0111-KDIB4.4014.406.2019.4.ASZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 19 września 2019 r. (data wpływu – 29 października 2019 r.), uzupełnionym 08 i 14 stycznia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 18 grudnia 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.605.2019.2.JO oraz 0111-KDIB4.4014.406.2019.3.ASZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 08 stycznia 2020 r. (wpływ dodatkowej opłaty) oraz 14 stycznia 2020 r. (wpływ potwierdzenia wniesienia opłaty).

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: P. Sp. z o.o. sp.k. (Spółka, Pożyczkobiorca);
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: B. sp. z o.o. sp.k. (Pożyczkodawca),

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zainteresowany będący stroną postępowania (dalej: „Spółka”, „Pożyczkobiorca”) zawiera z Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania (dalej: Pożyczkodawca) umowy pożyczki, na podstawie których Pożyczkodawca udziela pożyczek na rzecz Spółki.

W latach 2018-2019 pomiędzy obiema spółkami zawarte zostały 4 umowy pożyczki. Strony nie wykluczają, że w przyszłości Pożyczkodawca również będzie udzielał pożyczek na rzecz Spółki.

Pożyczki są oprocentowane według przewidzianej w danej umowie stopy stałej.

Pożyczkodawca nie jest wspólnikiem Spółki. Natomiast spółki są powiązane − ten sam podmiot jest wspólnikiem − komplementariuszem obu spółek.

Zarówno Pożyczkodawca, jak i Spółka są zarejestrowane jako podatnicy podatku od towarów i usług czynni.

Podstawowy przedmiot działalności Pożyczkodawcy obejmuje kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, a także wynajem nieruchomości.

Pożyczki udzielane są ze środków pochodzących z powyższej, podstawowej działalności Pożyczkodawcy, tzn. pochodzą z nadwyżki finansowej środków uzyskanych z tej działalności.

W przedmiocie działalności Pożyczkodawcy, określonym w umowie spółki i ujawnionym w Krajowym Rejestrze Sądowym, wskazano m.in. działalność mieszczącą się w PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 64.92.Z „Pozostałe formy udzielania kredytów”.

Ponadto, Pożyczkodawca udziela pożyczek również na rzecz innej spółki, będącej podmiotem powiązanym z nią (przy czym Pożyczkodawca nie jest jej wspólnikiem).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy umowy pożyczki, na podstawie których Pożyczkodawca udziela pożyczek na rzecz Spółki, podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Zainteresowanych, umowy pożyczki, na podstawie których Pożyczkodawca udziela pożyczek na rzecz Spółki, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zainteresowani wskazali, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy pożyczki. Jednakże w myśl art. 2 pkt 4 ww. ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Zdaniem Zainteresowanych, powyższy przepis znajduje zastosowanie do pożyczek udzielanych Spółce przez Pożyczkodawcę: z przyczyn szczegółowo opisanych w pkt 1 powyżej (tj. odnoszącym się do podatku od towarów i usług), z tytułu dokonania tych czynności Pożyczkodawca jest zwolniony od podatku od towarów i usług. Jednocześnie, z uwagi na to, że Pożyczkodawca nie jest wspólnikiem Spółki, pożyczki nie stanowią również zmiany umowy spółki w rozumieniu art. 1 ust. 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Oznacza to, że pożyczki udzielane przez Pożyczkodawcę na rzecz Spółki są wyłączone z zakresu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 ww. ustawy.

Całokształt przedstawionych okoliczności przemawia więc za uznaniem za prawidłowe stanowisko Zainteresowanych, iż pożyczki udzielane przez Pożyczkodawcę na rzecz Spółki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Zainteresowanych, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych (pytania oznaczonego we wniosku nr 2).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Zainteresowanych dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wydana została – interpretacja z 15 stycznia 2020 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.605.2019.3.JO. Natomiast w zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych i podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1519, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

W przypadku umowy pożyczki stawka podatku wynosi – zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – 0,5 %.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania (Pożyczkobiorca) zawiera z Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania (Pożyczkodawcą) umowy pożyczki, na podstawie których Pożyczkodawca udziela pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy. W latach 2018-2019 pomiędzy obiema spółkami zawarte zostały 4 umowy pożyczki. Pożyczki są oprocentowane według przewidzianej w danej umowie stopy stałej.

Pożyczkodawca nie jest wspólnikiem Pożyczkobiorcy. Natomiast spółki są powiązane − ten sam podmiot jest wspólnikiem − komplementariuszem obu spółek.

Zarówno Pożyczkodawca, jak i Pożyczkobiorca są zarejestrowani jako podatnicy podatku od towarów i usług czynni.

W związku z tym należy podkreślić, że skoro Pożyczkodawca nie jest wspólnikiem Pożyczkobiorcy, to istotnie w sprawie nie ma zastosowania zapis zawarty w art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym za zmianę umowy spółki osobowej uważa się m.in. pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika. Tym samym skutki podatkowe wskazanych umów pożyczek należy ocenić przez pryzmat uregulowań zawartych w art. 2 pkt 4 cyt. ustawy. Zatem, co prawda zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umów pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy opisane we wniosku umowy pożyczki podlegają regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ww. umów podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkować może wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w zależności od kwalifikacji analizowanej czynności.

W interpretacji indywidualnej wydanej 15 stycznia 2020 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.605. 2019.3.JO, dotyczącej podatku od towarów i usług, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „(…) czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez pożyczkodawcę – (…), występującego dla tej czynności jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) w ramach prowadzanej działalności gospodarczej – stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie – usługa udzielania pożyczek przez (…) na rzecz Spółki, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu”.

Jeżeli zatem istotnie, udzielenie omawianych pożyczek podlegało uregulowaniom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług i były one z tego podatku zwolnione – to na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarcie opisanych umów pożyczek, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Reasumując, Zainteresowany będący stroną postępowania jako Pożyczkobiorca nie był zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu przedmiotowych umów pożyczek.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.