0110-KSI2-1.441.16.2024.3.AR

DECYZJA

Na podstawie art. 221 i art. 233 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383, z późn. zm.), zwanej dalej „Ordynacją podatkową”, w związku z art. 42g ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r., poz. 361), zwanej dalej „ustawą”,

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

po rozpatrzeniu odwołania z dnia 28 marca 2024 r. (data wpływu 4 kwietnia 2024 r.) od wiążącej informacji stawkowej (WIS) z dnia 8 marca 2024 r. nr 0111-KDSB1-2.440.331.2023.4.MD określającej dla usługi – konserwacja dźwigów osobowych w częściach wspólnych budynków będących własnością (…) klasyfikację do działu 43 PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 oraz stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy,

uchyla w całości decyzję Organu pierwszej instancji

i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2023 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął wniosek Strony z dnia 11 października 2023 r., o wydanie wiążącej informacji stawkowej, dalej „WIS”, (uzupełniony w dniu 27 grudnia 2023 r. oraz 20 lutego 2024 r.) w zakresie sklasyfikowania usługi - konserwacji dźwigów osobowych w częściach wspólnych budynków będących własnością (…) według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi:

Strona (dalej też spółka) zajmuje się przede wszystkim bieżącą konserwacją dźwigów osobowych, (…) wraz z naprawami w częściach wspólnych obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Usługą konserwacji objęta jest winda (…). Roboty konserwacyjne wykonywane przez spółkę mają na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części. W przypadku stwierdzenia uchybień spółka w ramach umowy o konserwację odpowiedzialna jest za naprawę usterki oraz wymianę zużytego/popsutego elementu. W przypadku napraw, gdy koszt materiału potrzebnego do naprawy uszkodzonego elementu jest znaczny, spółka wykonuje usługę naprawy obciążając zleceniodawcę za koszty poniesione w związku z zakupem materiałów.

Punkt I

Zadaniem spółki jest zapewnienie sprawności eksploatacyjnej urządzeń dźwigowych w czasie normalnego cyklu pomiędzy naprawami głównymi, zapewniając materiały konserwacyjne (m.in. smary, oleje, bezpieczniki). Zakres prac i napraw w ramach bieżącej konserwacji dźwigów osobowych to:

1. sprawdzanie stanu mechanizmu podnoszenia oraz układów i urządzeń bezpieczeństwa urządzeń dźwigowych;

2. sprawdzanie stanu wyłączników krańcowych i obwodów sterowniczych cięgień, ich zamocowań i zawiesi;

3. sprawdzanie działania układów napędowych, alarmowych i sygnalizacyjnych;

4. sprawdzanie i regulacja hamulca oraz osadzenia sprzęgła;

5. uszczelnianie przekładni zębatych oraz uzupełnianie smarów i olejów;

6. przegląd zasadniczych połączeń spawnych, nitowych, śrubowych i konstrukcji stalowej oraz stanu izolacji;

7. wymiana: świetlówek w kasetach, przeciwkontaktów drzwi, korków rygla, bezpieczników w maszynowni, gałek drzwi i przycisków w kasetach.

Bieżąca konserwacja dźwigów osobowych nie obejmuje prac stolarskich, malarskich, prac wynikających z kradzieży lub dewastacji elementów dźwigu oraz prac związanych z podniesieniem i poprawą estetyki windy. Cena konserwacji obejmuje koszt użytych materiałów konserwacyjnych, robocizny i dojazdu. Za powyższy zakres prac spółka na koniec każdego miesiąca wystawia fakturę tytułem - konserwacja dźwigów osobowych. Jaką stawką VAT (podatek od towarów i usług) powinna być opodatkowana powyższa usługa biorąc pod uwagę zakres prac?

Punkt II

Zakres bieżącej konserwacji instalacji i urządzeń elektrycznych wraz z drobnymi naprawami w częściach wspólnych nieruchomości (klatka schodowa, pomieszczenie gospodarcze, administracyjne, zsyp korytarz) obejmuje:

(…)

Bieżąca konserwacja nie obejmuje prac związanych z podniesieniem estetyki i poprawą funkcjonowania instalacji, prac wynikłych z dewastacji lub kradzieży, prac zleconych przez (…) oraz napraw spowodowanych uszkodzeniami spowodowanymi wyładowaniami atmosferycznymi i elektrycznymi. Ustalona cena konserwacji obejmuje koszt robocizny/konserwacji oraz dojazd. W przypadku drobnych napraw cena usługi konserwacji zwiększana jest o koszt zużytych materiałów. Za wykonaną usługę spółka na koniec miesiąca wystawia fakturę tytułem – (…). Jaką stawką VAT powinna być opodatkowana powyższa usługa biorąc pod uwagę zakres prac?

Punkt III

W przypadku, kiedy podczas konserwacji (…) ujawnione zostaną większe usterki wymagające naprawy czy wymiany zużytych/popsutych części czy elementów, spółka świadczy usługę naprawy. Za koszt zużytych materiałów zleceniobiorca obciąża zleceniodawcę. Cena usługi naprawy/wymiany zawiera koszt zużytych materiałów. Spółka wystawia faktury tytułem:

(…)

Do ceny za wykonywane powyżej usługi wliczany jest koszt poniesiony na zakup materiałów niezbędnych do naprawy zepsutego elementu. Jaka stawka VAT będzie właściwa dla opodatkowania sprzedaży powyższych usług?

