0114-KDIP3-2.4011.878.2021.2.MT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 września 2021 r. (data wpływu 27 września 2021 r.) uzupełnione pismem z 4 listopada 2021 r. (data wpływu 12 listopada 2021 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 21 października 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.878.2021.1.MT (data nadania 21 października 2021 r., data doręczenia 29 października 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP Box).

Z uwagi na braki formalne, pismem z 21 października 2021 r. (data nadania 21 października 2021 r., data doręczenia 29 października 2021 r.) Nr 0114-KDIP3-2.4011.878.2021.1.MT, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z 4 listopada 2021 r. (data wpływu 12 listopada 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 1 października 2006 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca posiada na terenie Rzeczpospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z art. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: "uPIT"). Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca od listopada 2007 r. zawiera cyklicznie umowy o świadczenie usług z austriacką spółką (dalej jako: "Spółka").

Przedmiotem zawieranych umów jest świadczenie usług polegających na tworzeniu oprogramowania. Zawierane przez Wnioskodawcę umowy oparte są na "Ogólnych Warunkach Handlowych dla wykonawców i samozatrudnionych", które to określają podstawowe przepisy prawne dla realizacji zawieranych ww. umów szczegółowych o świadczenie usług.

W ramach zawieranych umów do 2021 r. Wnioskodawca świadczył usługi na rzecz Spółki polegające na doradztwie, projektowaniu i tworzeniu innowacyjnego oraz kompleksowego oprogramowania poprawiającego konkurencyjność produktów i świadczonych usług klientów końcowych. Prace realizowane były na podstawie szczegółowych umów o projekt zawieranych średnio co kwartał, które to oparte są na "Ogólnych Warunkach Handlowych dla wykonawców i samozatrudnionych".

Od dnia 1 stycznia 2021 r. Wnioskodawca realizuje na rzecz Spółki usługi programistyczne, w tym wdrożeniowe polegające na doradzaniu i wsparciu Spółki w realizacji projektu (…) (zwanym dalej "Klientem Końcowym"). Usługi wdrożeniowe dla domeny ubezpieczeniowej są realizowane przez Wnioskodawcę zgodnie z przekazanymi wymaganiami dla Klienta Końcowego. Prace realizowane są na podstawie szczegółowej umowy na usługi i doradztwo, która to oparta jest na "Ogólnych Warunkach Handlowych dla wykonawców i samozatrudnionych".

W ramach zawartych ww. umów Wnioskodawca nie działa bezpośrednio na rzecz klienta końcowego lecz jako podwykonawca Spółki, która pełni rolę tzw. "pośrednika", zajmując się szukaniem nowych zleceń oraz formalną organizacją pracy obejmującą negocjacje, zawieranie umów, zapewnienie infrastruktury, rozliczenia oraz rozwiązywanie ewentualnych sporów. Wnioskodawca jako przedsiębiorca, ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i wykonywanie czynności w ramach ww. umów, a w szczególności za rażące zaniedbania. Wnioskodawca ponosi też ryzyko gospodarcze swojej działalności zarówno w kontekście jakości świadczonych usług, a także ewentualnych wad i błędów. Ryzyko objawia się możliwością utraty klienta, ponieważ w razie niepowodzenia projektu Spółka zaprzestanie z nim współpracy. Przede wszystkim Wnioskodawca jest prawnie i gospodarczo samodzielny oraz niezależny. Czynności zlecone Wnioskodawcy w ramach świadczenia usług na rzecz Spółki nie są, ani nie były wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Jednak ze względu na specyfikę świadczonych usług może okazać się, że niektóre czynności wymagają osobistego stawiennictwa w siedzibie klienta w celu określenia założeń realizowanego projektu oraz zaproponowania i przedstawienia możliwych rozwiązań.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca na podstawie własnej wiedzy z zakresu technologii informatycznych, a także własnego doświadczenia zdobytego na przestrzeni ostatnich lat, realizuje określone projekty polegające na zaprojektowaniu, wytworzeniu, a także testowaniu programów komputerowych (oprogramowania). Ponadto Wnioskodawca na etapie końcowym dokonuje odbioru powykonawczego wytworzonego oprogramowania.

Na potrzeby wniosku dla lepszego zobrazowania istoty świadczonych usług Wnioskodawca podzielił prace związane z tworzeniem oprogramowania na poszczególne etapy:

1. Analiza potrzeb obejmuje analizę potrzeb klienta - na tym etapie pozyskiwanie są wszelkiego rodzaju informacje dotyczące potrzeb danego Kontrahenta między innymi Wnioskodawca zapoznaje się ze specyfiką branży w jakiej funkcjonuje oraz ustala cele jakie klient chce osiągnąć przez dany projekt. W fazie analizy potrzeb organizowane są spotkania oraz warsztaty z klientem w siedzibie jego firmy. Jednak od początku 2020 r. spotkania organizowane są wyłącznie w formie online. Efektem tej fazy realizacji danego projektu jest powstanie dokumentu tzw. "(…)" który szczegółowo określa wymagania dotyczące funkcji danego oprogramowania.

