Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczki. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 lipca 2022 r. (wpływ 1 sierpnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X Sp. z o.o. (dalej Wnioskodawca lub A) jest spółką prawa handlowego, której przedmiotem działalności jest produkcja płytek i wyrobów ceramicznych, zgodnie z PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), ujawnionym w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Wnioskodawca będący stroną postępowania jest osobą prawną, posiadającą siedzibę oraz zarząd na terytorium Polski. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). W przedmiocie działalności Spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym nie figuruje udzielanie pożyczek ani inna tego typu działalność finansowa. Dotychczas Wnioskodawca będący stroną postępowania (Spółka A) nie prowadził działalności w zakresie udzielania kredytów/pożyczek.

Wnioskodawca wraz z innymi spółkami prawa handlowego, w szczególności ze spółkami grupy kapitałowej D, obracają wzajemnie wyrobami ceramicznymi jako kooperanci lub jako wspólny model handlu, np. jedna spółka zbywa podłogową płytkę jako jej producent, druga zaś ścianę jako jej wyrób do kolekcji tworzonej przez dwie firmy dla klienta docelowego, w tym sieci handlowych.

Terminy płatności za wyroby i konieczność utworzenia zapasu magazynowego na poziomie co najmniej 3-miesięcznej produkcji, przy nieprzewidywalnych, a jedynie szacunkowych obrotach z sieciami z zagrożeniem kar umownych w przypadku braku dostępności, powoduje angażowanie dużych środków finansowych, co wiąże się z koniecznością zawierania umów pożyczek.

Podmioty – Spółki są powiązane osobowo – mają ten sam skład osobowy zarządu, pożyczają sobie określone środki pieniężne w przypadku braku wpływów od klientów ostatecznych. Często środki te są angażowane w różne cele związane z utrzymaniem majątku Spółki. Spółki sporządzają dokumentację cen transferowych, utrzymując odsetki na poziomie jaki wskazują przepisy wprowadzone rozporządzeniem Ministra Finansów. Zarówno Wnioskodawca jak i druga Spółka (Spółka B) z którą zawierana jest umowa pożyczki są podatnikami podatku od towarów i usług (VAT), udostępniają kapitał na czas określony za odpłatnością – w umowie pożyczki wskazywane są odsetki kapitałowe, często także zabezpieczając roszczenie dodatkowo - zabezpieczenie rzeczowe bądź poręczenie majątkowe. Wszystkie czynności Wnioskodawcy należą do płaszczyzny gospodarczej i związane są z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, do której to sfery niewątpliwie należy odpłatne udzielanie pożyczek.

Zawierane oraz planowane umowy pożyczki spełniają przesłanki do uznania jej za umowę pożyczki w rozumieniu art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1964 r. – Kodeks cywilny, a także pożyczkę pieniężną w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, ze Wnioskodawca w zależności od sytuacji będzie występował raz jako pożyczkobiorca, raz zaś jako pożyczkodawca. Każda ze stron umowy pożyczki będzie z tytułu zawarcia umowy pożyczki opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT zgodnie z art. 8 ust. 1, art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Z uwagi jednak na to, że usługi te mieszczą się w zakresie czynności o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, usługi udzielania pożyczek pomiędzy Spółkami korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Pytanie (oznaczone we wniosku nr 2)

Czy Wnioskodawca może odstąpić od obliczenia i wpłacenia podatku PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych) w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego?

Państwa stanowisko w sprawie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

Państwa zdaniem:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych – podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy – obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę. Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a) w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług;

b) jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem: umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach, umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Pytaniem stawianym przez Państwa była kwestia czy możecie odstąpić – jako pożyczkobiorca – od obliczenia i wpłacenia podatku PCC w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego. Tym samym Państwa zdaniem udzielenie omawianej pożyczki będzie zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarta umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – jest z niego wyłączona. Tym samym Państwo jako pożyczkobiorca oraz inny podmiot z grupy kapitałowej, w sytuacji gdy to on będzie pożyczkobiorcą, nie będziecie zobowiązani do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część uzasadnienia Państwa stanowiska, która odnosi się do podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Państwa stanowiska wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 111 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy:

Podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

Na podstawie art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 5, ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy:

Podstawę opodatkowania stanowi przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego - kwota lub wartość pożyczki albo depozytu, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Stawki podatku wynoszą od umowy pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego − 0,5%, z zastrzeżeniem ust. 5.

W świetle art. 10 ust. 1 ww. ustawy:

Podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika, oraz przypadków, o których mowa w ust. 1a.

Jak wynika z powołanych przepisów – umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy:

Nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a) w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

b) jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

- umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że czynność zawarcia umowy pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że jesteście Państwo spółką z ograniczoną odpowiedzialnością i zawieracie Państwo ze Spółką B, należącą do tej samej grupy kapitałowej, umowy pożyczki. Zarówno Państwo, jak i Spółka B jesteście podatnikami podatku od towarów i usług. Każda ze stron umowy pożyczki będzie z tytułu zawarcia umowy pożyczki opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Z uwagi jednak na to, że usługi te mieszczą się w zakresie czynności o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, usługi udzielania pożyczek pomiędzy Spółkami korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

A zatem, skoro – jak wskazali Państwo w uzupełnieniu wniosku – pożyczka jaką Państwo otrzymacie, będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W rezultacie na Państwu jako Pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia przedmiotowej umowy pożyczki, nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym nie będą Państwo również zobowiązani do obliczenia i wpłacenia podatku od czynności cywilnoprawnych w jakimkolwiek terminie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem – została wydana wyłącznie dla Państwa. Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualną). Przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga zatem o obowiązkach Spółki B w sytuacji, gdy to ona będzie pożyczkobiorcą i nie wywołuje żadnego skutku prawnego dla Spółki B. Jeżeli natomiast Spółka B jest również zainteresowana uzyskaniem interpretacji indywidualnej, to powinna złożyć odrębny wniosek i uiścić stosowną opłatę.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).