W dniu 26 lutego 2025 r. wpłynął wniosek podatnika dotyczący zwolnienia z opodatkowania dostawy części nieruchomości, która była wynajmowana. Nieruchomość, będąca przedmiotem interpretacji, to grunt zabudowany domem jednorodzinnym, który został nabyty przez dłużniczkę w dniu 22 grudnia 2006 r. i nie był opodatkowany VAT. Dłużniczka nie prowadzi działalności gospodarczej, a nieruchomość była przedmiotem najmu. Organ podatkowy uznał, że sprzedaż części nieruchomości, która była wynajmowana, będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ nie zachodziły przesłanki do opodatkowania. W związku z tym, organ pozytywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
26 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 25 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z opodatkowania dostawy części nieruchomości, która była wynajmowana. Treść wniosku jest następująca:
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest nieruchomość gruntowa zabudowana domem jednorodzinnym, której sprzedaż nastąpiła w trybie kodeksu postępowania cywilnego. Nieruchomość położona jest w (...), przy ul. (...). Nieruchomość stanowi działkę nr ew. 1 o powierzchni (...) m². Na działce posadowiony jest budynek mieszkalny w zabudowie wolnostojącej, o powierzchni użytkowej (...) m² KW (...). Nieruchomość (jako działka gruntowa ) została nabyta przez dłużniczkę 22 grudnia 2006 r.- umowa sprzedaży przed notariuszem (...) nr aktu (...) z oświadczenia Dłużniczki wynika że nabycie nieruchomości przez Dłużniczkę nie było opodatkowane podatkiem VAT (podatek od towarów i usług). Wedle oświadczenia dłużniczki sprzedaż nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej bowiem takowej nie prowadzi. Nieruchomość jest majątkiem osobistym dłużniczki. Dłużniczka oświadczyła, że nie przysługiwało jej prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tego tytułu. W chwili nabycia nieruchomość stanowiła wyłącznie niezabudowany grunt, który w okresie późniejszym został zabudowany budynkiem jednorodzinnym. Nieruchomość była przedmiotem najmu na dzień 10 listopada 2020 r. i jest prawdopodobnie do dnia dzisiejszego, bowiem Dłużniczka nie poinformowała o rozwiązaniu umowy najmu. Przedmiotem najmu jest jedno pomieszczenie (pokój). Najemcą jest firma D. Sp z o.o. NIP (...) udziałowcem w/w spółki jest mąż Dłużniczki B.B. Z informacji ustalonych w toku egzekucji wynika, że nieruchomość będąca przedmiotem najmu była i jest wykorzystywana na cele mieszkaniowe przez dłużniczkę i jej rodzinę poza częścią nieruchomości objętą umowa najmu. Dłużniczka w swoim oświadczeniu nie wskazała że dokonała czynności zmierzających do zwiększenia atrakcyjności nieruchomości - (komornik wezwał do ustosunkowania się czy były dokonywane takie czynności a jak tak to jakie). Wedle informacji organu egzekucyjnego poniesione nakłady na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku bowiem dłużniczka w swoim oświadczeniu nie wskazała żeby takowe były (komornik wezwał o wskazanie czy poczynione były wydatki na nieruchomości i czy przekroczyły one 30% wartości początkowej). Wobec powyższego stanowiska Dłużniczki należy stwierdzić, że nie przysługiwało Dłużniczce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na ulepszenie budynku.
Dłużniczka w swoim oświadczeniu nie wskazała daty rozpoczęcia użytkowania nieruchomości. Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego rejonu (...), gminy (...) zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy (...) Nr (...) z dnia 20 grudnia 2001 r, działka nr 1 znajduje się na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o symbolu 4.6 MN. Budynek mieszkalny w zabudowie wolnostojącej 1 piętrowy. Na parterze budynku znajduje się salon z aneksem kuchennym, jadalnia, łazienka i garaż. Na 1 piętrze znajdują się 4 pokoje i łazienka. Budynek murowany, elewacja mineralna. Dach kryty dachówką. Drzwi zewnętrzne drewniane, wrota garażowe podnoszone. Stolarka okienna drewniana. Wejście do budynku betonowe. Podłogi w budynku wyłożone deskami i gresem, schody drewniane. Powierzchnie budynku (na podstawie oświadczenia B.C.). Powierzchnia użytkowa: 264,40 m². Powierzchnia zabudowy: ok. 202 m². Zdaniem komornika budynki znajdujące się na działce 1 stanowią budynki w rozumieniu Prawa budowlanego. Z interpretacji podatkowej z dnia 18 listopada 2022 r. znak pisma (...) wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega tylko część nieruchomości, która objęta była umową najmu. Sprzedaż pozostałej części nieruchomości nie jest objęta wedle sporządzonej interpretacji podatkiem VAT. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (...), Kancelaria komornicza w (...), który nie posiada specjalistycznej wiedzy w zakresie podatku VAT uważa, że od sprzedaży części nieruchomości opodatkowanej podatkiem VAT nie należy odprowadzać podatku gdyż sprzedaż jest zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.