2. Tworzenie propozycji rozwiązania - na tym etapie tworzony jest kolejny dokument, tzw."(…)", w którym opisana jest odpowiedź na potrzeby klienta. Dokument ten opisuje sposób realizacji danego projektu poprzez zaprojektowanie i stworzenie nowego lub udoskonalenie istniejącego oprogramowania. Propozycja ta zawiera szczegółowy opis tworzonej innowacji wraz z opisem narzędzi oraz technologii jakie zostaną użyte do osiągnięcia zamierzonego celu - jest ona przedstawiana klientowi, który go zaakceptuje lub wnosi ewentualne zastrzeżenia. W przypadku zastrzeżeń propozycja jest modyfikowana i dopasowywana do jego indywidualnych potrzeb.

3. Tworzenie programu - na tym etapie prowadzone są prace polegające na stworzeniu nowego lub udoskonaleniu istniejącego oprogramowania w oparciu o założenia i cele określone w dokumentach "(…)" oraz "(…)".

Na początku prac programistycznych dla zapewnienie jego spójności uporządkowania oraz wysokiej jakości:

- określana jest konwencja nazewnictwa obiektów technicznych (klas, metod, funkcji, elementów słownikowych , itp.),

- tworzona lub rozszerzana jest struktura oprogramowania według modelu (…) i jej autorskiego rozwiązania dla (…). Tworzone są szablony obiektów w grupach (warstwach): baza danych, logika biznesowa, interfejs użytkownika,

- tworzona jest struktura klas oraz tabel baz danych oraz ich powiązania. Następnie w gotowe szablony tworzony jest kod źródłowy w języku (…) z wykorzystaniem takich technologii jak: (…) itp.

Dla lepszego zrozumienia funkcjonalności programu komputerowego Wnioskodawca opisuje kod źródłowy. Końcowym etapem tworzenia oprogramowania jest poddanie kodu źródłowego automatycznej analizie przez specjalne oprogramowanie w celu wykrycia błędów oraz potencjalnych możliwości jego ulepszenia.

4. Testowanie - jest to przedostatni etap tworzenia oprogramowania. Na tym etapie prezentowane jest gotowe rozwiązanie, którym jest zaprojektowany i wytworzony program komputerowy.

5. Odbiór powykonawczy - jest to ostatni etap tworzenia oprogramowania. Odbiór powykonawczy polega na przeprowadzeniu warsztatów w siedzibie klienta, na których przekazywana jest wiedza na temat technicznego rozwiązania oraz możliwości jego rozwijania w dziale technicznym klienta, a także przekazania niezbędnej dokumentacji związanej z wytworzonym programem komputerowym. Również w tym przypadku od początku 2020 r. odbiór powykonawczy odbywa się wyłącznie za pośrednictwem komunikatorów internetowych.

Wnioskodawca realizując projekty programistyczne wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, do tworzenia programów komputerowych, które stanowią utwory na gruncie art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej jako: "Pr. Aut."). Na podstawie art. 8 Pr. Aut. twórcy przysługują prawa autorskie, a zgodnie z treścią art. 17 twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

Zgodnie z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako twórca jest wyłącznym właścicielem programów komputerowych wytworzonych w wyniku realizacji określonych projektów. W związku z tym przysługują mu wyłącznie i nieograniczone majątkowe prawa autorskie do wyżej wskazanych utworów. Zgodnie z zapisami Ogólnych warunków Handlowych dla wykonawców i samodzielnych współpracowników, które to stanowią integralną część do zawieranych szczegółowych umów - Wnioskodawca przyznaje Spółce wyłączne prawo użytkowania i wykorzystywania nieograniczone pod względem przestrzeni, czasu i treści do wszystkich programów utworzonych przez niego w związku ze zleceniem i innych warunków pracy i rozwoju, oraz należących do tego dokumentów i dokumentacji skutecznie już w momencie ich powstawania. Prawo do użytkowania obejmuje w szczególności prawo do powielania, rozpowszechniania, zmiany, opracowania i przekształcenia. Niniejsze przyznanie prawa jest zrekompensowane uzgodnionym wynagrodzeniem, które Wnioskodawca otrzymuje na podstawie wystawianych comiesięcznych faktur. Wynagrodzenie zawsze ustalane jest w szczegółowej umowie- wynagrodzenie może być określone ryczałtowo bądź stawką godzinową, jednak najczęściej ma ono charakter godzinowy. W umowie szczegółowej na usługi i doradztwo w 2021 r. jest to wynagrodzenie godzinowe.

Zdaniem Wnioskodawcy w wyniku Jego działalności w zakresie usług programistycznych powstają programy komputerowe podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 Pr. Aut. Z uwagi na brak definicji legalnej pojęcia programu komputerowego przy próbie jego interpretacji należy odwoływać się do źródeł pozaustawowych. W doktrynie prawa autorskiego przyjmuje się, że "na potrzeby art. 74 Pr. Aut za program komputerowy należałoby uznać zbiór komend, przybierający określoną strukturę, mający na celu osiągnięcie konkretnego rezultatu" (E. Ferenc-Szydełko red., Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2021 - art. 74). Ponadto zgodnie z punktem nr 89 objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. Ministerstwa Finansów, które dotyczą preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX "pojęcie program komputerowy nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs".

