0111-KDIB2-2.4014.111.2020.2.MZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 maja 2020 r. (data wpływu 27 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy subwencji finansowej z (`(...)`) w ramach tzw. tarczy antykryzysowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy subwencji finansowej z (`(...)`) w ramach tzw. tarczy antykryzysowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zwana dalej podatnikiem, Stroną, Spółką lub Wnioskodawcą, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych podmiotom gospodarczym oraz osobom fizycznym. Strona jest podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług, w zakresie tego podatku zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym jest okres 12 miesięcy liczonych w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia. Aktualnie rokiem podatkowym jest okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r.

W dniu 8 maja 2020 r. Wnioskodawca, po złożeniu sformalizowanego wniosku w ramach tzw. tarczy antykryzysowej do Spółki Akcyjnej prowadzącej działalność pod firmą: (`(...)`) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., zwanej dalej w skrócie Spółką Akcyjną, zawarł umowę o nazwie umowa subwencji finansowej, w ramach której Strona otrzymała na rachunek bankowy w dniu 12 maja 2020 r. od Spółki Akcyjnej subwencję o nazwie Tarcza. P. w kwocie 216.000,00 zł (dwieście szesnaście tysięcy złotych), zwaną dalej w skrócie subwencją od spółki akcyjnej. Kwotę ww. subwencji Strona w przyszłości zamierza przeznaczyć na finasowanie bieżącej działalności gospodarczej, tj. m.in. na zapłatę odsetek od kredytów, wynagrodzeń pracowników, koszty utrzymania wynajmowanych nieruchomości itp. Z zawartej umowy w dniu 8 maja 2020 r. ze Spółką Akcyjną wynika, iż w przyszłości Spółka będzie zobowiązana do spłaty ww. subwencji w 24 równych ratach, od 13 miesiąca licząc od miesiąca otrzymania ww. subwencji oraz że Strona może się zwrócić do Spółki Akcyjnej o umorzenie części otrzymanej przez Spółkę subwencji.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 4):

Czy na Spółce spoczywa obowiązek naliczenia oraz zadeklarowania podatku od czynności cywilnoprawnych według stawki podatkowej w wysokości 0,5% podstawy jej naliczania, od otrzymanej przez Spółkę w dniu 12 maja 2020 r. subwencji od Spółki Akcyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca w art. 1 pkt 1 (winno być art. 1 ust. 1) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych enumeratywnie wymienia katalog czynności cywilnoprawnych, wymienia jakie czynności cywilnoprawne podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Ww. katalog nie wymienia, iż uzyskanie przez Spółkę subwencji od spółki akcyjnej podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W opinii Wnioskodawcy, za nieporozumienie należy uznać nieformalne informacje Ministerstwa Finansów, że ww. subwencję od Spółki Akcyjnej w ramach pomocy przedsiębiorcom w trakcie pandemii należy uznawać za pożyczkę na finansowanie działalności gospodarczej przez Spółkę. Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, iż na Spółce nie spoczywa obowiązek naliczenia oraz zadeklarowania podatku od czynności cywilnoprawnych według stawki podatkowej w wysokości 0,5% podstawy jej naliczenia, od otrzymanej przez Spółkę w dniu 12 maja 2020 r. subwencji od Spółki Akcyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 815) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Charakterystycznym dla zakresu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest zamknięty katalog czynności i zdarzeń, które są opodatkowane tym podatkiem – opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych są tylko czynności enumeratywnie i wprost wskazane w przytoczonym wyżej przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych podmiotom gospodarczym oraz osobom fizycznym. W dniu 8 maja 2020 r. Wnioskodawca zawarł umowę subwencji finansowej z (`(...)`) Spółka Akcyjna w ramach tzw. tarczy antykryzysowej. Na podstawie tej umowy Wnioskodawca w dniu 12 maja 2020 r. otrzymał na rachunek bankowy od ww. Spółki Akcyjnej subwencję o nazwie Tarcza P. w kwocie 216.000,00 zł. Kwotę ww. subwencji Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na finasowanie bieżącej działalności gospodarczej, tj. m.in. zapłatę odsetek od kredytów, wynagrodzeń pracowników, koszty utrzymania wynajmowanych nieruchomości itp. Z zawartej umowy subwencji wynika, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do spłaty ww. subwencji w 24 równych ratach, od 13 miesiąca licząc od miesiąca otrzymania ww. subwencji oraz może zwrócić się do (…) Spółka Akcyjna o umorzenie części otrzymanej subwencji.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy spoczywa na nim obowiązek opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych otrzymanej subwencji według stawki 0,5% przewidzianej dla umowy pożyczki.

Definicja pożyczki uregulowana została w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145 ze zm.). W myśl tego przepisu – dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że opisana we wniosku umowa subwencji finansowej nie stanowi umowy pożyczki w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego. Tym samym wypłata subwencji na rzecz Wnioskodawcy w kwocie 216.000,00 zł, dokonana 12 maja 2020 r. przez (`(...)`) Spółka Akcyjna, na podstawie umowy subwencji finansowej zawartej 8 maja 2020 r. w ramach tzw. tarczy antykryzysowej, stanowi realizację czynności, która nie została wymieniona w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zawarcie wskazanej we wniosku umowy subwencji finansowej nie zostało bowiem wymienione w ustawowym katalogu czynności określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, a w szczególności czynność ta nie stanowi pożyczki. Pomoc finansowa z (…) jako kwota uzyskanego finansowania nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. A zatem na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia ww. umowy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.