0110-KSI2-1.442.8.2023.5.AR

DECYZJA

Na podstawie art. 207 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, z późn. zm.), zwanej dalej „Ordynacją podatkową”, oraz art. 42h ust. 3a pkt 2, w zw. z art. 42h ust. 3 pkt 4 oraz art. 42g ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r., poz. 1570, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”,

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości w wiążącej informacji stawkowej (WIS) z dnia 31 maja 2022 r. nr 0112-KDSL2-2.440.56.2022.2.IM określającej dla usługi (świadczenia kompleksowego) – korzystanie z obsługi centrali, sieci komputerowej i aplikacji oraz pośrednictwo w rezerwacji usług taxi, świadczone na rzecz współpracownika – taksówkarza, klasyfikację do PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 49.32 oraz stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 40 załącznika nr 3 do ustawy,

zmienia z urzędu wyżej wymienioną decyzję określając:

– klasyfikację usługi (świadczenia kompleksowego) – korzystanie z obsługi centrali, sieci komputerowej i aplikacji oraz pośrednictwo w rezerwacji usług taxi, świadczone na rzecz współpracownika – taksówkarza do działu 52 PKWiU 2015,

– stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. art. 146ea pkt 1 oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2022 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął wniosek o wydanie wiążącej informacji stawkowej w zakresie sklasyfikowania usługi (świadczenia kompleksowego) – korzystanie z obsługi centrali, sieci komputerowej i aplikacji oraz pośrednictwo w rezerwacji usług taxi, świadczone na rzecz współpracownika – taksówkarza według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w piśmie z dnia 5 kwietnia 2022 r. (data wpływu 8 kwietnia 2022 r.).

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi:

Nazwa usługi: abonament za usługi pośrednictwa w rezerwacji zleceń taxi. Jest to usługa kompleksowa świadczona na rzecz współpracowników – taksówkarzy. Nabywcą usługi jest współpracownik – taksówkarz, z którym jest podpisana umowa o współpracy, której przedmiotem jest współpraca w zakresie organizowania i świadczenia przewozów pasażerskich. Wnioskodawca do świadczenia usług używa dedykowanej wersji aplikacji (…), która jest udostępniana współpracownikom w celu przekazania zlecenia.

W skład abonamentu wchodzi:

– korzystanie z obsługi centrali i sieci komputerowej (…) oraz aplikacji – Wnioskodawca posiada sieć komputerową, centralę telefoniczną i dostęp do aplikacji (…) umożliwiające przyjęcie zlecenia od klienta i przekazanie go drogą elektroniczną taksówkarzowi w celu wykonania zlecenia. Wnioskodawca opłaca miesięczne wynagrodzenie dyspozytorek (…), opłaca dostęp do systemu taxi – aplikacja (…), utrzymanie połączeń telefonicznych z centralą (w tym (…) numer telefonu (…)) oraz ponosi koszty związane z utrzymaniem sieci komputerowej;

– pośrednictwo w rezerwacji usług taxi.

Pośrednictwo w rezerwacji usług taxi – Wnioskodawca zatrudnia na umowę o pracę osoby obsługujące centralę – dyspozytorki. Są one odpowiedzialne za przyjmowanie zleceń klientów (…) (obsługa centrali telefonicznej) i przekazywanie ich współpracownikom –taksówkarzom za pomocą systemu komputerowego i aplikacji (…). W ramach swoich obowiązków pracownicy wykonują czynności składające się na wykonanie usługi pośrednictwa w rezerwacji. Mowa o usłudze pośrednictwa w rezerwacji, ponieważ zlecenia przyjęte od klientów są przekazywane współpracownikom, którzy świadczą usługę przewozu osób taksówką i pobierają we własnym imieniu opłatę za wykonany kurs (zlecenie). Dotyczy to także zleceń przyjmowanych od firm, które podpisały z (…) umowy na bezgotówkową obsługę przejazdów na ich rzecz. Rozliczenie tych kursów z współpracownikami – kierowcami taxi odbywa się na zasadzie kompensaty zobowiązań.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na pośrednictwie w rezerwacji usług taxi (radio-taxi) pod nazwą handlową (…). Wnioskodawca posiada licencję dla podmiotów prowadzących pośrednictwo przy przewozie osób, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Zgodnie z wpisem w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie następujących symboli PKD (Polska Klasyfikacja Działalności):

(…)

Wnioskodawca zawiera umowy o współpracę z taksówkarzami prowadzącymi działalność gospodarczą, którzy wykonują usługi transportu osób własnymi lub podnajmowanymi samochodami. Każdy współpracownik – taksówkarz posiada licencję na przewóz osób taksówką. W ramach umowy o współpracy Wnioskodawca zobowiązuje się do rezerwacji oraz przekazywania zleceń na przewozy współpracownikowi. W tym celu Wnioskodawca zapewnia całodobową obsługę centrali na obszarze miasta, system informatyczny (aplikacja) do przyjmowania zleceń od klientów i przekazywania ich realizującym przejazd taksówkarzom oraz reklamę i promocję usług świadczonych przez współpracowników (przewozy są realizowane pod marką Wnioskodawcy; samochody kierowców są oznaczone firmą Wnioskodawcy).

