0111-KDIB3-2.4018.19.2019.2.DK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2019 r. (data wpływu 18 grudnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie nadania numeru identyfikacji podatkowej NIP w celu posługiwania się tym numerem jako płatnik podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 27 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie nadania numeru identyfikacji podatkowej NIP w celu posługiwania się tym numerem jako płatnik podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 18 lutego 2020 r. znak: 0111-KDIB3-2.4018.19.2019.1.DK.

We wniosku uzupełnionym pismem z 27 lutego 2020 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej wraz z drugą osobą fizyczną również nieprowadzącą działalności gospodarczej, działając na podstawie art. 168 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe, mamy zamiar założyć niepubliczne przedszkole. Tak więc w tym przypadku, organem prowadzącym przedszkole będą dwie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, co wynika również z art. 170 ust. 1 Prawa oświatowego (prowadzenie przedszkola nie jest działalnością gospodarczą) oraz samego art. 168 ust. 1 Prawa oświatowego, który to przepis nie przewiduje możliwości, aby spółka osobowa mogła być w tym przypadku organem prowadzącym. Przedszkole posiadało będzie statut, z którego wynikać będzie, że jego dyrektor będzie reprezentował przedszkole w sprawach ze stosunku pracy łączącego przedszkole i zatrudnionych w niej pracowników.

Na dzień złożenia wniosku organ prowadzący przedszkole niepubliczne nie został jeszcze powołany, natomiast zasady odpowiedzialności za prowadzenie przedszkola wynikają z art. 10 ust. 1 ustawy Prawo oświatowe, a ewentualne zasady odpowiedzialności za prowadzenie przedszkola ustalone pomiędzy osobami fizycznymi będącymi organem prowadzącym, są skuteczne jedynie w stosunkach pomiędzy tymi osobami.

Przedszkole będzie prowadzone przez dwie osoby fizyczne. Osoby te nie zawrą pomiędzy sobą umowy spółki cywilnej, ani innej spółki osobowej lub spółki kapitałowej, czy stowarzyszenia.

W zakresie reprezentowania organu prowadzącego (który składa się z dwóch osób fizycznych) nie zostało zawarte żadne porozumienie, a organ ten będą reprezentowały dwie osoby fizyczne na zasadzie reprezentacji łącznej. W przypadku zaś przedszkola, osoba uprawniona do jego reprezentacji wynikała będzie ze statutu przedszkola i będzie to jego dyrektor.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny opisany we wniosku o interpretację, na dzień sporządzenia niniejszego pisma nie został złożony wniosek o wpis do ewidencji szkół i placówek przez wnioskodawcę i drugą osobę fizyczną mających tworzyć organ prowadzący.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 27 lutego 2020 r.

Czy dwie osoby fizyczne, będące, organem prowadzącym przedszkole niepubliczne mogą, na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, wystąpić do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, o nadanie tym dwóm osobom fizycznym numeru NIP w celu posługiwania się tym numerem NIP, jako płatnik podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w przedszkolu, dla którego te dwie osoby fizyczne są organem prowadzącym, a jeżeli nie mogą, to jakim (kogo) numerem identyfikacyjnym mają się w tym przypadku posługiwać?

Stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 27 lutego 2020 r.

W myśl przepisu art. 3 Kodeksu pracy pracodawcą jest również jednostka organizacyjna nawet nieposiadająca osobowości prawnej jeśli zatrudnia ona pracowników. Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 42 ust. 2a pkt 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej, przedszkolu, jako jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, nadaje się numer regon. Wynika z tego, że pracodawcą dla zatrudnionych w przedszkolu pracowników będzie przedszkole.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, ewentualne kwestionowanie samodzielności organizacyjnej w zakresie gospodarki finansowej przedszkola, nie przesądza o jego samodzielności w zakresie zatrudniania pracowników. Przesądzająca jest w tym wypadku wykładnia systemowa przepisów ustawy Prawo oświatowe, która pozwala na stwierdzenie, że jednostka oświatowa może być uznana za pracodawcę, gdyż jej samodzielność obejmuje również uprawnienie do zatrudniania pracowników.

W stosunku do przedszkoli, takie uprawnienie wynika przede wszystkim z art. 13 ust. 6 pkt 2 ustawy o Prawo oświatowe, gdzie stwierdzono wprost, iż niepubliczne przedszkole zatrudnia nauczycieli. Należy również wskazać, iż odrębność przedszkoli niepublicznych wynika również z art. 15 oraz art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych, gdyż z przepisów tych wynika, iż to przedszkole otrzymuje dotacje oświatowe, a nie jej organ prowadzący.

