0111-KDIB2-2.4014.258.2020.1.DR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 listopada 2020 r. (data wpływu 24 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług) w Polsce. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą w szczególności na produkcji i sprzedaży składników żywności.

Spółka zawarła ze spółką kapitałową z siedzibą w Irlandii (dalej: Pożyczkodawca) umowę pożyczki (Revolving credit agreement), na mocy której Pożyczkodawca pożyczył/pożyczy Spółce środki pieniężne – w szczególności na potrzeby związane z inwestycją Spółki w modernizację posiadanego przez nią zakładu produkcyjnego (dalej: „Pożyczka”). Spółka jest zobowiązana zwrócić taką samą ilość środków pieniężnych wraz z wynagrodzeniem w postaci odsetek, zatem Pożyczka ma charakter odpłatny. Pierwsza transza środków pieniężnych została już, w wykonaniu ww. umowy, przekazana na rachunek bankowy Spółki, podczas gdy przekazanie kolejnych transz może mieć miejsce na wniosek tej ostatniej.

Wspomniana umowa została zawarta na terytorium Irlandii, natomiast środki pieniężne, których dotyczy, w chwili jej zawarcia, znajdowały się na rachunku bankowym Pożyczkodawcy prowadzonym przez bank nieposiadający siedziby na terytorium Polski. Jednocześnie, środki te znajdowały się/będą się każdorazowo znajdowały na rachunku bankowym Pożyczkodawcy prowadzonym przez bank nieposiadający siedziby na terytorium Polski również w momencie poprzedzającym przekazanie poszczególnych transz Spółce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Pożyczka udzielona przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Pożyczka udzielona przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Opodatkowanie umów pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych; miejsce zawarcia umowy oraz położenie jej przedmiotu jako warunki opodatkowania.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych) podatkowi od czynności cywilnoprawnych (dalej: „PCC”) podlegają m. in. umowy pożyczki pieniędzy. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że w myśl art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5 [przy czym przepisy te dotyczą umowy zamiany oraz umowy spółki, a zatem pozostają bez znaczenia w przedmiotowym wypadku – dod. Wnioskodawca], jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Powyższe oznacza, iż umowa pożyczki pieniędzy podlega opodatkowaniu PCC, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. kwota pieniężna, znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bądź znajduje się we wspomnianej chwili za granicą, ale jednocześnie dający pożyczkę ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz czynność dokonana została (umowa została zawarta) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze okoliczności wskazane w stanie faktycznym sprawy, tj.:

• fakt, że umowa w zakresie Pożyczki została zawarta na terytorium Irlandii, czyli poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz;
• fakt, iż przedmiot Pożyczki, tj. środki pieniężne, których dotyczy, znajdowały się w chwili zawarcia umowy (oraz znajdować się będą w chwili poprzedzającej przekazanie każdej z transz) na rachunku bankowym Pożyczkodawcy prowadzonym przez bank, nieposiadający siedziby na terytorium Polski,

-w ocenie Wnioskodawcy Pożyczka nie powinna podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Powyższe stanowisko potwierdzane jest również przez organy podatkowe, np.:

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-2.4014.187.2019.3.PB, w której organ uznał za prawidłowe następujące stanowisko wnioskodawcy: „(`(...)`) dla powstania obowiązku podatkowego z tym przypadku nie będzie miało znaczenia: czy w następstwie umowy pożyczki zawartej uprzednio w Belgii, pieniądze będące jej przedmiotem zostaną przelane na rachunek bankowy prowadzony przez bank/oddział banku mający siedzibę za granicą czy też mający siedzibę w Polsce. Decydujące znaczenie będzie miało natomiast miejsce zawarcia umowy – jeżeli umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Polski – obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych dla pożyczkobiorcy nie powstanie.”
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 sierpnia 2018 r., sygn. 0111-KDIB2-2.4014.121.2018.1.PB, gdzie organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym: „zawarta przez niego [wnioskodawcę – dod. Spółka] i Pożyczkodawcę umowa pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki w chwili jej zawarcia znajdowały się poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz umowa pożyczki została zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, Pożyczka udzielona przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 815, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W myśl art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę i stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki – stanowi kwota lub wartość pożyczki, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy stawka podatku od umowy pożyczki wynosi – 0,5%, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści powołanego przepisu wynika, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce – zawarł umowę pożyczki (Revolving credit agreement) ze spółką kapitałową z siedzibą w Irlandii, na mocy której Pożyczkodawca pożyczył i będzie pożyczał Wnioskodawcy środki pieniężne. Wnioskodawca jest zobowiązany zwrócić taką samą ilość środków pieniężnych wraz z wynagrodzeniem w postaci odsetek, zatem pożyczka ma charakter odpłatny. Pierwsza transza środków pieniężnych została już, w wykonaniu ww. umowy, przekazana na rachunek bankowy Wnioskodawcy, podczas gdy przekazanie kolejnych transz może mieć miejsce na wniosek Wnioskodawcy. Wspomniana umowa pożyczki została zawarta na terytorium Irlandii, natomiast środki pieniężne, których dotyczy, w chwili jej zawarcia, znajdowały się na rachunku bankowym Pożyczkodawcy prowadzonym przez bank nieposiadający siedziby na terytorium Polski. Jednocześnie, środki te znajdowały się/będą się każdorazowo znajdowały na rachunku bankowym Pożyczkodawcy prowadzonym przez bank nieposiadający siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej również w momencie poprzedzającym przekazanie poszczególnych transz Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że opisana umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki w chwili jej zawarcia (oraz w chwili przekazania każdej z transz) znajdowały się (i będą się znajdowały) na rachunku bankowym Pożyczkodawcy prowadzonym przez bank nieposiadający siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowa pożyczki została zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (w Irlandii).

W tym miejscu wyjaśnić należy jedynie Wnioskodawcy, że z art. 1 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy wynika, iż podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają czynności, których przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca, a nie – jak błędnie wskazał we własnym stanowisku Wnioskodawca – dający pożyczkę, ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle powyższych wyjaśnień stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Pożyczka udzielona przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych uznać należało z ww. zastrzeżeniem za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.