Interpretacja dotyczy oceny, czy na spółce (Wnioskodawcy) spoczywają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z wypłatami nagród pieniężnych dla pracowników w ramach programu motywacyjnego organizowanego przez inny podmiot (Spółkę Holenderską). Organ stwierdził, że Wnioskodawca nie będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do tych wypłat, ponieważ nie dokonuje on tych świadczeń na rzecz pracowników. Wypłaty te realizowane są przez Spółkę Holenderską, z którą pracownicy nie mają stosunku pracy. Wnioskodawca jedynie ponosi ekonomiczny ciężar tych wypłat, nie będąc ich organizatorem ani administratorem. Organ uznał jednak argumenty Wnioskodawcy dotyczące kwalifikacji podatkowej tych świadczeń po stronie pracowników (uznania ich za przychód z innych źródeł) za nieprawidłowe. Kwestia ta nie jest przedmiotem interpretacji, ponieważ dotyczy indywidualnej sytuacji pracowników, a nie Wnioskodawcy jako potencjalnego płatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
18 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy istnienia po Państwa stronie obowiązków płatnika w odniesieniu do świadczeń uzyskiwanych przez Państwa pracowników w związku z ich uczestnictwem w programie motywacyjnym.
Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca ( Spółka) należy do międzynarodowej grupy kapitałowej F. (dalej: Grupa F.), której zakres prowadzonej działalności gospodarczej obejmuje dostarczanie infrastruktur informatycznych. W oparciu o koncepcję dynamicznych infrastruktur Spółka oferuje gamę: produktów, rozwiązań oraz usług informatycznych, od systemów klienckich po rozwiązania dla centrów przetwarzania danych, infrastrukturę zarządzaną oraz udostępnianie infrastruktury w formie usługi.
Z uwagi na wysoką konkurencję na rynku pozyskiwania wykwalifikowanych pracowników w zakresie działalności Grupy, w jej interesie jest podejmowanie różnorakich działań zmierzających do uatrakcyjnienia proponowanych warunków tj. zwiększenia korzyści związanych z oferowanymi przez Grupę stanowiskami oraz promowania spółek z Grupy jako pracodawcy. Stąd Grupa F. rozważa wprowadzenie programu motywacyjnego dla pracowników Spółki oraz potencjalnie pracowników innych spółek należących do Grupy F.
Program motywacyjny będzie organizowany przez zagraniczną spółkę powiązaną z Wnioskodawcą, której siedziba mieści się w Holandii (dalej: Spółka Holenderska, (`(...)`)). Spółka Holenderska jako organizator programu motywacyjnego zajmować się będzie jego administrowaniem, m.in. naliczaniem należnej nagrody, dokumentowaniem oraz wypłatą.
Program będzie zakładał, że po spełnieniu określonych warunków pracownicy Spółki uczestniczący w programie motywacyjnym (dalej: Uczestnicy programu) będą otrzymywać nagrody pieniężne, występujące w Spółce również pod nazwa „(…)” dalej: Program). Nagrody te wypłacane będą bezpośrednio przez organizatora, czyli Spółkę Holenderską.
Uczestnictwo w programie motywacyjnym będzie dobrowolne. Informacja o uczestnictwie w programie przekazywana będzie do Spółki Holenderskiej bezpośrednio wybranym pracownikom Spółki.
Uczestnictwo w Programie nie będzie wynikało z umów o pracę zawieranych przez Wnioskodawcę z Uczestnikami programu lub z regulaminu pracy bądź regulaminu wynagradzania i nie będzie to zobowiązanie Spółki. Decyzja o tym, kto zostanie zaproszony do uczestnictwa programie oraz ustalanie wysokości wypłat z programu będzie należała do Spółki Holenderskiej.
Z uwagi na osiągane przez Spółkę korzyści w związku z planowanym funkcjonowaniem programu motywacyjnego w Grupie, Spółka Holenderska planuje refakturować na Spółkę poniesione koszty nagród wypłacanych Uczestnikom programu.
Ostatecznie to Wnioskodawca poniesie ekonomiczny ciężar udziału Uczestników programu w programie motywacyjnym. Nie nabędzie jednak prawa do rozporządzania kwotą nagród - to na Spółce Holenderskiej leżeć będzie obowiązek ustalenia nagrody i ich wypłaty Uczestnikom programu.
Czy zgodnie z opisanym powyżej stanem faktycznym wypłaty otrzymywane przez Uczestników Programu będą dla nich przychodem z innych źródeł, wskazanym w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)), a w związku z tym na Wnioskodawcy nie będą spoczywały obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu Ustawy o PIT?