Punkt IV

Spółka świadczy również usługi tytułem:

1. sprzedaż windy wraz z montażem;

2. przegląd instalacji elektrycznej w piwnicach lokatorskich;

3. montaż plafonier i żarówek (usługa wraz z materiałem) w częściach wspólnych;

4. modernizacja oświetlenia.

Jaka stawka VAT będzie właściwa dla opodatkowania sprzedaży powyższych usług?

Do wniosku dołączono:

– kserokopię części umowy dotyczącej bieżącej konserwacji (…);

– kserokopię części umowy dotyczącej bieżącej konserwacji (…).

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 6 grudnia 2023 r. znak 0111-KDSB1-2.440.331.2023.1.MD Strona w piśmie z dnia 18 grudnia 2023 r. (data wpływu 27 grudnia 2023 r.) wskazała, że:

Strona zajmuje się bieżącą konserwacją dźwigów osobowych zlokalizowanych w budynkach będących własnością (…), tj. w blokach mieszkalnych.

Strona w celu realizacji umowy bieżącej konserwacji dźwigów osobowych realizuje poniższe czynności:

– sprawdza stan mechanizmu podnoszenia oraz układów i urządzeń bezpieczeństwa urządzeń dźwigowych;

– sprawdza stan cięgien, ich zamocowań i zawiesi;

– sprawdza stan wyłączników krańcowych i obwodów sterowniczych;

– sprawdza działanie układów napędowych, alarmowych i sygnalizacyjnych;

– sprawdza i reguluje hamulec;

– sprawdza osadzenie sprzęgła;

– uszczelnia przekładnie zębate;

– uzupełnia smary i oleje;

– wymienia świetlówki, przeciwkontakty drzwi, korki rygla, bezpieczniki, gałki drzwi i przyciski w kasetach;

– przeprowadza przegląd zasadniczych połączeń spawnych, nitowych, śrubowych i konstrukcji stalowej urządzeń dźwigowych;

– przeprowadza badania skuteczności ochrony przeciwpożarowej i stanu izolacji.

Efektem zrealizowania przedmiotu wniosku jest utrzymanie sprawności urządzenia - dźwigu. Zleceniodawca oczekuje, że dzięki bieżącej konserwacji nie będzie przerw w działaniu urządzenia, tj. dźwigu osobowego. Obowiązkiem Strony jest utrzymanie dźwigów w stanie technicznym, który zapewni sprawną, bezawaryjną i bezpieczną eksploatację urządzenia.

Strona w każdym miesiącu świadczy jedną usługę konserwacji dźwigów osobowych i za tę usługę wystawia fakturę sprzedaży – poz. 1 na fakturze (…)

W przypadku stwierdzenia usterek, które mają wpływ na sprawność działania urządzenia i ciągłość bezpiecznego eksploatowania urządzenia i jest konieczność wykonania prac dodatkowych spółka w odrębnej pozycji faktury wykazuje sprzedaż wykonanych usług - poz. 3 na (…) oraz poz. 3-6 na (…). Cena towarów w stosunku do czynności wykonywanych w ramach świadczenia będącego przedmiotem wniosku, tj. konserwacji dźwigu, stanowi znacznie mniej niż 50% ceny wykonanej usługi. Cena za usługę konserwacji dźwigu obejmuje koszt robocizny, koszt dojazdu oraz koszt użytych materiałów konserwacyjnych (wykorzystywanych zgodnie z zawartą umową, tj. smarów, olejów, świetlówek, przeciwkontaktów, bezpieczników, gałek drzwi). W przypadku stwierdzenia innych usterek, niż te, których naprawa wynika z zawartej umowy o usługi konserwacji, a które mają wpływ na sprawność urządzenia, Strona wykonuje prace dodatkowe, które wykazuje na fakturze w odrębnej pozycji.

Poszczególne czynności mają na celu utrzymanie sprawności urządzenia i zachowanie ciągłości pracy dźwigu.

W przypadku świadczenia usługi konserwacji dźwigu nabywca jest zainteresowany nabyciem jednego świadczenia - konserwacji dźwigów osobowych.

Wszystkie czynności są niezbędne do zrealizowania celu zawartego w umowie. Czynności Strony zgodnie z zawartą umową mają na celu utrzymanie sprawności urządzeń dźwigowych. Strona wykonuje usługę konserwacji zapewniając podstawowe materiały konserwacyjne - oleje, smary, świetlówki, przeciwkontakty, bezpieczniki, gałki drzwi dźwigu. Zleceniobiorca ma obowiązek w ramach bieżącej konserwacji wymienić wymienione w umowie elementy celem zachowania ciągłości pracy dźwigu.

Głównym elementem świadczenia jest usługa konserwacji dźwigu, tj. utrzymanie sprawności urządzenia. Charakter pomocniczy mają towary dodatkowe - smary, oleje, świetlówki, bezpieczniki, gałki, przeciwkontakty, które służą do wykonania świadczenia głównego - usługi konserwacji, mającej na celu zapewnienie ciągłości działania urządzenia dźwigowego.

(…) świadczenia wykonywane przez Stronę tworzą jedną nierozłączną całość, mająca na celu zapewnienie ciągłości pracy dźwigu.

