0112-KDSL2-2.440.159.2023.3.IM

DECYZJA

Na podstawie art. 42g ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r., poz. 1570), zwanej dalej ustawą, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej – odmawia wydania wiążącej informacji stawkowej w sprawie wniosku z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 22 maja 2023 r.) uzupełnionego pismami: z dnia 3 sierpnia 2023 r. (data wpływu 3 sierpnia 2023 r.), z dnia 16 sierpnia 2023 r. (data wpływu 16 sierpnia 2023 r.) oraz z dnia 17 sierpnia 2023 r. (data wpływu 17 sierpnia 2023 r.), o wydanie wiążącej informacji stawkowej dotyczącej czynności wykonywanych w ramach świadczenia polegającego na bieżącym utrzymaniu rowów (…) wraz z bieżącym utrzymaniem zbiorników (…) na terenie (…).

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2023 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie wiążącej informacji stawkowej w powyższym zakresie. Pismami z dnia 3, 16 i 17 sierpnia 2023 r. wniosek uzupełniono o dodatkowe informacje oraz dokumenty.

We wniosku przedstawiono następujący opis świadczenia

Przedmiotem wniosku jest świadczona przez Wnioskodawcę usługa będąca – w jego opinii – świadczeniem kompleksowym, związana z utrzymaniem bieżącym rowów (…) oraz przynależnego zbiornika (…) realizowana w ramach zamówienia publicznego (…). Prace wykonywane przez Wnioskodawcę polegają na wykoszeniu rowów, odwozie urobków, odmulaniu dna rowów i czyszczeniu rowów, wraz z oczyszczaniem przepustów oraz odcinków zarurowanych oraz (…).

Usługi w ramach świadczenia kompleksowego są następujące:

(…)

W ocenie Wnioskodawcy, usługa będąca przedmiotem wniosku jest świadczeniem kompleksowym (złożonym). Efektem wykonanych prac jest właściwe utrzymanie rowów (…), zapewnienie drożności rowów oraz usunięcie zakłóceń stosunków wodnych na danym terenie zieleni. Zatem czynności realizowane w ramach tego zadania są ściśle powiązane, tym samym czynności wchodzące w skład opisanego świadczenia – w kontekście celu w postaci właściwego utrzymania rowów (w tym (…)), zapewnienia drożności rowów i swobodnego przepływu wody, są ze sobą ściśle powiązane. W aspekcie gospodarczym tworzą jedną nierozerwalną całość.

Na poparcie powyższego wniosku Wnioskodawca przytoczył stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażone w Wiążącej Informacji Stawkowej z dnia 21 kwietnia 2023 r. o sygnaturze 0112-KDSL2-2.440.23.2023.3.IM.

W powyższej decyzji uznano, że – zagospodarowanie terenów zielonych, poprzez utrzymanie i konserwację rowów należy klasyfikować do usług pod kodem PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 81.30 USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAGOSPODAROWANIEM TERENÓW ZIELENI.

Szczegółowy opis usługi przedstawiony przez Wnioskodawcę

Wnioskodawca (dalej także Wykonawca) stara się o zamówienie publiczne, w skład którego wchodzi zadanie w postaci (…).

Zamówienie realizowane jest w ramach zadań wynikających z (…).

Wykonawca zobowiązany jest do wykonania szeregu prac związanych z zamówieniem. Prace te – zdaniem Wnioskodawcy – są w sensie podatkowym (w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług) wykonaniem usługi na rzecz nabywcy stanowiącym świadczenie złożone i kompleksowe.

Przedmiot zamówienia

W Specyfikacji Warunków Zamówienia wskazano, że (…).

Efektem wykonania tych prac ma być właściwe utrzymanie rowów, zapewnienie drożności rowu oraz uniknięcie zakłóceń stosunków wodnych na danym terenie. Aby prawidłowo zakwalifikować usługę do odpowiedniej stawki podatkowej należy – zdaniem Wnioskodawcy – dokonać szczegółowej analizy jej końcowego efektu. W przedmiocie zamówienia wymieniono szereg czynności, które składają się na jedną usługę kompleksową w obszarze melioracji wodnych (gruntów).

Zarówno w umowie, jak i SWZ ustalono wynagrodzenie (…).

Uczestnik ma obowiązek podania ceny kompletnej całego zamówienia. Należy podać kwotę netto, podatek od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)) i kwotę brutto. W cenie winien mieścić się całkowity koszt kompletnego wykonania zadania stanowiącego przedmiot zamówienia.

W cenie zawarta jest zatem zarówno wartość usługi utrzymania rowów (…) w czystości, w należytym stanie (to jest w ogólności wykaszanie skarp, czyszczenie krat i przepustów (…), usuwanie namułu (odpadu) i jego przekazanie właściwemu podmiotowi w zakresie prawidłowej gospodarki odpadami), jak również wartość pozostałych usług towarzyszących utrzymaniu tychże rowów (na przykład (…)).

