0111-KDIB2-2.4014.177.2022.4.MM

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest:

- nieprawidłowe w części dotyczącej nieobjęcia sprzedaży wierzytelności zakresem art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy,

- prawidłowe w części dotyczącej zastosowania wyłączenia, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia wierzytelności. Uzupełnili go Państwo pismem z 12 września 2022 r. (wpływ 12 września 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X GmbH (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Nabywca”) jest podmiotem z siedzibą w Niemczech i podatnikiem zarejestrowanym dla celów niemieckiego VAT (podatek od towarów i usług) w Niemczech. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa wierzytelności handlowe.

Wnioskodawca planuje nabywanie wierzytelności od Y Sp. z o.o. z siedzibą w N. (dalej jako: „Spółka”). Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „SSE”). Zajmuje się m.in. produkcją i dystrybucją … . Spółka należy do międzynarodowej grupy (dalej jako: „Grupa”), która składa się … zakładów produkcyjnych oraz … zakładów produkcyjnych z centrum badawczo-rozwojowym.

Spółka posiada wierzytelności handlowe pochodzące ze sprzedaży swoich produktów (dalej jako: „Wierzytelności”). Aby uzyskać wcześniejsze finansowanie i poprawić płynność finansową oraz usprawnić proces otrzymywania środków pieniężnych, Spółka zamierza zawrzeć umowę faktoringową (dalej jako: „Umowa”) z Wnioskodawcą, na podstawie której skupowane będą Wierzytelności (dalej jako: „Transakcja”). Sprzedaży będą podlegały wszystkie Wierzytelności, z wyjątkiem Wierzytelności podlegających pod SSE. Umowa będzie podlegała prawu polskiemu.

Wierzytelności będące przedmiotem transferu do Nabywcy będą spełniały szereg kryteriów. W szczególności będą:

- związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę;

- stanowiły prawne, ważne, wiążące i egzekwowalne zobowiązanie dłużników Spółki;

- rządzone prawem polskim, niemieckim, czeskim, duńskim, angielskim, szwedzkim lub innym wskazanym w Umowie;

- nie stanowiły roszczenia wobec spółki powiązanej ze Spółką;

- nieprzedawnione;

- z terminem płatności nieprzekraczającym 90 dni od dnia wystawienia faktury;

- indywidualizowane (każdorazowo Wierzytelności będące przedmiotem sprzedaży zostaną wskazane i opisane);

- nieobciążone zastawem lub innymi prawami osób trzecich, w tym wolne od ograniczeń co do ich zbywalności.

Z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką, wynika, że Wnioskodawca ma prawo, (ale nie obowiązek) nabyć Wierzytelności, które nie spełniają ww. wymogów.

W wyniku kupna Wierzytelności wszelkie prawa i obowiązki z nich wynikające zostaną przeniesione na Nabywcę. Zakup wierzytelności przez Nabywcę będzie odbywać się bez prawa regresu.

W ramach Transakcji nie będą przenoszone wierzytelności trudne, m.in. w przypadku których dłużnik jest podmiotem postępowania upadłościowego lub wierzytelności nieściągalne.

Na mocy zawartej Umowy sprzedaż będzie dokonywana w sposób regularny. W odniesieniu do każdej poszczególnej Wierzytelności Spółka będzie ponawiała ofertę sprzedaży, wysyłając do Wnioskodawcy powiadomienie o należnościach (dalej jako: „Powiadomienie”). Ze względów operacyjnych Powiadomienie będzie zawierało również wszystkie odpowiednie należności ze SSE, które zostaną oznaczone stosownym kodem i które w ten sposób zostaną zwolnione z oferty sprzedaży. Jeśli z jakiegokolwiek powodu należność SSE nie została odpowiednio oznaczona, wówczas taka należność SSE będzie uważana za zaoferowane do sprzedaży przez Spółkę i zostaną zakupione przez Wnioskodawcę.

Cena zakupu każdej nabytej Wierzytelności będzie równa jej kwocie nominalnej, pomniejszonej o potrącenia związane z daną Wierzytelnością, które zostały udzielone danemu dłużnikowi przez Spółkę oraz pomniejszonej o prowizję faktoringową i odsetki.

Różnica pomiędzy wartością nominalną pomniejszoną o potrącenia udzielone danemu dłużnikowi przez Spółkę a ceną będzie stanowić dyskonto, tj. wynagrodzenie Nabywcy (dalej jako: „Dyskonto”) otrzymane w szczególności za:

- przejęcie ryzyka nieotrzymania bądź nieterminowego otrzymania środków wynikających z przysługujących należności względem dłużników,

- przekazanie środków finansowych wcześniej niż w terminie ustalonym z dłużnikami, wynikającym z daty wymagalności wierzytelności.

