0114-KDIP2-2.4010.175.2025.1.PK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący obowiązków podatkowych Oddziału Spółki. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego A. ODDZIAŁ W POLSCE (dalej: Oddział) jest oddziałem przedsiębiorcy zagranicznego, którym jest B. jest osobą prawną dla celów podatku dochodowego od osób prawnych z siedzibą w Niemczech. Oddział jest zarejestrowany w Polsce dla celów CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Oddział prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w postaci świadczenia usług transportu międzynarodowego. Cały dochód Oddziału uzyskany z tego tytułu podlega opodatkowaniu poza Polską. Dochód Oddziału jest bowiem objęty przepisem art. 8 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską oraz Niemcami podpisaną w Berlinie w dniu 14 maja 2003 roku (Dz.U. 2005 - poz. 90; dalej: DTT). Zgodnie z tym przepisem: zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Na podstawie ww. art. 8 ust. 1 DTT, Oddział nie jest zobowiązany do zapłaty podatku CIT w Polsce. Rok podatkowy Oddziału pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Przychody Oddziału osiągnięte z uwagi na prowadzenie działalności w Polsce przekroczyły w 2024 roku równowartość 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedniego roku podatkowego. Spółka złożyła w Polsce zeznanie CIT od dochodów Oddziału za 2024 rok. Mając na uwadze przedstawione okoliczności, Oddział posiada wątpliwości co do objęcia Oddziału obowiązkiem, o którym mowa w art. 9 ust. 1c ustawy CIT. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy prowadzący księgi rachunkowe są obowiązani prowadzić te księgi przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego te księgi po zakończeniu roku podatkowego, w terminie do dnia upływu terminu złożenia zeznania. Pytania 1. Czy Spółka lub Oddział będą zobowiązani do prowadzenia ksiąg rachunkowych przy użyciu programów komputerowych oraz do przesyłania właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego tych ksiąg po zakończeniu roku podatkowego – zgodnie z art. 9 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? 2. Czy Spółka jest zobowiązana do złożenia rocznego zeznania CIT za 2025 rok, mając na uwadze, że Oddział uzyskuje dochód, który jest opodatkowany tylko w Niemczech? 3. Czy obowiązek prowadzenia i przesyłania ksiąg rachunkowych zgodnie z art. 9 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, u którego wartość przychodu uzyskanego w poprzednim roku podatkowym przekroczyła równowartość 50 mln euro, kalkulowanego w ten sposób, że pod uwagę brane są wyłącznie przychody tego oddziału? 4. W przypadku odmiennego stanowiska Organu na pyt. nr 1: Jakimi znacznikami identyfikującymi konta ksiąg podatkowych, o których mowa w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 16 sierpnia 2024 r. w sprawie dodatkowych danych, o które należy uzupełnić prowadzone księgi rachunkowe podlegające przekazaniu na

podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - powinien posłużyć się Oddział mając na uwadze, że dochody Oddziału są objęte art. 8 ust. 1 DTT i w całości podlegają opodatkowaniu poza Polską. Państwa stanowisko w sprawie Ad 1 i 2 Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 120 ze zm.): przepisy ustawy o rachunkowości, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2022 r. poz. 470). Zgodnie z art. 9 ust. 1c ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm.; dalej: „ustawa CIT”): podatnicy prowadzący księgi rachunkowe są obowiązani prowadzić te księgi przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego te księgi po zakończeniu roku podatkowego, w terminie do dnia upływu terminu złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1, albo deklaracji, o której mowa w art. 28r ust. 1, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy CIT: podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d i 1da, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku. Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 111 ze zm.): podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Zgodnie zaś z art. 4 Ordynacji podatkowej: obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Na gruncie orzecznictwa podatkowego wypracowano stanowisko, zgodnie z którym obowiązek podatkowy, jako nieskonkretyzowana postać powinności podatkowej, kształtuje się w następstwie zaistnienia zdarzenia określonego w ustawie podatkowej. W konsekwencji, także zobowiązanie podatkowe, będąc skonkretyzowaną powinnością podatkową wynikającą z obowiązku podatkowego, jest determinowane w wyniku urzeczywistnienia przez osobę – fizyczną lub prawną – zachowania, które zgodnie z regulacją prawną zawartą w tej samej ustawie jest przedmiotem opodatkowania. Zatem podatnik, który zrealizował podatkowy stan faktyczny, wstępuje w relację prawną uprzednio unormowaną przez prawodawcę (por. wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2018 r., I GSK 2025/18). Obowiązek podatkowy uzależniony jest od zaistnienia prawnopodatkowego stanu faktycznego, na który składają się – element podmiotowy (kto musi zapłacić) oraz element przedmiotowy (od czego musi zapłacić) (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia z dnia 18 czerwca 2009 r., I SA/Kr 1128/08; por. postanowienie NSA z dnia 1 grudnia 2009 r., II GSK 998/09). W kontekście definicji obowiązku podatkowego, nadmienić należy, że zgodnie z art. 8 ust. 1 Umowy pomiędzy Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania podpisanej w Berlinie w dniu 14 maja 2003 roku: zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Zgodnie z Komentarzem OECD, celem ww. przepisu, który dotyczy zysków osiąganych z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub powietrznych, jest zapewnienie, że takie zyski będą opodatkowane tylko w jednym państwie. Przepis wynika z zasady, że prawo do opodatkowania powinno być zastrzeżone dla tego Umawiającego się Państwa, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa (red. Kazimierz Bany). Z powyższego wynika zatem, że dochód Oddziału jest w całości opodatkowany w Niemczech. Innymi słowy, w Polsce nie powstaje dochód, do którego mają zastosowanie przepisy polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jest to konsekwencją brzmienia umowy międzynarodowej na podstawie której – do przedmiotowego dochodu mają zastosowanie wyłącznie przepisy o podatku dochodowym obowiązujące w Niemczech, w szczególności w zakresie przedmiotu opodatkowania, podstawy opodatkowania oraz wysokości samego podatku. Podsumowując powyższe: a) dochód Oddziału – stanowiący przedmiot opodatkowania - nie podlega w ogóle opodatkowaniu w Polsce, b) do dochodu Oddziału – stanowiącego przedmiot opodatkowania – nie mają zastosowania przepisy polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, c) do dochodu Oddziału jako przedmiotu opodatkowania mają zastosowanie wyłącznie przepisy podatkowe obowiązujące w Niemczech, d) w stosunku do dochodu Oddziału nie może powstać nieskonkretyzowana powinność wynikająca z polskich ustaw podatkowych; taka powinność może powstać tylko na gruncie ustaw obowiązujących w Niemczech. Mając to na uwadze, w opinii Spółki stwierdzić należy, że stosunku do dochodu Oddziału w ogóle nie powstał i nie może powstać w Polsce obowiązek podatkowy w rozumieniu Ordynacji podatkowej. Przede wszystkim brak jest elementu przedmiotowego, a więc tego, od czego podatek mógłby być zapłacony (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia I SA/Kr 1128/08 z dnia 18 czerwca 2009 roku; por. postanowienie NSA z dnia 1 grudnia 2009 r. II GSK 998/09). Mając więc na uwadze, że Umowa pomiędzy Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania przesuwa w praktyce przedmiot opodatkowania, czyli dochód do opodatkowania jedynie pod jurysdykcję podatkową Niemiec, to nie można przyjąć, że w Polsce zaistniało lub może zaistnieć zdarzenie mogące wygenerować powinność przymusowego świadczenia pieniężnego na gruncie jurysdykcji polskiej. W konsekwencji, do dochodów Oddziału nie będzie miał zastosowania art. 9 ust. 1c ustawy CIT, ponieważ mowa w nim o podatniku, na którym, zgodnie z Ordynacją podatkową, powinien ciążyć obowiązek podatkowy. Jak wskazano wcześniej, obowiązek podatkowy może powstać jedynie w Niemczech, ponieważ dochód Oddziału nie podlega przepisom polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W rezultacie Oddział oraz Spółka nie powinni być zobowiązani do wypełnienia obowiązków wskazanych w art. 9 ust. 1c ustawy CIT. Niemniej dla jasności, Oddział będzie zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości. Jednocześnie z uwagi na wskazane powyżej uzasadnienie, Spółka nie będzie również zobowiązana do złożenia zeznania CIT. Zeznanie powinno być bowiem złożone przez podatnika, na którym ciąży obowiązek podatkowy. Jak zaś podkreślono, obowiązek podatkowy może powstać jedynie w Niemczech, ponieważ dochód Oddziału nie podlega przepisom polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ad 3 Zgodnie z art. 66 ust. 2 Ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw: księgi, o których mowa w art. 9 ust. 1c i 1e ustawy zmienianej w art. 2, są prowadzone przy użyciu programów komputerowych i przesyłane po raz pierwszy za rok podatkowy, a w przypadku spółek niebędących osobami prawnymi – za rok obrotowy, rozpoczynający się po dniu 31 grudnia 2024 r. – w przypadku podatników i spółek niebędących osobami prawnymi, u których wartość przychodu uzyskanego w poprzednim odpowiednio roku podatkowym albo roku obrotowym przekroczyła równowartość 50 mln euro (...). Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy CIT: podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy CIT: za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład. Z brzmienia wyżej wskazanych przepisów wynika, że podatnicy zagraniczni uzyskujący dochody w Polsce mają obowiązki podatkowe w zakresie tych dochodów. Jednym z takich przypadków jest posiadanie przez zagranicznego przedsiębiorcę oddziału w Polsce. W konsekwencji, w opinii Spółki, tylko przychody polskiego oddziału zagranicznej spółki (jako przychody podatkowe) powinny być brane pod uwagę w celu ustalenia ewentualnego przekroczenia limitu 50 mln euro dla ustalenia obowiązku prowadzenia i wysyłania ksiąg rachunkowych zgodnie z art. 9 ust. 1c ustawy CIT. Analogiczne stanowisko zaprezentowano w interpretacji indywidualnej nr 0114-KDIP2- 2.4010.454.2024.2.AP z dnia 26 listopada 2024 r. Ad 4 Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 3 lit. g Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 sierpnia 2024 r. w sprawie dodatkowych danych, o które należy uzupełnić prowadzone księgi rachunkowe podlegające przekazaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - danymi dodatkowymi, o które należy uzupełnić księgi są znaczniki identyfikujące konta ksiąg wykazywane według słownika znaczników identyfikujących konta ksiąg dla pozostałych jednostek - określonego w załączniku nr 7 do tego rozporządzenia. Zgodnie z art. 8 ust. 1 DTT: zyski osiągane z eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków powietrznych podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Mając na uwadze, że dochody Oddziału są w całości opodatkowane poza Polską, to w opinii Spółki znaczniki jakie będą miały zastosowanie do przychodów i kosztów podatkowych Oddziału są następujące: wszystkie konta przychodowe powinny być oznaczone znacznikiem PD1_3 (Przychody zwolnione z opodatkowania (trwałe różnice pomiędzy zyskiem/stratą dla celów rachunkowych a dochodem/stratą dla celów podatkowych) / Dochody (przychody) wolne wszystkie konta kosztowe powinny być oznaczone znacznikiem PD4_3 (Koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów (trwałe różnice pomiędzy zyskiem /stratą dla celów rachunkowych a dochodem/stratą dla celów podatkowych / Koszty związane z dochodami (przychodami) wolnymi).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytań nr 1 i 2, jest prawidłowe. Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny. W związku z faktem, że oceniłem jako prawidłowe Państwa stanowisko w zakresie braku obowiązku prowadzenia i przesyłania ksiąg rachunkowych, odpowiedź na pytania w zakresie: kalkulacji limitu, którego przekroczenie powodowałoby obowiązek prowadzenia i przesyłania ksiąg rachunkowych na podstawie art. 9 ust. 1c ustawy o CIT (pytanie nr 3) oraz określenia znaczników identyfikujących konta ksiąg podatkowych (pytanie nr 4) - stała się niezasadna.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.