Interpretacja indywidualna dotyczy oceny skutków podatkowych umowy pożyczki kryptowalut w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC). Organ uznał, że: 1. Umowa pożyczki kryptowalut nie podlega opodatkowaniu PCC, ponieważ kryptowaluty nie są ani pieniędzmi, ani rzeczami oznaczonymi co do gatunku, a zatem nie spełniają definicji przedmiotu umowy pożyczki, która podlega PCC. 2. Pożyczkobiorca ma obowiązek zgłoszenia zawarcia takiej umowy do Urzędu Skarbowego w terminie 14 dni, co jest stanowiskiem organu błędnym, ponieważ w sytuacji, gdy umowa nie podlega PCC, nie istnieje obowiązek jej zgłaszania.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych:
- w części dotyczącej niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy pożyczki kryptowalut – jest prawidłowe.
- w części dotyczącej obowiązku zgłoszenia zawarcia umowy pożyczki do Urzędu Skarbowego – jest nieprawidłowe.
8 kwietnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 18 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki kryptowalut. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 lipca 2022 r. (wpływ 19 lipca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Zamierza Pani dokonać w przyszłości (lub bierze pod uwagę taką możliwość, zależnie od treści odpowiedzi Organu), zawarcie umowy pożyczki z osobą fizyczną lub przedsiębiorcą, w której będzie Pani pełniła rolę pożyczkobiorcy, zaś wartość pożyczki zostanie wyrażona w kryptowalucie. Faktycznie przedmiotem umowy pożyczki będzie zatem określona ilość kryptowaluty, do której zwrotu będzie Pani zobowiązana po upływie czasu określonego umową. Pożyczone od pożyczkodawcy środki w walucie wirtualnej zamierza Pani zainwestować w drodze tzw. „tradingu”, a zatem realizować transakcje w relacji kryptowaluta – kryptowaluta, w celu zarobkowym. Przed podjęciem działań w tym przedmiocie oceni Pani, czy działalność taka nie będzie nosiła cech działalności gospodarczej, choć taką możliwość bierze Pani pod uwagę.
Pozostały opis, dotyczący stanu faktycznego, który został przedstawiony przez Panią we wniosku oraz w uzupełnieniu wniosku, jako, że dotyczy zagadnienia objętego podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie jest istotny dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych, został pominięty.
1. Czy umowa pożyczki zawarta w kryptowalucie podlega opodatkowaniu PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych)?
2. Czy zawarcie umowy powinno zostać zgłoszone do Urzędu Skarbowego, a jeśli tak to w jakim terminie i na kim spoczywa obowiązek zgłoszenia?
3. W przypadku wystąpienia opodatkowania PCC, jaka jest podstawa opodatkowania i w którym momencie powstaje obowiązek podatkowy i kogo obciąża?
Pani zdaniem:
Ad. 1
Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. (Dz. U. z 2017 r. poz. 1150, z póżn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.
Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z póżn. zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych waluty wirtualne traktowane są jako prawo majątkowe. Przez prawo majątkowe rozumieć należy prawa podmiotowe, pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem charakteryzujące się dwoma podstawowymi cechami, tj.:
- działalnością (mogą być przedmiotem obrotu),
- posiadaniem określonej wartości majątkowej.
Do tej kategorii należy zatem zaliczyć te wszystkie uprawnienia, które nie przyjmują postaci rzeczy a stanowią jednocześnie wymierne korzyści, którymi można rozporządzać, albo z których można czerpać korzyści.
Skoro zatem przedmiotem umowy pożyczki były kryptowaluty zaliczane do kategorii praw majątkowych, to zawarcie wskazanej umowy pożyczki, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Z powołanego powyżej art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jasno wynika, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Kryptowaluty nie są natomiast pieniędzmi ani rzeczami oznaczonymi co do gatunku. W związku tym, stwierdzić należy, że skoro wskazana we wniosku umowa pożyczki nie została wymieniona w ustawowym katalogu czynności, określonym w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to nie podlega opodatkowaniu wymienionym podatkiem.
Ad. 2
Niezależnie od tego, czy podatnik z tytułu zawartej umowy jest zwolniony z PCC w odniesieniu do kwoty pożyczki udzielonej w kryptowalucie, na pożyczkobiorcy, w Pani ocenie ciąży obowiązek zgłoszenia faktu zawarcia takiej umowy w terminie 14 dni od daty zawarcia umowy Naczelnikowi właściwego dla pożyczkobiorcy Urzędu Skarbowego.