Usługa wykonywana jest w blokach mieszkalnych, w których powierzchnia użytkowa jest wykorzystywana wyłącznie do celów mieszkalnych (z wyłączeniem powierzchni komunikacji, powierzchni elementów budowlanych i powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych). Powierzchnia użytkowa poszczególnych lokali mieszkalnych nie przekracza 150 metrów kwadratowych.

Powierzchnia użytkowa budynku jest przeznaczona do celów mieszkalnych. W budynku nie ma powierzchni użytkowej wykorzystywanej w celach usługowych.

Usługa konserwacji dotyczy dźwigów w częściach wspólnych obiektów zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, tj. w bloku mieszkalnym. Symbol Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - 1122.

(…) wniosek dotyczy budynku mieszkalnego stałego zamieszkania.

(…) Umowa została podpisana ze (…) na obsługę wielu bloków mieszkalnych wchodzących w skład wspólnoty. Nie mamy do dyspozycji dokumentacji dotyczącej ksiąg wieczystych budynków i działek. Świadczenie będące przedmiotem wniosku dotyczy konserwacji. Wartość towarów bez podatku wliczanych do podstawy opodatkowania świadczonej usługi konserwacji dźwigów osobowych nie przekracza 50% podstawy opodatkowania.

Do uzupełnienia wniosku załączono:

(…)

(…)

Pismem z dnia 12 lutego 2024 r. (data wpływu 20 lutego 2024 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 29 stycznia 2024 r. znak 0111-KDSB1-2.440.331.2023.2.MD Strona wskazała:

Zgodnie z umową Strona zobowiązuje się do prowadzenia bieżącej konserwacji dźwigów osobowych zlokalizowanych w budynkach będących własnością (…). Zleceniobiorca zobowiązuje się do utrzymania sprawności eksploatacyjnej urządzeń dźwigowych w czasie normalnego cyklu pomiędzy naprawami głównymi. Strona w celu realizacji umowy bieżącej konserwacji dźwigów osobowych:

– sprawdza stan mechanizmu podnoszenia oraz układów i urządzeń bezpieczeństwa urządzeń dźwigowych;

– sprawdza stan cięgien, ich zamocowań i zawiesi;

– sprawdza stan wyłączników krańcowych i obwodów sterowniczych;

– sprawdza działanie układów napędowych, alarmowych i sygnalizacyjnych;

– sprawdza, reguluje hamulec;

– sprawdza osadzenie sprzęgła;

– uszczelnia przekładnie zębate;

– uzupełnia smary i oleje, wymienia świetlówki, przeciwkontakty drzwi, korki rygla, bezpieczniki, gałki drzwi, przyciski w kasetach;

– przeprowadza przegląd połączeń spawnych, nitowych, śrubowych i konstrukcji stalowej urządzeń dźwigowych;

– wykonuje bieżącą konserwację zgodnie z wymogami dokumentacji techniczno-ruchowej urządzeń dźwigowych.

Usługa konserwacji obejmuje koszt użytych materiałów konserwacyjnych (smary, oleje, świetlówki, gałki, bezpieczniki). Wszystkie powyższe czynności spółka wykonuje w ramach kompleksowej usługi bieżącej konserwacji urządzeń dźwigowych. Realizacja powyższego wchodzi w zakres przedmiotowej usługi - konserwacja urządzenia dźwigowego. W myśl art. 42b ust. 5 ustawy przedmiotem wniosku jest kompleksowa usługa bieżącej konserwacji i opodatkowaniu podlega jedna czynność. W przypadku konieczności wykonania naprawy dźwigu, Strona świadczy dodatkową usługę, za którą dodatkowo obciąża zleceniodawcę. Wykonanie usługi naprawy jest niezależnym świadczeniem i nie jest przedmiotem wniosku.

Do pisma Strona dołączyła umowę wraz z załącznikiem podpisaną z (…). Wniosek dotyczy bieżącej konserwacji dźwigów w blokach mieszkalnych należących do (…). Na podstawie umowy wystawiana jest do (…) jedna faktura na koniec każdego miesiąca za konserwację dźwigów wskazanych w załączniku. Wszystkie dźwigi znajdują się w blokach mieszkalnych należących do wspólnoty mieszkaniowej.

Wszelkie usługi konserwacji są dokonywane w budynkach, które spełniają definicję obiektu budownictwa mieszkaniowego, o którym jest mowa w art. 41 ust. 12 ustawy. Usługa świadczona jest w blokach mieszkalnych należących do wspólnoty, których powierzchnia użytkowa pojedynczego lokalu mieszkalnego nie przekracza powierzchni 150 metrów kwadratowych. Umową objęte są dźwigi osobowe umieszczone w blokach mieszkalnych wykazanych w załączniku nr 1 do umowy.

(…)

Do uzupełnienia wniosku załączono:

– umowę nr (…) z dnia 21 grudnia 2021 r. dotyczącą bieżącej konserwacji (…).

– aneks do umowy nr (…) z dnia 21 grudnia 2021 r.

– załącznik nr 1 do umowy nr (…) z dnia 21 grudnia 2021 r. w którym wskazano wykaz budynków będących własnością (…) w których realizowane jest przedmiotowa usługa.