Również w doktrynie jak i w orzecznictwie przyjmuje się, że program komputerowy mogą stanowić także wszelkiego rodzaju materiały przygotowawcze czy projektowe "takie materiały są traktowane jako jeden ze sposobów wyrażenia programu komputerowego, pod warunkiem że są one szczegółowe w stopniu umożliwiającym postępującemu rutynowo programiście "zakodować" je do postaci kodu źródłowego bądź przeprowadzić tę operację za pomocą odpowiedniego oprogramowania (A. Michalak red., Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2019 - art. 74).

Z kolei w orzecznictwie przyjmuje się, że nie ma znaczenia, jaki kształt bądź formułę przybiorą w konkretnym przypadku przygotowawcze materiały projektowe, mogą to być odręczne notatki, wydruk, dokumentacja techniczna, wytwórcza bądź użytkowa (wyr. SA w Łodzi z 4 lutego 2010 r. I ACa 912/09. Niepubl. l wyr SA w Łodzi z 27 lutego 2013 r., I ACa 1157/12). W tym miejscu należy podkreślić również, że w świetle treści art. 74 Pr. Aut. ochronie prawnej podlega również oprogramowanie komputerowe, które w świetle orzeczeń Europejskiego Urzędu Patentowego traktowane jest niemalże tożsamo z pojęciem programu komputerowego. Taką wykładnie potwierdza również akapit 34 Raportu BEPS Plan działania nr 5, który stanowi, że oprogramowanie komputerowe może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu.

Jak już zostało wcześniej wskazane Wnioskodawca realizując dane projekty programistyczne tworzy programy komputerowe (oprogramowanie) od podstaw lub bazując na istniejącym kodzie źródłowym wprowadza do niego modyfikację celem wprowadzenia ulepszeń, które każdorazowo prowadzą do powstania nowych funkcjonalności.

Prace realizowane przez Wnioskodawcę prowadzone są systematycznie według ustalonego harmonogramu z zamiarem osiągnięcia celu jakim jest wytworzenie od podstaw bądź ulepszenie już istniejącego programu komputerowego (oprogramowania) o unikalnym i niepowtarzalnym kodzie źródłowym. Wytworzony program komputerowy (oprogramowanie) jest wynikiem jego twórczej oraz indywidualnej działalności. Należy wskazać, że realizacja określonych projektów programistycznych wymaga od Wnioskodawcy zlokalizowania i identyfikacji aktualnie dostępnej wiedzy z zakresu technologii programistycznych, a także dokonania jej selekcji pod względem przydatności do realizacji celu danego projektu. Realizacja projektów prowadzi do zwiększenia zasobów oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i rozwiązań, ponieważ realizacja nowych projektów prowadzi do zwiększenia zasobów wiedzy Wnioskodawcy, a lokalizacja i selekcja aktualnie dostępnej wiedzy z zakresu technologii programistycznych jest niezbędna w całej twórczej działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb uPIT od 1 stycznia 2019 r., bowiem w opinii Wnioskodawcy dopiero od tego momentu istniał sens gospodarczy prowadzenia takiej dokumentacji. W prowadzonej ewidencji wyodrębniane są poszczególne programy komputerowe (oprogramowanie) w sposób umożliwiający na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu bądź straty z każdego z nich.

Pismem z 4 listopada 2021 r. (data wpływu 12 listopada 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 21 października 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.878.2021.1.MT Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe poprzez wskazanie, że:

I. Doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego poprzez jednoznaczne wskazanie:

1. Czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność związana z wytwarzaniem i rozwojem oprogramowania, a dokładniej związana z zawartymi pomiędzy Wnioskodawcą, a Spółką umowami jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań?

Działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia oraz rozwijania/ulepszania oprogramowania jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, ponieważ Wnioskodawca nabywa, łączy oraz kształtuje i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do projektowania i tworzenia nowych bądź ulepszonych programów komputerowych (oprogramowania), które w efekcie przyczyna się do zwiększenia jego zasobów wiedzy oraz umiejętności. Zdobytą wiedzę i umiejętności Wnioskodawca może wykorzystać oraz wykorzystuje w ramach realizacji bieżących bądź przyszłych projektów. Tworzenie dedykowanych rozwiązań informatycznych w postaci oprogramowania komputerowego wymaga od Wnioskodawcy podjęcia określonego wysiłku intelektualnego. Wskazać należy, że z uwagi na stopień skomplikowania technicznego rozwiązań tworzonych przez Wnioskodawcę w ramach dotychczas realizowanych projektów, Wnioskodawca musi zlokalizować oraz zidentyfikować aktualnie dostępną wiedzę z zakresu technologii programistycznych. Z uwagi na dynamiczny rozwój technologii programistycznych lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji danego projektu.

Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę nie jest wynikiem mechanicznych działań - tworzenie dedykowanych rozwiązań w postaci oprogramowania komputerowego wymaga od Wnioskodawcy podjęcia określonego wysiłku intelektualnego. Systematyczność działań Wnioskodawcy w zakresie świadczenia usług programistycznych na rzecz Spółki przejawia się w tym, że Wnioskodawca planuje realizację projektów i prowadzi te projekty przyjmując dla nich określone cele do osiągnięcia, harmonogramy realizacji i dostępne mu zasoby.

2. Czy Wnioskodawca prowadzi badania naukowe?

Nie, Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych, lecz prace rozwojowe jak zostało wskazane w powyższym podpunkcie.

3. Czy działalność prowadzona przez Wnioskodawcę obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń?

Tak, podejmowana przez Wnioskodawcę działalność opisana we wniosku obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w zakresie oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych zmienionych lub ulepszonych programów komputerowych, a oprogramowanie wytwarzane, rozwijanie/ulepszane nie jest wynikiem mechanicznych działań. Wnioskodawca tworzy kod źródłowy oprogramowania od podstaw lub modyfikuje bazowy kod źródłowy, nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących do opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany, a rozwojowy charakter działalności Wnioskodawca objawia się przede wszystkim przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, który stanowi wyraz jego kreatywności, a tak wytworzony program komputerowy stanowi nowy wytwór intelektu posiadający cechę nowości, przy czym w literaturze dominuje pogląd, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia” [M. Poźniak-Niedzielska, A. Niewęgłowski, Prawo autorskie. System prawa prywatnego, tom 13, J. Barta (red.), wyd. 3, Warszawa 2013, s. 9.].

Wnioskodawca realizując dany projekt programistyczny musi w sposób twórczy przełożyć oczekiwania Kontrahenta na określoną strukturę kodu źródłowego, dokumentacji technicznej lub algorytmów, a przy tym procesie nieodzowne jest wykorzystywanie własnej wiedzy, doświadczenia oraz kreatywności przy obsłudze narzędzi programistycznych, aby móc dane założenie wdrożyć jako sprawnie działający program komputerowy. Wnioskodawcy nie jest narzucony żaden konkretny sposób stworzenia oprogramowania, wobec czego korzysta ze swobody w tym zakresie.

4. Czy Wnioskodawca posiada status centrum badawczo – rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 141)?

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z dnia 2021 r. poz. 706). Wnioskodawca nie prowadzi również działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ani na terenie objętym decyzją o wsparciu nowej inwestycji.

5. Czy Wnioskodawca tylko tworzy oprogramowanie, czy również rozwija/ulepsza już istniejące oprogramowanie?

Tak, działalność gospodarcza Wnioskodawcy obejmuje również rozwijanie/ulepszanie już istniejącego oprogramowania.

Czynności prowadzące do powstania oprogramowania zasadniczo podzielić można na dwie kategorie:

1. Wnioskodawca realizuje od podstaw dane rozwiązanie informatyczne będące programem komputerowym, tworząc kod źródłowy oraz dokumentację techniczną, stając się jako twórca podmiotem, któremu przysługują autorskie prawa majątkowe do tak stworzonego programu komputerowego (oprogramowania),

2. Wnioskodawca realizuje prace podlegające na rozwijaniu/ulepszaniu już istniejących rozwiązań informatycznych w postaci programów komputerowych (oprogramowania). W takiej sytuacji, z uwagi na twórczy charakter prac realizowanych przez Wnioskodawcę, powstaje zmodyfikowana rozwinięta/ulepszona wersja opracowywanego rozwiązania, będąca odrębnym programem komputerowym (oprogramowaniem).

6. Czy tworzenie i ewentualne rozwijanie/ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania lub jego części stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej)?

Tak, tworzenie oraz rozwijanie/ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania lub jego części stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ponieważ każdorazowo w wyniku realizacji projektów programistycznych powstają konkretne i odrębne utwory (programy komputerowe/oprogramowanie) podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Cechą charakterystyczną pracy programisty jest dostosowanie oprogramowania do wymagań biznesowych Kontrahenta. W praktyce każdy projekt jest inny - Wnioskodawca jako programista musi wybrać odpowiednią technologię programowania, aby spełnić założenia biznesowe. Kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę nosi znamiona unikalności, ponieważ nie istnieje drugi taki sam kod źródłowy.

Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę jest wyrazem jego twórczego i indywidualnego działania. W wyniku jego działalności związanej z tworzeniem oprogramowania każdorazowo powstaje nowy wytwór intelektu w postaci nowego i oryginalnego utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z jego treścią przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia

7. Czy ewentualne działania Wnioskodawcy polegające na modyfikacji /ulepszeniu /rozwijaniu oprogramowania zmierzają/zmierzały do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania?

Tak działania Wnioskodawcy polegające na modyfikacji/ulepszaniu/rozwijaniu oprogramowania każdorazowo zmierzały/zmierzają oraz będą zmierzać do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania. Wnioskodawca modyfikuje rozwijając/ulepszając bazowe oprogramowanie poprzez dodanie nowych segmentów do napisanego przez siebie od podstaw kodu źródłowego i modułów, co ma na celu dodanie nowych funkcjonalności. W wyniku ulepszania/modyfikacji powstają więc nowe kody źródłowe, algorytmy w językach oprogramowania, a więc nowy program komputerowy stanowiący nowe prawo własności intelektualnej.

W związku z powyższym modyfikacja ulepszanie/rozwijanie oprogramowania zawsze prowadzi do wytworzenia nowych funkcjonalności oprogramowania bazowego, a więc rozszerza się zakres funkcjonalności oprogramowania bazowego, a w efekcie modyfikacja przyczynia się do poprawy użyteczności tego oprogramowania.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że czynności tych nie należy traktować jako działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do modyfikowanego oprogramowania, ponieważ w wyniku rozwinięcia/ulepszenia oprogramowania bazowego każdorazowo powstaje nowy utwór - program komputerowy podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

8. Czy tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi utwór (tj. kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego) podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

Tak, tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi utwór (tj. kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego) podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W Polsce oprogramowanie definiowane jest jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ono ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przy czym należy podkreślić, że zgodnie z omawianą ustawą przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie oprogramowanie może być zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f, pod warunkiem, że jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z Polską Normą PN-ISO/IEC 2382-1:1996-1.05.01 program komputerowy to jednostka syntaktyczna zgodna z zasadami konkretnego języka programowania, składająca się z deklaracji i instrukcji lub rozkazów potrzebnych do rozwiązania funkcji, zadania lub problemu (M. Szmit, Wybrane zagadnienia opiniowania sądowo-informatycznego, Warszawa 2014, s. 178).

Wnioskodawca w celu udzielenia precyzyjnej odpowiedzi na zadanie pytanie wskazuje przykłady wytworzonych przez siebie programów komputerowych (oprogramowania):

Przykładem prowadzonej działalności przez Wnioskodawcę było opracowanie systemu sztucznej inteligencji (SI) wspomagającego likwidację ubezpieczeniowych szkód majątkowych o nazwie (…).

System umożliwia autonomiczne procesowanie ubezpieczeniowych szkód majątkowych w całości lub ich części. Użytkownik systemu definiuje kryteria, akcje oraz powiadomienia dla aplikacji `(...)`. Cały proces rozpoczyna się zgłoszeniem szkody przez ubezpieczonego poprzez dedykowaną aplikację, internet lub telefonicznie. Aplikacja `(...)`. otrzymuje podstawowe dane, jak numer polisy, data zdarzenia oraz rodzaj szkody. Aplikacja `(...)`pobiera dane ubezpieczonego, dane polisy, dane o wcześniejszych szkodach oraz inne dane i na podstawie ustawień wprowadzonych przez użytkownika procesuje szkodę w całości czyli do momentu wypłaty odszkodowania lub w razie wyjątku zatrzymuje proces i informuje o tym użytkownika. Wdrożenie systemu pozwoliło na znaczne obniżenie zaangażowania pracowników w pracę z systemem a co za tym idzie obniżenie kosztów pracowników spółki. Wnioskodawca był odpowiedzialny za zaprojektowanie architektury, opracowanie specyfikacji oraz za implementację funkcjonalności w tym projekcie. Całe rozwiązanie zostało zaimplementowane w systemie (…) z wykorzystaniem języka programowania (…).

Innym przykładem prowadzonej działalności przez Wnioskodawcę było opracowanie systemu informującego klientów spółki (ubezpieczonych) o statusie likwidacji szkody majątkowej.

System na podstawie zadanych kryteriów (ustawień aplikacji przez użytkownika) oraz analizie już wprowadzonych danych automatycznie wysyła korespondencję do ubezpieczonych w formie wiadomości SMS lub E-Mail. Korespondencja taka zawiera przykładowo informację o numerze nadanej szkody, odpowiedzialnym pracowniku, decyzji i kwoty wypłaty odszkodowania. Wdrożenie systemu pozwoliło na poprawę komunikacji z klientem końcowym (ubezpieczonym), ograniczenie czasu dla klienta a co za tym idzie obniżenie kosztów prowadzenia działalności oraz poprawę wizerunku firmy.

Wnioskodawca był odpowiedzialny za zaprojektowanie architektury, opracowanie specyfikacji oraz za implementację funkcjonalności w tym projekcie. Całe rozwiązanie zostało zaimplementowane w systemie (…) z wykorzystaniem języka programowania(`(...)`).

Kolejnym przykładem jest usprawnienie systemu kalkulacji wysokości odszkodowania.

Wcześniej klient Wnioskodawcy część takiej kalkulacji przeprowadzał „ręcznie” ze względu na to, że część danych potrzebnych do kalkulacji znajdowała się w systemie trzecim. W ramach projektu proces ten został zautomatyzowany w taki sposób iż główny system sam korzysta z danych systemu trzeciego i dokonuje automatycznej kalkulacji eliminując tym samym potrzebę ręcznej kalkulacji. Wdrożenie systemu pozwoliło na zmniejszenie czasu pracy pracowników, a co za tym idzie obniżenie kosztów prowadzenia działalności. Wnioskodawca był odpowiedzialny za zaprojektowanie architektury, opracowanie specyfikacji oraz za implementację funkcjonalności w tym projekcie. Całe rozwiązanie zostało zaimplementowane w systemie (…) z wykorzystaniem języka programowania(…).

W opinii Wnioskodawcy wytwarzane przez Niego programy komputerowe (oprogramowanie) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zaliczają się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f., ponieważ zostały wytworzone w wyniku prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, a także podlegają prawnej ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

9. Czy Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych do ww. utworów na zleceniodawcę/zamawiającego?

Zgodnie z zapisami Ogólnych warunków handlowych dla wykonawców i samodzielnych współpracowników, które to stanowią integralną część do zawieranych szczegółowych umów - Wnioskodawca przyznaje Spółce wyłączne prawo do użytkowania i wykorzystywania nieograniczone pod względem przestrzeni, czasu i treści do wszystkich programów utworzonych przez niego w związku ze zleceniem. Prawo do użytkowania obejmuje w szczególności prawo do powielania, rozpowszechniania, zmiany, opracowywania i przekształcania. Niniejsze przyznanie prawa jest zrekompensowane uzgodnionym wynagrodzeniem.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie przenosi całości autorskich praw majątkowych do programów komputerowych (oprogramowania) na Spółkę, a tym samym doprecyzowuje własne stanowisko wskazując, że udziela licencji.

10. W przypadku gdy Wnioskodawca również rozwija/ulepsza oprogramowanie lub jego części, to czy Wnioskodawca jest/był właścicielem tego oprogramowania/części oprogramowania, współwłaścicielem, czy użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania/części oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej?

Wnioskodawcy nie przysługują prawa do korzystania z oprogramowania bądź części oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej. Rozwijanie oprogramowania następuje na zlecenie Spółki w związku z tym Wnioskodawca nie jest właścicielem oprogramowania modyfikowanego, ale czasowo właścicielem składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie ulepszenie owego oprogramowania modyfikowanego. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie komputerowe od podstaw, ulepsza oraz modyfikuje w porozumieniu z Kontrahentem wszelkie zmiany.

11. Jeśli Wnioskodawca jest/był użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania/części oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej, to czy z umowy wynika/wynikało, że zastrzeżono wyłączność korzystania przez Wnioskodawcę z tej licencji?

Jak już zostało wyżej wskazane Wnioskodawcy nie jest oraz nie był użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z oprogramowania bądź części oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej.

12. Jeśli Wnioskodawca nie nabył na własność kwalifikowanego IP, ani licencji wyłącznej do tego IP od właściciela zlecającego jego rozwinięcie/ulepszenie, wniosek należało uzupełnić poprzez wskazanie:

• na jakiej podstawie następuje rozwinięcie/ulepszenie tego programu/jego części?
• czy w wyniku rozwinięcia/ulepszenia oprogramowania/jego części, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej?
• czy Wnioskodawcy przysługują/przysługiwały prawa autorskie do rozwinięcia/ulepszenia oprogramowania/części oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

Modyfikacja, rozwój/ulepszenie bazowego oprogramowania lub jego części za każdym razem odbywa się na zlecenie Kontrahenta. W przypadku rozwoju oprogramowania lub jego części Wnioskodawca jest wyłącznym właścicielem oprogramowania, ale tego które sam wytworzył w wyniku modyfikacji bazowego oprogramowania. Rozwój/ulepszanie oprogramowania za każdym razem następuje na zlecenie Spółki, w związku z tym Wnioskodawca nie będzie więc właścicielem oprogramowania modyfikowanego, ale właścicielem wytworzonych składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie ulepszenie bazowego oprogramowania. Nowe oprogramowanie, które powoduje ulepszanie starego to nowe funkcjonalności, które są odrębnym programem komputerowym. Więc owe dodane funkcjonalności są częściami oprogramowania, które jest również przedmiotem praw autorskich oraz podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W wyniku ulepszania/modyfikacji powstają więc nowe kody, algorytmy w językach oprogramowania, a więc nowy program komputerowy stanowiący nowe prawo własności intelektualnej.

13. W sytuacji, gdy Wnioskodawca dokonuje również rozwijania/ulepszania oprogramowania poproszę wskazać, czy zamiarem Wnioskodawcy jest zastosowanie 5% stawki podatku także w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z takiego rozwijania?

Tak, Wnioskodawca zamierza zastosować preferencyjną 5% stawką podatku dochodowego od osób fizycznych także w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z takiego rozwijania, ponieważ każdorazowo w wyniku modyfikacji rozwoju/ulepszaniu programu komputerowego (oprogramowania) powstają nowe funkcjonalności, które stanowią nowy odrębny program komputerowy (oprogramowanie) podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Podkreślić należy również fakt, iż zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przedmiotem ochrony prawa autorskiego mogą być poszczególne elementy lub nawet krótkie fragmenty (urywki) programu, jeśli tylko one same spełniać będą wymogi podane w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - chodzi tu o elementy programu jako takiego, a więc instrukcje działania dla komputera lub ich zestawy (Wyrok TSUE z dnia 22 grudnia 2010 r., C-393/09, Bezpećnostni softwarova asociace, ECLI:EU:C:2010:816).

Końcowo Wnioskodawca chciałby odnieść się do wydanych przez Ministerstwo Finansów objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej. W punkcie 89 objaśnień wskazano, że „pojęcie program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs”.

14. Jakie rodzaje dochodów są osiągane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w związku z tworzeniem/rozwijaniem oprogramowania, o którym mowa we wniosku? Należy jednoznacznie wskazać, czy ww. dochody Wnioskodawca osiąga:

a) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

b) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

c) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

d) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli odszkodowanie to zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu?

Dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu udzielania licencji, a tym samym Wnioskodawca omyłkowo błędnie wskazał w stanowisku do pytania numer 3 zawartego w uzasadnieniu wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, że osiąga dochód z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Podsumowując Wnioskodawca doprecyzowuje, że osiąga dochód z tytułu udzielenia licencji.

