Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
21 stycznia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 7 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej, który dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków
podatkowych zawarcia umowy przechowania. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na
wezwanie – pismem z 25 lutego 2025 r. (data wpływu 28 lutego 2025 r.). W ww.
uzupełnieniu rozszerzyła Pani zakres wniosku o podatek od spadków i darowizn,
formułując w tym zakresie pytanie i przedstawiając własne stanowisko.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Rodzic Wnioskodawcy określony w niniejszym wniosku jako Osoba Spokrewniona wraz ze
współmałżonkiem wspólnie prowadziła gospodarstwo domowe oraz zarządzała finansami.
Współmałżonek Osoby Spokrewnionej zmarł w (...) 2024 r. i środki pieniężne znajdujące
się na wspólnej lokacie terminowej stały się własnością Osoby Spokrewnionej. Osoba
Spokrewniona zdecydowała się przekazać środki finansowe znajdujące się na lokacie wraz
z odsetkami w łącznej kwocie (...) PLN Wnioskodawcy, będącemu najbliższym członkiem
rodziny znajdującemu się w pierwszej grupie podatkowej. Przekazanie miało miejsce 18
kwietnia 2024 r. Tego samego dnia Osoba Spokrewniona przekazała Wnioskodawcy
również kolejną kwotę (...) PLN. Przekazanie miało miejsce podczas wspólnej wizyty w
banku, podczas której Osoba Spokrewniona poleciła Wnioskodawcy alokację otrzymanych
środków pieniężnych w następujące instrumenty: - lokata terminowa, – obligacje (winno
być: w fundusze).
Dnia 14 listopada 2024 r. Wnioskodawca zwrócił Osobie Spokrewnionej środki w kwocie
(...) PLN. Niniejsza kwota przekazana Osobie Spokrewnionej przez Wnioskodawcę
stanowiła zwrot środków otrzymanych 18 kwietnia 2024 r. powiększony o wpływy z lokaty
oraz obligacji (winno być: o wpływ z funduszy).
Należy wziąć pod uwagę istotne okoliczności sprawy, iż Osoba Spokrewniona jest w
podeszłym wieku, zaznała silnego stresu w wyniku utraty współmałżonka po 60 latach
wspólnego pożycia. W wyniku żałoby pogorszyło się samopoczucie oraz zdrowie tej osoby,
stąd wyznaczyła osobę z najbliższej rodziny, której przekazała swoje finanse, na wypadek
gdyby samodzielnie nie była w stanie się nimi zająć. Na co dzień Wnioskodawca opiekuje
się Osobą Spokrewnioną poprzez załatwianie spraw, robienie zakupów i wsparcie w
innych codziennych czynnościach. Przez cały okres opisany w stanie faktycznym Osoba
Spokrewniona była rzeczywistym dysponentem środków przekazanych Wnioskodawcy,
wszystkie transakcje miały miejsce z jej inicjatywy, decydowała o alokacji środków
przekazanych Wnioskodawcy oraz stanowiła o kwotach i tytułach przelewów.