Postanowieniem z dnia 23 lutego 2024 r. nr 0111-KDSB1-2.440.331.2023.3.MD skierowanym do Strony Organ pierwszej instancji wyznaczył siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego materiału dowodowego w sprawie. Przedmiotowe postanowienie zostało doręczone dnia 29 lutego 2024 r., co potwierdza data wskazana w zwrotnym potwierdzeniu odbioru. Strona nie skorzystała z prawa do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

W dniu 8 marca 2024 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał WIS nr 0111-KDSB1-2.440.331.2023.4.MD, w której określił dla usługi – konserwacja dźwigów osobowych w częściach wspólnych budynków będących własnością (…), klasyfikację do działu 43 PKWiU 2015 oraz stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Decyzja została doręczona Stronie w dniu 15 marca 2024 r., co potwierdza data wskazana w zwrotnym potwierdzeniu odbioru.

Strona pismem z dnia 28 marca 2024 r. (data nadania w urzędzie pocztowym 29 marca 2024 r.) złożyła pismo z prośbą o wydłużenie czasu na wniesienie odwołania i możliwość uzupełnienia wniosku WIS, które zostało potraktowane jak złożone w terminie odwołanie od decyzji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 marca 2024 r. nr 0111-KDSB1-2.440.331.2023.4.MD.

W piśmie tym Strona podniosła „(… )że nie jest właściwą opodatkowanie świadczonych przez nas usług konserwacji wind w tych budynkach, tj. blokach mieszkalnych stawką, którą Państwo nam wskazali – 23%. Zgadzamy się z faktem, że opodatkowanie usług konserwacji stawką VAT 23% jest właściwe w sytuacji, kiedy nie spełniona jest przesłanka, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. gdyby realizowanie usługi odbywało się w obiekcie, który nie jest zaliczany do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym”.

W piśmie z dnia 7 maja 2024 r., nr 0110-KSI2-1.441.16.2024.2.AR, Organ odwoławczy wyznaczył Stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Ww. pismo zostało doręczone Stronie w dniu 23 maja 2024 r.

Strona pismem z dnia 24 maja 2024 r. (data wpływu 31 maja 2024 r.) przedłożyła pozyskane do sprawy dodatkowe dokumenty, o których informowała w piśmie (odwołaniu) z dnia 28 marca 2024 r. Wraz z pismem zostały przesłane:

– zawiadomienia z Sądu Rejonowego w (…) odnośnie wpisów do ksiąg wieczystych dotyczących obiektów budowlanych objętych społecznym programem mieszkaniowym, tj. bloków mieszkalnych, w których Strona świadczy usługi konserwacji,

– wypisy z rejestru gruntów,

– dokumenty złożone przez (…) do Sądu Rejonowego w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych o ujawnienie budynków mieszkalnych wielorodzinnych w księgach wieczystych oraz wypis i wyrys z mapy ze Starostwa Powiatowego.

Ponadto Strona wskazała cyt. „Biorąc pod uwagę stan faktyczny, tj. świadczenie usług konserwacji dźwigów osobowych w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, tj. w blokach mieszkalnych, zgodnie ze stanem faktycznym spełniamy przesłankę do opodatkowania świadczonych przez spółkę usług konserwacji stawką VAT – 8%, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy. Wobec powyższego zwracamy się z prośbą o ponowne przeanalizowanie wszystkich złożonych przez nas dokumentów oraz ponowne rozpatrzenie wniosku i jego późniejszych uzupełnień”

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania i analizie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy wyjaśnia, co następuje.

W pierwszej kolejności należy przybliżyć przepisy prawa podatkowego, które mają zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie z art. 42a ustawy, WIS jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie - w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4.

Stosownie do treści art. 42b ust. 2 pkt 3 ustawy wniosek o wydanie WIS zawiera określenie przedmiotu wniosku, w tym:

a) szczegółowy opis towaru lub usługi, pozwalający na taką ich identyfikację, aby dokonać ich klasyfikacji zgodnej z Nomenklaturą scaloną (CN), Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług lub Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych,

b) (uchylona)

c) wskazanie przepisów ustawy lub przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w ust. 4.

Zgodnie z art. 42b ust. 4 ustawy 4 wniosek o wydanie WIS może zawierać żądanie sklasyfikowania towaru albo usługi na potrzeby stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie, innych niż dotyczące określenia stawki podatku.

W myśl art. 42b ust. 5 ustawy, przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:

1. towar albo usługa, albo

2. towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.

Na mocy art. 42g ust. 2 ustawy, w sprawach dotyczących WIS stosuje się odpowiednio przepisy działu IV Ordynacji podatkowej, z wyłączeniem rozdziałów 17, 18, 19 i 20.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Z powyższego wynika zatem, że WIS ma wskazywać wnioskodawcy właściwą dla danego towaru albo usługi, albo świadczenia złożonego stawkę podatku VAT w powiązaniu z właściwą klasyfikacją tego towaru albo usługi, albo świadczenia złożonego według stosownej klasyfikacji, albo wskazywać jedynie klasyfikację towaru albo usługi, jeżeli takie żądanie złożył wnioskodawca.

Natomiast w sytuacji, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru albo usługi albo towaru i/lub usługi, które razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu (świadczenie kompleksowe) do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar albo usługa bądź świadczenie kompleksowe spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie, co również wymaga od wnioskodawcy przedstawienia opisu przedmiotu wniosku w sposób wyczerpujący i jednoznaczny.

