0111-KDIB2-2.4014.216.2021.3.PB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 sierpnia 2021 r. (data wpływu 13 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym 25, 26, 28 października 2021 r. oraz 2 listopada 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 11 października 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.216.2021.2.PB, 0111-KDIB3-2.4012.657.2021.3.MD wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 25, 26, 28 października 2021 r. oraz 2 listopada 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

I Sprzedawca

Wnioskodawca jest wyłącznym właścicielem niezabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej numerem ewidencyjnym (…) o powierzchni 0,1673 ha położonej w miejscowości (…), dla której to Sąd Rejonowy prowadzi KW nr (…).

Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w drodze umowy sprzedaży udokumentowanej aktem notarialnym sporządzonym 26 lipca 1977 r. od osób fizycznych. Przez ten okres czasu przedmiotowa nieruchomość jest w wyłącznym posiadaniu Wnioskodawcy.

Dnia 18 czerwca 2020 r. została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę przyrzeczoną sprzedaży. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów nieruchomość stanowi grunty orne. Ponadto na przedmiotowej działce nie ma posadowionych jakichkolwiek budynków. Działka nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego oraz ustawy Kodeks cywilny.

Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)). Wnioskodawca nie jest także osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

II Kupujący

Kupujący jest cudzoziemcem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców. Kupujący jest przedsiębiorcą (X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…)).

Pozostały opis zdarzenia przyszłego, który został przedstawiony przez Wnioskodawcę w treści uzupełnienia wniosku jako, że dotyczy zagadnienia objętego podatkiem od towarów i usług przedstawiony został w rozstrzygnięciu obejmującym swym zakresem ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ww. podatku.

W związku z powyższym opisem (po przeformułowaniu w uzupełnieniu wniosku) zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zawarcie umowy sprzedaży nieruchomości spowoduje po stronie Wnioskodawcy (Sprzedającego) obowiązek uregulowania podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy (przeformułowanym w uzupełnieniu wniosku), po zawarciu umowy sprzedaży nieruchomości, nie powstanie obowiązek uregulowania podatku od czynności cywilnoprawnych po stronie Wnioskodawcy (Sprzedającego). Zdaniem Wnioskodawcy to na Kupującym jako stronie umowy ciążyć będzie obowiązek uregulowania podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, została wydana interpretacja indywidualna z 29 października 2021 r., Znak: 0111-KDIB3-2.4012.657.2021.4.MD.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 815 ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje – w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – moment dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy – przy umowie sprzedaży – ciąży na kupującym.

Jak wynika z przywołanych przepisów, zawarcie umowy sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wyłącznym właścicielem niezabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej numerem ewidencyjnym (…) o powierzchni 0,1673 ha. Dnia 18 czerwca 2020 r. została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę przyrzeczoną sprzedaży.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi to czy zawarcie umowy sprzedaży nieruchomości spowoduje po jego stronie obowiązek uregulowania podatku od czynności cywilnoprawnych. Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od czynności cywilnoprawnych nie obciąży Wnioskodawcy, lecz Kupującego.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że w związku z planowaną transakcją sprzedaży nieruchomości, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Z powołanego wyżej art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jasno bowiem wynika, że w przypadku umowy sprzedaży obowiązek podatkowy ciąży na kupującym. Zatem Wnioskodawca jako strona sprzedająca nie będzie zobowiązany z tytułu dokonania opisanej we wniosku czynności – umowy sprzedaży – do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych. W przedmiotowej sprawie ewentualnym podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych będzie bowiem tylko i wyłącznie Kupujący – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.