W ocenie Wnioskodawcy, wypłaty otrzymywane przez Uczestników Programu będą dla nich przychodem z innych źródeł, wskazanym w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Ustawa o PIT), a w związku z tym na Wnioskodawcy nie będą spoczywały obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu Ustawy o PIT.
Zgodnie zaś z art. 10 ust. 1 Ustawy o PIT, źródłami przychodów są:
stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
działalność wykonywana osobiście;
pozarolnicza działalność gospodarcza;
działy specjalne produkcji rolnej;
najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników' majątku związanych z działalnością gospodarczą;
kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
odpłatne zbycie,
8a) działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną;
8b) niezrealizowane zyski,
Na podstawie art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W świetle zaś art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Jednocześnie, zgodnie z art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Stosownie zaś do art. 31 Ustawy PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
W myśl art. 38 ust. 1 Ustawy PIT płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35 Ustawy PIT, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.
Zgodnie z art. 39 ust. 1 Ustawy o PIT, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45 ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.
Na podstawie treści przywołanych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika określonego w art. 31 Ustawy o PIT dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania wypłat świadczeń przez ten podmiot kwalifikowanych jako przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy. Warunek ten zostanie spełniony w przypadku wypłat na rzecz osób będących pracownikami podmiotu wypłacającego świadczenia, tj. na rzecz osób pozostających z nim w stosunku pracy.
Jako, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia stosunku pracy, aby odpowiednio zakwalifikować wypłacone świadczenie jako przychód ze źródła określonego jako "stosunek pracy" należałoby odwołać się do przepisów Kodeksu pracy. Oznaczałoby to, że wypłata świadczenia kwalifikowana jako przychód ze stosunku pracy musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego dane świadczenie.
W świetle przytoczonych przepisów należałoby zatem stwierdzić, że otrzymane przez Uczestników Programu wypłaty nie powinny zostać uznane jako przysporzenia majątkowe pochodzące ze stosunku pracy. Nie wynikają one bowiem ze stosunku pracy ze Spółką oraz otrzymane są od podmiotu, z którym nie łączy Uczestników stosunek pracy (tj. od Spółki Holenderskiej).
Przedstawioną argumentację dodatkowo potwierdza fakt, że uprawnienie do uczestnictwa w Programie nie wynika z umów o pracę zawartych z Wnioskodawcą, nie jest też zapisane w jakichkolwiek innych dokumentach obowiązujących w Spółce, m.in. regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania itp.
Wszelkie dokumenty i informacje dotyczące Programu przekazywane będą Uczestnikom przez Spółkę Holenderską.
W tym miejscu należałoby również zaznaczyć, że Wnioskodawca nie ma wpływu na wybór Uczestników oraz na wysokość wypłat, które będą dokonane na rzecz Uczestników. Wnioskodawca nie jest bowiem administratorem Programu. Niemniej jednak, Spółka zostanie obciążona przez Spółkę Holenderską kosztami Programu w odniesieniu do Uczestników.
Mając na uwadze powyższe okoliczności należałoby stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest organizatorem ani administratorem Programu. Ponadto, nie dokonuje on żadnych świadczeń na rzecz Uczestników w związku z ich partycypowaniem w Programie. Uwzględniając wskazaną we Wniosku argumentację, w tym w szczególności brak możliwości zakwalifikowania otrzymanych w ramach Programu wypłat jako przychodu ze stosunku pracy w świetle Ustawy o PIT, zdaniem Wnioskodawcy nie ma jakichkolwiek podstaw do uznania Spółki za płatnika w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT w zakresie otrzymanych przez Uczestników wypłat z Programu.
Ponadto, w opinii Wnioskodawcy bez znaczenia pozostanie także fakt, iż to Spółka będzie ponosiła ekonomiczny ciężar partycypowania Uczestników w Programie. Okoliczność ta nie zmienia bowiem zasadniczej kwalifikacji przyznanych w ramach Programu wypłat, które nie zostały otrzymane przez Uczestników od Spółki, ale od zagranicznego podmiotu, z którym Uczestników nie wiąże żaden stosunek pracy.
Na prawidłowość interpretacji ww. przepisu wskazują następujące okoliczności:
- Nabycie prawa do uczestnictwa w Programie nie następuje w ramach stosunku pracy,
- Pracownikom Spółki prawo uczestnictwa w Programie przyznaje odrębny podmiot, tj. Spółka Holenderska, który nie jest pracodawcą Uczestnika,
- Warunki uczestnictwa w Programie nie stanowią elementu umowy o pracę Uczestnika, ani nie są zapisane w dokumentach wewnętrznych Spółki (np. regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania).
Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że otrzymane przez Uczestnika wypłaty z Programu, jakkolwiek mogą zostać uznane za pozostające w pewnym związku z faktem zatrudnienia Uczestnika, to jednak źródłem przysporzenia majątkowego Uczestnika nie jest sam stosunek pracy w Spółce. Jest nim natomiast Program ustanowiony przez Spółkę Holenderską oraz dokumenty przekazane Uczestnikowi przez tę spółkę. Skoro, zatem przychód w postaci otrzymania wypłat z Programu nie pochodzi ze stosunku pracy, stąd również nie ma zastosowania w okolicznościach faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.
Tym samym, na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obliczenia, poboru i zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów, gdyż pracownicy nie uzyskują z tego tytułu przychodu ze stosunku pracy. W konsekwencji, nie będą na nim ciążyć obowiązki informacyjne w postaci wystawienia PIT-8C.
Powyższe stwierdzenie znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych i wyroków sądów administracyjnych wydanych w podobnych stanach faktycznych, między innymi:
- interpretacja nr 0112-KDIL2-1.4011.104.2019.2. JK z dnia 2 marca 2020 r.,
- interpretacja nr IPPB2/4511-1206/15-2/AK z dnia 25 lutego 2016 r.,
- interpretacja nr 1462-IPPB2.4511.685.2016.2 z dnia 4 stycznia 2017 r.,
- wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2015 r. (sygn. II FSK 730/13).
Ty samym w ocenie Spółki, wypłacone na rzecz Uczestnika wynagrodzenie, należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wypłaty otrzymywane przez Uczestników Programu będą dla nich przychodem z innych źródeł, wskazanym w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Ustawa o PIT), a w związku z tym na Wnioskodawcy nie będą spoczywały obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu Ustawy o PIT.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
W myśl art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Na płatniku ciążą zatem trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:
· obliczenia,
· pobrania,
· wpłacenia
– podatku, zaliczki lub raty.
Z kolei zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:
· tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;
· obliczenie, pobór i zapłatę podatku przez płatnika.
Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 31, 33, 34, 35, 41 i 42e. Wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. na:
· osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31),
· osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 41 ust. 1);
· osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej - są obowiązane jako płatnicy pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4).
Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:
· określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
· określenie kategorii przychodów (dochodów), w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.
Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).
W szczególności, w odniesieniu do przywołanego art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadającego status płatnika podatku „zakładom pracy”, należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:
· przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy uzyskiwanych od zakładów pracy oraz
· zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy.
Analiza treści ww. przepisu wymaga wskazania, że ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Jak wynika z art. 12 ust. 1 ustawy, przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy rozumiane są przez ustawodawcę szeroko. Pojęcie to obejmuje zarówno świadczenia pieniężne, jak i wartość świadczeń niepieniężnych, w tym świadczeń nieodpłatnych. W szczególności, ustawodawca nie ogranicza omawianego pojęcia do wynagrodzenia za pracę, a wskazany przez niego katalog rodzajów przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych zawarty w powołanym przepisie ma charakter przykładowego wyliczenia (świadczy o tym użyte sformułowanie „w szczególności”).
O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy. Nie ma natomiast znaczenia, z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników – czy pokrywa wypłatę tych świadczeń bezpośrednio ze środków własnych czy pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.
Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.
Zgodnie z art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Od przychodów z innych źródeł podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych co do zasady podatnik ma obowiązek samodzielnie ustalić wysokość podatku, a następnie odprowadzić go do urzędu skarbowego. Podmiot wypłacający przychody z innych źródeł nie pobiera bowiem zaliczki na podatek dochodowy. Jest on zobowiązany natomiast do sporządzenia i wysłania do podatnika i urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania podatnika informacji PIT-11.
Zaznaczyć jednak należy, że w sytuacji gdy podmiot występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej jako potencjalny płatnik, to z tej perspektywy (indywidualnej sprawy wnioskodawcy jako potencjalnego płatnika) ocena sytuacji faktycznych w pierwszej kolejności wymaga ustalenia, czy dany wnioskodawca jest świadczeniodawcą świadczeń, w odniesieniu do których rozważa rolę płatnika:
· a jeśli tak – kolejnym krokiem powinno być ustalenie, czy świadczenia realizowane przez danego wnioskodawcę mieszczą się w kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na świadczeniodawcy ciążą obowiązki płatnika podatku;
· natomiast jeśli nie – indywidualna sprawa wnioskodawcy jest wyjaśniona (kwestia kwalifikacji podatkowej świadczeń po stronie ich odbiorców nie jest indywidualną sprawą wnioskodawcy, więc nie może być przedmiotem wydanej dla niego interpretacji indywidualnej).