15. Czy Wnioskodawca prowadzi „na bieżąco” i „od początku” realizacji działalności badawczo – rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu?

Tak, Wnioskodawca na potrzeby ulgi IP BOX prowadzi i będzie prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb u.p.d.o.f. Ewidencja jest i będzie prowadzona na bieżąco w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane IP oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f. przypadających na każde kwalifikowane IP, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie przedmiotowej odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji od dnia 1 stycznia 2019 r., ponieważ dopiero od tego momentu bowiem istniał po stronie Wnioskodawcy sens gospodarczy prowadzenia takiej ewidencji.

16. W związku z wykonywaniem przez Wnioskodawcę do początku 2020 r. usług również w Austrii, proszę wskazać, czy działalność gospodarcza na terenie Austrii prowadzona była/jest za pośrednictwem stałej placówki w rozumieniu art. 5 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921 ze zm.)?

Nie, wykonywana działalność gospodarcza na terenie Austrii nie była prowadzona za pośrednictwem stałej placówki w rozumieniu art. 5 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921 ze zm.).

17. Wyjaśnienie jaki okres podatkowy jest przedmiotem zapytania? Czy przedmiotem wniosku są dochody uzyskiwane w 2019 i 2020 r. i złożenie zeznania podatkowego za 2019 i 2020 r. czy też inny okres podatkowy.

Przedmiotem wniosku są dochody uzyskiwane w 2019 i 2020 r. oraz złożenie (korekta) zeznania podatkowego za 2019 r. i 2020 r., a także dochody uzyskiwane w 2021 r. i złożenie zeznania podatkowego za 2021 r.

Wnioskodawca w przyszłości zamierza kontynuować współpracę ze Spółką lub zawierać podobne umowy o świadczenie usług programistycznych z innymi Kontrahentami. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że zakres działalności gospodarczej podlegającej na świadczeniu usług programistycznych, a w efekcie na tworzeniu/ulepszaniu/rozwoju oprogramowania komputerowego nie ulegnie zmianie.

W związku z powyższym kierując się pouczeniem Organu Wnioskodawca wskazuje, że Jego intencją było uzyskanie interpretacji indywidualnej zarówno w zakresie stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego, a tym samym Wnioskodawca uzupełnia brakującą opłatę w wysokości 120 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, działalność Wnioskodawcy spełnia przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy oprogramowanie komputerowe wytwarzane przez Wnioskodawcę spełnia przesłanki kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3. Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, Wnioskodawca może skorzystać z preferencji IP BOX, a tym samym objąć podatkiem dochodowym w wysokości 5% dochód uzyskiwany w działalności ujętej we wniosku w oparciu o art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzona przez niego działalność gospodarcza w części opisanej we wniosku spełnia przesłankę do uznania jej za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 uPIT.

Powyższe stanowisko należy uzasadnić treścią przywołanego przepisu, w świetle którego działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Użycie przez ustawodawcę spójnika "lub" oznacza, że aby mogło dojść uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczające jest prowadzenie badań naukowych lub samych prac rozwojowych.

Definicja prac rozwojowych znajduje się w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w świetle którego prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy nabywa, łączy oraz kształtuje i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności z zakresu technologii programistycznych do projektowania i tworzenia nowych bądź ulepszonych produktów w efekcie przyczynia się do zwiększenia zasobów wiedzy własnej - Wnioskodawca staje się bogatszy o nowe doświadczenia, oraz wiedzy klienta końcowego - tworzone programy komputerowe (oprogramowanie) znacząco wpływają na jakość świadczonych usług, a także powodują nową jakość.

Jak już zostało wskazane w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym) efektem twórczej działalność Wnioskodawcy jest zaprojektowanie i wytworzenie bądź ulepszenie programów komputerowych (oprogramowania), które w znaczny sposób odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących lub nie występowały dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy oraz Spółki i klientów końcowych.

Prace programistyczne wymagają od Wnioskodawcy podjęcia określonego wysiłku intelektualnego, a wytworzenie programu komputerowego (oprogramowania) wymaga posiadania specjalistycznej wiedzy technicznej, a także doświadczenia - nie mają charakteru czynności wykonywanych rutynowo, ponieważ każdorazowo realizacja określonych projektów wymaga wytworzenia nowego i unikalnego kodu źródłowego.

Działalność prowadzona jest systematycznie tj. w sposób uporządkowany, według wypracowanego systemu. Zgodnie z akapitem 40 objaśnień podatkowych dotyczących ulgi IP BOX "wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany".

Wnioskodawca prowadzi taką działalność w sposób ciągły, jak zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego nowe umowy o projekt zawierane są co kwartał.

Wytwarzane programy komputerowe (oprogramowanie) prowadzą do zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań, ponieważ Wnioskodawca realizując określone projekty rozwija swoją specjalistyczną wiedzę z zakresu technologii programistycznych oraz umiejętności, które w następnie może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, oprogramowanie komputerowe tworzone w ramach opisanej działalności spełnia przesłanki uznania go za kwalifikowane IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niewątpliwie programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanej działalności objęte są jego prawami autorskimi z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Wnioskodawca poprzez tworzenie kodu źródłowego tworzy nowe oprogramowanie lub ulepsza oprogramowanie kontrahenta, rozwijając je o nowe użyteczności. Wykonywane przez Wnioskodawcę prace nie mają charakteru rutynowego, a zadaniowy, nakierowanie na osiągnięcie konkretnego celu, jakim jest rozwinięcie oprogramowania kontrahenta według przedstawionego przez niego zapotrzebowania.