Prawidłowa wykładnia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług powinna – w opinii Wnioskodawcy – sprowadzać się do stwierdzenia, że czynności wykonywane przez Wykonawcę dla celów podatku VAT należy uznać za jedno świadczenie kompleksowe, którego istotą jest utrzymanie rowów (…), wraz z przynależnymi do nich zbiornikami (…). Czynność podstawowa jaką jest utrzymanie rowów (…) w czystości i zapewnienie prawidłowego przepływu w przypadku spływu wody będąca przedmiotem umowy zawartej przez Zamawiającego z Wykonawcą, a także czynności pomocnicze powinny być objęte tą samą stawką podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiot zamówienia stanowi świadczenie złożone, na które składa się szereg czynności mających doprowadzić do określonego efektu społeczno-gospodarczego, jakim jest (…).

W przypadku takiego rodzaju czynności o kompleksowym charakterze, na którą składa się czynność podstawowa, której wykonanie jest celem umowy zawartej pomiędzy Zamawiającym a Wykonawcą, a także czynności pomocnicze niezbędne do wykonania czynności podstawowej, ustalając właściwą stawkę podatku VAT należy – jak wskazał Wnioskodawca – przyjmować jednolitą stawkę dla całego kompleksu czynności, biorąc pod uwagę charakter czynności podstawowej. Takie stanowisko wynika nie tylko z orzecznictwa polskich sądów administracyjnych, ale także orzecznictwa ETS. Jeżeli zatem celem przedmiotu zamówienia jest bieżące utrzymanie rowów (…), co potwierdza zarówno sposób określenia przedmiotu umowy, sposób jej realizacji, a także (…) to brak jest podstaw dokonywać podziału tej czynności (usługi) na odrębne jej rodzaje według klasyfikacji towarów i usług. Z punktu widzenia Zamawiającego jako klienta – odbiorcy czynności wykonywanych przez Wykonawcę, istotne jest wykonanie zadania narzuconego (…), wykonanie usługi kompleksowej.

W tym miejscu należy jeszcze raz wyjaśnić, że zasadą jest, że każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą kompleksową, powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu.

Jak wskazano powyżej, w przypadku świadczenia kompleksowego cechą charakterystyczną takiego świadczenia jest nierozerwalność jego poszczególnych elementów. W tym przypadku poszczególne elementy świadczenia stapiają się ze sobą, tworząc nowe, niezależne świadczenie. Z punktu widzenia nabywcy, w przypadku jednego świadczenia kompleksowego jego poszczególne elementy tracą swoją niezależność ustępując nowemu świadczeniu sui generis. Ocenie podlega wyłącznie jedno świadczenie w całości. Jeżeli świadczeniobiorca nie może otrzymać jednego elementu świadczenia bez innego, przemawia to za jednym świadczeniem kompleksowym.

W analizowanym przypadku, czynności składające się na świadczenie wykonywane przez Wnioskodawcę są nierozerwalne, tj. stanowią obiektywnie jedną całość sprzedawaną nierozłącznie. Wszystkie czynności związane są z wykonaniem zadania pt. „(`(...)`)”, którego celem jest utrzymanie i konserwacja rowów (…), a efektem właściwe utrzymanie cieków, rowów, zapewnienie drożności rowu oraz uniknięcie zakłóceń stosunków wodnych na wskazanym terenie. Nabywca – na co już zwrócono uwagę powyżej – jest zainteresowany nabyciem całego świadczenia, zgodnie z przedstawioną przez niego specyfikacją oraz propozycją umowy.

Istotne w przedmiotowej sprawie są także wskazane zarówno w SWZ jak i umowie terminy wykonania prac w ramach zadania pt. „(…)”. (…).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi, wskazane przez Wnioskodawcę

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1,2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem Sekcji N Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, sekcja ta obejmuje „USŁUGI ADMINISTROWANIA I USŁUGI WSPIERAJĄCE”.

Jak wynika z wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), sekcja N obejmuje:

- wynajem i dzierżawę środków transportu bez obsługi,

- wynajem i dzierżawę artykułów użytku osobistego i domowego,

- wynajem i dzierżawę maszyn i urządzeń bez obsługi,

- dzierżawę produktów objętych prawem własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim,

- usługi związane z zatrudnieniem,

- usługi świadczone przez organizatorów turystyki, pośredników i agentów turystycznych,

- usługi rezerwacji i usługi z nią związane,

- usługi detektywistyczne i ochroniarskie,

- usługi utrzymania porządku w budynkach i obiektach przemysłowych,

- usługi zagospodarowania terenów zieleni,

- usługi centrów telefonicznych (call center),

- usługi świadczone przez agencje inkasa i biura kredytowe,

- usługi związane z pakowaniem,

- usługi związane z administracyjną obsługą biura i pozostałe usługi wspomagające prowadzenie działalności gospodarczej, niewymagające specjalistycznej wiedzy.