Wnioskodawca nie odniósł żadnej korzyści z przechowania środków. Zwrot środków oraz
decyzja Osoby Spokrewnionej o ich ponownym zarządzaniu z własnego rachunku
bankowego została umotywowana tym, że Osoba Spokrewniona chciała uregulować
ostatecznie swoje sprawy finansowe ze względu na podeszły wiek oraz zaprzestać
obciążania Wnioskodawcy przechowywaniem swoich środków pieniężnych. Podczas
wspólnej wizyty w banku Osoba Spokrewniona ustaliła tytuł przelewu zwrotnego, który
miała otrzymać od Wnioskodawcy jako „darowizna”. Decyzja ta wynikała z tego, iż Osoba
Spokrewniona przed wizytą w banku dowiedziała się, że otrzymanie przelewu na
wskazaną kwotę od członka rodziny z pierwszej grupy podatkowej będzie wymagało
zgłoszenia darowizny na druku SD-Z2. Przy tej decyzji nie został wzięty pod uwagę
całokształt stanu faktycznego, a wyłącznie pojedyncza transakcja. W przedstawionym
stanie faktycznym środki przekazane 18 kwietnia 2024 r. Wnioskodawcy nie miały
znamion darowizny, zatem zwrot tych środków również nie będzie jej stanowił. Tym
samym Wnioskodawca stwierdza, że tytuł przelewu zwrotnego był błędny i niespójny
biorąc pod uwagę całościowy stan faktyczny. Uznanie transakcji opisanych we wniosku za
darowiznę nie odzwierciedliłoby charakteru całokształtu transakcji ani intencji
Wnioskodawcy oraz Osoby Spokrewnionej. Skoro pierwotny przelew od Osoby
Spokrewnionej do Wnioskodawcy nie stanowił darowizny, zwrot tych środków też nią nie
będzie.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że środki zostały Pani przekazane przez Osobę
Spokrewnioną na podstawie umowy o przechowywanie w rozumieniu art. 835 Kodeksu
cywilnego. Zgodnie z tym co wskazała Pani we wniosku, otrzymała Pani od Osoby
Spokrewnionej środki pieniężne w kwocie (...) PLN, a zwróciła jej (...) PLN co stanowiło
otrzymaną kwotę powiększoną o zysk z alokacji tych środków.
Nie mogła Pani dysponować pieniędzmi zgodnie z własnym uznaniem.
Dysponowała Pani pieniędzmi przez 210 dni (od 18 kwietnia 2024 r. do 14 listopada 2024
r.) w tym czasie zaalokowała je Pani zgodnie z wolą Osoby Spokrewnionej w fundusze.
Prawie cały okres, w którym dysponowała Pani środkami, znajdowały się one na
funduszach i nie wydatkowała ich Pani w żaden sposób.
Ponadto wskazała Pani, że we wniosku o interpretację indywidualną została zawarta
błędna informacja, że pieniądze zostały umieszczone na lokacie i obligacjach, chce Pani
sprostować - pieniądze zostały zaalokowane w fundusze.
Pytania
1) Czy można uznać, że przelewy otrzymane przez Wnioskodawcę 18 kwietnia 2024 r. od
Osoby Spokrewnionej w kwotach (...) PLN oraz (...) PLN stanowią oddanie pieniędzy na
przechowanie według art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy o podatku od czynności
cywilnoprawnych biorąc pod uwagę, że przelew zwrotny miał miejsce 14 listopada
2024 r., a Wnioskodawca nie odniósł korzyści z przechowanych środków? Otrzymane
środki wraz z nadwyżką wypracowaną na alokacji środków w instrumenty finansowe
zostały w całości zwrócone Osobie Spokrewnionej.
2) Czy można uznać, że opisana transakcja podlega opodatkowaniu według stawki 0,5% a
obowiązek podatkowy spoczywa na Wnioskodawcy zgodnie z art. 4 pkt 7 oraz art. 7
ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych?
Pani stanowisko w sprawie
Ad. 1. Pani zdaniem, przelewy otrzymane przez Panią 18 kwietnia 2024 r. od Osoby
Spokrewnionej w kwotach (...) PLN oraz (...) PLN stanowią oddanie pieniędzy na
przechowanie według art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy o podatku od czynności
cywilnoprawnych.
Ad. 2 Pani zdaniem, opisana transakcja podlega opodatkowaniu według stawki 0,5% a
obowiązek podatkowy spoczywa na Pani zgodnie z art. 4 pkt 7 oraz art. 7 ust. 1 pkt 4
ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności
cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295):
Podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:
a) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
b) umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
c) (uchylona),
d) umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i
ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
e) umowy dożywocia,
f) umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części
dotyczącej spłat lub dopłat,
g) (uchylona),
h) ustanowienie hipoteki,
i) ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej
służebności,
j) umowy depozytu nieprawidłowego,
k) umowy spółki.
Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:
Podatkowi podlegają zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one
podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych,
z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.
