0111-KDIB2-2.4014.187.2019.3.PB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu 3 września 2019 r.), uzupełnionym 21 października 2019 r. oraz 2 grudnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismami z 9 października2019 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.187.2019.1.PB oraz z 13 listopada 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.187.2019.2.PB, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 21 października 2019 r. i 2 grudnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, prowadzi działalność gospodarczą w Polsce i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT (podatek od towarów i usług) w Polsce („Pożyczkobiorca” lub „Wnioskodawca”).

Wnioskodawca, zamierza zawrzeć ramową umowę pożyczki z podmiotem prawa belgijskiego z siedzibą w Belgii („Pożyczkodawca”). Pożyczkodawca jest czynnym podatnikiem VAT w Belgii, ale nie prowadzi działalności w Polsce i nie jest podatnikiem VAT w Polsce. Pożyczkodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania kredytów i pożyczek. Pożyczkodawca nie jest wspólnikiem Wnioskodawcy.

Na podstawie ww. umowy pożyczki Pożyczkodawca będzie udzielał na rzecz Wnioskodawcy poszczególnych pożyczek w określonych kwotach, do maksymalnej granicy określonej w umowie ramowej pożyczki. Pożyczki będą udzielane regularnie, wielokrotnie (kilka razy w roku) w zależności od zapotrzebowania zgłaszanego przez Wnioskodawcę, na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Pożyczki będą oprocentowane, ponieważ Wnioskodawca zobowiąże się do płacenia odsetek kapitałowych od kwoty pożyczek, obliczonych w oparciu o oprocentowanie w wysokości 5% w skali roku. Pożyczkodawca będzie wystawiał z tytułu odsetek faktury VAT. Odsetki od udzielonych pożyczek będą stanowiły jego przychód.

Umowa ramowa oraz umowy szczegółowe pożyczek zostaną zawarte w języku polskim i angielskim, poza granicami Polski, to jest w siedzibie Pożyczkodawcy, w Belgii. Środki pieniężne będące przedmiotem umów pożyczek będą zgromadzone na rachunku bankowym Pożyczkodawcy w oddziale belgijskiego banku w Belgii. Kwoty poszczególnych pożyczek będą wypłacane przez Pożyczkodawcę na podstawie wcześniej zawartych przez strony umów szczegółowych pożyczek na trzy sposoby – to jest:

• na rachunki bankowe znajdujące się w bankach/oddziałach banków z siedzibą w Belgii i Holandii należące do zagranicznych kontrahentów Pożyczkobiorcy (wierzycieli Pożyczkobiorcy) – jako zapłata jego zobowiązań wobec tych wierzycieli,
• na rachunki bankowe znajdujące się w bankach/oddziałach banków w Polsce należące do kontrahentów Pożyczkobiorcy (wierzycieli Pożyczkobiorcy) w Polsce – jako zapłata jego zobowiązań wobec tych wierzycieli lub na rachunek bankowy Pożyczkobiorcy w banku w Polsce.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku na podstawie art. 14b § 3a Ordynacji podatkowej przedstawił dane identyfikujące podmiot, który będzie pożyczkodawcą, przez podanie:

• pełnej nazwy oraz adresu siedziby kontrahenta (strony transakcji, uczestnika),
• numeru identyfikacyjnego podatnika wydanego przez jego kraj jurysdykcji podatkowej oraz
• nazwę kraju, który wydał ten numer.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy umowy pożyczki, w sytuacji jeśli zawarte zostały poza granicami Polski oraz na dzień ich zawarcia środki pieniężne znajdowały się również poza granicami Polski (na rachunku Pożyczkodawcy w banku zagranicznym) podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przyszłym stanie faktycznym opisanym we wniosku, tj. w sytuacji jeśli ramowa umowa pożyczki oraz zawierane na jej podstawie umowy szczegółowe pożyczek zawarte zostaną poza granicami Polski (w Belgii) oraz na dzień zawarcia każdej z tych umów objęte daną umową środki pieniężne będą znajdowały się również poza granicami Polski (na rachunku Pożyczkodawcy w banku zagranicznym w Belgii) to takie umowy pożyczek nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli złożone przez jej strony – czyli w momencie jej zawarcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych z dnia 9 września 2000 r. (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1519, dalej: „Ustawa”) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 Ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę.

Co do zasady umowa pożyczki jest zatem opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych, którego obowiązek zapłaty powstaje z momentem zawarcia (podpisania) umowy przez strony i obciąża pożyczkobiorcę.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 Ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze, że w przestawionym powyżej przyszłym stanie faktycznym:

• w chwili zawarcia danej umowy pożyczki jej przedmiot (pieniądze) nie będzie znajdować się na terytorium Polski, ale na koncie Pożyczkodawcy w zagranicznym banku w Belgii,
• Pożyczkobiorca ma siedzibę w Polsce, lecz czynność (zawarcie danej umowy pożyczki) zostanie dokonana poza terytorium Polski,
• to zdaniem Wnioskodawcy, tak zawarta umowa pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy dla powstania obowiązku podatkowego z tym przypadku nie będzie miało znaczenia: czy w następstwie umowy pożyczki zawartej uprzednio w Belgii, pieniądze będące jej przedmiotem zostaną przelane na rachunek bankowy prowadzony przez bank/oddział banku mający siedzibę za granicą czy też mający siedzibę w Polsce. Decydujące znaczenie będzie miało natomiast miejsce zawarcia umowy – jeżeli umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Polski – obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych dla pożyczkobiorcy nie powstanie.

Podobne stanowisko zajmowały organy podatkowe w szeregu interpretacji indywidualnych opublikowanych na stronach Ministerstwa Finansów, w tym w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 kwietnia 2014 r., Znak: IPPB2/436-178/14-2/MZ oraz z 4 września 2014 r., Znak: IPPB2/436-367/14-2/LS.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż ww. umowy pożyczek nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, o ile środki pieniężne w chwili jej zawarcia będą znajdować się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowy pożyczki zostaną zawarte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej – interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając zatem powyższe na względzie, stosownie do powołanego art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.