0111-KDIB3-2.4018.12.2021.2.MD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 lipca 2021 r. (data wpływu 8 lipca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 16 września 2021 r. (data wpływu 16 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku zgłaszania rachunku płatniczego otwartego w Instytucji Płatniczej PaySera – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

8 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku zgłaszania rachunku płatniczego otwartego w Instytucji Płatniczej PaySera. Wniosek został uzupełniony pismem z 16 września 2021 r. (data wpływu 16 września 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 8 września 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4018.12.2021.1.MD

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z 16 września 2021 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, X. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zwana dalej Spółką lub Podatnikiem, prowadzi działalność polegającą na hurtowym obrocie wyrobami elektrotechnicznymi i elektronicznymi. Podatnik uzyskuje przychody objęte obowiązkiem podatkowym z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych na terenie kraju. Sprzedaż nie jest objęta obowiązkiem podatkowym z tytułu podatku od towarów i usług i/lub podatku od wartości dodanej – obowiązek podatkowy w rozumieniu polskiego i europejskiego prawa występuje poza terenem Wspólnoty.

Spółka otrzymuje płatności za sprzedane towary w walucie zagranicznej – Euro. Z powodu niekorzystnych kursów wymiany walut oferowanych przez polskie instytucje bankowe (banki) w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1896), Spółka otworzyła rachunek w zagranicznej instytucji płatniczej PaySera, zwana dalej Instytucją, będącej odpowiednikiem krajowych instytucji płatniczych uregulowanych ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych.

Instytucja nie jest bankiem w rozumieniu krajowego, ani europejskiego prawa. Instytucja nie udziela kredytów bankowych, oferuje jednak możliwość prowadzenia rachunku płatniczego. Instytucja posiada Licencję Instytucji Pieniądza Elektronicznego – licencję wydał i działalność nadzoruje Bank L.; kod identyfikacyjny: …., adres: ul. …..

Spółka wykorzystuje zamierza wykorzystywać rachunek płatniczy do odbierania płatności w walutach obcych (Euro) od kontrahentów zagranicznych oraz dokonywać płatności na rzecz kontrahentów w walucie krajowej i w walutach zagranicznych, a także dokonywać wymiany walut.

Rachunki płatnicze w Instytucji Paysera posiadają IBAN w następującym formacie: …., podczas gdy stosowany przez polskie banki IBAN przyjmuje następujący format: …..

Rachunek płatniczy otwarty w instytucji płatniczej Paysera nie jest rachunkiem bankowym, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy rachunek płatniczy otwarty w Instytucji Płatniczej PaySera podlega obowiązkowy rejestracji i ewidencji w rozumieniu art. 2 i 5 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Rachunek płatniczy otwarty w Instytucji Płatniczej PaySera nie podlega obowiązkowi rejestracji i ewidencji w rozumieniu art. 2 i 5 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2020 r. poz. 170 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Na podstawie art. 5 ust. 2b ustawy 2b, zgłoszenie identyfikacyjne podatników wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego zawiera dane:

1. objęte treścią wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym, z wyłączeniem rejestru dłużników niewypłacalnych, przekazywane automatycznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego;

2. uzupełniające: skróconą nazwę (firmę), wykaz rachunków bankowych lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, z wyjątkiem rachunku VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu art. 2 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową, w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej, dane kontaktowe, a w przypadku osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące poszczególnych wspólników, w tym ich identyfikatory podatkowe.

W myśl art. 5 ust. 3 ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, z wyjątkiem rachunku VAT w rozumieniu art. 2 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową, w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności

Z przedstawionych wyżej przepisów wynika, iż zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera m.in. wykaz rachunków bankowych. Ponadto podatnicy prowadzący działalność gospodarczą zostali obowiązani dokonać zgłoszenia aktualizacyjnego w celu uzupełnienia danych, m.in. wykazu rachunków bankowych.

Pojęcie rachunku płatniczego zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 794 ze zm.), zgodnie z którym rachunek płatniczy – rachunek prowadzony dla jednego lub większej liczby użytkowników służący do wykonywania transakcji płatniczych, przy czym przez rachunek płatniczy rozumie się także rachunek bankowy oraz rachunek członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jeżeli rachunki te służą do wykonywania transakcji płatniczych.

Rodzaje rachunków bankowych określone zostały w rozdziale 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1896 ze zm.).

Zgodnie z art. 49 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych:

1. rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze, oraz prowadzone dla nich na zasadach określonych w rozdziale 3a rachunki VAT;

2. rachunki lokat terminowych;

3. rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe, w tym rachunki rodzinne, oraz rachunki terminowych lokat oszczędnościowych;

4. rachunki powiernicze.

W myśl art. 49 ust. 2 ustawy Prawo bankowe, rachunki rozliczeniowe oraz rachunki lokat terminowych mogą być prowadzone wyłącznie dla:

1. osób prawnych;

2. jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, o ile posiadają zdolność prawną;

3. osób fizycznych prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek, w tym dla osób będących przedsiębiorcami.

Rachunek bankowy w myśl przepisów prawa bankowego to narzędzie służące do rejestracji obrotów i stanów środków pieniężnych wniesionych do banku przez jego klienta. Banki mogą prowadzić rachunki: rozliczeniowe, lokat terminowych, oszczędnościowe, oszczędnościowo-rozliczeniowe, terminowych lokat oszczędnościowych oraz powiernicze. Zastrzega się jednak, że rachunki rozliczeniowe oraz lokat terminowych mogą być prowadzone wyłącznie dla osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, ale mających zdolność prawną, oraz osób fizycznych prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek, w tym przedsiębiorców. Wynika to z powołanego wyżej art. 49 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że firmy i osoby prowadzące działalność gospodarczą mają obowiązek podać urzędowi skarbowemu rachunki bankowe, na których gromadzą swoje środki i które służą im do dokonywania rozliczeń.

Z opisu sprawy wynika, że rachunek płatniczy otwarty w instytucji płatniczej Paysera nie jest rachunkiem bankowym, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonania rejestracji rachunku płatniczego otwartego w Instytucji PaySera, gdyż nie jest on rachunkiem bankowym, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy Prawo bankowe.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie pytania przedstawionego we wniosku jako 1 w kolejności. W pozostałym zakresie zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego**,**za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.