0111-KDIB2-2.4014.37.2021.3.PB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 lutego 2021 r. (data wpływu 10 lutego 2021 r.), uzupełnionym 13 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 2 kwietnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.37.2021.2.PB, 0111-KDIB3-1.4012.139.2021.3.KO wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 13 kwietnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

A (dalej Wnioskodawca lub A) jest spółką prawa handlowego, której przedmiotem przeważającej działalności jest produkcja pozostałych wyrobów z drewna; produkcja wyrobów z korka, słomy i materiałów używanych do wyplatania – zgodnie z PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 19.29.Z, ujawnionym w Krajowym Rejestrze Sądowym.

W zakresie prowadzonej przez siebie działalności Wnioskodawca zajmuje się produkcją peletu (`(...)`). Wytworzony przez siebie pelet A sprzedaje, jako paliwo energetyczne w postaci (`(...)`), na rynku polskim do odbiorców w postaci Elektrowni konwencjonalnych oraz Elektrociepłowni, opalanych węglem z dodatkiem (`(...)`) lub (`(...)`)

W dniu 25 listopada 2020 r. A (działająca pod starą nazwą) zawarła umowę pożyczki mocą której, Pożyczkodawca (100% udziałowiec A) udostępnił Wnioskodawcy pożyczkę w wysokości(`(...)`) Zarówno Wnioskodawca, jak i Pożyczkodawca posiadają status podatnika VAT (podatek od towarów i usług) czynny.

Wnioskodawca nie obliczył i nie wpłacił podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że udzielający pożyczki nie podlega z tytułu dokonania tej czynności opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem czynność ta jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT w rozumieniu ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. Dz.U.2020.106 ze zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca mógł odstąpić od obliczenia i wpłacenia podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych), podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosując wykładnię literalną wydawać by się mogło, że od transakcji pożyczki Wnioskodawca winien odprowadzić podatek PCC.

Zdaniem Wnioskodawcy w analizowanym przypadku nie można poprzestać jedynie na wykładni językowej, ale zastosować wykładnię systemową. W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy podstawowego znaczenia w sprawie nabierze art. 2 pkt 4 ustawy o PCC w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, a także jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach, oraz umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT za usługę uznaje się każde świadczenie wykonane przez podatnika VAT-u w ramach prowadzonego biznesu, które nie jest dostawą towaru. W konsekwencji generalna zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT, dotyczy wszelkich czynności gospodarczych podejmowanych przez czynnego podatnika VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym, jeżeli czynności dokonane przez podatnika posiadającego status podatnika VAT czynnego spełniają kryteria zaklasyfikowania tych czynności, jako świadczenia usług, powinny być uznane za czynności podlegające VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca przyjął, że w przypadku analizowanej transakcji udzielenia pożyczki, zarówno Pożyczkodawca jak i Pożyczkobiorca, wystąpią w tej transakcji jako podatnicy VAT – bo tak stanowi zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 8 ustawy o VAT, przez co pożyczka skorzysta ze zwolnienia w VAT, a w konsekwencji nie będzie też podlegała PCC.

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli podatnik VAT udziela oprocentowanej pożyczki, to taka usługa spełnia przesłanki uznania jej za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości udzielania pożyczek, celu ich udzielania, statusu pożyczkobiorcy czy braku wpisanej usługi „udzielania pożyczek” w przedmiocie działalności. Udzielanie pożyczek przez prowadzącego działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można bowiem identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny przedsiębiorcy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w analizowanym przypadku dzięki temu, że Pożyczkodawca, jako strona umowy pożyczki, jest z tytułu jej udzielenia zwolniony z VAT-u, umowa pożyczki nie podlega pod podatek od czynności cywilnoprawnych, który musiałby uiścić Wnioskodawca, jako Pożyczkobiorca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym ustalenia odnoszące się do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 685), uznano za element opisu niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 815 ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy – obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

W związku z tym podkreślić należy, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania zawartej z Pożyczkodawcą umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności ustalenia wymaga kwestia czy transakcja ta podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 25 listopada 2020 r. Wnioskodawca (działający pod starą nazwą) zawarł umowę pożyczki mocą której, Pożyczkodawca (100% udziałowiec Wnioskodawcy) udostępnił Wnioskodawcy pożyczkę w wysokości (`(...)`) PLN. Zarówno Wnioskodawca, jak i Pożyczkodawca posiadają status podatnika VAT czynny. Wnioskodawca nie obliczył i nie wpłacił podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że udzielający pożyczki nie podlega z tytułu dokonania tej czynności opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem czynność ta jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT w rozumieniu ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z tym Organ przyjął, że opisana we wniosku czynność udzielenia pożyczki korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jeżeli zatem istotnie, jak wskazał Wnioskodawca, udzielenie omawianej pożyczki było zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – co jak zauważono powyżej nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż interpretacja wydawana jest wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych – to na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarta umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – jest z niego wyłączona. Tym samym Wnioskodawca (pożyczkobiorca) nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że w myśl art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.