Po analizie zebranego materiału dowodowego w sprawie, Organ odwoławczy stwierdza, że konieczne jest uchylenie decyzji Organu pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia jednak z innych powodów niż wskazane przez Stronę w odwołaniu.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niezależnie od ustaleń poczynionych przez Organ pierwszej instancji, obowiązkiem Organu odwoławczego jest ponowna analiza zgromadzonego materiału dowodowego i jego ocena. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowoadministracyjnym: „Zasada dwuinstancyjności oznacza, że w wyniku złożenia odwołania lub zażalenia sprawa podatkowa będzie w całości przedmiotem postępowania przed organem drugiej instancji. Rodzi to obowiązek dwukrotnego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, dwukrotnego ustalenia stanu faktycznego i dwukrotnej wykładni przepisów prawa. Zasada ta nie wyklucza przy tym dokonania odmiennej oceny materiału dowodowego zgromadzonego już w postępowaniu pierwszoinstancyjnym. Organ odwoławczy nie jest bowiem organem stricte kontrolującym prawidłowość rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji, ale samodzielnie, w oparciu o już zgromadzone (ewentualnie uzupełnione) dowody, ponownie rozstrzyga sprawę. Ponowne rozstrzygnięcie sprawy oznacza zatem dokonanie ponownych ustaleń faktycznych, a nie tylko przyjęcie tych, które wynikają z rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji” (wyrok WSA w Szczecinie z 22 lutego 2023 r., I SA/Sz 879/22, pogrubienie Organu).

W pierwszej kolejności Organ odwoławczy zwrócił uwagę na popełniony przez Organ pierwszej instancji błąd proceduralny polegający na prowadzeniu postępowania i skierowaniu wezwań, a w dalszej kolejności także postanowienia informującego o terminie wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego oraz decyzji WIS na adres do doręczeń: ul. (…), wskazany przez Stronę.

Organ odwoławczy uznaje za wadliwie doręczone Stronie pisma nr:

– 0111-KDSB1-2.440.331.2023.1.MD z dnia 6 grudnia 2023 r.,

– 0111-KDSB1-2.440.331.2023.2.MD z dnia 29 stycznia 2024 r.,

– 0111-KDSB1-2.440.331.2023.3.MD z dnia 23 lutego 2024 r.,

– 0111-KDSB1-2.440.331.2023.4.MD z dnia 8 marca 2024 r.

Przedmiotowe przesyłki listowe zostały zaadresowane na (…), NIP (…), adres do doręczeń: ul. (…). Wskazany przez Stronę adres do doręczeń to Biuro Rachunkowe (…) Pisma zostały doręczone pracownicom tego biura rachunkowego.

Wezwania skierowane przez Organ pierwszej instancji do Strony o nr 0111-KDSB1-2.440.331.2023.1.MD i 0111-KDSB1-2.440.331.2023.2.MD zostały dostarczone pod adres biura rachunkowego. Pisma odebrały pracownice biura, a w pkt 1 zwrotnego potwierdzenia odbioru nie zaznaczono komu doręczono pismo.

Postanowienie informujące o terminie wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego nr 0111-KDSB1-2.440.331.2023.3.MD zostało dostarczone również na adres biura rachunkowego, przy nazwisku osoby odbierającej zrobiono adnotację: „pracownik” i zaznaczono, że pismo zostało doręczone adresatowi. Adresatem pisma jest jednak (…), a pismo zostało doręczone pracownicy Biura Rachunkowego (…)

Również decyzja WIS nr 0111-KDSB1-2.440.331.2023.4.MD z dnia 8 marca 2024 r. została dostarczona na adres biura rachunkowego, przy nazwisku osoby odbierającej zrobiono adnotację: „pracownik” oraz zaznaczono, że pismo zostało doręczone adresatowi – z tym, że faktycznie przesyłkę odebrał pracownik biura rachunkowego.

Ordynacja podatkowa różnicuje sposoby doręczania korespondencji osobom fizycznym i osobom prawnym. Zgodnie z art. 151 § 1 Ordynacji podatkowej, osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji lub prokurentowi. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 oraz art. 150 i art. 150a stosuje się odpowiednio. Ponadto zgodnie z § 2 ww. przepisu - w razie niemożności doręczenia pisma w lokalu siedziby pisma doręcza się za pokwitowaniem zarządcy budynku lub dozorcy, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma zarządcy budynku lub dozorcy umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, na drzwiach lokalu siedziby adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję, na której mieści się lokal tej siedziby.

Mając powyższe na uwadze należy zaznaczyć, że wybór miejsca doręczenia przesyłki należy do organu podatkowego, jednak powinien on kierować się przede wszystkim nie własną wygodą, ale dążeniem do doręczenia bezpośredniego, tj. do rąk własnych adresata i to doręczenia bez konieczności awizacji. Tylko wtedy prawidłowo realizowane będą zasady postępowania podatkowego oraz zapewniona będzie ochrona słusznych interesów strony i innych uczestników postępowania podatkowego.

Doręczenie następuje przy tym do rąk:

• osoby upoważnionej do odbioru korespondencji – chodzi przy tym nie tylko o osobę, która ma upoważnienie wyrażone na piśmie, ale również każdą osobę, która ze względu na wykonywaną funkcję jest uprawniona do odbioru pism, nawet jeśli uprawnienie to wynika z kwestii zwyczajowych lub wręcz konkludentnie przyjętego uprawnienia,

• prokurenta – oczywiście, jeśli jest on prawidłowo ustanowiony.

Uprawnienia do odbioru korespondencji nie będzie miał też każdy napotkany pracownik spółki, w szczególności osoba niezajmująca się w ramach swoich czynności zawodowych sprawami administracyjno-biurowymi, a tym bardziej nie będzie go miał pracownik innego podmiotu jakim jest biuro rachunkowe. Wyjątek stanowić może sytuacja, że pracownik biura rachunkowego posiada pełnomocnictwo szczególne do reprezentacji Strony w konkretnym postępowaniu podatkowym.

Doręczenie korespondencji niewłaściwej osobie, która nie jest umocowana do działania w sprawie w imieniu mocodawcy, nie może być uznane za skuteczne – i nie wywołuje żadnych skutków prawnych.

Zgodnie z treścią wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 26 maja 2021 r. sygn. akt I SA/Sz 262/21 „Żaden przepis Ordynacji podatkowej nie przewiduje możliwości doręczania pism osobom prawnym i jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej na adres do doręczeń.”

Organ odwoławczy zaznacza, że obowiązek poprawnego doręczenia pisma wynika przede wszystkim z zasady praworządności wyrażonej zarówno w art. 7 Konstytucji RP, jak i w art. 120 Ordynacji podatkowej.

Organ odwoławczy zwraca także uwagę na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie został umocowany przez Stronę pełnomocnik (ogólny bądź szczególny), który mógłby wskazać Organowi adres do doręczeń korespondencji podatkowej. Zatem Organ pierwszej instancji zobowiązany był doręczać korespondencję adresowaną do Strony w lokalu jej siedziby bądź w miejscu prowadzenia działalności do rąk osoby uprawnionej do odbioru.

Z powyższego uregulowania wynika, że doręczenie decyzji WIS z dnia 8 marca 2024 r. nr 0111-KDSB1-2.440.331.2023.4.MD winno nastąpić w oparciu o dyspozycje art. 151 Ordynacji podatkowej.

Z adnotacji zakreślonej na zwrotnym potwierdzeniu odbioru ww. przesyłki listowej wynika, że pismo nie zostało doręczone adresatowi, a osoba kwitująca odbiór nie oświadczyła doręczającemu (przynajmniej nie wynika to ze znajdującego się w aktach zwrotnego potwierdzenia odbioru), że działa w imieniu adresata przesyłki. Pismo zostało bowiem doręczone pracownicy Biura Rachunkowego, a w pozycji 1 „Oznaczone wyżej pismo doręczono” – zakreślono, że osoba odbierająca jest adresatem. Tymczasem pracownica biura rachunkowego z oczywistych względów nie jest adresatem przesyłki, gdyż adresatem pisma jest (…). W aktach prowadzonego postępowania pierwszoinstancyjnego brak jest pełnomocnictwa wyznaczającego pełnomocnika szczególnego w sprawie.

Mając na uwadze wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 1 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Op 121/22 „Ani czynny udział strony w postępowaniu, ani zapoznanie się przez stronę z treścią korespondencji, czy brak jej zastrzeżeń co do kierowania przesyłek na niewłaściwy adres, ani też terminowe złożenie przez stronę odwołania - nie mogą sanować uchybień w zakresie procedury doręczeń. Brak skutecznego doręczenia powoduje, że nie powstają żadne skutki materialnoprawne ani procesowe będące następstwem prawidłowego doręczenia. W szczególności wadliwie doręczony akt nie wchodzi do obrotu prawnego w rozumieniu art. 212 w zw. z art. 219 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa i nie rozpoczyna swojego biegu termin do wniesienia środka zaskarżenia. Organ podatkowy nie może konwalidować tej wadliwej czynności i zobowiązany jest jedynie do ponowienia czynności doręczenia. Nie można więc podzielić stanowiska, że skutki naruszenia procedury doręczeń winny być oceniane w aspekcie wpływu tego uchybienia na wynik sprawy i że wadliwe doręczenie jest skuteczne, jeżeli nie wywołuje dla strony ujemnych skutków procesowych.”

W tym miejscu należy również zaznaczyć, że decyzja WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2- 2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która zostanie wykonana w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), dlatego winna być doręczona poprawnie tj. adresatowi, którego będzie ona wiązać.

Mając powyższe na uwadze jeszcze raz należy podkreślić, że Organ pierwszej instancji nieprawidłowo doręczył decyzję WIS z dnia 8 marca 2024 r. nr 0111-KDSB1-2.440.331.2023.4.MD, albowiem decyzja wysłana została na adres do doręczeń niezasadnie wskazany przez Stronę (osobę prawną) i decyzję odebrał pracownik biura rachunkowego. Nieprawidłowo odebrana decyzja WIS nie wiąże osoby, która odebrała decyzję, a zatem wysłana decyzja WIS nie wywołuje skutków prawno-podatkowych.

Organ odwoławczy dopatrzył się również innych uchybień w prowadzonym przez Organ pierwszej instancji postępowaniu. W pierwszej kolejności obowiązkiem Organu pierwszej instancji było prawidłowe zidentyfikowanie przedmiotu wniosku.