Poza tym, zwrócić należy uwagę na art. 35 ust 1 ustawy o finansowaniu oświaty, z którego wynika, iż dotacja udzielona przez konkretny organ może być wydatkowana wyłącznie na pokrycie wydatków bieżących placówki lub przedszkola, do których zaliczane są również wynagrodzenia. Z tych też względów, należy również zwrócić uwagę na przepis art. 5 Kodeksu pracy, zgodnie z którym, jeżeli stosunek pracy określonej kategorii pracowników regulują przepisy szczególne, przepisy Kodeksu pracy stosuje się w zakresie nieuregulowanym tymi przepisami. Dlatego też, przepis ten, w zakresie definicji pracodawcy, odsyła nas w tym przypadku do ustawy Prawo oświatowe i jest to wiążące dla rozumienia jednostki organizacyjnej, o której jest mowa w art. 3 Kodeksu pracy.

Zauważyć również należy, że w przedszkolu zatrudnieni będą przede wszystkim nauczyciele. W tym kontekście, wskazać należy na przepis art. l0a Karty Nauczyciela, z którego to przepisu wynika również, że podmiotem zatrudniającym pracowników przedszkola jest jednostka oświatowa, a nie jej organ prowadzący. Art. l0a Karty Nauczyciela stanowi, iż w szkołach zatrudnia się nauczycieli na podstawie umowy o pracę. Z przepisów Prawa pracy wynika, że umowa o pracę jest zawarta jeżeli określonego rodzaju praca jest wykonywana na rzecz pracodawcy, w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a co najważniejsze - pod kierownictwem pracodawcy. Sformułowania „pod kierownictwem” oznacza nadzór, a praca nauczyciela musi być wykonywana pod nadzorem pedagogicznym. Organ prowadzący nie ma natomiast uprawnień, żeby taki nadzór sprawować. Gdyby przyjąć więc, że nauczyciele zatrudnieni w przedszkolu są pracownikami organu prowadzącego, a nie przedszkola, jako jednostki odrębnej, powodowałoby to, że żadnej z tych osób nie można byłoby uznać za nauczyciela, o którym mowa w Karcie Nauczyciela, a to z kolei uniemożliwiałoby jakakolwiek działalność przedszkola.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dwie osoby fizyczne, będące organem prowadzącym przedszkole niepubliczne nie mogą, na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, wystąpić do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, o nadanie tym dwóm osobom fizycznym numeru NIP w celu posługiwania się tym numerem NIP, jako płatnik podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w przedszkolu, dla którego te dwie osoby fizyczne są organem prowadzącym, natomiast, z wnioskiem takim powinno wystąpić przedszkole reprezentowane przez jego dyrektora, do właściwego, ze względu na siedzibę przedszkola, Naczelnika Urzędu Skarbowego, o nadanie przedszkolu numeru NIP.

Powyższe stanowisko uzasadnione jest również tym, iż nie ma możliwości, aby dwie osoby fizyczne, będące jednocześnie jednym organem prowadzącym przedszkole, uzyskały numer NIP, jako płatnicy podatku dochodowego pracowników zatrudnionych w tym przedszkolu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tj. Dz. U z 2020 r. poz. 170), zwana dalej ustawą o NIP, określa między innymi zasady ewidencji podatników, płatników podatków, płatników składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych” (art. 1 ustawy).

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o NIP, identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL – w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
2. NIP – w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2 podleganie obowiązkowi ewidencyjnemu.

W myśl art. 4 ustawy o NIP, w sprawach określonych w art. 5 ust. 1, art. 8b, art. 8c, art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 c właściwymi naczelnikami urzędów skarbowych są:

1. dla podatników podatku od towarów i usług – naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach podatku od towarów i usług;
2. (uchylony)
3. dla pozostałych podatników:
   1. będących podatnikami podatku dochodowego - naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach tego podatku,
   2. niebędących podatnikami podatku dochodowego - naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, a jeżeli podatnik nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce - naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście;
4. dla płatników podatków oraz płatników składek ubezpieczeniowych, niebędących jednocześnie podatnikami, o których mowa w pkt 1-3 - naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę płatnika; w pozostałych przypadkach właściwym naczelnikiem urzędu skarbowego jest naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście.

Ww. przepis określa właściwość organów dla konkretnych podatników m.in. w sprawach nadania i potwierdzenia NIP.

Z brzmienia art. 5 ust. 1 ustawy o NIP wynika, że Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują natomiast podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług (art. 5 ust. 2a ustawy o NIP).

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi w myśl art. 5 ust. 3 ustawy o NIP zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, z wyjątkiem rachunku VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową, w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.

Należy zaznaczyć, że powszechny obowiązek ewidencyjny jest zasadniczo niezależny od statusu organizacyjno-prawnego, jaki zachowuje konkretny podmiot, w szczególności od tego, czy (poza osobami fizycznymi) funkcjonuje on jako osoba prawna czy jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Zasadnicze znaczenie ma tutaj zachowanie statusu niezależnego podatnika w systemie opodatkowania co najmniej w jednym z obowiązujących podatków.

W myśl art. 7 § 1 powołanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Zgodnie z § 2 ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1.

Płatnikiem zgodnie z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa jest natomiast osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z brzmieniem art. 31 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz.U. z 2019 r. poz. 1148 ze zm.), szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną.