W myśl natomiast art. 1 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:
Podatkowi podlegają orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody,
jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne
wymienione w pkt 1 lub 2.
Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających
opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Podatkowi od czynności
cywilnoprawnych podlegają więc wyłącznie czynności, które zostały wymienione w
ustawie. Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy o podatku od czynności
cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania są umowy depozytu nieprawidłowego.
Zgodnie z art. 835 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2024 r.
poz. 1061 ze zm.):
Przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie
niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie.
W myśl art. 839 ww. ustawy:
Przechowawcy nie wolno używać rzeczy bez zgody składającego, chyba że jest to
konieczne do jej zachowania w stanie niepogorszonym.
Zgodnie z art. 845 ww. ustawy:
Jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że
przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub
innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy
o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o
przechowaniu.
Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania,
instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się
również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową
szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem
depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co
do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek
oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.
Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy
lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na
przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku.
Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu
umowy depozytu nieprawidłowego konieczne – sam fakt oddania na przechowanie
pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem
rozporządzania nimi.
Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim
rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od
pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu
nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.
Zgodnie z powyższym, umowa przechowania nie stanowi czynności podlegającej
opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jeżeli przechowawca nie może
rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi
tylko co do gatunku.
Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 18 kwietnia 2024 r. na podstawie
umowy o przechowanie w rozumieniu art. 835 Kodeksu cywilnego Osoba Spokrewniona
przekazała Pani środki pieniężne. Zgodnie z poleceniem Osoby Spokrewnionej
zaalokowała Pani środki pieniężne w fundusze. Przez cały okres przechowywania środków
pieniężnych nie mogła Pani dysponować pieniędzmi zgodnie z własnym uznaniem. To
Osoba Spokrewniona była rzeczywistym dysponentem przekazanych Pani środków,
wszystkie transakcje miały miejsce z jej inicjatywy i to ona decydowała o alokacji tych
środków. Nie odniosła Pani żadnej korzyści z przechowywania środków. Zgodnie z decyzją
Osoby Spokrewnionej, 14 listopada 2024 r. zwróciła Pani Osobie Spokrewnionej wszystkie
środki otrzymane 18 kwietnia 2024 r. powiększone o wpływy z funduszy.
A zatem, skoro jak wynika z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego, Osoba
Spokrewniona przekazała Pani pieniądze tytułem zwykłej umowy przechowania i umowa
ta nie przybrała postaci umowy depozytu nieprawidłowego (nie była Pani uprawniona do
rozporządzania środkami i faktycznie nimi Pani nie rozporządzała bez polecenia Osoby
Spokrewnionej), to należy stwierdzić, że powyższa czynność nie podlega opodatkowaniu
podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie mieści się w katalogu czynności
podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w ustawie o podatku od
czynności cywilnoprawnych.
Pani stanowisko, zgodnie z którym środki pieniężne oddane Pani na przechowanie
podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy o podatku od
czynności cywilnoprawnych należało uznać za nieprawidłowe, ponieważ nie zawarła Pani
umowy depozytu nieprawidłowego. Czynność prawna polegająca na przekazaniu Pani
przez Osobę Spokrewnioną pieniędzy na przechowanie była umową przechowania.
Należy jeszcze raz podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od czynności
cywilnoprawnych podlega umowa depozytu nieprawidłowego (art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j ww.
ustawy). Aby umowa przechowania przybrała postać depozytu nieprawidłowego,
przechowawca musi być uprawniony do swobodnego rozporządzania środkami oddanymi
mu na przechowanie, czyli może przeznaczyć je na własne cele. Pani nie była do tego
uprawniona.
Tym samym nie ciąży na Pani obowiązek podatkowy w podatku od czynności
cywilnoprawnych z tytułu otrzymania środków pieniężnych od Osoby Spokrewnionej na
przechowanie.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który
obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Pani stanowiska tylko w zakresie podatku
od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od
spadków i darowizn, zostanie wydana odrębna interpretacja.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.