Współpracownik – kierowca korzysta z aplikacji udostępnionej przez Wnioskodawcę, która umożliwia przyjęcie zlecenia, jak również przyjęcie elektronicznie płatności za zlecenie. Centrala przekazuje kierowcy dokładny adres odebrania pasażera i wszelkie dodatkowe informacje od niego uzyskane, umożliwiające wykonanie usługi przewozu osób taksówką. Odpłatność za wykonany kurs jest przyjmowana przez kierowcę gotówką lub za pośrednictwem czytnika kart płatniczych albo płatności przez aplikację. Płatność za kurs stanowi przychód kierowcy i jako taki jest ujmowany przez niego w raporcie z kasy fiskalnej, której właścicielem jest współpracownik – kierowca lub firma go zatrudniająca.

Główną usługą świadczoną przez Wnioskodawcę jest usługa polegająca na pośrednictwie w zamawianiu usług taxi. Przedmiotem umowy jest współpraca w zakresie organizowania i świadczenia przewozów pasażerskich na rzecz osób fizycznych, osób prawnych i jednostek organizacyjnych. W ramach zawieranych umów o współpracy Wnioskodawca zobowiązuje się do zapewnienia całodobowej obsługi centrali oraz przyjmowania i przekazywania zleceń otrzymanych od klientów. Współpracownik, czyli taksówkarz, korzysta z aplikacji, która jest mu udostępniana przez Wnioskodawcę i którą ma zainstalowaną na swoim urządzeniu mobilnym (telefon, tablet lub laptop). Aplikacja ta umożliwia przyjęcie zlecenia wolnej taksówce. Wnioskodawca za pomocą osób zatrudnionych do obsługi centrali przekazuje dokładny adres odebrania pasażera w celu umożliwienia wykonania usługi przewozu osób taksówką. Korzystanie z aplikacji (…) wymaga zatrudnienia dyspozytorów, którzy obsługują tę aplikację 24 godziny na dobę, odbierają telefony z zamówieniami i weryfikują prawidłowość przekazanych taksówkarzom do wykonania zleceń usługi taxi. Natomiast taksówkarz za pomocą aplikacji informuje dyspozytora o statusie realizowanego kursu. Dyspozytor w razie potrzeby kontaktuje się ponownie z klientem i przekazuje mu uzyskane od kierowcy informacje (np. taksówka już podjechała, albo spóźni się 5 minut). Dzięki temu cały proces obsługi zlecenia przebiega bardzo sprawnie. Przedstawiona powyżej procedura związana z przekazaniem zlecenia od klienta do wykonania usługi przewozu taxi stanowi usługę pośrednictwa w rezerwacji taxi. Dzięki informacjom uzyskanym od osób obsługujących centralę i aplikację (…) możliwe jest wykonywanie zleceń przez współpracownika. W sytuacji, w której takiego rozwiązania by nie było, współpracownik musiałby wykonywać usługi przewozu osób samodzielnie, oczekując w miejscu dozwolonym na ewentualnego klienta, czyli prowadziłby indywidualnie własną działalność gospodarczą bez wsparcia logistycznego i musiałby się zajmować nie tylko realizacją usługi taxi, ale także pozyskiwaniem klientów. Wsparciem logistycznym jest właśnie stworzona do tego centrala telefoniczna oraz przedmiotowa aplikacja, która umożliwia w sposób sprawny i szybki pozyskanie klienta. Ww. działania stanowią wspólną część umożliwiającą wykonane w sposób profesjonalny przekazanie zlecenia do etapu wykonania usługi przewozu osób taksówką. Reasumując, przedstawione wyżej czynności są narzędziem niezbędnym, aby współpracownik mógł w sposób zorganizowany wykonywać usługi w zakresie przewozu osób. Istnienie samej centrali bez zaplecza współpracowników nie pozwoli na wykonanie usługi przewozu osób. Odpłatność z tytułu wykonanego przewozu należna jest współpracownikowi – taksówkarzowi.

W związku z tym należy uznać, że przedstawiona wyżej opłata abonamentowa tworzy świadczenie kompleksowe i powinna być opodatkowana łącznie wedle zasad właściwych dla usług taxi. Wszystkie ww. czynności wchodzące w zakres świadczeń Wnioskodawcy w aspekcie gospodarczym stanowią nierozerwalną całość. Wszystkie te usługi składają się na działanie (…) oraz wywiązywanie się z umów o współpracy z kierowcami – taksówkarzami.