Szkoła i placówka, z zastrzeżeniem ust. 4-13, może być zakładana i prowadzona przez:

1. jednostkę samorządu terytorialnego;
2. inną osobę prawną;
3. osobę fizyczną.

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, system oświaty obejmuje przedszkola, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami specjalnymi lub integracyjnymi, a także inne formy wychowania przedszkolnego (…).

W myśl art. 13 ust. 6 pkt 2 ww. ustawy, niepubliczne przedszkole zatrudnia nauczycieli posiadających kwalifikacje określone dla nauczycieli przedszkoli publicznych; przepisy art. 15 ust. 1 i 4 stosuje się odpowiednio.

Należy zaznaczyć, że nauczyciele zatrudnieni w przedszkolu niepublicznym podlegają ustawie Karta nauczyciela. I tak zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta nauczyciela (Dz. U. z 2019 r. poz. 2215) ww. ustawie podlegają również (..): nauczyciele zatrudnieni w przedszkolach niepublicznych, niepublicznych placówkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz szkołach niepublicznych i niepublicznych szkołach artystycznych o uprawnieniach publicznych szkół artystycznych.

W przedszkolach, innych formach wychowania przedszkolnego, szkołach i placówkach, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2, nauczycieli zatrudnia się na podstawie umowy o pracę, zgodnie z ustawą z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (art. 10a ust. 1 ustawy Karta nauczyciela).

Zgodnie z art. 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U z 2019 r. poz. 1040 ze zm.) pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników (art. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 168 ust. 1 ww. ustawy Prawo oświatowe osoby prawne i osoby fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek.

W myśl art. 170 ust. 1 ww. ustawy, prowadzenie szkoły lub placówki, zespołu, o którym mowa w art. 182, oraz innej formy wychowania przedszkolnego nie jest działalnością gospodarczą.

Jak wynika z art. 12 ww. ustawy, publiczne i niepubliczne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 2, oraz ich zespoły wpisuje się do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej jako podmioty, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649 i 730).

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649) o statystyce Krajowy rejestr urzędowy podmiotów gospodarki narodowej, zwany dalej „rejestrem podmiotów”, obejmuje:

1. osoby prawne;

2. jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej;

3. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.

2. (uchylony)

Zgodnie z ust. 2a wpisowi do rejestru podmiotów nie podlega osoba fizyczna w zakresie prowadzonej działalności:

1. oświatowej obejmującej prowadzenie przedszkola, szkoły, placówki lub innej jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1148, z późn. zm.
2. o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej wraz z drugą osobą fizyczną również nieprowadzącą działalności gospodarczej, działając na podstawie art. 168 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe, ma zamiar założyć niepubliczne przedszkole. Organem prowadzącym przedszkole będą dwie osoby fizyczne. Osoby te jak wynika z treści wniosku, nie zawrą pomiędzy sobą umowy spółki cywilnej, ani innej spółki osobowej lub kapitałowej, czy stowarzyszenia. W zakresie reprezentowania organu prowadzącego (który składa się z dwóch osób fizycznych) nie zostało zawarte żadne porozumienie, a organ ten będą reprezentowały dwie osoby fizyczne na zasadzie reprezentacji łącznej.

Wnioskodawca posiada wątpliwość dotyczącą NIP, którym przedszkole niepubliczne winno się posługiwać jako płatnik podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów zobowiązanym do obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od pracowników jest pracodawca. Pracodawcą w niniejszym przypadku będzie Przedszkole. Jak wskazał Wnioskodawca osoby fizyczne zakładające przedszkole nie zawrą żadnej spółki, nie zawrą porozumienia, a organ prowadzący będą reprezentowały dwie osoby fizyczne na zasadzie reprezentacji łącznej.

Jak wskazano wyżej zgodnie z art. 5 ust. 2a ww. ustawy o NIP, zgłoszenia identyfikacyjnego nie dokonują podatnicy będący osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzący działalności gospodarczej lub niebędący zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zatem w niniejszym przypadku, to nie osoby fizyczne zakładające przedszkole będą zobowiązane do wystąpienia do urzędu skarbowego o nadanie im NIP w celu posługiwania się tym numerem jako płatnik podatku dochodowego od wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w przedszkolu. Osoby fizyczne w tym przypadku zakładające przedszkole, nieprowadzące działalności nie mogą wystąpić o nadanie NIP, gdyż nie są pracodawcami, a jak wynika z cytowanego wyżej art. 8 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Tylko osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy.

W konsekwencji dwie osoby zakładające przedszkole nie są obowiązane na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Skoro w niniejszej sprawie pracodawcą będzie przedszkole, to ono na postawie art. 2 ust. 2 ww. ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, będzie zobowiązane do wystąpienia o nadanie numeru identyfikacji podatkowej jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od pracowników. Mając bowiem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy w tym fakt, iż pracodawcą zatrudniającym pracowników będzie przedszkole to o numer identyfikacji podatkowej celem posługiwania się nim jako płatnik podatku dochodowego powinno wystąpić właśnie Przedszkole, jako pracodawca zobowiązany do obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od pracowników.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Informuje się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.