykonaniem wszystkich robót budowlanych. Decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 3, może obejmować: 1) obiekt budowlany lub jego część; 2) niektóre z obiektów budowlanych objętych jedną decyzją o pozwoleniu na budowę lub zgłoszeniem budowy, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 3, może być wydana, jeżeli oddawane do użytkowania obiekty budowlane lub ich części mogą samodzielnie funkcjonować zgodnie z przeznaczeniem. Inwestor zamiast dokonania zawiadomienia o zakończeniu budowy może wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie. Stosownie do art. 56 ust. 1-2 cyt. ustawy: Inwestor, w stosunku do którego nałożono obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego, jest obowiązany zawiadomić, zgodnie z właściwością wynikającą z przepisów szczególnych, organy: 1) (uchylony) 2) Państwowej Inspekcji Sanitarnej, 3) (uchylony) 4) Państwowej Straży Pożarnej - o zakończeniu budowy obiektu budowlanego i zamiarze przystąpienia do jego użytkowania. Organy zajmują stanowisko w sprawie zgodności wykonania obiektu budowlanego z projektem budowlanym. Przepisy ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy projekt budowlany obiektu budowlanego nieobjętego obowiązkiem uzyskania pozwolenia na użytkowanie wymagał uzgodnienia pod względem ochrony przeciwpożarowej lub wymagań higienicznych i zdrowotnych. Niezajęcie stanowiska przez organy, wymienione w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, traktuje się jak niezgłoszenie sprzeciwu lub uwag. Zatem, w związku z wyżej przytoczonymi przepisami, w stosunku do nieruchomości zabudowanej domem, co do którego nie uzyskano pozwolenia na użytkowanie lub nie złożono zawiadomienia o zakończeniu budowy (zgodnie z Prawem budowlanym) uznać należy, że w świetle prawa niemożliwe było jego użytkowanie w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Z kolei, w celu ustalenia czy będący w Pani posiadaniu drugi budynek (otrzymany w darowiźnie) faktycznie nie mógł służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych nie można opierać się jedynie na subiektywnej opinii wyrażonej w opisie sprawy, tj. na stwierdzeniu, że budynek nie nadawał się ani do zamieszkania, ani do remontu. Należy ustalić czy w okresie posiadania budynek nie służył lub nie mógł służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, tj. czy była wydana decyzja organu nadzoru budowlanego nakazująca rozbiórkę tego budynku lub zakazująca jego użytkowanie i czy przez cały okres posiadania tego budynku był on objęty powyższymi decyzjami organu nadzoru budowlanego. W myśl art. 66 ust. 1-2 ustawy Prawo budowlane: W przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany: 1) może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska albo 2) jest użytkowany w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia lub środowisku, albo 3) jest w nieodpowiednim stanie technicznym, albo 4) powoduje swym wyglądem oszpecenie otoczenia - organ nadzoru budowlanego nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania tego obowiązku. W przypadku stwierdzenia nieuzasadnionych względami technicznymi lub użytkowymi ingerencji lub naruszenia wymagań dotyczących obiektu budowlanego, których charakter uniemożliwia lub znacznie utrudnia użytkowanie go do celów mieszkalnych, organ nadzoru budowlanego nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie skutków ingerencji lub naruszeń lub przywrócenie stanu poprzedniego. Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu i może być ogłoszona ustnie. W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1-3, organ nadzoru budowlanego może zakazać użytkowania obiektu budowlanego lub jego części do czasu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. Decyzja o zakazie użytkowania obiektu, jeżeli występują okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, podlega natychmiastowemu wykonaniu i może być ogłoszona ustnie. Stosownie do art. 67 ust. 1 ww. ustawy: Jeżeli nieużytkowany lub niewykończony obiekt budowlany nie nadaje się do remontu, odbudowy lub wykończenia, organ nadzoru budowlanego wydaje decyzję nakazującą właścicielowi lub zarządcy rozbiórkę tego obiektu i uporządkowanie terenu oraz określającą terminy przystąpienia do tych robót i ich zakończenia. Stosownie do powyższych regulacji nieruchomość (budynek), w stosunku do której organ nadzoru budowlanego wydał zakaz użytkowania na czas usunięcia nieodpowiedniego stanu technicznego lub wydał decyzję nakazującą rozbiórkę budynku (w myśl Prawa budowlanego) – nie stanowi budynku mieszkalnego jednorodzinnego, tj. nie umożliwia użytkowania budynku i w konsekwencji nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Skoro więc, w stosunku do nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym (otrzymanym w darowiźnie), którego była Pani właścicielką – nie została wydana decyzja organ nadzoru budowlanego o zakazie użytkowania nieruchomości lub decyzja nakazująca rozbiórkę tego obiektu – to należy uznać, że w myśl wyżej przytoczonych przepisów, nieruchomość ta stanowiła budynek mieszkalny służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Jak sama wskazała Pani we wniosku, w akcie darowizny z 2006 r. opisywany budynek figuruje jako „budynek mieszkalny”, również na posiadanych przez Panią decyzjach w sprawie wymiaru łącznego zobowiązania podatkowego obiekt był traktowany jako „budynek mieszkalny”. To, że budynek, którego była Pani właścicielką, posiadał przegniłe fundamenty i zawalający się dach, nie może stanowić przesłanki do zastosowania omawianego zwolnienia. Ustawodawca nie uzależnił bowiem prawa do stosowania zwolnienia od stanu technicznego czy funkcjonalności budynku. Reasumując, brak decyzji wydanych przez organ nadzoru budowlanego w stosunku do posiadanej przez Panią nieruchomości, uniemożliwia Pani skorzystanie ze zwolnienia z art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, Bez wpływu na możliwość zastosowania przedmiotowego zwolnienia pozostaje także fakt, że obecnie nie jest Pani właścicielką żadnej nieruchomości. Zgodnie z art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwolnienie ma zastosowanie wyłącznie do osób którym przed dniem sprzedaży (oraz w tym dniu) nie przysługiwało żadne z praw ani udział wprawach wymienionych w tym przepisie, natomiast Pani – jak już wskazano powyżej – takie prawo przysługiwało. Zatem w takiej sytuacji nie będzie Pani mogła skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W związku z powyższym, Pani stanowisko jest nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Przedmiotem tej interpretacji jest wyłącznie ocena skutków podatkowych powstałych po Pani stronie. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy zdnia11marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art.54§ 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art.57aPPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili