0111-KDIB2-3.4014.337.2021.2.MD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku z 6 września 2021 r. (data wpływu – 6 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazywania środków w ramach lokalnej umowy cash poolingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazywania środków w ramach lokalnej umowy cash poolingu.

We wniosku złożonym przez:

- Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

C. S.A.

- Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

K. Sp. z o.o.

przedstawiono następujący stan faktyczny:

C. S.A. (dalej Spółka) jest członkiem międzynarodowej grupy medialnej działającej pod firmą (…), której spółka matka ma siedzibę we Francji. Grupa C. posiada swoje spółki córki w różnych państwach, w tym między innymi w Polsce.

Od kilku lat w Grupie C. obowiązuje umowa cash-pooling pomiędzy francuską spółką matką a jej spółkami córkami (dalej grupowy cash pooling), w tym Spółką, która również uczestniczy w grupowym cash poolingu.

W 2019 roku Spółka nabyła 70% udziałów w K. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej K.), stając się głównym udziałowcem tego podmiotu, natomiast na ten moment Grupa C. przyjęła, że K. nie zostanie włączona bezpośrednio do grupowego cash poolingu. W związku z powyższym, w celu usprawnienia zarządzania płynnością finansową podmiotów z Grupy C., Spółka i K. postanowiły, że utworzą w Polsce lokalną strukturę cash poolingową (dalej lokalny cash pooling), po to, aby K., jako podmiot Grupy C. pośrednio mógł korzystać z grupowego cash poolingu, choć bezpośrednio nie będzie formalnie włączony do tej struktury.

Uczestnictwo w lokalnym cash poolingu będzie dobrowolne i w każdej chwili każdy z uczestników będzie mógł zrezygnować z ww. struktury. W ramach lokalnego cash poolingu żaden podmiot nie zobowiązuje się do przelania na rzecz innego podmiotu lokalnego cash poolingu jakiejkolwiek skonkretyzowanej lub nieskonkretyzowanej wcześniej kwoty, gdyż założenie lokalnego cash poolingu opiera się o dobrowolność zgodnie z możliwościami finansowymi uczestniczących podmiotów, według następujących założeń:

a) każdy uczestnik będzie posiadał rachunek bankowy, który będzie wykorzystywany wyłącznie do celów związanych z lokalnym cash poolingiem;

b) leaderem lokalnego cash poolingu będzie Spółka, do której zadań będzie należało m.in. obliczanie odsetek należnych Spółce lub K., przelewanie kwot pomiędzy rachunkami bankowymi dedykowanymi do lokalnego cash poolingu, etc.;

c) w przypadku, gdy jeden uczestnik lokalnego cash poolingu, np. Spółka, będzie posiadała nadwyżkę środków pieniężnych (dodatnie saldo), a drugi uczestnik (K.) będzie miał lub może się spodziewać salda ujemnego na rachunku lokalnego cash poolingu, co zgłosi drugiej stronie umowy lokalnego cash poolingu, (K.) – nadwyżka ta zostanie przelana na rachunek tego uczestnika lokalnego cash poolingu, którego saldo jest ujemne, maksymalnie do wysokości nadwyżki finansowej podmiotu „udostępniającego” środki finansowe, przy czym może się okazać, że nadwyżka finansowa nie pokryje w całości salda ujemnego, gdyż wartość salda ujemnego będzie wyższa od nadwyżki innego uczestnika lokalnego cash poolingu;

d) jeśli każdy z uczestników lokalnego cash poolingu będzie posiadał lub może spodziewać się salda ujemnego, wówczas Spółka może (choć nie musi) pozyskać finansowanie z grupowego cash poolignu w takiej wysokości, by pokryć saldo ujemne wszystkich uczestników lokalnego cash poolingu (w tym swoje), przy czym pozyskane w taki sposób środki finansowe mogą, lecz nie muszą pokryć łącznej wartości salda ujemnego wszystkich uczestników lokalnego cash poolingu i Spółka może decydować, jaka część pozyskanych środków zostanie przeznaczona na pokrycie własnego salda ujemnego, a jaka pokryje saldo ujemne K. (co wynika z faktu, że tylko Spółka uczestnicząc w dwóch strukturach cash poolingowych – grupowym i lokalnym – ma realną możliwość w opisanym wyżej scenariuszu pozyskania środków finansowych z innych źródeł, tj. z grupowego cash poolingu, dlatego też to Spółka (a nie inny podmiot) w ramach lokalnego cash poolingu może (choć nie musi) pokryć ujemne salda wszystkich uczestników lokalnego cash pooilngu;

e) jeśli jednak każdy z uczestników lokalnego cash poolingu posiada saldo dodatnie, wówczas K. przeleje nadwyżkę na rachunek cash poolowy Spółki, która włączy ją do grupowego cash poolingu – celem lokalnej umowy cash poolingu jest między innymi pośrednie włączenie K. do grupowego cash poolingu;

f) umowa lokalnego cash poolingu będzie przewidywała również oprocentowanie za korzystanie przez stronę ze środków drugiego podmiotu. Strony planują, że oprocentowanie to będzie ustalone na takich samych zasadach jakie są przewidziane w ramach grupowej umowy cash poolingu. Wynika to z faktu, że celem lokalnej umowy cash poolingu jest włączenie KŚ pośrednio do grupowego systemu cash poolingu.

Wyżej opisane zasady dotyczące transferowania środków pieniężnych z konta jednego uczestnika na konto drugiego uczestnika z pominięciem rachunku pośredniczącego jest zabiegiem celowym (jak wskazano powyżej w lokalny cash pooling nie zostanie włączony żaden podmiot trzeci, w szczególności bank, lecz funkcje lidera będzie pełniła Spółka), po to, by na obecnym etapie nie generować dodatkowych kosztów obsługi lokalnego cash poolingu. Jednak zasady te mogą ulec zmianie, jeśli w przyszłości do lokalnego cash poolingu przystąpi nowy podmiot (lub podmioty), bowiem wówczas z przyczyn techniczno-organizacyjnych, w celu lepszego funkcjonowanie lokalnego cash poolingu, niezbędne będzie transferowanie środków finansowych za pośrednictwem konta pośredniczącego, tzw. master account.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy środki pieniężne przekazywane pomiędzy Spółką a K. w ramach lokalnej umowy cash poolingu – tj. nadwyżki środków pieniężnych na rachunku K. przekazywane na rachunki Spółki oraz środki przekazywane przez Spółkę na rachunki K. w celu pokrycia niedoborów K. będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Zdaniem Zainteresowanych, środki pieniężne przekazywane pomiędzy Spółką a K. w ramach lokalnej umowy cash poolingu – tj. nadwyżki środków pieniężnych na rachunku K. przekazywane na rachunki Spółki oraz środki przekazywane przez Spółkę na rachunki K. w celu pokrycia niedoborów K. nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają w szczególności umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, umowy depozytu nieprawidłowego, etc.

Z kolei umowa cash poolingu jest umową nienazwaną i nie jest wymieniona w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wobec czego w ocenie Zainteresowanych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Powyższego stanowiska nie zmienia fakt, iż każda umowa cash poolingu jest w pewnym stopniu podobna do umowy pożyczki (która podlega pod podatek od czynności cywilnoprawnych), to jednak umowy cash poolingu nie zawierają niezbędnych elementów umowy pożyczki, więc na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie rodzą analogicznych skutków podatkowych co skutków podatkowych umowy pożyczki.

Zgodnie bowiem z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego:

„Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości”.

Oznacza to, że w umowa pożyczki pieniędzy co do zasady składa się z trzech podstawowych elementów:

a) zobowiązanie się jednego podmiotu do przeniesienia na własność innego podmiotu pieniędzy,

b) ilość pieniędzy musi być z góry określona,

c) zobowiązanie biorącego pożyczkę do zwroty tej samej ilości pieniędzy.

Co istotne, ww. elementy umowy pożyczki stanowią jej essentialia negotii (czyli istotne elementy umowy), zatem niespełnienie jednego z nich skutkuje tym, że umowa niezawierająca któregokolwiek z tych elementów nie jest umową pożyczki, lecz inną umową nienazwaną, co najwyżej podobną do umowy pożyczki. Potwierdzeniem powyższego są liczne orzeczenia zarówno sądów powszechnych jak i administracyjnych, jak np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 22 września 2015 r. o sygn. I ACa 332/15.

W opisanej we wniosku umowie cash poolingu, żaden z uczestników nie zobowiązuje się do

przeniesienia określonej ilości pieniędzy na inny podmiot, gdyż założenia umowy lokalnego cash poolingu wskazują, że żaden z uczestników nie zobowiązuje się do przeniesienia na rzecz innego podmiotu własności określonej ilości pieniędzy, lecz wskazuje jedynie, iż ilekroć uczestnik cash poolingu będzie posiadał nadwyżki finansowe (saldo dodatnie) tylekroć może (choć nie musi) takie nadwyżki przeznaczyć na pokrycie np. salda ujemnego innego podmiotu. Skoro więc taka umowa cash poolingu nie zawiera żadnego z trzech wskazanych wyżej essentialia negotii

umowy pożyczki, tj.:

a) nie zawiera zobowiązania jednego podmiotu do przeniesienia własności pieniędzy na rzecz innego podmiotu,

b) nie zawiera określonej z góry ilości pieniędzy,

c) nie zawiera zobowiązania drugiego podmiotu do zwrotu tej samej ilości pieniędzy,

– to, choć opisana w stanie faktycznym umowa cash poolingu jest w pewnym sensie podobna do umowy pożyczki – jak każda inna umowa cash poolingu – tak nie jest umową pożyczki, w związku z czym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w ugruntowanym już orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w licznych interpretacjach podatkowych.

Podsumowując, czynności dokonywane w ramach opisanej we wniosku lokalnej umowy cash poolingu (ani samo jej zawarcie), choć są podobne do umowy pożyczki (jak zresztą każda inna umowa cash poolingu), tak nie są umową pożyczki, w związku z czym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Po wtóre, założenia cash poolingu wskazują również, że mowa cash pooling nie stanowi także umowy depozytu nieprawidłowego, wymienionego w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych jako czynność podlegająca opodatkowaniu.

Zgodnie bowiem z art. 845 Kodeksu cywilnego – przez depozyt nieprawidłowy rozumieć należy umowę, zgodnie z którą przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, a do tego rodzaju umów stosuje się przepisy o pożyczce, natomiast czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.

Zgodnie z przepisami o przechowaniu, tj. art. 844 § 1 Kodeksu cywilnego:

„Składający może w każdym czasie żądać zwrotu rzeczy oddanej na przechowanie.

§ 2. Przechowawca może żądać odebrania rzeczy przed upływem terminu oznaczonego w umowie, jeżeli wskutek okoliczności, których nie mógł przewidzieć, nie może bez własnego uszczerbku lub bez zagrożenia rzeczy przechowywać jej w taki sposób, do jakiego jest zobowiązany. Jeżeli czas przechowania nie był oznaczony albo jeżeli rzecz była przyjęta na przechowanie bez wynagrodzenia, przechowawca może żądać odebrania rzeczy w każdym czasie, byleby jej zwrot nie nastąpił w chwili nieodpowiedniej dla składającego.

§ 3. Zwrot rzeczy powinien nastąpić w miejscu, gdzie miała być przechowywana.”

Powyższy przepis wskazuje, że w umowa depozytu nieprawidłowego charakteryzuje się tym, że podmiot oddający środki finansowe na przechowanie, w każdym czasie może żądać ich zwrotu.

Oznacza to, że immanentnym elementem umowy depozytu nieprawidłowego jest uprawnienie podmiotu, który przekazuje środki na przechowanie, do żądania zwrotu środków pieniężnych. Tymczasem założeniem lokalnego cash poolingu jest przede wszystkim ułatwienie w zarządzaniu płynnością finansową obu podmiotów i pośrednie włączenie K. do grupowego systemu cash poolingu i korzystanie z niego przez K. w przypadku posiadania niedoborów środków pieniężnych przez K., lub umożliwienie korzystania z nadwyżek K. przez inne

podmioty z grupowego cash poolingu. Celem grupowego cash poolingu nie jest więc zdeponowanie określonych środków pieniężnych lecz zarządzanie płynnością finansową, stąd też zwrot tych środków realizowany jest nie na żądanie strony lecz w drodze rozliczeń niedoborów i nadwyżek.

Pomimo tego, iż uczestnictwo w lokalnym cash poolingu wiąże się z powstaniem określonych praw i obowiązkami dla uczestników, to jednak z przyczyn wskazanych powyżej, umowa cash poolingu – choć posiada pewne podobieństwo do umowy depozytu, to jednak taką umową nie jest.

Podsumowując, czynności dokonywane w ramach, opisanej we wniosku, lokalnej umowy cash poolingu (ani samo jej zawarcie), choć są po części podobne do umowy pożyczki oraz umowy depozytu nieprawidłowego (jak zresztą każda inna umowa cash poolingu), tak nie są umową pożyczki, ani umową depozytu nieprawidłowego, w związku z czym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie są czynnościami enumeratywnie wymienionymi w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Niemniej jednak, nawet gdyby Organ interpretacyjny uznał, że transfery dokonywane przez podmioty uczestniczące w lokalnym cash poolingu należy traktować jako pożyczki lub depozyty nieprawidłowe – z czym Spółka nie zgadza się z przyczyn opisanych powyżej – to i tak takie transfery należy uznać za wyłączne z zakresu podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 4 lit. a) i b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności.

Z kolei udzielenie, nawet incydentalne, pożyczek (gdyby za pożyczki zostały uznane transfery środków pieniężnych pomiędzy K. a Spółką) realizowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej uznaje się za czynność objętą podatkiem od towarów i usług, a tym samym wyłączoną z zakresu podatku od czynności cywilnoprawnych. Te same wnioski należy odnieść do ewentualnych umów depozytów nieprawidłowych. Potwierdzają to najnowsze interpretacje podatkowe.

W analizowanej sytuacji dokonywane alokacje środków finansowych w ramach umowy cash poolingu będą immanentnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki i K., stanowiąc pomocnicze transakcje finansowe – objęte tym samym zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, nawet w przypadku uznania, że transfery środków pieniężnych pomiędzy Spółką a K. nie są cash poolingiem, to i tak nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych z uwagi na objęcie ich zakresem zwolnienia na gruncie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 815 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

a) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b) umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c) (uchylona),

d) umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

e) umowy dożywocia,

f) umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,

g) (uchylona),

h) ustanowienie hipoteki,

i) ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

j) umowy depozytu nieprawidłowego,

k) umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Należy stwierdzić, że umowa cash poolingu pozostaje umową nienazwaną. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) – w księdze trzeciej zobowiązania – nie zawiera przepisów odnoszących się do tego typu umowy.

Umowa cash poolingu jest najbardziej zbliżona swą konstrukcją do umowy pożyczki wymienionej w katalogu określonym w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednakże nie jest taką umową, bowiem w myśl art. 720 § 1 ustawy Kodeks cywilny, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Cash pooling polega na umożliwieniu lepszej gospodarki finansowej grupy kapitałowej. Dzięki tej usłudze można skompensować niedobory środków podmiotów należących do danej grupy nadwyżkami innych podmiotów należących do tej samej grupy oraz korzystnie zagospodarować nadwyżkę środków. W przypadku cash poolingu mamy do czynienia z trzema przynajmniej podmiotami, a mianowicie: podmiotem posiadającym wolne środki finansowe, podmiotem posiadającym niedobór tych środków oraz podmiotem występującym w roli pośrednika działającego we własnym imieniu.