W sekcji N zawarty jest m.in. dział 81 „USŁUGI ZWIĄZANE Z UTRZYMANIEM PORZĄDKU W BUDYNKACH I ZAGOSPODAROWANIEM TERENÓW ZIELENI”, który obejmuje:

- czyszczenie od wewnątrz cystern i tankowców,

- czyszczenie maszyn przemysłowych,

- dezynfekcję, dezynsekcję i deratyzację m.in. budynków, statków, pociągów itp.,

- mycie pociągów, autobusów, samolotów itd.,

- mycie butelek,

- sprzątanie wewnątrz i na zewnątrz budynków wszelkich typów,

- utrzymanie porządku wewnątrz budynku,

- usługi związane z zagospodarowywaniem terenów zieleni, włącznie z zaprojektowaniem krajobrazu i/lub budową pasaży, przejść dla pieszych, ścian oporowych, pomostów, płotów, stawów oraz podobnych konstrukcji,

- zamiatanie ulic, usuwanie śniegu i lodu.

W dziale PKWiU 81 mieści się klasa 81.30 „USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAGOSPODAROWANIEM TERENÓW ZIELENI”.

Z kolei w ww. klasie zostało wymienione m.in. grupowanie 81.30.12.0 „Usługi związane z zagospodarowaniem pozostałych terenów zieleni”, które obejmuje:

- usługi dokonywania zasadzeń, pielęgnację i utrzymanie:

- parków i ogrodów

- przy domach wielomieszkaniowych

- przy budynkach użyteczności publicznej i częściowo publicznej (szkoły, szpitale, budynki administracyjne, kościoły itp.),

- na terenach miejskich (parki miejskie, strefy zieleni, cmentarze itp.),

- zieleni autostrad, ulic, dróg kolejowych i tramwajowych, brzegów dróg wodnych, w portach itp.,

- przy budynkach przemysłowych i handlowych,

- zieleni

- budynków (zieleń fasad, ogrody na dachach i wewnątrz budynków itp.),

- terenów sportowych (boiska do piłki nożnej, pola golfowe, itp.), terenów przeznaczonych do gier i zabaw na świeżym powietrzu i innych terenów rekreacyjnych (np. trawniki przeznaczone do zażywania kąpieli słonecznych,),

- wód stojących i płynących (zbiorniki wodne, bagna, stawy, baseny kąpielowe, fosy, strumyki, potoki, rzeki, systemy oczyszczania ścieków),

- zagospodarowanie terenów zieleni i dokonywanie zasadzeń w celu ochrony przed hałasem, wiatrem, erozją, oślepianiem lub dla ułatwienia widoczności,

- pozostałe usługi związane z zagospodarowaniem terenów zieleni innych niż rolnicze i leśne: renaturalizacja, rekultywacja, melioracja gruntów, tworzenie obszarów retencyjnych, zbiorników burzowych itp.,

- usługi projektowe i budowlane w zakresie drobnych prac związanych z zagospodarowaniem pozostałych terenów zieleni (kształtowania terenu, budowy ścian oporowych, ścieżek spacerowych itp.).

Grupowanie to nie obejmuje:

- produkcji w celach handlowych i dokonywania zasadzeń w celu sprzedaży roślin, drzew, sklasyfikowanych w odpowiednich grupowaniach działów 01, 02,

- usług szkółek, włączając szkółkarstwo leśne, sklasyfikowanych w 01.30.10.0, 02.10.20.0,

- usług w zakresie utrzymania terenów rolniczych w dobrym stanie ekologicznym, sklasyfikowanych w 01.61.10.0,

- robót budowlanych związanych z zagospodarowaniem pozostałych terenów zieleni, sklasyfikowanych w odpowiednich grupowaniach Sekcji F,

- usług w zakresie architektury i projektowania krajobrazu, sklasyfikowanych w 71.11.4,

- usługi dokonywania zasadzeń, pielęgnację i utrzymanie ogrodów przydomowych, sklasyfikowanych w 81.30.11.0.

Uwzględniając powyższe, wykonywana przez Wnioskodawcę kompleksowa usługa – w jego opinii – spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych klasą PKWiU 81.30 „Usługi związane z zagospodarowaniem terenów zieleni”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazał, że melioracje wodne obejmują wszelkie działania przyrodniczo-techniczne i organizacyjne polepszające zdolność produkcyjną gleby, gruntów. Stwarzają możliwości intensyfikacji i stabilizacji, zwiększenie walorów użytkowych gruntów i gleby. Ponadto powinny zapewnić opanowanie i uregulowanie stosunków wodnych gruntów nadmiernie uwilgotnionych i podtopionych za pomocą urządzeń odwadniających oraz gruntów (gleb) odczuwających deficyty wody w okresie wegetacyjnym. Ponadto systemy melioracyjne mają za zadanie opanowanie żywiołowości spływu wód, czyli pełnią funkcję przeciwpowodziową. Istotą melioracji jest obieg zasobów wodnych i związany z nim obieg energii i materii. Melioracje mają za zadanie uregulowanie stosunków wodnych na danym terenie. Współcześnie coraz więcej uwagi poświęca się problemowi poprawy jakości środowiska przyrodniczego ukierunkowanego na wymagania ekologiczne. Melioracje w sposób pozytywny wpływają na środowisko (ochrona) poprzez kształtowanie obiegu zasobów materii, zwłaszcza wody, a także energii, głównie cieplnej. Służby melioracyjne odgrywają szczególną rolę w łagodzeniu skutków występowania ekstremalnych zjawisk hydrologicznych. Melioracje gruntów utożsamiane są z ich odsuszaniem i są częścią melioracji wodnych.

