0111-KDIB2-2.4014.297.2021.5.PB

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

12 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 12 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 lutego 2022 r. (wpływ 3 lutego 2022 r.). Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania:

A sp. z o.o.

(`(...)`);

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

B sp. z o.o.

(`(...)`);

Opis stanu faktycznego

B sp. z o.o. (Zainteresowany niebędący stroną postępowania, dalej: Pożyczkodawca) jest spółką kapitałową, podlegającą na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Pożyczkodawca jest podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) zwolnionym na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Przeważającym przedmiotem faktycznej działalności Pożyczkodawcy jest udzielanie pożyczek pieniężnych poza systemem bankowym – według klasyfikacji PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 64.92.Z – Pozostałe formy udzielania kredytów. Przeważający przedmiot działalności Pożyczkodawcy wynika z umowy spółki Pożyczkodawcy oraz uwidoczniony jest w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy).

A sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania, dalej: Pożyczkobiorca) jest spółką kapitałową, podlegającą na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Pożyczkobiorca jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Pożyczkodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł 15 lipca 2021 r. umowę pożyczki pieniężnej z Pożyczkobiorcą. Przedmiotem umowy było udzielenie przez Pożyczkodawcę pożyczki pieniężnej na rzecz Pożyczkobiorcy. Strony postanowiły, że cała kwota pożyczki zostanie przekazana jednorazowo w pełnej wysokości. Udzielona pożyczka podlega oprocentowaniu według zmiennej stopy procentowej równej kapitałowym odsetkom maksymalnym. Odsetki naliczane będą od dnia zawarcia umowy pożyczki do dnia całkowitej spłaty pożyczki, płatne w ratach miesięcznych obliczonych poprzez podzielenie wysokości kwoty odsetek za cały okres umowy pożyczki na raty miesięczne. Po spłacie pożyczki odsetki zostaną przeliczone i rozrachowane z uwzględnieniem dnia wypłaty kwoty pożyczki i dnia zwrotu.

Celem udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę było czerpanie zysku z takiej działalności. Czynność udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę jest działaniem, które spowoduje powstanie przychodu w postaci otrzymaniem odsetek. Tak więc, w wyniku udzielenia pożyczki, Pożyczkodawca ma zamiar osiągnąć korzyść, wykorzystując majątek finansowy w celu uzyskania przychodów.

Pozostały opis stanu faktycznego, który został przedstawiony przez Państwa

w treści uzupełnienia wniosku jako, że dotyczy zagadnienia objętego podatkiem od towarów i usług przedstawiony został w interpretacji obejmującej swym zakresem ocenę Państwa stanowiska w zakresie ww. podatku.

Pytanie

W przypadku udzielenia przez Organ pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. uznania przez Organ, że pożyczka udzielona przez Pożyczkodawcę zwolniona jest od podatku VAT: czy na Pożyczkobiorcy ciąży obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Zainteresowanych, w przypadku udzielenia przez Organ pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. uznania przez Organ, że pożyczka udzielona przez Pożyczkodawcę jest zwolniona od podatku VAT, na Pożyczkobiorcy nie ciąży obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki z Pożyczkodawcą.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych), nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a) w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

b) jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

- umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Jak wynika z przywołanego art. 2 pkt 4 ustawy o PCC, objęcie czynności udzielenia pożyczki zakresem opodatkowania podatkiem VAT, w tym zwolnienie tej czynności od podatku VAT, skutkuje wyłączeniem umowy pożyczki spod opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji, jeżeli Organ uzna, że pożyczka udzielona przez Spółkę jest zwolniona od podatku VAT, zdaniem Zainteresowanych, na Pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od tej pożyczki. Przynajmniej jedna ze stron umowy pożyczki (w tym przypadku Pożyczkodawca) będzie bowiem zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności (udzielenia pożyczki).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 lipca 2017 r. Znak: 0111-KDIB4.4014.172.2017.1.ASz, organ stwierdził, że: „Skoro zatem - jak wskazał Wnioskodawca - opisana we wniosku pożyczka - udzielona Wnioskodawcy przez spółkę podlegała uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka zwolniona była z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy, to w analizowanej sprawie znalazł zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanej we wniosku umowy pożyczki, nie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.”

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część uzasadnienia stanowiska Zainteresowanych, która odnosi się do podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Państwa stanowiska wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, została wydana odrębna interpretacja z 11 lutego 2022 r. Znak: (`(...)`)

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 111) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy:

Podatkowi podlegają: umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy:

Nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a) w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

b) jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

– umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

– umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Użyte w ustawie określenie oznaczają: podatek od towarów i usług – podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany niebędący stroną postępowania – Pożyczkodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł 15 lipca 2021 r. umowę pożyczki pieniężnej z Zainteresowanym będącym stroną postępowania – Pożyczkobiorcą.

W związku z tym podkreślić należy, że jakkolwiek zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania zawartej umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności ustalenia wymaga kwestia czy transakcja ta podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 lutego 2022 r. Znak: (`(...)`) wydanej dla Państwa w zakresie podatku od towarów i usług Organ wskazał, że „(…) Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez Pożyczkodawcę na rzecz Pożyczkobiorcy stanowi odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Pożyczkodawca występuje w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem na gruncie przepisów podatku od towarów i usług w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie stwierdzam, że skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Pożyczkodawca nie świadczy czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, a wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła kwoty 200.000,00 zł, to Pożyczkodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, a co za tym idzie udzielenie przez niego pożyczki korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.”

A zatem, skoro otrzymana przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania pożyczka jest zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie ma zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Zainteresowanym będącym stroną postępowania (Pożyczkobiorcy), z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)`. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).