Z tytułu uczestnictwa w tych transakcjach dla wszystkich podmiotów powstają określone prawa i obowiązki, jednak nie dochodzi w tym przypadku do zawarcia umowy pożyczki, ponieważ brak jest zobowiązania do przeniesienia określonej ilości pieniędzy na określony w umowie podmiot.

Uczestnik cash poolingu posiadający wolne środki nie wie, czy środki te zostaną wykorzystane, w jakiej wysokości i przez którego uczestnika. Tak samo uczestnik, który posiada niedobory nie wie, środkami którego podmiotu zostaną one zniwelowane. Tym samym nie jest skonkretyzowana druga strona transakcji, jak też jej przedmiot, ponieważ źródłem, z którego zostanie zasilony rachunek o saldzie debetowym, jest – co do zasady – rachunek zbiorczy, na którym gromadzone są wolne środki wszystkich posiadających je uczestników cash poolingu lub też rachunek któregoś z uczestników, który posiada saldo dodatnie.

Przedstawiona we wniosku umowa cash poolingu nie jest typową umową cash poolingu. Typowa umowa cash poolingu ma bowiem charakter umowy wielostronnej. Tymczasem opisana we wniosku umowa cash poolingu będzie umową dwustronną, tj. zawartą pomiędzy Spółką oraz K. Omawiana konstrukcja umowy cash poolingu, jako sposobu zarządzania płynnością finansową uczestniczących w umowie dwóch podmiotów, niewątpliwie zawiera w sobie pewne elementy kredytowania jednego podmiotu przez drugi, gdyż pozwala zidentyfikować strony umowy (Spółka – K.). Wiadomo również, że w przypadku, gdy jeden uczestnik lokalnego cash poolingu, będzie posiadał nadwyżkę środków pieniężnych (dodatnie saldo), a drugi uczestnik będzie miał lub może się spodziewać salda ujemnego na rachunku lokalnego cash poolingu – nadwyżka ta zostanie przelana na rachunek tego uczestnika lokalnego cash poolingu, którego saldo jest ujemne. Jednakże w umowie nie zostanie określona z góry ilość pieniędzy (co jest jednym z istotnych elementów umowy pożyczki) przepływających miedzy tymi podmiotami a co ważniejsze nie zostanie przeniesiona ich własność na drugą stronę umowy. Nie sposób zatem uznać, że umowa, którą planuje zawrzeć Spółka z K. wyczerpuje wszystkie elementy przedmiotowo istotne dla umowy pożyczki.

Czynności tego typu nie można wobec tego uznać jako umowę pożyczki.

Umowa cash poolingu nie stanowi także umowy depozytu nieprawidłowego, gdyż nie spełnia jego warunków. Zgodnie z art. 845 Kodeksu cywilnego, przez depozyt nieprawidłowy rozumieć należy umowę, zgodnie z którą przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Do tego rodzaju umów stosuje się przepisy o pożyczce. Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu. Umowa cash poolingu nie wyczerpuje zatem znamion instytucji depozytu nieprawidłowego.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że skoro zawarcie umowy cash poolingu nie zostało wymienione w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych a czynności tego typu nie można zakwalifikować, np. jako umowy pożyczki czy też innej czynności tym katalogiem objętej, to tym samym – z powyższych przyczyn – czynności dokonywane w ramach umowy cash poolingu dotyczące zarządzania wspólną płynnością finansową nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych; nie mieszczą się bowiem w katalogu czynności ściśle wymienionych jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zatem lokalna umowa cash poolingu oraz świadczone w jej ramach czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym, skoro wskazane we wniosku czynności nie zostały wymienione wśród tych czynności, które określone są w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to zbędna jest analiza możliwości zastosowania wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 2 pkt 4 cyt. ustawy, zgodnie z którym nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a) w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

b) jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

- umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)` za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.