0113-KDIPT1-1.4012.611.2021.4.AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 sierpnia 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym pismami z 2 listopada 2021 r. (data wpływu) oraz 8 listopada 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- braku obowiązku wystawienia faktury do zasądzonych zaległych płatności

- braku opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) ww. zasądzonych zaległych płatności

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

19 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej:

- podatku dochodowego od osób fizycznych,

- podatku od towarów i usług w zakresie:

· braku obowiązku wystawienia faktury do zasądzonych zaległych płatności,

· braku opodatkowania podatkiem VAT ww. zasądzonych zaległych płatności.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z 2 listopada 2021 r. (data wpływu) oraz 8 listopada 2021 r. (data wpływu) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

W dniu 12.02.2014 roku dwie osoby prowadzące działalność gospodarczą pod nazwami `(...)`.. z siedzibą w`(...)`.. ul. ….. (zwana dalej Wnioskodawcą) oraz … `(...)`.. z siedzibą w `(...)`.. ul. .. (zwana dalej Zleceniodawcą) NIP: …, podpisały umowę o współpracy (skan umowy wraz z aneksami stanowią załącznik). Na podstawie tej umowy Pośrednik dokonał usługi pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości na rzecz Zleceniodawcy co strony ustaliły za wynagrodzeniem w wysokości 1 % brutto (Wnioskodawca nie był w tym czasie Vatowcem) od ceny sprzedaży nieruchomości czyli 38 000 zł, słownie: trzydzieści osiem tysięcy złotych. Strony ustaliły, iż płatność będzie przebiegać w ratach po przedstawieniu faktury proformy w następujący sposób: - 1 rata: 14 000 zł brutto (czternaście tysięcy złotych brutto) płatna do 30.11.2014 (skan proformy stanowi złącznik), - 2 rata 12 000 zł brutto (dwanaście tysięcy złotych) płatna do 23.12.2014 (skan proformy stanowi załącznik), - 3 rata 12 000 zł brutto (dwanaście tysięcy złotych) płatna do 31.01.2015 (skan proformy stanowi złącznik).

Zleceniodawca nie wywiązał się już z pierwszej wpłaty i do faktury proformy nr `(...)`. z pierwszej raty wpłacił tylko 3000 zł (słownie trzy tysiące złotych) w dniu 24.03.2015, na tę kwotę została wystawiona faktura przez Wnioskodawcę opiewająca na kwotę 3000 zł bez VAT, gdyż Wnioskodawca skorzystał ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. W dniu 14.09.2018 roku zapadł wyrok Sądu Rejonowego dla … w`(...)``(...)` XIII Wydział Gospodarczy (załącznik) z powództwa Wnioskodawcy przeciwko Zleceniodawcy zasądzający na rzecz Wnioskodawcy kwotę 35 000 zł (trzydzieści pięć tysięcy złotych) wraz z odsetkami i zwrotem kosztów procesu. Na skutek apelacji w dniu 20.12.2019 roku Sąd Okręgowy w`(...)``(...)` XIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy (kopia stanowi załącznik nr 6) podtrzymał wcześniejszy wyrok.

W dniu 30.07.2021 roku wpłynęły środki zasądzone wraz z odsetkami w tytule operacji wpisano zapłata za proformy przy czym ani numery tych pro forma ani numer konta na który zostały przelane pieniądze się nie zgadzały. Wpłata nastąpiła na konto wskazane do zapłaty zgodnie z wyrokiem przez Wnioskodawcę drogą mailową na prośbę Zleceniodawcy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 2 listopada 2021r. Wnioskodawca wskazał: na pytania tut. Organu:

1. We wniosku wskazała Pani m.in. „(…) W dniu 12.02.2014 roku dwie osoby prowadzące działalność gospodarczą pod nazwami `(...)`.. (…) (zwana dalej Wnioskodawcą) oraz .. `(...)`.. (…) (zwana dalej Zleceniodawcą), podpisały umowę o współpracy. Na podstawie tej umowy Pośrednik dokonał usługi pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości na rzecz Zleceniodawcy co strony ustaliły za wynagrodzeniem w wysokości 1 % brutto (…)”, w związku z powyższym należy wskazać, której z ww. firm dotyczy określenie „Pośrednik”?
2. Kiedy wystąpiła Pani do Sądu Rejonowego dla … XIII Wydział Gospodarczy w `(...)`.. z powództwem przeciwko Zleceniodawcy?
3. Czy w sprawie będącej przedmiotem wniosku o interpretację wystąpiły okoliczności zawieszające lub przerywające bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, o których mowa w art. 70 § 2-8 ustawy Ordynacja podatkowa?
4. Kiedy nastąpiło/nastąpi przedawnienie zobowiązania podatkowego z tytułu wykonania usług objętych zakresem wniosku w rozumieniu art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa?
5. Kiedy uprawomocnił się wyrok Sądu z Pani powództwa przeciwko Zleceniodawcy? Należy podać dokładną datę.

Wnioskodawca wskazał:

- określenie Pośrednik dotyczy `(...)`..

- do Sądu Rejonowego wystąpiłam przeciwko Zleceniodawcy 12.12.2016 roku,

- w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie wystąpiły wg mojej wiedzy żadne okoliczności zawieszające lub przerywające bieg terminu przedawnienia zgodnie z art. 70 par. 2-8 ustawy Ordynacja podatkowa,

- przedawnienie zobowiązania podatkowego nastąpiło biorąc pod uwagę wykonanie usługi (wykonana w 2014 roku) w 2020 roku zgodnie z art. 59, par. 1 Ordynacji podatkowej,

- wyrok Sądu był uprawomocniony 20.12.2019 roku.

Nadto w uzupełnieniu z 8 listopada 2021r. Wnioskodawca wskazał, że do Wnioskodawcy nie wystąpiono z żądaniem pisemnie o wystawienie faktury na wpłacone pieniądze zgodnie z wyrokiem sądu. Wnioskodawca nie ma wiedzy na temat tego, czy w 2014 roku `(...)`.. dalej Zleceniodawca był płatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Wnioskodawca od końca 2019 roku jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu przekroczenia limitu 200 tys. zł. Czynnym podatnikiem VAT pozostaje do dnia dzisiejszego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku od towarów i usług

(pytanie nr 2 przeformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy Wnioskodawca ma wystawić w dn. 30.07.2021r. (data wpływu zasądzonych środków) Zleceniodawcy faktury do zasądzonych zaległych płatności z usługi która była wykonana w 2014 roku?
2. Czy zaległa płatność z 2014 i 2015 roku otrzymana na podstawie umowy o współpracę i wyroku sądu powinna być opodatkowana podatkiem VAT, biorąc pod uwagę fakt, iż termin zapadalności płatności następował w terminach, w których Wnioskodawca nie był płatnikiem VAT ze względu na zwolnienie z niego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Nie można wystawić 30.07.2021 faktur do zasądzonych płatności, ponieważ zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej. Zapłacona kwota główna zostanie zaksięgowana w dn. 30.07.2021 dokumentem wewnętrznym jako przychód ze sprzedaży, odsetki jako pozostałe przychody.

Ad. 2 – wskazane w uzupełnieniu wniosku

Wnioskodawca nie był płatnikiem podatku od towarów i usług VAT w 2014 i 2015 roku w związku ze zwolnieniem wynikającym z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z tym podatek jest nienależny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2. wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa

w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W tym miejscu należy zauważyć, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług, czy też otrzymania całości lub części należności, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w dniu 12.02.2014 roku dwie osoby prowadzące działalność gospodarczą podpisały umowę o współpracy. Na podstawie tej umowy Pośrednik dokonał usługi pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości na rzecz Zleceniodawcy co strony ustaliły za wynagrodzeniem w wysokości 1 % brutto od ceny sprzedaży nieruchomości czyli 38 000 zł. Strony ustaliły iż płatność będzie przebiegać w ratach po przedstawieniu faktury proformy w następujący sposób: - 1 rata : 14 000 zł brutto płatna do 30.11.2014 - 2 rata 12 000 zł brutto płatna do 23.12.2014 - 3 rata 12 000 zł brutto płatna do 31.01.2015. Zleceniodawca nie wywiązał się już z pierwszej wpłaty i do faktury proformy nr `(...)` z pierwszej raty wpłacił tylko 3000 zł w dniu 24.03.2015, na tę kwotę została wystawiona faktura przez Wnioskodawcę opiewająca na kwotę 3000 zł bez VAT, gdyż Wnioskodawca skorzystał ze zwolnienia z Vat na podstawie Art. 113 ust.1 ustawy o Vat. W dniu 14.09.2018 roku zapadł wyrok Sądu Rejonowego dla … w `(...)`. XIII Wydział Gospodarczy z powództwa Wnioskodawcy przeciwko Zleceniodawcy zasądzający na rzecz Wnioskodawcy kwotę 35 000 zł wraz z odsetkami i zwrotem kosztów procesu. Na skutek apelacji w dniu 20.12.2019 roku Sąd Okręgowy w`(...)`.. XIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy podtrzymał wcześniejszy wyrok. W dniu 30.07.2021 roku wpłynęły środki zasądzone wraz z odsetkami. Do Sądu Rejonowego Wnioskodawca wystąpił przeciwko Zleceniodawcy 12.12.2016 roku. Wyrok Sądu był uprawomocniony 20.12.2019 roku. Do Wnioskodawcy nie wystąpiono z żądaniem pisemnie o wystawienie faktury na wpłacone pieniądze zgodnie z wyrokiem sądu. Przedawnienie zobowiązania podatkowego nastąpiło biorąc pod uwagę wykonanie usługi (wykonana w 2014 roku) w 2020 roku zgodnie z art. 59 par. 1 Ordynacji podatkowej,

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku wystawienia faktury do zasądzonych zaległych płatności oraz opodatkowania podatkiem VAT ww. zasądzonych zaległych płatności.

W tym miejscu należy wskazać, iż w myśl art. 59 § 1 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek przedawnienia.

Natomiast definicja zobowiązania podatkowego jest zawarta w art. 5 ustawy Ordynacja podatkowa, w myśl której zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;

Jak stanowi natomiast art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.

Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2009 r. sygn. akt I FPS 9/08 oraz linią orzeczniczą sądów, przepis art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej ma zastosowanie również do rozliczeń, w których obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług przekształcił się w kwotę zwrotu różnicy podatku lub nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, która może być zadeklarowana przez podatnika do przeniesienia na następny miesiąc.

Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy zatem wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa.

W komentowanym przepisie określony jest jeden termin przedawnienia - wynoszący 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin ten nie może być ani odroczony (art. 48 Ordynacji podatkowej) przez organ podatkowy, ani też przedłużony przez Ministra Finansów (art. 50 Ordynacji podatkowej).

W związku z powyższym należy przyjąć tezę, że jeżeli przedawnia się zobowiązanie podatkowe, to wraz z nim przedawnieniu ulegają także inne elementy danego stosunku prawno-podatkowego.

W kwestii przedawnienia wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu z dnia 21 stycznia 2010 r. w sprawie C-472/08.

W orzeczeniu tym TSUE orzekł, że artykuł 18 ust. 4 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, wyznaczającym trzyletni termin przedawnienia na wystąpienie z wnioskiem o zwrot nadpłaty VAT nienależnie pobranej przez organy administracji skarbowej tego państwa.

Termin taki sam w sobie nie jest w stanie praktycznie uniemożliwić lub nadmiernie utrudnić wykonywania prawa do odliczenia, ponieważ trzyletni termin przedawnienia może w zasadzie umożliwić każdemu przeciętnie uważnemu podatnikowi skuteczne dochodzenie uprawnień przysługujących mu w porządku prawnym Unii.

Skoro TSUE za zgodny z zasadami uznał 3-letni okres przedawnienia, to tym bardziej za taki należy uznać termin 5-letni przewidziany w polskich przepisach podatkowych.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawa i obowiązki m.in. w zakresie wystawiania faktur i rozliczenia podatku na ich podstawie, obowiązują podatników dopóty, dopóki zobowiązanie podatkowe określone w tych fakturach nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia – zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej – co do zasady – wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin przedawnienia zobowiązania podatkowego zaczyna biec od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, a kończy się z upływem 5 lat. Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia podatkowego wyznacza termin płatności tegoż zobowiązania (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia).