Z tytułu zawartej umowy o współpracy taksówkarz opłaca miesięczny abonament za usługi pośrednictwa w rezerwacji zleceń taxi, w skład którego wchodzi:

– opłata za korzystanie z obsługi centrali i sieci komputerowej oraz aplikacji,

– opłata za pośrednictwo w rezerwacji usług taxi.

Wyżej wymieniony zespół świadczeń składa się na usługę kompleksową. Elementy składowe tej usługi są ze sobą ściśle związane i nierozerwalne. Dlatego też – zdaniem Wnioskodawcy – świadczenia takie powinny być opodatkowane w całości z zastosowaniem takiej stawki, jaka jest właściwa dla usługi zasadniczej, którą jest usługa pośrednictwa w rezerwacji taxi. Podstawowym kryterium pozwalającym uznać zbiór określonych czynności za usługę kompleksową (złożoną), jest określenie wzajemnych relacji pomiędzy usługami wchodzącymi w skład usługi złożonej w zakresie celów, które te usługi realizują. Poszukując dominującego elementu świadczenia, należy w szczególności próbować ustalić, które ze świadczeń przede wszystkim uzyskać chce nabywca oraz czy te pozostałe świadczenia nie są przypadkiem wyłącznie narzędziem umożliwiającym wykorzystanie bądź lepsze wykonanie świadczenia zasadniczego. Jak zauważył Trybunał w orzeczeniu z dnia 11 lutego 2010 r. w sprawie C-88/09 (Graphic Procéde), świadczenia mają charakter pomocniczy, a nie dominujący, jeśli służą przedsiębiorcy do tego, aby klienci mogli jak najlepiej skorzystać z zapewnianych świadczeń. Wskazuje się w związku z tym, że świadczenia pomocnicze z ekonomicznego punktu widzenia dopełniają świadczenie zasadnicze. Elementem dominującym w przedmiotowej usłudze stanowiącej zespół świadczeń, o których mowa wyżej, jest usługa pośrednictwa w rezerwacji usług taxi. To ona ma przede wszystkim znaczenie dla usługobiorcy (taksówkarza), zaś pozostałe świadczenia (opłata za korzystanie z obsługi centrali i sieci komputerowej oraz aplikacji) mają charakter służebny względem tego świadczenia podstawowego (pośrednictwa) i służą lepszemu wykonaniu usługi pośrednictwa. W związku z tym należy uznać, że przedstawiona wyżej opłata abonamentowa tworzy świadczenie kompleksowe i powinna być opodatkowana łącznie wedle zasad właściwych dla usług pośrednictwa w rezerwacji usług taxi. W ocenie Wnioskodawcy opłata abonamentowa, w której skład wchodzą wyżej wymienione usługi, stanowi usługę kompleksową pośrednictwa w rezerwacji taxi, gdyż to właśnie ta usługa stanowi główną usługę świadczoną przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa usługa (świadczenie kompleksowe) jest klasyfikowana do klasy 49.32. W poz. 40 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymieniono usługi zgrupowane pod symbolem PKWiU 49.32 „Usługi taksówek osobowych”, stąd właściwą stawką podatku VAT (podatek od towarów i usług) dla tej usługi jest stawka 8%.

W piśmie z dnia 5 kwietnia 2022 r. (data wpływu 8 kwietnia 2022 r.) Wnioskodawca uzupełnił informacje przedstawione we wniosku wskazując, że świadczy usługi pośrednictwa w rezerwacji zleceń taxi. Proces pośrednictwa w rezerwacji zleceń wygląda następująco:

– osoba/firma potrzebująca przejazdu taksówką dzwoni do (…) lub zamawia transport taksówką za pośrednictwem aplikacji lub SMS;

– aplikacja wyszukuje kierowcę zapisanego w strefie lub w promieniu 3,5 km od miejsca, z którego będzie jechał klient i przekazuje mu zlecenie (adres, z którego będzie jechał klient i imię lub nazwisko klienta pozwalające zidentyfikować, że osoba wsiadająca do taksówki jest tą, dla której był zamawiany przejazd taksówką);

– jeśli aplikacja nie znalazła kierowcy zapisanego w strefie lub w promieniu 3,5 km od miejsca podjęcia klienta, dyspozytorka kontaktuje się z klientem ew. wydłużając czas dojazdu taksówki i kontaktuje się z kierowcami zapisanymi dalej, niż 3,5 km od miejsca podjęcia klienta;

– jeśli dyspozytorka nie znajdzie kierowcy mogącego zrealizować przejazd lub czas oczekiwania jest zbyt długi dla klienta, dyspozytorka zamyka zlecenie jako niezrealizowane po skontaktowaniu się z klientem;

– jeśli taksówkarz podjął zlecenie, realizuje je jako podwykonawca (działalność gospodarcza kierowcy), po zakończeniu kursu drukuje paragon z własnej kasy fiskalnej lub wystawia fakturę pasażerowi (wystawcą jest kierowca, a nie (…)), jeśli pasażer płaci kartą płatniczą, płatność jest dokonywana za pomocą czytnika kart płatniczych należącego do kierowcy (podwykonawcy).