Charakter usługi będącej przedmiotem zamówienia – w opinii Wnioskodawcy

W eksploatacji urządzeń technicznych i systemów melioracyjnych wyróżnia się dwa procesy:

• Utrzymanie (obsługiwanie) urządzeń i systemów melioracyjnych;

• Użytkowanie urządzeń i systemów melioracyjnych, który zapewnia pożądane kształtowanie zasobów materii i wody, energii (ciepła) na meliorowanym obiekcie.

Do procesu utrzymania urządzeń melioracyjnych należy zapewnienie odpowiedniej niezawodności poprzez m.in. (…).

Wracając do przedmiotu zamówienia Wnioskodawca wskazał, że wszystkie szczegółowo wymienione usługi w przedmiocie zamówienia składają się właśnie na utrzymanie urządzeń melioracyjnych na obszarach gruntów. Albowiem końcowym efektem przedmiotu zamówienia o charakterze usługowym ma być bieżące utrzymanie (obsługiwanie) urządzeń i systemów melioracyjnych w postaci rowów i zbiorników (…).

Utrzymanie rowów melioracyjnych stanowi usługę dla celów użyteczności ogólnospołecznej.

Oznacza to – zdaniem Wnioskodawcy – że wszystkie działania odnoszące się do melioracji stanowią klasyfikację pod kodem PKWiU (81.30.12.0).

Istotą tej usługi kompleksowej nie są bowiem roboty budowlane, polegające na budowie urządzeń melioracyjnych (wówczas znajduje zastosowanie dział 42 PKWiU), a ich utrzymanie (gospodarowanie) nimi (PKWiU 81.30.12.0).

Również wykładnia art. 41 ustawy VAT wskazującego na stawki podatku, podaje, że stawkę podatku ustala się w oparciu klasyfikacje statystyczne. Stawkę 8% VAT stosuje się zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy.

Jak już wyżej wskazano, będąca przedmiotem WIS kompleksowa usługa – jak wskazał Wnioskodawca – mieści się w klasie PKWiU 81.30 „Usługi związane z zagospodarowaniem terenów zieleni”. Jeżeli tak, zatem właściwą stawką dla opodatkowania tej usługi jest stawka podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146ea pkt 2 ustawy oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 52 załącznika nr 3 do ustawy.

Na poparcie powyższego Wnioskodawca przytoczył stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażone w Wiążącej Informacji Stawkowej z dnia 21 kwietnia 2023 r. o sygnaturze 0112-KDSL2-2.440.23.2023.3.IM.

Wraz z wnioskiem Wnioskodawca przesłał m.in.:

(…)

W piśmie stanowiącym uzupełnienie sprawy, Wnioskodawca zwrócił uwagę, że formularz oferty został wypełniony przez Wnioskodawcę, jako (…). (…).

W tym stanie rzeczy – w opinii Wnioskodawcy – wniosek o wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej dotyczący świadczenia kompleksowego jest zasadny i konieczny.

W ramach uzupełnienia sprawy, Wnioskodawca przesłał także:

(…)

wskazując, że przesyła dokumenty umożliwiające dokonanie właściwej klasyfikacji świadczenia kompleksowego określonego w zamówieniu publicznym (…).

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 18 sierpnia 2023 r., znak 0112-KDSL2-2.440.159.2023.1.IM, tutejszy organ wyznaczył Wnioskodawcy siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało doręczone Wnioskodawcy w dniu 18 sierpnia 2023 r. Wnioskodawca nie skorzystał z ww. prawa wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz obowiązujące przepisy, stwierdza się co następuje.

Jak stanowi art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4.

W myśl art. 42b ust. 1 pkt 1 ustawy, WIS jest wydawana na wniosek podatnika posiadającego numer identyfikacji podatkowej.

Stosownie do treści art. 42b ust. 2 pkt 3 ustawy, wniosek o wydanie WIS zawiera określenie przedmiotu wniosku, w tym:

a) szczegółowy opis towaru lub usługi, pozwalający na taką ich identyfikację, aby dokonać ich klasyfikacji zgodnej z Nomenklaturą scaloną (CN), Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług lub Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych,

b) wskazanie klasyfikacji, według której mają być klasyfikowane towar lub usługa,

c) wskazanie przepisów ustawy lub przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w ust. 4.