W związku z przetwarzaniem i obsługą Umowy, dywersyfikacją ryzyka i refinansowaniem, Wnioskodawca współpracuje z wyspecjalizowanymi podmiotami niemieckiego sektora bankowego i ich spółkami powiązanymi.

Przedmiotem wątpliwości w niniejszej interpretacji jest opodatkowanie podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem od czynności cywilnoprawnych transakcji pomiędzy Nabywcą i Spółką.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że umowa faktoringu stanowi umowę nienazwaną i tym samym nie mieści się w katalogu wskazanym w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (w szczególności nie stanowi umowy sprzedaży). W ramach samej Umowy dochodzi do cesji Wierzytelności w rozumieniu art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), która sama w sobie (bez czynności dodatkowych) jest uznawana za umowę sprzedaży wierzytelności w rozumieniu ustawy o PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych). Przykładowo w interpretacji nr 0111-KDIB2-2.4014.21.2020.3.HS z 13 maja 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał: „skoro umowa cesji wierzytelności przybierze postać umowy sprzedaży, to podlegać będzie opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku – zgodnie z art. 4 pkt 1 tej ustawy – ciąży na kupującym”.

Pytanie

Czy nabycie Wierzytelności przez Wnioskodawcę od Spółki w opisanym zdarzeniu przyszłym podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie Wierzytelności przez Wnioskodawcę od Spółki w opisanym zdarzeniu przyszłym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 Ustawy o PCC podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

- umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku;

- umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy;

- umowy dożywocia;

- umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat;

- ustanowienie hipoteki;

- ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności;

- umowy depozytu nieprawidłowego;

- umowy spółki.

Powyższy przepis tworzy katalog o zamkniętym charakterze, który nie może być w żaden sposób rozszerzany na inne czynności cywilnoprawne w nim niewymienione.

W kontekście analizowanego zdarzenia przyszłego należy podkreślić, że istotnym elementem Transakcji będzie cesja Wierzytelności - tj. instytucja uregulowana w art. 509-518 K.c. której istotą jest umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa wierzytelność będącą własnością wierzyciela. O ile sama cesja może być potencjalnie traktowania jako sprzedaż praw majątkowych, to opisywaną Transakcję należy jednak rozpatrywać w szerszym kontekście jako szereg czynności, do wykonania których zobowiązuje się każda ze stron. Biorąc pod uwagę kompleksowy charakter usługi jaką świadczy na rzecz Spółki Nabywca, nie dochodzi do zwykłej sprzedaży praw majątkowych, a do zawarcia umowy nienazwanej, które nie znajduje się w katalogu umów podlegających PCC. W efekcie sprzedaż Wierzytelności dokonywana w jej ramach nie powinna podlegać opodatkowaniu PCC.

Niezależnie, na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o PCC nie podlegają opodatkowaniu czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług lub jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach oraz umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 1a pkt 7 ustawy o PCC, określenie „podatek od towarów i usług” oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich UE. A zatem nie podlegają opodatkowaniu czynności, w związku z którymi należy rozpoznać m.in. polski VAT.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym, zdaniem Wnioskodawcy, Nabywca świadczy na rzecz Spółki usługi podlegające opodatkowaniu VAT w Polsce, tj. świadczy za wynagrodzeniem usługi polegające na:

- przejęciu ryzyka nieotrzymania lub nieterminowego otrzymania środków wynikających z przysługujących należności względem dłużników;

- przekazaniu środków finansowych wcześniej niż w terminie ustalonym z dłużnikami, wynikającym z daty wymagalności wierzytelności.

Do rozpoznania podatku w związku z nabyciem tych usług, zdaniem Wnioskodawcy, zobowiązana jest Spółka (na zasadzie importu usług). Oznacza to, że usługi zostaną efektywnie opodatkowane VAT w Polsce.

W związku z powyższym nawet gdyby przedmiotowe usługi świadczone zostały uznane za jedną z czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC, to zdaniem Wnioskodawcy i tak będą one wyłączone od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 Ustawy o PCC.

Prawidłowość takiego stanowiska znajduje potwierdzenie w m.in. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 28 maja 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-2.4014.47.2019.4.SK oraz interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 czerwca 2017 r., Znak: 0111-KDIB4.4014.65.2017.2.BD.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, nabycie wierzytelności przez Wnioskodawcę od Spółki w opisanym zdarzeniu przyszłym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

- nieprawidłowe w części dotyczącej nieobjęcia sprzedaży wierzytelności zakresem art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy,

- prawidłowe w części dotyczącej zastosowania wyłączenia, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Państwa stanowiska tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, została wydana odrębna interpretacja z 26 września 2022 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.439.2022.3.WN.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 111 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

a) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b) umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c) (uchylona),

d) umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

e) umowy dożywocia,

f) umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,

g) (uchylona),

h) ustanowienie hipoteki,

i) ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

j) umowy depozytu nieprawidłowego,

k) umowy spółki.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Podatkowi podlegają zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.

W myśl natomiast art. 1 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Podatkowi podlegają orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Na podstawie powyższych przepisów należy stwierdzić, że ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Obowiązek podatkowy – przy umowie sprzedaży – ciąży na kupującym.

Instytucję przelewu (cesji) wierzytelności regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

Zgodnie z art. 509 § 1 ww. ustawy:

Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Natomiast w myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Umowy cesji wierzytelności należą do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umowy przenoszącej własność. Dodać należy, że cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności. Przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

Zatem mając na uwadze dotychczas przytoczone przepisy (w tym dopuszczalne formy jakie może przyjąć czynność cesji wierzytelności) stwierdzić należy, że cesja wierzytelności podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile przyjmie postać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jak już wyżej wskazano, ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Zatem, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

W świetle przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie ma zatem znaczenia, że przelew wierzytelności nastąpi w wykonaniu umowy faktoringu jako jeden z jej elementów. Istotne jest to, czy przelew wierzytelności nastąpi na podstawie umowy, która wymieniona jest w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, co przesądza o opodatkowaniu tym podatkiem.

Nie można zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że sprzedaż wierzytelności dokonana w ramach umowy faktoringu nie powinna podlegać opodatkowaniu. Skoro bowiem w ramach umowy faktoringu dochodzi do cesji wierzytelności, która przybiera postać umowy sprzedaży, to takie nabycie wierzytelności stanowi czynność, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca mający siedzibę w Niemczech zamierza zawrzeć umowę faktoringową z polską spółką z o.o. (Spółka). Na podstawie umowy faktoringu Wnioskodawca będzie skupować wierzytelności handlowe, które przysługują Spółce w związku ze sprzedażą swoich produktów. W ramach samej umowy faktoringowej dochodzi do cesji wierzytelności w rozumieniu art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego, która sama w sobie jest uznawana za umowę sprzedaży wierzytelności w rozumieniu ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zakup wierzytelności przez Wnioskodawcę będzie odbywać się bez prawa regresu. Cena zakupu każdej nabytej Wierzytelności będzie równa jej kwocie nominalnej, pomniejszonej o potrącenia związane z daną Wierzytelnością, które zostały udzielone danemu dłużnikowi przez Spółkę oraz pomniejszonej o prowizję faktoringową i odsetki.

A zatem, jeżeli w istocie podstawą cesji wierzytelności będzie umowa sprzedaży, to nabycie wierzytelności przez Wnioskodawcę będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a) w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

b) jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

- umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z powyższym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania przelewu wierzytelności (w drodze sprzedaży) podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej z 26 września 2022 r., Znak: 0111-KDIB3-1.4012.439.2022.3.WN Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, stwierdzając, że „W okolicznościach przedstawionych we wniosku Państwo nabywając od Spółki wierzytelności za wynagrodzeniem w postaci Dyskonta będziecie świadczyć na rzecz Spółki usługę uwolnienia sprzedawcy Wierzytelności (Spółki) od ciężaru egzekwowania Wierzytelności. Świadczenie przez Państwa tej usługi należy uznać za świadczenie przez Państwa usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, które będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. (…) W tej sytuacji to na nabywcy usług będzie ciążył obowiązek rozpoznania importu usług nabytych od Państwa i opodatkowanie ich na terytorium kraju.”.

Z uwagi zatem na fakt, że opisane we wniosku nabycie wierzytelności będzie podlegać uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług – co wynika z ww. interpretacji – to w sytuacji gdy istotnie przelewy te stanowić będą umowę sprzedaży, czynność ta będzie wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że nabycie wierzytelności nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ponieważ czynność ta będzie wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)` . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).