Organ odwoławczy wątpliwości co do poprawności określonego przez Organ pierwszej instancji przedmiotu wniosku tj. „konserwacja dźwigów osobowych w częściach wspólnych budynków będących własnością (…)”.

Analiza materiału dowodowego wykazała, że Strona przykładowo w odpowiedzi na wezwanie Organu pierwszej instancji, w piśmie z dnia 12 lutego 2024 r. stosuje zamiennie terminy wspólnota mieszkaniowa i spółdzielnia mieszkaniowa: „(…) Do pisma dołączam umowę wraz z załącznikiem podpisaną z (…). Wniosek dotyczy bieżącej konserwacji dźwigów w blokach mieszkalnych należących do (…). Na podstawie umowy wystawiana jest do (…) jedna faktura na koniec każdego miesiąca za konserwację dźwigów wskazanych w załączniku. Wszystkie dźwigi znajdują się w blokach mieszkalnych należących do (…)”. (pogrubienie Organu)

Z kolei z § 1 umowy nr 19/12/2021 dołączonej do ww. pisma wynika, że: „Zleceniobiorca zobowiązuje się do prowadzenia bieżącej konserwacji dźwigów osobowych zlokalizowanych w budynkach będących własnością (…) wg wykazu w Załączniku nr 1 będącym integralną częścią umowy”.

W piśmie z dnia 18 grudnia 2023 r., będącym odpowiedzią na wezwanie, Strona wskazała cyt. „Spółka zajmuje się bieżącą konserwacją dźwigów osobowych zlokalizowanych w budynkach będących własnością (…), tj. w blokach mieszkalnych”.

Także w odwołaniu Strona wskazała, że realizuje usługi konserwacji „w obiektach budowlanych objętych społecznym programem mieszkaniowym – w blokach mieszkalnych, należących do (…)”.

Organ odwoławczy zaznacza, iż analizując treść przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2024 r. poz. 558) oraz ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048) można dostrzec zasadnicze różnice pomiędzy spółdzielnią mieszkaniową, a wspólnotą mieszkaniową, które należy mieć na uwadze.

Organ pierwszej instancji pomimo formułowania wezwań do Strony, nie podjął się wyjaśnienia czy przedmiotowa usługa dotyczy konserwacji dźwigów osobowych w częściach wspólnych budynków będących własnością wspólnoty mieszkaniowej czy spółdzielni mieszkaniowej.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 kwietnia 2021 r. sygn. akt I SA/Łd 130/21, gdzie sąd wskazał, że „ustawodawca nie tylko w wyżej wymienionych przepisach wyraźnie położył nacisk na określenie towaru lub usługi w liczbie pojedynczej, ale ponadto taki wniosek wynika z oceny skutków wydania WIS, w określonych sytuacjach nie tylko dla podmiotów, dla których została wydana (art. 42c), co niewątpliwie wymaga bardzo precyzyjnego określenia towaru lub usługi, z wykluczeniem sytuacji, gdy pewne elementy zmienne w treści usługi mogłyby być powodem tożsamego traktowania różnych jednak usług”.

Należy przywołać również wyrok NSA z dnia 9 marca 2023 r., sygn. akt III FSK 1745/21; por. wyrok NSA z dnia 3 października 2003 r., sygn. akt I SA/Łd 652/02, z którego wynika, że to treść żądania determinuje przedmiot i zakres prowadzonego postępowania. Jeżeli jego treść nie jest jasna, obowiązkiem organu podatkowego jest wyjaśnienie, jaka była rzeczywista wola strony (pogrubienie Organu).

Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 26 października 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 872/21 wyjaśnił: „Oznacza to też, że wnioskodawca występując o wydanie WIS obowiązany jest szczegółowo, jednoznacznie i precyzyjnie opisać przedmiot wniosku, tj. jeden konkretny towar albo jedną konkretną usługę albo jedno konkretne świadczenie złożone, w odniesieniu do którego chce uzyskać WIS”.

W przypadku podjęcia wątpliwości przez Organ pierwszej instancji co do przedmiotu wniosku, należało konkretnie sformułować pytania i wezwać Stronę do wyjaśnienia.

W ocenie Organu odwoławczego, również Strona nie wywiązała się z obowiązku precyzyjnego i szczegółowego opisania przedmiotu wniosku o wydanie WIS. Jak wskazano powyżej, oraz jak wynika z przedłożonego do sprawy materiału dowodowego Strona zamiennie używała określeń wspólnota mieszkaniowa i spółdzielnia mieszkaniowa. Natomiast z przedłożonej do sprawy umowy jednoznacznie wynika, że konserwacja dźwigów osobowych ma być świadczona w budynkach będących własnością (…). Tak więc Organ pierwszej instancji nie dokonał prawidłowego ustalenia jaka dokładnie usługa jest przedmiotem wniosku.

Szczegółowy i jednoznaczny opis przedmiotu wniosku o wydanie WIS jest ważny ze względu na związanie organów podatkowych wydaną decyzją.

W myśl art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Zgodnie z art. 122 Ordynacji podatkowej w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym.

Dyrektor KIS jako organ wydający WIS jest obowiązany do przeprowadzenia rzetelnego postępowania podatkowego na podstawie art. 42g ust. 2 ustawy, którego funkcją jest obiektywne ustalenie stanu faktycznego sprawy w celu określenia charakteru wykonywanej usługi, a następnie jej klasyfikacji celem określenia stawki podatku.