Ad. 3

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w pkt 1, w ocenie Wnioskodawcy programy komputerowe (oprogramowanie), które podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 Pr. Aut. powstały w wyniku prowadzenia przez niego działalności badawczo-rozwojowej stanowią kwalifikowane IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8. Wnioskodawca przyznaje Spółce wyłącznie prawo użytkowania i wykorzystywania nieograniczone pod względem przestrzeni, czasu i treści do wszystkich programów utworzonych przez niego w związku ze zleceniem i innych wyników pracy i rozwoju ze zleceniem i innych wyników pracy i rozwoju oraz należących do tego dokumentów i dokumentacji skutecznie już w momencie ich powstania. Niniejsze przyznanie prawa jest zrekompensowane uzgodnionym wynagrodzeniem, które to stanowi dochód z tytułu udzielenia licencji. W ocenie Wnioskodawcy podlega on opodatkowaniu preferencyjną 5% stawką podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo- rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

a. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),

b. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przy czym, aby stwierdzić, czy prowadzona jest działalność badawczo-rozwojowa, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo- rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo- rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Tymczasem z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1 października 2006 r. Wnioskodawca od listopada 2007 r. zawiera cyklicznie umowy o świadczenie usług z austriacką spółką. Przedmiotem zawieranych umów jest świadczenie usług polegających na tworzeniu oraz rozwijaniu oprogramowania. Działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia oraz rozwijania/ulepszania oprogramowania jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe. Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w zakresie oprogramowania, do projektowania i tworzenia nowych zmienionych lub ulepszonych programów komputerowych, a oprogramowanie wytwarzane, rozwijanie/ulepszane nie jest wynikiem mechanicznych działań - tworzenie dedykowanych rozwiązań w postaci oprogramowania komputerowego wymaga od Wnioskodawcy podjęcia określonego wysiłku intelektualnego. Wnioskodawca tworzy kod źródłowy oprogramowania od podstaw lub modyfikuje bazowy kod źródłowy, nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących do opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany, a rozwojowy charakter działalności Wnioskodawca objawia się przede wszystkim przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, który stanowi wyraz jego kreatywności, a tak wytworzony program komputerowy stanowi nowy wytwór intelektu posiadający cechę nowości. Wnioskodawca realizując dany projekt programistyczny musi w sposób twórczy przełożyć oczekiwania Kontrahenta na określoną strukturę kodu źródłowego, dokumentacji technicznej lub algorytmów, a przy tym procesie nieodzowne jest wykorzystywanie własnej wiedzy, doświadczenia oraz kreatywności przy obsłudze narzędzi programistycznych, aby móc dane założenie wdrożyć jako sprawnie działający program komputerowy. Wnioskodawcy nie jest narzucony żaden konkretny sposób stworzenia oprogramowania, wobec czego korzysta ze swobody w tym zakresie. Ponadto każdy ze wskazanych efektów prac Wnioskodawcy stanowi utwór i jest objęty ochroną w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Reasumując - podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oraz rozwijaniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

| (a + b) * 1,3 | a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30ca ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca w ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy i rozwija programy komputerowe;

2. Wnioskodawca wykonuje powyższe czynności w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

3. W wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac związanych z tworzeniem i rozwijaniem oprogramowania komputerowego powstaje nowe, odrębne oprogramowanie lub jego część podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;

4. Wnioskodawca udziela spółce licencji na korzystanie ze stworzonych przez Niego programów;

5. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Reasumując powyższe – autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzane i rozwijane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osiąga dochód z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z udzielenia licencji do kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone bezpośrednio w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% do dochodów (strat) uzyskanych ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa we wniosku.

Zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Tym samym Wnioskodawca prowadzący „na bieżąco” i „od początku” realizacji działalności badawczo - rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, mógł skorzystać w zeznaniu rocznym z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu za 2019 i 2020 rok i będzie mógł skorzystać za 2021 r. i lata następne (przy założeniu, że jego sytuacja i obowiązujące prawo nie zmienią się w istotnym zakresie) według 5% stawki podatku dochodowego.

Odnosząc się do kwestii możliwości dokonania korekty złożonych deklaracji w celu zastosowania obniżonej 5% stawki podatku do kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uzyskanych przez Wnioskodawcę w latach 2019 i 2020, wskazać należy, że zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Przy czym, zgodnie z art. 3 pkt 5 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W myśl art. 81 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji. Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość z zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa). Okoliczności skutkujące przerwaniem lub zawieszeniem biegu przedawnienia wymienione zostały w art. 70 i art. 70a ww. ustawy.

Zatem, jeżeli w złożonych zeznaniach za lata 2019 i 2020 Wnioskodawca nie zastosował obniżonej 5% stawki podatku do kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, to przysługuje Mu prawo do złożenia korekty tych zeznań.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.