Czy część nieruchomości, której sprzedaż objęta jest podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, będzie zwolniona z opodatkowania w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy? Pana stanowisko w sprawie Wedle ustaleń komornika sprzedaż nieruchomości w trybie licytacyjnym nie nastąpi w terminie 2 lat od pierwszego zasiedlenia rozumianego zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy VAT. Sprzedaż również nie nastąpi przed pierwszym zasiedleniem. Zgodnie z protokołami czynności egzekucyjnych Dłużniczka 29 stycznia 2015 r. zamieszkiwała już w w/w nieruchomości. Dłużniczce nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto nie ponosiła ona wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Komornik oświadcza, że podjął wszelkie próby ustalenia stanu faktycznego. Dłużniczka ustosunkowała się do wezwania komornika osobiście do protokołu oraz pismem z 26 grudnia 2020 r.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Na wstępie wskazać należy, że interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie zwolnienia od podatku nieruchomości w części, która jest przedmiotem najmu. Zgodnie z art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) - zwanej dalej „ustawą”:
Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji. Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), zgodnie z którym: Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów tej ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii; Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tak przedstawionym opisie sprawy Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy z tytułu dokonania sprzedaży w drodze licytacji komorniczej Lokalu, który był wynajmowany, sprzedaż ta, będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy. Wskazać należy, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C- 91 /92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Z opisu sprawy wynika, że część nieruchomości (pokój) była przedmiotem najmu Spółce i jest nim prawdopodobnie do dziś. Pozostała część wykorzystywana jest w celach mieszkaniowych. W tym miejscu wskazać należy, że: Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.): Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Stosownie do art. 659 § 2 ww. Kodeksu cywilnego: Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. Tak więc najem stanowi umowę dwustronnie zobowiązującą i wzajemną nakładającą na strony-zarówno wynajmującego jak i najemcę-określone przepisami obowiązki. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy uznać, że Dłużniczka świadczy usługi najmu, co stanowi działalność gospodarczą. Fakt zawarcia umowy najmu spowodował wyłączenie Nieruchomości w tej części z majątku osobistego Dłużniczki. Taki sposób wykorzystania przez Dłużniczkę tej części Nieruchomości spowodował, że była ona wykorzystywana w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego. Tym samym Komornik, dokonując dostawy Nieruchomości w części, która była wynajmowana w drodze licytacji komorniczej, nie będzie zbywał majątku osobistego Dłużniczki, ale majątek wykorzystywany przez Dłużniczkę w działalności gospodarczej. W konsekwencji, sprzedaż części Nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż Dłużniczka będzie działała w odniesieniu do tej części nieruchomości w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu. Zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku/budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku/budowli lub ich części oddano je do użytkowania pierwszemu nabywcy, oddano je w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku/budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika, bowiem w tych przypadkach doszło do korzystania z budynku/budowli. Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy: W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy: Zwalnia się od podatku: dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że: a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów; Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne. Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy: Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw nieruchomości prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących danej dostawie. Przedmiotem egzekucji jest część nieruchomości, której sprzedaż jest objęta podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, bowiem Dłużniczka działała w odniesieniu do tej czynności nieruchomości w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Z opisu sprawy wynika, że Dłużniczka nie wskazała daty rozpoczęcia użytkowania nieruchomości w swoim oświadczeniu, jednakże oświadczyła, że nieruchomość ta, była przedmiotem najmu na dzień 10 listopada 2020 r. Wedle informacji organu egzekucyjnego poniesione nakłady na ulepszenie budynku nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. W związku z powyższym, stwierdzić należy, że dostawa Nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim, bowiem pomiędzy pierwszym zasiedleniem Lokalu, a momentem jego sprzedaży, upłynie okres dłuższy niż 2 lata, a wydatki poniesione na ulepszenie Lokalu nie przekroczyły 30%. Zatem dostawa Lokalu, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ zostały spełnione warunki wynikające z tego przepisu. W związku z tym, badanie przesłanek z art. 43 ust. 1 pkt 10a bądź pkt 2 pozostaje bezzasadne. Tym samym, Pana stanowisko w zakresie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy uznaję za prawidłowe. Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), ul. (...), (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili