0111-KDIB2-2.4014.163.2021.3.MZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 21 maja 2021 r. (data wpływu 9 czerwca 2021 r.), uzupełnionym 17 i 23 sierpnia 2021 r. oraz 24 września 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania na konto Wnioskodawczyni środków pieniężnych na podstawie umowy przechowania – jest prawidłowe**.**

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania na konto Wnioskodawczyni środków pieniężnych na podstawie umowy przechowania.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 6 sierpnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.163.2021.1.MZ oraz pismem z 25 sierpnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.163.2021.2.MZ wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 17 i 23 sierpnia 2021 r. oraz 24 września 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni pozostaje w nieformalnym związku z obywatelem USA. Osoba ta chce wpłacić na konto Wnioskodawczyni pieniądze pochodzące z wynagrodzenia za wykonanie kontraktu. Nie będzie to darowizna, a środki te Wnioskodawczyni w późniejszym terminie zwróci. Wnioskodawczyni nie ma zamiaru ze środków tych korzystać. Kwota transakcji to ok. 500 tys. USD.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 23 sierpnia 2021 r., Wnioskodawczyni wskazała, że uzupełnia wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych użyczenia bezpłatnie konta bankowego walutowego oraz przechowania pieniędzy do czasu przybycia jej partnera do Polski. Te środki pieniężne Wnioskodawczyni zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym na przechowaniu. Wnioskodawczyni nie będzie pobierać tych przechowywanych środków pieniężnych, tylko je przechowa. Otrzymane środki na swoje konto Wnioskodawczyni tylko przechowa, jest zobowiązana je zwrócić i nie będzie nimi dobrowolnie rozporządzać. Partner Wnioskodawczyni jest obcokrajowcem ze Stanów Zjednoczonych, obecnie pracującym w innym Państwie. Chce przyjechać do Polski i po ocenie sytuacji i załatwieniu spraw związanych z pobytem rozpocząć działalność gospodarczą.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 24 września 2021 r., Wnioskodawczyni wskazała, że środki pieniężne w wysokości 500.000 USD wpłacone przez jej partnera będą przechowywane na jej rachunku bankowym na podstawie umowy przechowania, określonej w art. 835 Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 24 września 2021 r.):

Czy przechowanie opisanych powyżej środków pieniężnych na rachunku bankowym Wnioskodawczyni będzie podlegało opodatkowaniu w myśl przepisów o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni (sformułowanym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 24 września 2021 r.), przekazanie tychże środków pieniężnych na jej rachunek bankowy w ramach umowy przechowania nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 815 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

a) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b) umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c) (uchylona),

d) umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

e) umowy dożywocia,

f) umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,

g) (uchylona),

h) ustanowienie hipoteki,

i) ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

j) umowy depozytu nieprawidłowego,

k) umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Charakterystycznym dla zakresu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest zamknięty katalog czynności i zdarzeń, które są opodatkowane tym podatkiem – opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych są tylko czynności enumeratywnie i wprost wskazane w przytoczonym wyżej przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

W związku z tym, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera definicji przechowania, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 835 Kodeksu cywilnego – przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie.

Przechowawca powinien przechowywać rzecz w taki sposób, do jakiego się zobowiązał, a w braku umowy w tym względzie, w taki sposób, jaki wynika z właściwości przechowywanej rzeczy i z okoliczności – art. 837 Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 839 Kodeksu cywilnego, przechowawcy nie wolno używać rzeczy bez zgody składającego, chyba że jest to konieczne do jej zachowania w stanie niepogorszonym.

Na podstawie art. 845 Kodeksu cywilnego – jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu; przepisy te zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniach wynika, że Wnioskodawczyni pozostaje w nieformalnym związku z obywatelem USA. Partner Wnioskodawczyni zamierza wpłacić na rachunek bankowy Wnioskodawczyni środki pieniężne w kwocie około 500.000 USD, pochodzące z wynagrodzenia za wykonanie kontraktu. Ww. środki pieniężne będą przechowywane na rachunku bankowym Wnioskodawczyni na podstawie umowy przechowania, określonej w art. 835 Kodeksu cywilnego. Wnioskodawczyni użyczy swój rachunek bankowy partnerowi bezpłatnie. Otrzymane środki pieniężne na swój rachunek bankowy Wnioskodawczyni tylko przechowa, jest zobowiązana je zwrócić i nie będzie nimi dobrowolnie rozporządzać.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że zawarcie umowy przechowania nie zostało wymienione w ustawowym katalogu czynności określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. A zatem na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia ww. umowy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.