5 interpretacji podatkowych OP z Wrzesień 2024 roku.
Dostawa nieruchomości przez komornika w imieniu dłużnika, który zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT, będzie zwolniona z tego podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Warunki zwolnienia obejmują upływ ponad dwóch lat od pierwszego zasiedlenia oraz brak wydatków na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości.
1. Umowa sprzedaży udziału w zabudowanej nieruchomości: - Budynek nie spełnia definicji budynku mieszkalnego jednorodzinnego, brak zwolnienia z PCC. - Rozwiązanie umowy sprzedaży nie uprawnia do zwrotu zapłaconego podatku. 2. Umowa sprzedaży lokalu mieszkalnego: - W przypadku braku wcześniejszych nieruchomości lub praw, możliwość skorzystania ze zwolnienia z PCC przy zakupie lokalu. - Możliwość ubiegania się o zwrot podatku pobranego nienależnie przez notariusza.
Komornik sądowy dokonujący sprzedaży licytacyjnej nieruchomości niezabudowanej, której właścicielem jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, nie występuje jako płatnik podatku VAT. Sprzedaż taka stanowi dostawę terenów budowlanych z majątku prywatnego tej osoby i nie podlega opodatkowaniu VAT. W konsekwencji, komornik nie jest zobowiązany do wystawienia faktury ani udokumentowania sprzedaży na rzecz i w imieniu takiej osoby fizycznej. Transakcja ta korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ponieważ nie spełnia warunków opodatkowania tym podatkiem.
Wnioskodawca ma prawo potrącić należne wynagrodzenie płatnika, obliczone od terminowo wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za okres nieobjęty przedawnieniem zobowiązań podatkowych płatnika. Jednakże błędnie odniósł się on do przedawnienia zobowiązania podatkowego podatnika, a nie do przedawnienia własnego zobowiązania jako płatnika z tytułu terminowych wpłat zaliczek. W konsekwencji, organ dokonał zmiany interpretacji indywidualnej i uznał, że potrącenie wynagrodzenia jest możliwe jedynie za okres nieprzedawniony dla płatnika - do końca 2020 r. w przypadku zaliczek od grudnia 2014 r. do listopada 2015 r.
Organ odwoławczy uchylił decyzję organu pierwszej instancji, który zaklasyfikował usługę projektowania wnętrza do PKWiU 74 i określił stawkę VAT na poziomie 23%. Organ odwoławczy zarzucił brak rzetelnego postępowania, niewłaściwą identyfikację przedmiotu wniosku oraz nieprzeanalizowanie statusu projektu aranżacji jako utworu prawnoautorskiego i charakteru wynagrodzenia podatniczki. Sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia z uwzględnieniem wskazanych uchybień.