Stosownie do art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej Organ odwoławczy może uchylić w całości decyzję Organu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości lub w znacznej części. Przekazując sprawę, Organ odwoławczy wskazuje okoliczności faktyczne, które należy zbadać przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.

W przypadku nieprawidłowości czy też braków w ustaleniu stanu faktycznego i zebraniu materiału dowodowego lub jeżeli Organ pierwszej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego w sposób prawidłowy, Organ odwoławczy nie może tej wadliwości konwalidować, przeprowadzając rozpoznanie sprawy we własnym zakresie, ponieważ naruszyłby tym zasadę dwuinstancyjności, pozbawiając Stronę prawa do dwukrotnego merytorycznego rozpoznania sprawy.

Podczas ponownego rozpatrywania sprawy Organ pierwszej instancji powinien jednoznacznie ustalić przedmiot wniosku o wydanie WIS oraz po ponownej szczegółowej analizie zgromadzonego materiału dowodowego prawidłowo wydać i doręczyć decyzję WIS Stronie postępowania. Z nowego rozstrzygnięcia nie powinna już wynikać wątpliwość dotycząca tego, czy przedmiotem sprawy jest usługa konserwacji dźwigów osobowych w częściach wspólnych budynków będących własnością wspólnoty mieszkaniowej czy też usługa konserwacji dźwigów osobowych w częściach wspólnych budynków będących własnością spółdzielni mieszkaniowej. Organ pierwszej instancji winien także w ramach prowadzonego postępowania uwzględnić powyższe uwagi i dokonać prawidłowego i zgodnego z dyspozycją art. 151 Ordynacji podatkowej doręczenia decyzji WIS.

W tym miejscu wskazać należy, że na etapie niniejszego postępowania odwoławczego, którego skutkiem jest wydanie decyzji kasacyjnej, za niezasadne i co najmniej przedwczesne jest dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dodatkowych dokumentów dosłanych przez Stronę na etapie postępowania odwoławczego. Dopiero po prawidłowym określeniu świadczenia możliwe będzie ponowne określenie klasyfikacji oraz stawki podatku VAT, uwzględnieniem nowych dowodów w sprawie. Z tego względu na obecnym etapie sprawy nie jest zasadne włączenie dowodu w postaci dokumentów uzyskanych przez Stronę od (`(...)`).

Wynikająca z przepisu art. 121 Ordynacji podatkowej zasada polega przede wszystkim na starannym i merytorycznie poprawnym sposobie prowadzenia postępowania, w którym traktuje się równo interesy podatnika i Skarbu Państwa, a naruszeniem omawianej zasady jest postępowanie merytorycznie niepoprawne, powodujące negatywne następstwa dla obywatela, który działa w dobrej wierze i w zaufaniu do treści otrzymanego rozstrzygnięcia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 9 stycznia 2020 r. sygn. akt I SA/Po 602/19 wskazał: „W orzecznictwie sądów administracyjnych nie budzi wątpliwości, że naruszenie zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych może być samodzielną przesłanką uchylenia decyzji podatkowej. W doktrynie podkreślono, że zasada ta nie jest tylko abstrakcyjnym postulatem wobec organów podatkowych, lecz jest ona normą prawną, której zastosowanie będzie mieć konkretny wymiar w toku postępowania”.

Mając na uwadze błąd proceduralny polegający na nieprawidłowym doręczaniu korespondencji, w tym przede wszystkim decyzji WIS w prowadzonym przez Organ pierwszej instancji postępowaniu podatkowym oraz nieprawidłowe ustalenie przedmiotu wniosku o WIS, co miało istotne znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy, Organ odwoławczy uznał za zasadne uchylić w całości decyzję Organu pierwszej instancji z dnia 8 marca 2024 r. nr 0111-KDSB1-2.440.331.2023.4.MD i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia. Organ pierwszej instancji winien będzie w ramach prowadzonego postępowania po ponownym rozpatrzeniu przedmiotowej sprawy uwzględnić powyższe uwagi i dokonać prawidłowego oraz zgodnego z dyspozycją art. 151 Ordynacji podatkowej doręczenia decyzji WIS.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Informacje dodatkowe:

W przypadku zastosowania się przez podatnika do wydanej na jego rzecz WIS nr 0111-KDSB1-2.440.331.2023.4.MD z dnia 8 marca 2024 r. przed jej uchyleniem, przepisy art. 14k-14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio (art. 42c ust. 2 ustawy).

Jak stanowi art. 42c ust. 2d ustawy, w przypadku uchylenia WIS oraz wydania WIS w postępowaniu odwoławczym albo na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu przepisy ust. 2b i 2c stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 42c ust. 2c ustawy, w przypadku uchylenia WIS z powodu wystąpienia przesłanek, o których mowa w art. 42h ust. 3 pkt 5 i 6, i zastosowania się przez podmiot, na rzecz którego została ona wydana, do uchylonej WIS od dnia następującego po dniu, w którym WIS została doręczona, do dnia doręczenia decyzji o uchyleniu WIS, przepisy art. 14k-14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.

POUCZENIE

Niniejsza decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Służy na nią prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r., poz. 1634, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia, w trybie art. 52 § 1, art. 53 § 1, art. 54 § 1 oraz art. 57 § 1 ww. ustawy.

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).