Wnioskodawca prowadzi działania reklamowe w celu pozyskania klientów. Dlatego przejazdy są wykonywane pod marką (…), mimo że faktycznie są świadczone przez inne firmy (taksówkarzy-podwykonawców).

Niektórzy klienci biznesowi podpisują umowę na obsługę bezgotówkową (vouchery, karty klienta). Ich zamówienia są przyjmowane tak samo, jak zlecenia klientów indywidualnych. Płatność u kierowcy odbywa się za pomocą vouchera lub karty bezgotówkowej otrzymanej z (…) przy podpisaniu umowy. Kierowca taksówki w takim wypadku nie wystawia faktury, a jedynie drukuje paragon, którego nie przekazuje klientowi, ale zatrzymuje z opisem,

jakiego kursu paragon dotyczy. Do aplikacji taksówkarz wprowadza kwotę należną za kurs. Klientom biznesowym Wnioskodawca wystawia zbiorcze faktury na koniec miesiąca. Rozliczenie zleceń od tych klientów z podwykonawcami następuje na początku następnego miesiąca przy rozliczaniu abonamentu za pośrednictwo w rezerwacji zleceń.

Wnioskodawca zatrudnia pracowników centrali/dyspozytorki – odbierają one telefony od klientów i pośredniczą między klientem a taksówkarzem w czasie realizacji zlecenia, organizują realizację zlecenia, zwłaszcza w zakresie nieobsługiwanym przez automaty aplikacji. Wnioskodawca zapewnia lokal w którym pracują dyspozytorki, znajdują się tam serwery, komputery, centrala telefoniczna i inne urządzenia niezbędne do przyjęcia zlecenia i przekazania taksówkarzowi/podwykonawcy, jak również dostęp do dedykowanej (…) aplikacji (panel dla klienta, dla kierowcy, dla dyspozytorni i biura).

Wszyscy kierowcy taksówek współpracujący z Wnioskodawcą posiadają licencje taxi. Większość z nich prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie przewozu osób taksówką osobową. Część z nich jest zatrudniona w zewnętrznych firmach świadczących usługi przewozu taksówką. Wnioskodawca nie posiada swoich samochodów i nie zatrudnia kierowców. Nie realizuje zatem przejazdów taksówką osobową, a jedynie – Jego zdaniem – pośredniczy między kierowcą, a pasażerem w realizacji zlecenia.

Ponieważ świadczone przez Wnioskodawcę usługi są związane jedynie z organizacją przejazdów taksówką osobową (pośredniczy on w rezerwacji zleceń taxi; wystawia faktury zbiorcze za przejazdy taksówką osobową dla klientów biznesowych), uważa, że usługa pośrednictwa w rezerwacji zleceń taxi mieści się w PKD 49.32.Z „Działalność taksówek osobowych”.

Do ww. pisma Wnioskodawca załączył:

(…)

W dniu 31 maja 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał decyzję WIS nr 0112-KDSL2-2.440.56.2022.2.IM, w której określił klasyfikację statystyczną dla usługi (świadczenia kompleksowego) – korzystanie z obsługi centrali, sieci komputerowej i aplikacji oraz pośrednictwo w rezerwacji usług taxi, świadczone na rzecz współpracownika – taksówkarza, klasyfikację do PKWiU 2015 – 49.32 oraz stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 40 załącznika nr 3 ustawy.

Decyzja została doręczona Wnioskodawcy w dniu 10 czerwca 2022 r., co potwierdza data wskazana na Urzędowym Poświadczeniu Doręczenia (UPD).

Wnioskodawca nie złożył odwołania od ww. decyzji.

W ramach nadzoru nad poprawnością wydawanych wiążących informacji stawkowych sprawę przekazano do ponownej analizy w zakresie zgodności przedmiotu WIS z ustaloną klasyfikacją statystyczną.

W analizowanej sprawie zweryfikowania wymaga klasyfikacja przedmiotowej usługi (świadczenia kompleksowego) na gruncie PKWiU 2015 oraz określenie właściwej stawki podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2023 r. nr 0110-KSI2-1.442.8.2023.1.AR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany albo uchylenia wydanej w dniu 31 maja 2022 r. decyzji WIS nr 0112-KDSL2-2.440.56.2022.2.IM. Z Urzędowego Poświadczenia Doręczenia wynika, że pismo zostało doręczone Stronie dnia 18 sierpnia 2023 r. (doręczenie zastępcze).

Postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2023 r. nr 0110-KSI2-1.442.8.2023.3.AR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej włączył do akt sprawy pismo Głównego Urzędu Statystycznego z dnia (…) 2023 r. nr (…), stanowiące odpowiedź na wystąpienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o zajęcie stanowiska w zakresie klasyfikacji według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU, Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.) usługi polegającej na pośredniczeniu w zamawianiu taksówek. Pismo zostało doręczone Wnioskodawcy w dniu 4 września 2023 r. (doręczenie zastępcze).

Pismem z dnia 22 sierpnia 2023 r. nr 0110-KSI2-1.442.8.2023.4.AR Organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Pismo zostało doręczone w dniu 5 września 2023 r. (doręczenie zastępcze), zatem wyznaczony termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego materiału dowodowego w sprawie upłynął z dniem 12 września 2023 r.

Wnioskodawca nie skorzystał z prawa do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że wiążąca informacja stawkowa z dnia 31 maja 2022 r. nr 0112-KDSL2-2.440.56.2022.2.IM nie jest prawidłowa i wyjaśnia, co następuje.

Zgodnie z art. 42a ustawy, WIS jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego

W pierwszej kolejności należy zbadać, czy w analizowanym wniosku o wydanie WIS mamy do czynienia ze świadczeniem, które może być uznane za świadczenie kompleksowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem kompleksowym, powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Z kolei czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwany dalej TSUE) w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96, Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

– w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (pkt 22 wyroku),

– w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11, Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito – Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira, ECLI:EU:C:2020:855, wskazując, że „Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)”.

Jednym z decydujących czynników uznania usługi za „świadczenie kompleksowe” jest zatem także to, czy przeciętny konsument (tj. przeciętny świadczeniobiorca) postrzega otrzymane świadczenie jako wiele niezależnych świadczeń, czy też jedno pojedyncze świadczenie. Kluczowym kryterium w tym przypadku jest powszechny odbiór, a więc to, co rozumie pod tym ogół ludności. Cechą charakterystyczną jednego świadczenia złożonego jest nierozerwalność jego poszczególnych elementów. Również w sytuacji, gdy świadczeniobiorca nie może otrzymać jednego elementu świadczenia bez innego, przemawia to za jednym świadczeniem złożonym. Ponadto wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji. Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa TSUE jedno świadczenie złożone występuje zatem wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia, uwzględniając opis zawarty we wniosku, jego uzupełnieniu oraz zapisy przesłanej przykładowej umowy należy wskazać, że korzystanie z obsługi centrali, sieci komputerowej (…) i aplikacji (…) oraz pośrednictwo w rezerwacji usług taxi są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość.

W ramach zawieranej umowy o współpracy Wnioskodawca zobowiązuje się do rezerwacji i przekazywania zleceń na przewozy taksówkarzowi. Taksówkarz korzysta z aplikacji udostępnionej przez Wnioskodawcę, umożliwiającej przyjęcie zlecenia i elektronicznie płatności za zlecenie, którą ma zainstalowaną na swoim urządzeniu mobilnym (telefon, tablet lub laptop). Wnioskodawca za pomocą osób zatrudnionych do obsługi centrali przekazuje taksówkarzom dokładny adres odebrania pasażera w celu umożliwienia wykonania usługi przewozu osób taksówką.

Korzystanie z aplikacji (…) wymaga zatrudnienia dyspozytorów, którzy obsługują aplikację 24 godziny na dobę, odbierają telefony z zamówieniami i weryfikują prawidłowość przekazanych taksówkarzowi do wykonania zleceń usługi taxi. Natomiast taksówkarz za pomocą aplikacji informuje dyspozytora o statusie realizowanego kursu. Dzięki informacjom uzyskanym od osób obsługujących centralę i aplikację (…) możliwe jest wykonywanie zleceń przez taksówkarza. W sytuacji, w której takiego rozwiązania by nie było, taksówkarz musiałby wykonywać usługi przewozu osób samodzielnie, oczekując w miejscu dozwolonym na ewentualnego klienta, czyli prowadziłby indywidualnie własną działalność gospodarczą bez wsparcia logistycznego i musiałby się zajmować nie tylko realizacją usługi taxi, ale także pozyskiwaniem klientów.

Wyżej opisane działania sprawiają, że możliwe jest profesjonalne przekazanie zlecenia do etapu wykonania usługi przewozu osób taksówką.

Odpłatność z tytułu wykonanego przewozu należna jest taksówkarzowi. Jak wskazał Wnioskodawca, z tytułu współpracy taksówkarz opłaca miesięczny abonament za usługi pośrednictwa w rezerwacji zleceń taxi, w skład którego wchodzi opłata za korzystanie z obsługi centrali, sieci komputerowej i aplikacji oraz opłata za pośrednictwo w rezerwacji usług taxi. Poszczególne wykonywane przez Wnioskodawcę czynności prowadzą do określonego celu, jakim jest zapewnienie całodobowej obsługi centrali na danym obszarze oraz przyjmowanie i przekazanie zleceń klientów w celu świadczenia usług przewozu przez taksówkarza.

W związku z powyższym, korzystanie z obsługi centrali, sieci komputerowej (…) i aplikacji (…) oraz pośrednictwo w rezerwacji usług taxi stanowią jedno świadczenie kompleksowe, a wszystkie te czynności są niezbędne i ściśle ze sobą związane.

Przy czym stwierdzić należy, że w opisanym świadczeniu kompleksowym elementem dominującym jest usługa pośrednictwa w rezerwacji usług taxi. Natomiast wykonywane w powiązaniu z ww. usługą korzystanie z obsługi centrali, sieci komputerowej i aplikacji mają charakter pomocniczy względem elementu dominującego i służą lepszemu wykonaniu (i tym samym wykorzystaniu przez taksówkarza) usługi pośrednictwa w rezerwacji usług taxi.

Charakter usługi dominującej wynika z faktów:

– Wnioskodawca posiada sieć komputerową, centralę telefoniczną i dostęp do aplikacji (…) umożliwiające przyjęcie zlecenia od klienta i przekazanie go drogą elektroniczną taksówkarzowi w celu wykonania zlecenia,

– Wnioskodawca zatrudnia na umowę o pracę osoby obsługujące centralę – dyspozytorki. Są one odpowiedzialne za przyjmowanie zleceń klientów (…) (obsługa centrali telefonicznej) i przekazywanie ich współpracownikom – taksówkarzom za pomocą systemu komputerowego i aplikacji (…). W ramach swoich obowiązków pracownicy Wnioskodawcy wykonują czynności składające się na wykonanie usługi pośrednictwa w zamawianiu przejazdu taksówką. Zlecenia przyjęte od klientów są przekazywane współpracownikom, którzy świadczą usługę przewozu osób taksówką i pobierają we własnym imieniu opłatę za wykonany kurs (zlecenie),

– z tytułu zawartej umowy o współpracy taksówkarz opłaca miesięczny abonament za usługi pośrednictwa w rezerwacji zleceń taxi, w skład którego wchodzi:

• opłata za korzystanie z obsługi centrali i sieci komputerowej oraz aplikacji,

• opłata za pośrednictwo w rezerwacji usług taxi,

– każdy współpracownik – taksówkarz posiada licencję na przewóz osób taksówką,

– wnioskodawca zawiera umowy o współpracę z taksówkarzami prowadzącymi działalność gospodarczą, którzy wykonują usługi transportu osób własnymi lub podnajmowanymi samochodami,

– z umowy o współpracę wynika także, że współpracownik – taksówkarz zobowiązuje się, między innymi, do świadczenia usług taksówkowych na rzecz pasażerów – klientów indywidualnych oraz przejazdów bezgotówkowych na rzecz klientów biznesowych, zleconych przez (…), działając na własny rachunek i ponosząc wszelką odpowiedzialność prawną wobec pasażerów oraz osób trzecich. Zatem odpowiedzialność prawna wobec pasażerów nie spoczywa na Wnioskodawcy, lecz na osobie faktycznie dokonującej przewozu.

Jak wynika z ugruntowanego orzecznictwa TSUE oraz polskich sądów administracyjnych całe świadczenie kompleksowe dzieli los prawny świadczenia głównego.

Przedstawiony opis świadczenia stanowiącego przedmiot wniosku jednoznacznie dowodzi, iż celem zasadniczym usługi (świadczenia kompleksowego) świadczonej przez Wnioskodawcę jest wyłącznie przekazanie kierowcy zamówienia kursu taksówką. Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie wykonuje faktycznie usługi przewozu, gdyż ten jest realizowany przez inny podmiot gospodarczy - licencjonowanego taksówkarza. Odpłatność za wykonany kurs jest należna kierowcy. Wszelka odpowiedzialność prawna wobec pasażerów oraz osób trzecich nie spoczywa na Wnioskodawcy, lecz na osobie kierowcy. Wnioskodawca w ramach świadczonej usługi (świadczenia kompleksowego) nie występuje zatem we własnym imieniu, ale w imieniu i na rzecz ww. podmiotów.

Tym samym przedmiotowa usługa nie stanowi usługi, o której mowa w art. 8 ust. 2a ustawy.

W związku z powyższym, w dalszej części decyzji Organ określi klasyfikację oraz stawkę podatku dla usługi pośrednictwa w rezerwacji usług taxi (elementu dominującego).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

– niniejszych zasad metodycznych,

– uwag do poszczególnych sekcji,

– schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

– symbole grupowań,

– nazwy grupowań.