W tym miejscu wskazać należy, że w ustawie Ordynacja podatkowa wskazano także okoliczności, które zawieszają, bądź też przerywają bieg terminu przedawnienia.

W myśl art. 70 § 2 Ordynacji podatkowej, bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:

1. od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;

2. od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.

Bieg terminu przedawnienia przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego. (art. 70 § 3 Ordynacji podatkowej).

Jak stanowi art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej, bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

W myśl art. 70 § 6 Ordynacji podatkowej, bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem:

1. wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;

2. wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania;

3. wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;

4. doręczenia postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2, lub doręczenia zarządzenia zabezpieczenia w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;

5. doręczenia zawiadomienia o przystąpieniu do zabezpieczenia w przypadkach określonych w art. 32a § 3 i art. 35 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, z późn. zm.);

6. wystąpienia przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, na wniosek strony, o którym mowa w art. 119h § 2, o opinię Rady do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania, zwanej dalej "Radą", co do zasadności zastosowania art. 119a lub środków ograniczających umowne korzyści.

W myśl art. 70 § 7 Ordynacji podatkowej, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się, a po zawieszeniu biegnie dalej, od dnia następującego po dniu:

1. prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe;

2. doręczenia organowi podatkowemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego, ze stwierdzeniem jego prawomocności;

3. uprawomocnienia się orzeczenia sądu powszechnego w sprawie ustalenia istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;

4. wygaśnięcia decyzji o zabezpieczeniu;

5. zakończenia postępowania zabezpieczającego w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;

6. doręczenia stronie opinii Rady wydanej po wystąpieniu przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, na wniosek strony, o którym mowa w art. 119h § 2, co do zasadności zastosowania art. 119a lub środków ograniczających umowne korzyści, lub po dniu upływu terminu na wydanie tej opinii.

Stosownie do art. 70 § 8 Ordynacji podatkowej, nie ulegają przedawnieniu zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką lub zastawem skarbowym, jednakże po upływie terminu przedawnienia zobowiązania te mogą być egzekwowane tylko z przedmiotu hipoteki lub zastawu.

Wnioskodawca wskazał, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku o interpretację nie wystąpiły okoliczności zawieszające lub przerywające bieg terminu przedawnienia zobowiązania, o których mowa w art. 70 § 2-8 ustawy Ordynacja podatkowa.

Przechodząc zatem do kwestii obowiązku wystawienia faktury do zasądzonych zaległych płatności oraz opodatkowania podatkiem VAT ww. zasądzonych zaległych płatności, stwierdzić należy, że prawa i obowiązki m.in. w zakresie wystawiania faktur i rozliczenia podatku na ich podstawie, obowiązują podatników dopóty, dopóki zobowiązanie podatkowe określone w tych fakturach nie uległo przedawnieniu.

Instytucja przedawnienia ma to do siebie, że w odniesieniu do okresu, który uległ przedawnieniu nie mogą być dokonywane żadne czynności ani zwiększające zobowiązanie podatkowe, ani zmniejszające zobowiązanie podatkowe. Podatnik nie jest tym samym zobowiązany ani do wystawiania dokumentów za okresy, które uległy przedawnieniu.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, przywołane wyżej przepisy prawa oraz fakt, iż - jak wskazał Wnioskodawca - nie wystąpiły żadne okoliczności przerywające lub zawieszające bieg terminu przedawnienia, należy stwierdzić, że nastąpiło przedawnienie zobowiązań podatkowych za poszczególne okresy rozliczeniowe 2014r. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej wpływ zasądzanych zaległości za usługę, która została wykonana w 2014 r. oraz otrzymane przez Wnioskodawcę w lipcu 2021 r. zaległe płatności za ww. usługę, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Jako element stanu faktycznego przyjęto wskazaną przez Wnioskodawcę okoliczność, że nie wystąpiły okoliczności zawieszające lub przerywające bieg terminu przedawnienia zobowiązania, o których mowa w art. 70 § 2-8 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Niniejszą interpretacją rozpatrzono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie, zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się(art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.