Na mocy art. 42b ust. 5 ustawy, przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:

1. towar albo usługa, albo

2. towary lub usługi, które w ocenie wnioskodawcy razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.

Stosownie do art. 42g ust. 3 ustawy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje decyzję o odmowie wydania WIS, jeżeli wniosek o wydanie WIS, którego przedmiotem są towary lub usługi, o których mowa w art. 42b ust. 5 pkt 2, nie dotyczy towarów lub usług, które razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu.

Na mocy art. 42g ust. 2 ustaw, w sprawach dotyczących WIS stosuje się odpowiednio przepisy działu IV Ordynacji podatkowej, z wyłączeniem rozdziałów 17, 18, 19 i 20.

W dniu 22 maja 2023 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie wiążącej informacji stawkowej, dotyczący czynności wykonywanych w ramach świadczenia polegającego na bieżącym utrzymaniem rowów (…) wraz z bieżącym utrzymaniem zbiorników (…) (wykonywanego w ramach zamówienia publicznego (…)). W opinii Wnioskodawcy, wykonywane w ramach tego świadczenia czynności, stanowią świadczenie kompleksowe.

Biorąc pod uwagę zakres żądania Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie kluczowe jest ustalenie charakteru świadczenia realizowanego przez niego.

Na wstępie należy wyjaśnić, że podatek VAT podlega ścisłej harmonizacji w Unii Europejskiej, co oznacza, że państwa członkowskie są zobowiązane do przestrzegania przepisów unijnych oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej zwanym TSUE) w tym zakresie. Orzecznictwo TSUE dotyczące tematyki świadczeń kompleksowych wypracowało spójną koncepcję traktowania na gruncie podatku VAT tego rodzaju świadczeń i wskazówki wynikające z tego orzecznictwa nie mogą być pomijane w ocenie każdej indywidualnej sprawy. Analiza danej czynności na potrzeby opodatkowania VAT musi więc rozpoczynać się od oceny – czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym, czy też ze zbiorem świadczeń odrębnych. W tym zakresie określonych wskazówek dostarcza orzecznictwo TSUE.

Kolejnym dopiero krokiem jest zidentyfikowanie świadczenia, co determinuje jego klasyfikację oraz stawkę podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie należy zatem przede wszystkim odnieść się do zagadnienia świadczenia kompleksowego. Bowiem analiza tego zagadnienia pozwoli ustalić, czy w przypadku czynności wymienionych przez Wnioskodawcę jako elementy opisanego świadczenia mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym.

Jak już wskazano powyżej, ocena w jakich okolicznościach świadczenia powiązane należy traktować jako świadczenia kompleksowe, kształtowana jest na bazie orzecznictwa TSUE. Przy czym podkreślić należy, że wprawdzie TSUE w wielu orzeczeniach w sposób pomocny przy interpretacji przepisów wypowiadał się w kwestii świadczeń kompleksowych, to i tak każdorazowo rozstrzygnięcie w tym przedmiocie musi uwzględniać specyfikę konkretnego stanu faktycznego w danej sprawie.

Podkreślić należy, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, nie powinna być ona sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem kompleksowym, powinno składać się ono z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast świadczenie należy uznać za pomocnicze, jeśli nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać świadczenia głównego bez świadczenia pomocniczego.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia świadczenia nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzą one jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił TSUE w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96, Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93, stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, TSUE wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie TSUE, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (pkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11, Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę również punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

W tym miejscu warto zwrócić uwagę na opinię rzecznik generalnej Juliane Kokott z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito – Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira, ECLI:EU:C:2020:855, gdzie wskazano, że „W przypadku jednego świadczenia złożonego kilka elementów świadczenia tworzy świadczenie sui generis. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału takie świadczenie występuje w sytuacji, w której dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno, niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Trybunał ustala, czy ma to miejsce, określając elementy charakterystyczne, a tym samym istotę danej transakcji, z punktu widzenia przeciętnego konsumenta” (22).

Rzecznik Generalna Juliane Kokott w ww. opinii wskazała również, że: „Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)”. Ponadto Rzecznik w swojej opinii wskazała, że: „Jeżeli za zespół świadczeń i czynności ustala się cenę łączną, w świetle orzecznictwa Trybunału jest to również wskazówka świadcząca o istnieniu jednego świadczenia złożonego. Odwrotnie natomiast: uzgodnienie odrębnych cen za poszczególne elementy świadczenia również jest jedynie wskazówką przemawiającą za istnieniem kilku niezależnych świadczeń (pkt 32)”. Należy zauważyć, że powołaną wyżej opinię podzielił TSUE w wydanym w dniu 4 marca 2021 r. wyroku C-581/19.