Na wstępie należy zatem przeanalizować, czy pracownicy Państwa (Spółki) otrzymują opisane świadczenia od Państwa czy od innego podmiotu (Spółki Holenderskiej). Obowiązki płatnika po Państwa stronie mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez Państwa świadczeń na rzecz pracowników.
Świadczeniami do których odnosicie się Państwo, uzyskiwanymi przez pracowników w związku z uczestnictwem w Programie, są nagrody pieniężne.
Jak wskazano we wniosku, przedstawione sytuacje cechują się następującymi faktami:
· Program motywacyjny będzie organizowany przez Spółkę Holenderską;
· Spółka Holenderska jako organizator programu motywacyjnego zajmować się będzie jego administrowaniem, m.in. naliczaniem należnej nagrody, dokumentowaniem oraz wypłatą;
· Uczestnictwo w Programie nie będzie wynikało z umów o pracę zawieranych przez Państwa z Uczestnikami programu lub z regulaminu pracy bądź regulaminu wynagradzania i nie będzie to Państwa zobowiązanie. Decyzja o tym, kto zostanie zaproszony do uczestnictwa w programie oraz ustalanie wysokości wypłat z programu będzie należała do Spółki Holenderskiej;
· Spółka Holenderska planuje refakturować na Państwa poniesione koszty nagród wypłacanych Uczestnikom programu;
· Ostatecznie to Państwo poniosą ekonomiczny ciężar udziału Uczestników programu w programie motywacyjnym. Nie nabędą jednak Państwo prawa do rozporządzania kwotą nagród – to na Spółce Holenderskiej leżeć będzie obowiązek ustalenia nagrody i ich wypłaty Uczestnikom programu.
W takiej sytuacji faktycznej można stwierdzić, że świadczenia pracowników związane z uczestnictwem w Programie nie są przez nich uzyskiwane od Państwa jako pracodawcy. Podmiotem wypłacającym opisane świadczenia jest Spółka Holenderska. W szczególności, przedstawione okoliczności faktyczne sprawy nie dają podstaw do uznania, że Spółka Holenderska realizuje na rzecz Państwa pracowników świadczenia „zlecone”, „zorganizowane” przez Państwa.
Skoro Państwo nie są podmiotem dokonującym opisanych we wniosku ww. świadczeń na rzecz pracowników, po Państwa stronie nie powstają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Brak Państwa obowiązków jako płatnika jest przy tym niezależny od kwalifikacji podatkowej opisanych świadczeń (tj. wypłaty otrzymywanych nagród pieniężnych) po stronie uczestników programu (Państwa pracowników) jako podatników.
Prawidłowo zatem wskazali Państwo, że w przedmiotowej sprawie nie będą spoczywały na Państwu obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i prawidłowo uzasadnili Państwo tę ocenę argumentem, że otrzymane przez Uczestników Programu wypłaty nie wynikają bowiem ze stosunku pracy z Państwem oraz otrzymane są od podmiotu, z którym nie łączy Uczestników stosunek pracy (tj. od Spółki Holenderskiej). Nie dokonują Państwo żadnych świadczeń na rzecz Uczestników w związku z ich partycypowaniem w programie.
Nieprawidłowym elementem stanowiska Wnioskodawcy jest natomiast użycie argumentów dotyczących kwalifikacji podatkowej świadczeń uzyskiwanych przez podatników (kwestii uznania wypłaconych nagród pieniężnych za przychody i określenie ich źródła). Argumenty te nie dotyczą Państwa sytuacji podatkowej. Skoro Państwo nie są świadczeniodawcą, to dla Państwa obowiązków wynikających z prawa podatkowego nie ma znaczenia charakter podatkowy świadczeń, które Państwa pracownicy uzyskują od innych podmiotów.
Wobec powyższego, przedmiotem tej interpretacji jest wyłącznie uznanie, że Państwo nie mają obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do świadczeń uzyskiwanych przez Państwa pracowników w związku z ich uczestnictwem w programie o charakterze motywacyjnym.
Interpretacja nie rozstrzyga natomiast, czy uzyskiwanie przez Państwa pracowników świadczeń w związku z opisanym programem powoduje po ich stronie obowiązki podatkowe. W szczególności ta interpretacja nie rozstrzyga, czy uzyskane świadczenia (wartość wypłaconej nagrody pieniężnej) są przychodami pracowników, w tym przychodami z określonych źródeł przychodów. Kwestia ta nie jest bowiem indywidualną Państwa sprawą jako podmiotu, który nie dokonuje tych świadczeń.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Powołane przez Państwa interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Natomiast powołany przez Państwa wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego został wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili