2461-IBPB-2-1.4514.560.2016.2.MD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 września 2016 r. (data wpływu do Biura – 6 października 2016 r.), uzupełnionym 21 i 29 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy spółki komandytowej:

• w części dotyczącej określenia stawki podatku – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej określenia podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy spółki komandytowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 12 grudnia 2016 r. znak: 2461-IBPP1.4512.775.2016.1.AL, 2461-IBPB-2-1.4514.560.2016.1.MD, 2461-IBPB-1-1.4511.564.2016.1.WRz wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 21 grudnia 2016 r. (poprzez wniesienie opłaty) oraz 29 grudnia 2016 r. (data wpływu do Biura pisma stanowiącego uzupełnienie wniosku).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. zamierza łącznie ze swoimi wspólnikami (osobami fizycznymi będącymi udziałowcami w spółce z o.o.) założyć spółkę komandytową. Kapitał założycielski spółki komandytowej stanowić będzie aport w postaci mieszkania będącego własnością spółki z o.o. w użytkowaniu od 2013 roku i zasiedlonego od 2013 roku a także 2 wkłady pieniężne: spółki z o.o. i udziałowca – osoby fizycznej.

Nowo powstała spółka komandytowa ma prowadzić działalność gospodarczą polegającą na wynajmie mieszkania na cele mieszkaniowe osobom fizycznym.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał pod jaką nazwą spółka komandytowa będzie działała i pod jakim adresem będzie zarejestrowana.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytania:

Jaką stawkę podatku powinni zastosować wspólnicy przy zawieraniu umowy spółki komandytowej?

Czy stawka podatku będzie taka sama przy wnoszeniu aportu, czyli mieszkania jak i przy wnoszeniu wkładu pieniężnego?

Który ze wspólników (Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością czy osoba fizyczna) powinien zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz osoba fizyczna powinny zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych według stawki 0,5%, bez względu na to, czy wkład będzie pieniężny, czy będzie to aport w postaci mieszkania. Każdy ze wspólników powinien zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych od wartości wnoszonego wkładu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) i pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy spółki.

Stosownie do art. 1a pkt 1 ww. ustawy użyte w tej ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Z treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, czyli z chwilą zawarcia umowy spółki. Zgodnie z art. 4 pkt 9 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży: przy umowie spółki cywilnej – na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki – na spółce.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy zawarciu umowy stanowi wartość wkładów do spółki osobowej albo wartość kapitału zakładowego.

Stawka podatku od umowy spółki wynosi 0,5% (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

W myśl art. 10 ust. 2 cyt. ustawy, notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego. Płatnicy obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku (art. 10 ust. 3 omawianej ustawy).

Instytucję spółki komandytowej regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1578, ze zm.). Zgodnie z art. 102 Kodeksu, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Zauważyć należy, że na podstawie art. 103 § 1 Kodeksu, w sprawach nieuregulowanych do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W myśl art. 28 Kodeksu spółek handlowych (którego treść zgodnie z ww. art. 103 Kodeksu stosuje się również do spółki komandytowej) majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

W myśl art. 105 pkt 4 Kodeksu umowa spółki komandytowej powinna zawierać oznaczenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość.

W myśl postanowień art. 48 § 2 ww. Kodeksu wkład wspólnika może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki.

Umowa spółki komandytowej powinna być zawarta w formie aktu notarialnego (art. 106 ww. ustawy), zaś w myśl art. 109 § 1 ww. ustawy, spółka komandytowa powstaje z chwilą wpisu do rejestru. Osoby, które działały w imieniu spółki po jej zawiązaniu, a przed jej wpisem do rejestru, odpowiadają solidarnie (art. 109 § 2 ww. ustawy).

Należy wskazać, iż wkład wspólnika do spółki może przybrać formę pieniężną, jak i niepieniężną (aport).

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka z o.o. zamierza łącznie ze swoimi wspólnikami (osobami fizycznymi będącymi udziałowcami w spółce z o.o.) założyć spółkę komandytową. Kapitał założycielski spółki komandytowej stanowić będzie aport w postaci mieszkania będącego własnością spółki z o.o., a także 2 wkłady pieniężne: spółki z o.o. i udziałowca – osoby fizycznej.

Mając na uwadze przytoczone uregulowania prawne oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie podstawę opodatkowania stanowić będzie wartość wkładu zadeklarowana przez wspólników danej spółki w umowie tej spółki, niezależnie od tego, czy będzie to wkład pieniężny, czy też niepieniężny. W konsekwencji, od zawartej umowy spółki podatek od czynności cywilnoprawnych winien być uiszczony w wysokości stawki 0,5%; podstawę opodatkowania stanowi wartość wkładów określona w umowie spółki przez wspólników.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jak wynika z przywołanego powyżej art. 4 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy ciąży przy umowach spółki innej niż cywilna – na spółce. A zatem, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy spółki komandytowej spoczywa na spółce i to ona zobowiązana jest do uiszczenia tego podatku.

Zgodnie z art. 109 § 2 Kodeksu spółek handlowych, osoby, które działały w imieniu spółki po jej zawiązaniu, a przed jej wpisem do rejestru, odpowiadają solidarnie. Oznacza to, że przed dokonaniem wpisu do rejestru a po zawiązaniu umowy spółki mamy do czynienia z określoną konstrukcją prawną, odpowiedzialność za zobowiązania której ponoszą solidarnie osoby działające w jej imieniu. Zauważyć należy, że w zacytowanym przepisie ustawodawca przewiduje możliwość wystąpienia solidarnej odpowiedzialności osób działających „w imieniu spółki” przed chwilą dokonania wpisu spółki do rejestru i – tym samym – powstania spółki komandytowej jako podmiotu prawa.

Jak już wskazano powyżej, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy spółki innej niż spółka cywilna ciąży na samej spółce. Niemniej obowiązek ten (tj. uiszczenia podatku) fizycznie wykonać mogą wspólnicy, bowiem w przypadku, gdy umowa spółki sporządzona jest w formie aktu notarialnego, płatnicy obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku.

W rezultacie stwierdzić należy, że nie ma przeszkód aby Wnioskodawca, jako jeden z zawiązujących spółkę wspólników, dokonał zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych jako osoba działająca w imieniu spółki.

Nie można jednakże zgodzić się ze sformułowaniem użytym przez Wnioskodawcę, jakoby „każdy ze wspólników powinien zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych od wartości wnoszonego wkładu”. Odpowiedzialność solidarna polega na tym, że każdy ze współdłużników odpowiada za całość długu, a wierzyciel może dochodzić całości lub części długu od wszystkich dłużników łącznie, od jednego z nich albo od każdego z osobna. Zaspokojenie wierzyciela przez jednego lub niektórych współdłużników zwalnia z odpowiedzialności pozostałych. Całkowite zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników solidarnych zwalnia pozostałych ze zobowiązania. Jeżeli natomiast któryś z dłużników spełnił jedynie część świadczenia, zobowiązanie wygasa także w stosunku do pozostałych dłużników solidarnych, ale tylko do wysokości spełnionego przez tego dłużnika świadczenia.

Co wynika z powyższego, nie można uznać, iż każdy ze wspólników odpowiada za „swoją część” wniesionego wkładu. Obowiązek podatkowy, jak wskazano powyżej, ciąży na spółce. W analizowanej sprawie zapłaty podatku winna więc dokonać spółka, a w jej imieniu wspólnicy (solidarnie). Przy czym bez znaczenia dla wykonania obowiązku w imieniu spółki jest wartość wniesionego przez poszczególnych wspólników wkładu.

Wobec powyższego, w części dotyczącej określenia podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.