Podsumowując, dla ustalenia, czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, czy też zespołem odrębnych świadczeń, istotne jest dokonanie analizy danej transakcji z punktu widzenia jej celu gospodarczego oraz z punktu widzenia odbiorcy świadczenia rozumianego jako przeciętny konsument. Wnioski takie wynikają z wyroku TSUE z dnia 22 października 2009 r. w sprawie C-242/08 Swiss Re Germany Holding GmbH, ECLI:EU:C:2009:647, który został powołany także przez NSA w wyroku sygn. akt I FSK 344/15 z dnia 28 października 2016 r., odnoszącym się do usług kompleksowego utrzymania autostrady. W wyroku tym sąd przyznał rację organowi, który wydał interpretację uznającą, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z usługą kompleksowego utrzymania autostrady, natomiast wszystkie inne czynności podejmowane przez spółkę w ramach jej wykonywania są podejmowane w ramach przedmiotowej usługi i mają charakter elementów składowych tej usługi.

Przedmiotem analizy w niniejszej sprawie są czynności wykonywane w ramach świadczenia polegającego na bieżącym utrzymaniu rowów (…) wraz z bieżącym utrzymaniem zbiorników (…). Prace wykonywane przez Wnioskodawcę będą polegały na wykoszeniu rowów, odwozie urobków, odmulaniu dna rowów i czyszczenia rowów, wraz z oczyszczaniem przepustów oraz odcinków zarurowanych oraz (…). Usługi w ramach świadczenia Wnioskodawca przedstawił następująco:

(…)

W przedmiotowej sprawie, dla oceny, czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będą składały się na świadczenie kompleksowe, istotne jest przeanalizowanie dokumentów odnoszących się do nich.

W związku z twierdzeniem Wnioskodawcy, że w ramach uzupełnienia wniosku przesłał dokumenty umożliwiające dokonanie właściwej klasyfikacji świadczenia określonego w zamówieniu publicznym (…), w pierwszej kolejności tutejszy organ wyjaśnia, że w związku z odpowiednim stosowaniem przepisów działu IV Ordynacji podatkowej (tj. przepisów dotyczących postępowania podatkowego), postępowanie w zakresie wydania WIS oparte jest na szczegółowym opisie przedmiotu wniosku, dodatkowych wyjaśnieniach wnioskodawcy, oraz analizie złożonych dokumentów (w przypadku wniosku, którego przedmiot stanowi usługa – świadczenie kompleksowe – uwzględnia warunki umowy o jej świadczenie) oraz załączonych próbek. Organ podatkowy wydając WIS jest obowiązany wykazać istnienie poszczególnych faktów, dokonując ich oceny w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy.

Postępowanie w sprawie wydania WIS opiera się zatem nie tylko na przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie czynności, ale także na analizie dokumentów, a w przypadku usług (świadczeń kompleksowych) niewątpliwie dowodem takim są umowy dotyczące danej usługi. Aby bowiem dokonać prawidłowej klasyfikacji usługi będącej przedmiotem wniosku, ważny jest stosunek łączący poszczególnych uczestników usługi (świadczenia kompleksowego) oraz warunki na jakich jest ona realizowana.

Podkreślić także należy, że postępowanie dowodowe w sprawach podatkowych ma na celu ustalenie rzeczywistego stanu faktycznego w kontekście określonej normy materialnego prawa podatkowego. Postępowanie dowodowe w sprawach podatkowych nie jest celem samym w sobie, lecz stanowi poszukiwanie odpowiedzi, czy w określonym stanie faktycznym sytuacja podatnika podpada, czy też nie podpada pod hipotezę (a w konsekwencji dyspozycję) określonej normy materialnego prawa podatkowego (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 26 sierpnia 2021 r., sygn. akt I SA/Po 294/21, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 lipca 2021 r., sygn. akt II GSK 1152/18 ). Materiał dowodowy jest zupełny, jeśli zebrano i rozpatrzono wszystkie dowody, a udowodniony stan faktyczny stanowi pełną, spójną i logiczną całość. Do organów podatkowych należy ocena tego, jakie konkretnie działania należy podjąć i jakie zastosować środki dowodowe aby w sposób najbardziej efektywny zapewnić realizację zasady zupełności postępowania (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 sierpnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1226/16).

Generalną zasadą postępowania dowodowego jest to, że każdy, kto z faktów wyprowadza dla siebie konsekwencje prawne, obowiązany jest fakty te udowodnić. A zatem, organy podatkowe mają obowiązek gromadzenia i uzupełniania materiału dowodowego, ale jedynie do momentu uzyskania pewności w zakresie stanu faktycznego sprawy. Obowiązek ten nie jest więc nieograniczony i bezwzględny. Organ może odstąpić od dalszego procedowania, o ile zgromadzony w sprawie materiał jest kompletny w tym znaczeniu, że pozwala na podjęcie prawidłowego rozstrzygnięcia (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 października 2018 r., sygn. akt I GSK 824/16).

W przedmiotowej sprawie – dla dokonania prawidłowego rozstrzygnięcia – konieczne jest nie tylko dokonanie analizy zapisów (…), ale przede wszystkim zapisów (…) oraz (…) Wszystkie te dokumenty dotyczą sprawy oznaczonej (…), zatem dotyczą przedmiotu wniosku.