Zgodnie z pkt. 5.3.1 zasad metodycznych przedmiotem klasyfikowania wg. PKWiU 2015 są czynności (będące końcowymi efektami działalności) o charakterze usługowym, świadczone przez podmioty gospodarcze (jednostki organizacyjne) na rzecz innych podmiotów gospodarczych (jednostek organizacyjnych) lub na rzecz ludności. PKWiU nie ma zastosowania do klasyfikowania czynności wewnątrzzakładowych tj. czynności wykonywanych przez podmioty dla potrzeb własnej działalności gospodarczej.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD, pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług.

I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

– grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

– usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

– usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem Sekcji H Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, sekcja ta obejmuje „Transport i gospodarkę magazynową”.

Sekcja H obejmuje m.in.:

– lądowy transport pasażerski i towarów, wykonywany na podstawie rozkładów jazdy lub poza nimi, z wykorzystaniem różnych środków lokomocji (kursujących w obrębie miast i pomiędzy miastami), takich jak: kolej, metro oraz różne jednostki transportu drogowego (samochody, autobusy, autokary, tramwaje),

– usługi taksówek osobowych,

– usługi wspomagające transport.

W sekcji H PKWiU mieści się, między innymi, dział 49 „Transport lądowy i rurociągowy”.

Klasa 49.32 PKWiU obejmuje „Usługi taksówek”. Zgodnie z wyjaśnieniami do PKWiU grupowanie 49.32.11.0 obejmuje:

– usługi taksówek osobowych, polegające na przewozie indywidualnych pasażerów do ustalonych przez nich miejsc,

– rezerwację usług w tym zakresie,

– przewozy wahadłowe do i z portu lotniczego, pozarozkładowe.

Grupowanie to nie obejmuje:

– transportu pasażerskiego pojazdami napędzanymi siłą mięśni ludzkich lub ciągnionymi przez zwierzęta, sklasyfikowanego w 49.39.35.0,

– usług taksówek wodnych i powietrznych, sklasyfikowanych w 50.30.19.0 i 51.10.12.0,

– usług pogotowia ratunkowego, sklasyfikowanych w 86.90.14.0.

W sekcji H PKWiU zawarty jest również dział 52 „Magazynowanie i usługi wspomagające transport”, który obejmuje:

– magazynowanie i usługi wspomagające transport, takie jak: usługi dotyczące infrastruktury transportowej (np. usługi portów lotniczych, portów morskich, tuneli, mostów itp.), usługi agencji transportowych i przeładunek towarów.

W dziale 52 „Magazynowanie i usługi wspomagające transport” zawarta jest kategoria 52.21.2 „Usługi wspomagające transport drogowy”, a w niej wyróżniona pozycja 52.21.29.0 „Pozostałe usługi wspomagające transport drogowy”.

Zgodnie z Wyjaśnieniami do PKWiU, grupowanie to obejmuje także usługi związane z obsługą centrali wzywania radio-taxi.

Grupowanie to nie obejmuje:

– usług sprzątania autobusów i innych środków transportu lądowego, sklasyfikowanych w 81.29.19.0.

Dokonując klasyfikacji usługi (świadczenia kompleksowego) świadczonej przez Wnioskodawcę oraz uwzględniając okoliczności wynikające z opisu sprawy należy stwierdzić, że usługa pośrednictwa w rezerwacji usług taxi spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych pozycją PKWiU 52.21.29.0 „Pozostałe usługi wspomagające transport drogowy”.

Jednocześnie należy stwierdzić, że przedmiotowa usługa (świadczenie kompleksowe) nie posiada właściwości charakterystycznych dla usług klasyfikowanych do klasy 49.32 PKWiU. Wnioskodawca nie wykonuje faktycznej usługi przewozu. Odpłatność za wykonany kurs jest przyjmowana przez kierowcę gotówką lub za pośrednictwem czytnika kart płatniczych albo płatności przez aplikację. Płatność za kurs stanowi przychód kierowcy i jako taki jest ujmowany przez niego w raporcie z kasy fiskalnej. Natomiast rozliczenia następują między Wnioskodawcą a współpracownikiem – taksówkarzem zgodnie z postanowieniami zawartej umowy. Obejmują one świadczenia inne niż przewóz osób (dotyczą korzystania z obsługi centrali i sieci komputerowej oraz aplikacji, a także pośrednictwa w rezerwacji usług taxi). Odpowiedzialność za realizację przewozu nie spoczywa na Wnioskodawcy, lecz na współpracowniku – taksówkarzu.

Klasyfikację usług pośrednictwa w zamawianiu taksówek świadczonych za pomocą aplikacji internetowej (mobilnej) do grupowania 52.21.29.0 PKWiU potwierdził Główny Urząd Statystyczny w piśmie z dnia (`(...)`) 2023 r. nr (`(...)`), które zostało włączone do akt sprawy:

„Usługi (…) polegające na pośrednictwie w zamawianiu taksówek świadczone za pomocą aplikacji internetowej (mobilnej), na którą składają się:

– usługi pośrednictwa w zamawianiu taksówek świadczonej za pomocą aplikacji internetowej (mobilnej),

– udzielanie dostępu do technologii (aplikacja mobilna) umożliwiającej zamawianie przejazdów taksówkami,

mieszczą się w grupowaniu:

PKWiU 52.21.29.0 Pozostałe usługi wspomagające transport drogowy

Grupowanie to obejmuje m.in. usługi związane z obsługą centrali wzywania radio-taxi”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146ea pkt 1 ustawy, w roku 2023 stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Ustawodawca przewidział stawki obniżone dla towarów i usług, które zostały wymienione w załączniku nr 3 i nr 10 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługa (świadczenie kompleksowe) – pośrednictwo w rezerwacji usług taxi świadczona na rzecz współpracownika – taksówkarza została zaklasyfikowana do działu 52 PKWiU 2015. Prawodawca nie przewidział w ustawie ani w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie stosowania stawki obniżonej dla usług klasyfikowanych do działu 52 PKWiU. Zatem, właściwą stawką dla opodatkowania przedmiotowej usługi jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146ea pkt 1 oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 42h ust. 3 pkt 4 ustawy Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wszczyna z urzędu postępowanie w sprawie zmiany albo uchylenia ostatecznej WIS w przypadku wystąpienia albo uzasadnionego przypuszczenia wystąpienia przesłanek powodujących jej nieprawidłowość, w szczególności w przypadku błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej wiążącej informacji stawkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej może z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić wiążącą informację stawkową z dnia 31 maja 2022 r. nr 0112-KDSL2-2.440.56.2022.2.IM, gdyż stwierdzono jej niezgodność z prawem.

Informacje dodatkowe:

Niniejsza decyzja o zmianie WIS nr 0110-KSI2-1.442.8.2023.5.AR z dnia 28 września 2023 r. jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano decyzję, może ją stosować wyłącznie do świadczeń kompleksowych tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem tej decyzji.

Niniejsza decyzja o zmianie WIS nr 0110-KSI2-1.442.8.2023.5.AR z dnia 28 września 2023 r. wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d, organy podatkowe wobec podmiotu, na rzecz którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego wykonanego w okresie ważności decyzji (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

– podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

– świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej decyzji, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

W przypadku zastosowania się przez podatnika do wydanej na jego rzecz WIS nr 0112-KDSL2-2.440.56.2022.2.IM z dnia 31 maja 2022 r. przed jej zmianą przepisy art. 14k-14m ustawy Ordynacja podatkowa stosuje się odpowiednio (art. 42c ust. 2 ustawy).

Jak stanowi art. 42c ust. 2b ustawy, w przypadku zmiany WIS z powodu wystąpienia przesłanek, o których mowa w art. 42h ust. 3 pkt 4, i zastosowania się przez podmiot, na rzecz którego została ona wydana, do zmienionej WIS od dnia następującego po dniu, w którym WIS została doręczona, do dnia doręczenia decyzji o zmianie WIS, przepisy art. 14k-14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.

Powyższe uregulowania powodują, że Wnioskodawca w okresie od dnia następującego po dniu, w którym WIS nr 0112-KDSL2-2.440.56.2022.2.IM z dnia 31 maja 2022 r. została doręczona, do końca stosowanego przez nią okresu rozliczeniowego w podatku od towarów i usług następującego po okresie rozliczeniowym, w którym doręczono niniejszą decyzję o zmianie WIS ma prawo wyboru, czy zastosuje zmienioną WIS, czy WIS nr 0112-KDSL2-2.440.56.2022.2.IM z dnia 31 maja 2022 r.

Niniejsza decyzja o zmianie nr 0110-KSI2-1.442.8.2023.5.AR z dnia 28 września 2023 r. jest wydawana na okres 5 lat i jest ważna od dnia następującego po dniu jej doręczenia. WIS traci ważność przed upływem tego okresu, z dniem:

1. następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2. wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

– w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 1 i 2 ustawy).

Decyzja o zmianie WIS nr 0110-KSI2-1.442.8.2023.5.AR z dnia 28 września 2023 r. wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do świadczenia kompleksowego, będącego przedmiotem niniejszej decyzji, w wyniku której wskazana w decyzji zmieniającej:

1. klasyfikacja usługi (świadczenia kompleksowego) według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług lub

2. stawka podatku właściwa dla świadczenia kompleksowego, lub

3. podstawa prawna wskazanej w WIS stawki podatku

– staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie niniejszej decyzji WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji, stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, służy Wnioskodawcy odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP albo za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).