📖 Pełna treść interpretacji
ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ
Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 30 kwietnia 2015 r. Nr ITPB2/4511-66/15/MU wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Gminy … (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku złożonym w dniu 20 stycznia 2015 r., uzupełnionym w dniu 16 kwietnia 2015 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania u mieszkańca gminy przychodu oraz obowiązku wystawienia informacji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-8C – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
Dnia 30 kwietnia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając – na podstawie § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych.
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym w dniu 16 kwietnia 2015 r., przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.
Wnioskodawca planuje przystąpić do realizacji ogłoszonego przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Programu „P.”. Program zakłada wsparcie zakupu i montażu instalacji i mikroinstalacji do produkcji energii elektrycznej na potrzeby istniejących lub będących w budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub wielorodzinnych. Dofinansowanie udzielane będzie w formie dotacji (w wysokości 40%) kosztów kwalifikowanych zakupu i montażu instalacji wraz z preferencyjną pożyczką (w wysokości 60%) kosztów kwalifikowanych zakupu i montażu instalacji. Program będzie wdrażany na trzy sposoby, przy czym z punktu widzenia Wnioskodawcy istotny jest tryb, w ramach którego Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej udzieli Wnioskodawcy dotacji i pożyczki, natomiast Wnioskodawca we własnym zakresie dokona wyboru mieszkańców (osób fizycznych, wspólnot mieszkaniowych, spółdzielni mieszkaniowych), na których budynkach zostaną wykonane instalacje. Następnie Wnioskodawca ze środków pozyskanych z programu „P.” we własnym imieniu i na własną rzecz zakupi i dokona montażu instalacji w wybranych budynkach a z mieszkańcami zawrze stosowne umowy cywilnoprawne. Na podstawie tych umów Wnioskodawca zachowa prawo własności do zamontowanych instalacji przez okres minimum 3 lat, natomiast mieszkańcy z instalacji tych będą mogli korzystać, zobowiązując się w zamian do spłaty na rzecz Wnioskodawcy części kosztów zakupu i montażu instalacji, w wysokości odpowiadającej wartości dofinansowania uzyskanego przez Wnioskodawcę w formie pożyczki (60% wartości instalacji), nie wcześniej jednak niż przed zakończeniem okresu trwałości projektu, własność przejdzie na mieszkańca.
Wnioskodawca również rozważa możliwość umorzenia odsetek od pożyczki, które będą stanowić 1% oraz rozważa możliwość umorzenia części pożyczki.
Program „P.” nie jest programem rządowym, ale jest programem finansowanym przez NFOŚiGW. Podstawą działania Narodowego Funduszu jest ustawa Prawo ochrony środowiska. Fundusz zarządza finansami publicznymi przeznaczonymi na działalność ekologiczną poprzez programy priorytetowe zatwierdzane przez Radę Nadzorczą NFOŚiGW. Świadczenia w postaci zakupu przez Wnioskodawcę na rzecz mieszkańców instalacji Odnawialnych Źródeł Energii (OZE) są finansowane ze środków ww. Funduszu (40% w postaci udzielonej Wnioskodawcy dotacji i 60% w postaci udzielonej pożyczki), nie zaś z budżetu Wnioskodawcy. Przekazanie kwot pożyczki i dotacji nie następuje w ramach realizacji programu rządowego.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy możliwość korzystania przez mieszkańca – osobę fizyczną przez okres trwałości Programu z instalacji OZE – będącej własnością Wnioskodawcy – zamontowanej na jego nieruchomości w ramach realizacji ww. Programu oraz nabycie tej instalacji po upływie okresu trwałości projektu, pomimo uiszczenia Wnioskodawcy wyłącznie 60% początkowej wartości, będzie stanowiło świadczenie dające mieszkańcowi przysporzenie majątkowe w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym powodowało po stronie Wnioskodawcy obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C?
Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizacją Programu „P.” po stronie mieszkańca nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno z tytułu korzystania z instalacji OZE przez okres trwałości Programu jak i z tytułu nabycia instalacji po upływie tego okresu po uiszczeniu 60% wartości początkowej instalacji. Dla stwierdzenia, że w przedstawionych sytuacjach przychód dla mieszkańca nie powstaje decydujące znaczenie ma okoliczność, że zarówno zasady korzystania z instalacji OZE w okresie trwałości Programu jak i zasady nabywania instalacji OZE po upływie tego okresu, dla wszystkich mieszkańców Wnioskodawcy są takie same. Nie można w związku z tym mówić o powstaniu przysporzenia majątkowego dla konkretnego mieszkańca. Tylko w przypadku gdyby konkretny zindywidualizowany mieszkaniec korzystał z instalacji lub nabył instalację na preferencyjnych zasadach w stosunku do innych mieszkańców, powstałby u niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, uznał za nieprawidłowe.
Na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie przedstawienia opisu zdarzenia przyszłego, Minister Finansów stwierdza co następuje.
Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą”, definicję przychodu zawiera art. 11 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przychodami (…) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Odnosząc się do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego oraz mając na uwadze postanowienia ustawy, należy stwierdzić, iż w związku z realizacją Programu „P.” po stronie mieszkańca gminy, nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy zarówno z tytułu korzystania z instalacji OZE przez okres trwałości projektu jak i z tytułu nabycia instalacji po upływie tego okresu po uiszczeniu 60% wartości początkowej instalacji.
Dla stwierdzenia, że w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego przychód dla mieszkańca nie powstaje decydujące znaczenie ma okoliczność, że zarówno zasady korzystania z instalacji OZE w okresie trwałości projektu, jak i zasady nabywania instalacji OZE po upływie tego okresu, dla wszystkich mieszkańców gminy są takie same. Nie można w związku z tym mówić o powstaniu przysporzenia majątkowego dla konkretnego mieszkańca. Tylko w przypadku gdyby konkretny, zindywidualizowany mieszkaniec gminy korzystał z instalacji lub nabywał instalację na preferencyjnych zasadach w stosunku do innych mieszkańców, powstałby u niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe.
Z tego względu należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 30 kwietnia 2015 r. Nr ITPB2/4511-66/15/MU, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.
Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie przedstawienia opisu zdarzenia przyszłego.
POUCZENIE
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.