(…)

Jak wskazano powyżej, dla ustalenia, czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, czy też zespołem odrębnych świadczeń, istotne jest dokonanie analizy danej transakcji z punktu widzenia jej celu gospodarczego oraz z punktu widzenia odbiorcy świadczenia rozumianego jako przeciętny konsument.

W sprawie będącej przedmiotem analizy możemy wskazać jednolity cel gospodarczy – bieżące utrzymanie rowów (…) wraz z bieżącym utrzymaniem zbiorników (…) – jednakże, dla celów podatku od towarów i usług, każde świadczenie objęte jednolitym celem gospodarczym należy poddać odrębnej ocenie. Powyższe wynika z faktu, że każdy zbiór czynności, nawet tych samodzielnych, niezależnych i odrębnie dostępnych, prowadzi do osiągnięcia jakiegoś celu gospodarczego. Można więc wysnuć wniosek, że badanie czy w danym przypadku występuje świadczenie kompleksowe wymaga wyważenia wszystkich okoliczności zaistniałych w sprawie, a nie tylko skupieniu się na celu transakcji.

Na gruncie analizowanej sprawy, zdaniem tutejszego organu, taka sytuacja właśnie ma miejsce – cel gospodarczy świadczenia wynika jedynie z konieczności wykonania określonego zamówienia i z faktu zawarcia jednej umowy, która służy jedynie „wygodzie” (interesom) stron transakcji. Jednak pomimo faktu, że z punktu widzenia stron świadczenia, czynności wchodzące w jego skład prowadzą do osiągnięcia jednego celu gospodarczego – każdej czynności, należy przyjrzeć się odrębnie – przy dokonywaniu analizy świadczenia dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Ogólna reguła, że każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jest bowiem nadrzędna w stosunku do ewentualnych korzyści („wygody”) stron transakcji.

W przedmiotowej sprawie należy więc rozważyć, czy Zamawiający (nabywca świadczenia) dostrzega jedną całość, czy wiele niezależnych czynności.

Z powołanych powyżej zapisów kluczowych w sprawie dokumentów jednoznacznie wynika, że:

· (…);

· (…). Powyższe jednoznacznie wskazuje, że Zamawiający ściśle określa warunki wykonania prac, nie pozostawiając dowolności w tym zakresie Wykonawcy, który wykonuje część prac w takim zakresie, w jakim otrzyma konkretne zlecenie od Zamawiającego, a część prac w określonych przez niego terminach;

· (…). Powyższe potwierdza, że Zamawiający będzie miał wpływ na wykonywane przez Wykonawcę prace;

· (…). Zatem Zamawiający chce mieć pełną wiedzę, jakie prace zostaną wykonane w danym miesiącu.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że nabywcy (Zamawiającemu) nie zależy na nabyciu jednolitego świadczenia mającego na celu bieżące utrzymanie rowów (…) wraz z bieżącym utrzymaniem zbiorników (…). Po pierwsze, dopuszcza (…). Po drugie, nie daje całkowitej dowolności Wykonawcy – co do wyboru środków (wykonanych prac) – lecz w sposób konkretny wskazuje, jakie prace (niejednokrotnie w jakim terminie) Wykonawca jest zobowiązany wykonać. Co więcej, część prac ma być wykonanych na konkretne zamówienie Zamawiającego. W związku z wykonanymi w danym miesiącu pracami, Zamawiający wymaga także od Wykonawcy (…).

W ocenie tutejszego organu, Zamawiający nie jest zainteresowany nabyciem jednego świadczenia, prowadzącego jedynie do osiągnięcia określonego celu, pozostawiając realizację tego celu Wykonawcy. Zapisy przygotowanych przez Zamawiającego dokumentów w sposób jednoznaczny wskazują, jak duży udział w wykonywanych pracach chce mieć Zamawiający, określając zarówno ich zakres, jak i w wielu przypadkach terminy ich wykonania. Dodatkowo, część prac wykonanych ma być jedynie na zamówienie Zamawiającego, który wymaga (…).

W tym miejscu tutejszy organ chce odnieść się do ustalonego wynagrodzenia za wykonywane w ramach Umowy prace. W ramach uzupełnienia wniosku Wnioskodawca wskazał, że w jego opinii: „(…)”.

Jak już wskazano powyżej, w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 rzecznik generalna Juliane Kokott wskazała, że „jeżeli za zespół świadczeń i czynności ustala się cenę łączną, w świetle orzecznictwa Trybunału jest to również wskazówka świadcząca o istnieniu jednego świadczenia złożonego. Odwrotnie natomiast: uzgodnienie odrębnych cen za poszczególne elementy świadczenia również jest jedynie wskazówką przemawiającą za istnieniem kilku niezależnych świadczeń (pkt 32)”.

To, że strony transakcji umawiają się na wynagrodzenie „ryczałtowe” za określone czynności nie oznacza automatycznie, że składają się one na świadczenie kompleksowe. Jak wynika z zacytowanego powyżej fragmentu opinii rzecznik generalnej Juliane Kokott, ustalenie ceny łącznej za zespół świadczeń jest jedynie wskazówką (jedną z tez wynikających z orzecznictwa TSUE) świadczącą o istnieniu świadczenia kompleksowego.

W przedmiotowej sprawie zapisy dotyczące wynagrodzenia za czynności wykonywane w ramach świadczenia będącego przedmiotem wniosku znajdują się w (…).

Wynika z nich, że:

(…)

Z powyższego jednoznacznie wynika, że pomimo ustalenia wynagrodzenia „w formie ryczałtu”, Zamawiający będzie płacił Wnioskodawcy – za dany miesiąc – jedynie za rzeczywiście wykonane prace, wskazane w (…). (…)

Zatem Zamawiający chce mieć pełną wiedzę, jakie prace – w danym miesiącu – będą wykonane przez Wnioskodawcę i tylko za wykonane prace będzie wypłacać wynagrodzenie.

Powyższe potwierdza zapis Umowy stwierdzający, że (…).

Trudno jest zatem zgodzić się z opinią Wnioskodawcy, że przyjęte w (…).

Podsumowując, pomimo jednego celu gospodarczego, analiza przesłanych dokumentów jednoznacznie wskazuje, że oczekiwaniem nabywcy (Zamawiającego) nie jest nabycie jednego świadczenia, ale nabycie poszczególnych prac wykonywanych na podstawie (…). Zamawiający w sposób konkretny wskazuje, jakie prace (niejednokrotnie w jakim terminie) Wnioskodawca będzie zobowiązany wykonać. Co więcej, część prac ma być wykonanych na konkretne zamówienie Zamawiającego. Zamawiający wymaga także od Wnioskodawcy (…). Dodatkowo, będzie wypłacał Wnioskodawcy – w danym miesiącu – wynagrodzenie jedynie za wykonane rzeczywiście prace.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca w celu osiągnięcia celu (…), nie będzie miał całkowitej dowolności w wyborze środków, czyli w wyborze jakie prace, w jaki sposób oraz w jakim terminie wykonać. Dodatkowo, będzie zobowiązany do (…).

Wobec powyższego, w analizowanym przypadku wszystkie czynności będące przedmiotem wniosku o wydanie wiążącej informacji stawkowej razem nie składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu, a tym samym świadczenia opisanego we wniosku nie można uznać za świadczenie kompleksowe.

Zatem skoro zakres żądania, z którym wystąpił Wnioskodawca dotyczy klasyfikacji świadczeń, które łącznie nie składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu, to przedmiotowy wniosek o wydanie WIS wykracza poza zakres wskazany w treści art. 42b ust. 5 pkt 2 ustawy, tym samym nie spełnia warunków do uzyskania WIS.

W związku z powyższym, stosownie do art. 42g ust. 3 ustawy, postanowiono jak w sentencji.

Informuje się, że w sytuacji gdy przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy nie jest jedno świadczenie kompleksowe, tylko w istocie różne odrębne świadczenia, Wnioskodawca powinien złożyć wnioski o wydanie wiążącej informacji stawkowej dla każdego z tych świadczeń odrębnie.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę wiążącej informacji stawkowej z dnia 21 kwietnia 2023 r., znak 0112-KDSL2-2.440.23.2023.3.IM, konieczne jest zauważenie, że każde postępowanie prowadzone w celu wydania WIS jest indywidualne i zawężone jedynie do jednego przedmiotu wniosku, który posiada swoje własne, odrębne i specyficzne cechy. Dlatego też, wydana ww. wiążąca informacja stawkowa nie stanowi dowodu, który potwierdzałby stanowisko Wnioskodawcy.

Warto zauważyć, że Wnioskodawca nie jest adresatem tej decyzji WIS i korzysta jedynie z dostępu do zanonimizowanych treści decyzji, wydanej dla innego podmiotu. Zgodnie z art. 42i ustawy, WIS, decyzja o zmianie WIS, decyzja o uchyleniu WIS oraz decyzja o odmowie wydania WIS, o której mowa w art. 42g ust. 3 ustawy, po usunięciu danych identyfikujących wnioskodawcę, danych objętych tajemnicą przedsiębiorstwa oraz danych, których zamieszczenie może prowadzić do naruszenia bezpieczeństwa publicznego lub porządku publicznego, są zamieszczane, bez zbędnej zwłoki, w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Zatem Wnioskodawca powołując się na wiążącą informację stawkową, która udostępniona została na podstawie art. 42i ustawy, ma dostęp jedynie do wybranych informacji w niej zawartych. Nie posiada więc wszystkich informacji, które przedstawione zostały przez innego wnioskodawcę w toku prowadzonego postępowania, a które to mogły mieć istotny wpływ na podjęte rozstrzygnięcie.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, z późn. zm.) – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).