Ad. 3
Z uwagi na fakt, że w Pani ocenie nie zachodzi opodatkowanie PCC umowy pożyczki wyrażonej w kryptowalucie, udziela Pani odpowiedzi na to pytanie niejako z ostrożności, na wypadek nieuwzględnienia argumentacji odnoszącej się do pytania nr 1 powyżej: Podstawą opodatkowania, w oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi - przy umowie pożyczki kwota lub wartość pożyczki, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych. Przy ustaleniu wartości pożyczki wyrażonej w kryptowalucie należałoby przyjąć jej wartość przeliczeniową w odniesieniu do kursy waluty (…) (np. PLN), przy zastrzeżeniu jednak, że z uwagi na charakter takiego kursu przeliczeniowego może to być wartość zmieniająca się dynamicznie. Obowiązek podatkowy powstałby w momencie zawarcia umowy pożyczki i obciąża pożyczkobiorcę.
Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część uzasadnienia Pani stanowiska, która odnosi się do podatku od czynności cywilnoprawnych.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.
Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Pani stanowiska wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.
Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 111 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:
a) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
b) umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
c) (uchylona),
d) umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
e) umowy dożywocia,
f) umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
g) (uchylona),
h) ustanowienie hipoteki,
i) ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
j) umowy depozytu nieprawidłowego,
k) umowy spółki.
W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy:
Podatkowi podlegają:
zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.
Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zatem inne, nie wymienione w ww. przepisach, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Na podstawie art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):
Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.
Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 5, ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.
W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy:
Podstawę opodatkowania stanowi przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego - kwota lub wartość pożyczki albo depozytu, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:
Stawki podatku wynoszą od umowy pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego − 0,5%, z zastrzeżeniem ust. 5.
W świetle art. 10 ust. 1 ww. ustawy:
Podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika, oraz przypadków, o których mowa w ust. 1a.
W związku z powyższym, należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki jeżeli przedmiotem tych czynności są pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku.
Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że zamierza Pani w przyszłości (lub bierze pod uwagę taką możliwość) zawrzeć umowę pożyczki z osobą fizyczną lub przedsiębiorcą. W umowie tej będzie Pani pożyczkobiorcą, a wartość pożyczki zostanie wyrażona w kryptowalucie, do której zwrotu będzie Pani zobowiązana po upływie czasu określonego umową.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych waluty wirtualne traktowane są jako prawo majątkowe. Wobec braku definicji legalnej pojęcia „prawa majątkowego”, należy odnieść się do ustaleń orzecznictwa oraz doktryny.
Najogólniej rzecz ujmując, prawa majątkowe to prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem charakteryzujące się dwoma podstawowymi cechami, tj.:
- działalnością (mogą być przedmiotem obrotu),
- posiadaniem określonej wartości majątkowej.
Do tej kategorii należy zatem zaliczyć te wszystkie uprawnienia, które nie przyjmują postaci rzeczy a stanowią jednocześnie wymierne korzyści, którymi można rozporządzać, albo z których można czerpać korzyści.
Skoro zatem – jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego − przedmiotem umowy pożyczki będą kryptowaluty, które są zaliczane do kategorii praw majątkowych, to zawarcie wskazanej umowy pożyczki, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Z powołanego powyżej art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jasno wynika, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Kryptowaluty nie są natomiast pieniędzmi ani rzeczami oznaczonymi co do gatunku. W związku z tym, stwierdzić należy, że skoro wskazana we wniosku umowa pożyczki nie została wymieniona w ustawowym katalogu czynności, określonym w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to nie będzie podlegać opodatkowaniu wymienionym podatkiem. A zatem, z tytułu zawarcia ww. umowy nie będzie ciążył na Pani obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Wobec tego Pani stanowisko w zakresie pytania 1 należało uznać za prawidłowe.
Natomiast nie można się zgodzić z Pani stanowiskiem w zakresie pytania 2. Skoro bowiem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym w ogóle nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, to tym samym nie powstaną również żadne obowiązki związane z jego wykonaniem, w tym obowiązek zgłoszenia umowy do Urzędu Skarbowego. Dlatego w tej części Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.
Jednocześnie wskazuje się, że z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie, odniesienie się do Pani pytania i stanowiska, w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych, należało uznać za bezprzedmiotowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili