0111-KDIB2-3.4014.325.2021.1.MD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 30 sierpnia 2021 r. (data wpływu – 1 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości bez spłat i dopłat – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności nieruchomości bez spłat i dopłat.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Aktem notarialnym z 4 maja 2021 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem udział 1/2 w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym (bliźniakiem) w stanie deweloperskim.

Nieruchomość położona jest w X., oznaczona jako działka o numerze ewidencyjnym (…). Budynkom na tej działce nadano numery ewidencyjne 1A i 1B.

Z uwagi na brak podziału fizycznego, tym samym aktem notarialnym spisano umowę o podziale nieruchomości do korzystania (umowa quoad usum), zgodnie z którą część działki, oznaczona na załączonej do aktu notarialnego mapie literą A, zabudowana lewą częścią bliźniaka (obecnie z nadanym numerem 1A), Wnioskodawczyni wraz z mężem jako nabywcy oraz ich następcy prawni, będą korzystać nieodpłatnie i bezspornie, z wyłączeniem innych osób z części nieruchomości zaznaczonej kolorem żółtym i literą A na załączniku do umowy sprzedaży (wyżej opisanego aktu notarialnego).

Jako nabywcy, zgodnie z podziałem do korzystania, Wnioskodawczyni z mężem przystąpili do wykończenia budynku na części A. W ramach robót związanych z wykończeniem wykonali z własnych środków finansowych:

- podłogi, okładziny ceramiczne w lamperii w pomieszczeniach sanitarnych,

- osadzili drzwi wewnętrzne,

- roboty malarskie,

- kuchnię wraz z wyposażeniem,

- montaż urządzeń i armatury sanitarnej.

W ramach ustalonej ceny nabycia przez Wnioskodawczynię i męża udziału 1/2 nieruchomości, zbywający w tym samym akcie notarialnym przyjął na siebie zobowiązanie poniesienia czynności oraz kosztów faktycznych i prawnych związanych z podziałem gruntu celem zniesienia współwłasności.

Podatek od czynności cywilnoprawnych, opłatę sądową, podatek od towarów i usług od taksy notarialnej i taksę notarialną, Wnioskodawczyni i mąż jako nabywcy zapłacili.

Umowa zniesienia współwłasności nie pociąga za sobą żadnych dopłat i spłat pomiędzy stronami.

Ustalony został wstępny termin podpisania aktu notarialnego mającego na celu zniesienie współwłasności poprzez jej podział fizyczny, podział zgodny z podziałem do korzystania opisanym w akcie notarialnym z 4 maja 2021 r.

Notariusz ostrzegła Wnioskodawczynię i jej męża, że za poniesione przez nich nakłady, które skutkują wzrostem wartości ich części działki oznaczonej literą A, czyli na części nieruchomości opisanej do korzystania przez nich, naliczy podatek w wysokości 20% jako podatek od czynności cywilnoprawnych.

Aktem notarialnym zdeklarowana została przez Wnioskodawczynię i męża data najpóźniej do 31 grudnia 2021 r. przystąpienia do zawarcia umowy zniesienia współwłasności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym przypadku (stanie), Wnioskodawczyni i jej mąż jako nabywcy nieruchomości w udziale 1/2 części nieruchomości, z podziałem do korzystania przez nich, opisanym w akcie notarialnym jako część A, z tytułu poniesionych z własnych środków nakładów na części A, przy zniesieniu współwłasności poprzez podział fizyczny, są zobowiązani zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, czynność zniesienia współwłasności nieruchomości poprzez podział fizyczny bez wzajemnych dopłat i spłat, w opisanym przypadku (czyli z tytułu poniesionych ze środków Wnioskodawczyni i męża nakładów) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 lit. f) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 815 ze zm.) stanowi, że podatkowi temu podlegają m.in. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – przepisy ustawy o umowie o dziale spadku oraz umowie o zniesieniu współwłasności – stosuje się odpowiednio do:

a) nabycia własności rzeczy wspólnej lub wspólnego prawa majątkowego albo ich części przez niektórych dotychczasowych współwłaścicieli na dalszą współwłasność – w części spłat lub dopłat,

b) odpłatnego wyodrębnienia własności lokali na rzecz niektórych lub wszystkich współwłaścicieli.

Należy wskazać, że art. 1 ust. 1 i 2, określający zakres przedmiotowy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zawiera enumeratywny katalog czynności, których dokonanie powodować będzie powstanie obowiązku podatkowego. Tym samym, jeżeli dana czynność nie została wymieniona w ustawowym katalogu nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem nawet, jeżeli wywołuje skutki gospodarcze takie same lub podobne do tych, które zostały w katalogu wymienione.

Zatem czynności cywilnoprawne podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obejmują również zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat. Tym samym, powołane powyżej przepisy regulują opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych wyłącznie takich umów o zniesienie współwłasności, z którymi związane są spłaty lub dopłaty.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego – własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego – współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Na podstawie art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego – współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu. Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić. Sposoby wyjścia ze stanu współwłasności regulują postanowienia art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego.

W świetle wyżej powołanych przepisów zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

1. podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),

2. przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,

3. sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że aktem notarialnym z 4 maja 2021 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem udział 1/2 w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym (bliźniakiem) w stanie deweloperskim. W ramach ustalonej ceny nabycia przez Wnioskodawczynię i męża udziału 1/2 nieruchomości, zbywający w tym samym akcie notarialnym przyjął na siebie zobowiązanie poniesienia czynności oraz kosztów faktycznych i prawnych związanych z podziałem gruntu celem zniesienia współwłasności. Umowa zniesienia współwłasności nie pociąga za sobą żadnych dopłat i spłat pomiędzy stronami. Ustalony został wstępny termin podpisania aktu notarialnego mającego na celu zniesienie współwłasności poprzez jej podział fizyczny, podział zgodny z podziałem do korzystania opisanym w akcie notarialnym z 4 maja 2021 r. Zdeklarowana została przez Wnioskodawczynię i męża data najpóźniej do 31 grudnia 2021 r. przystąpienia do zawarcia umowy zniesienia współwłasności.

Biorąc pod uwagę powyżej przywołane przepisy i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że skoro w przedmiotowej sprawie będzie miało miejsce zniesienie współwłasności nieruchomości pomiędzy dotychczasowymi współwłaścicielami (w tym Wnioskodawczynią), bez spłat i dopłat, to przedmiotowa czynność zniesienia współwłasności, jako niewymieniona w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Reasumując, wskazana we wniosku czynność zniesienia współwłasności nieruchomości bez spłat i dopłat nie należy do czynności cywilnoprawnych wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Powyższe oznacza więc, że w analizowanej sprawie, w związku z dokonanym zniesieniem współwłasności nieruchomości i brakiem wystąpienia w ramach tego zniesienia przesłanki spłat lub dopłat, po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu ww. czynności.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualną). Funkcja ochronna płynąca z przedmiotowej interpretacji, wynikająca z przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej, zgodnie z uprawnieniami Organu interpretacyjnego nadanymi przez art. 14b § 1 tejże ustawy ma zastosowanie wyłącznie dla Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.