0114-KDIP2-2.4010.174.2025.1.PK

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący obowiązków podatkowych oddziału spółki zagranicznej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego A. z siedzibą we (...) jest niemiecką spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowaną w Polsce jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny. Centrala jest w trakcie procesu przekształcania się w spółkę europejską. Centrala jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiąga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy) poprzez działający w Polsce oddział w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Centrala jest częścią grupy B. (dalej: Grupa). Działalność Grupy polega głównie na administrowaniu/zarządzaniu funduszami inwestycyjnymi, papierami wartościowymi, portfelami inwestycyjnymi, nieruchomościami oraz zarządzaniu ryzykiem. Przedmiotem działalności Spółki jest nabywanie, posiadanie i zarządzanie oraz zbywanie udziałów w innych spółkach, jak również nabywanie i zbywanie wszelkiego rodzaju przedmiotów, a także świadczenie i zlecanie usług na rzecz grupy przedsiębiorstw. Obejmuje to wszelkie usługi i transakcje, które mogą być świadczone na rzecz Spółki i jej udziałowców, w szczególności prowadzenie spraw prawnych w rozumieniu § 2 ust. 3 nr 6 niemieckiej ustawy o usługach prawnych, pomoc w sprawach podatkowych w rozumieniu § 6 nr 3 i 4 niemieckiej ustawy o doradztwie podatkowym, doradztwo w zakresie zarządzania i zarządzania projektami w sektorze informatycznym, realizację i utrzymanie projektów oprogramowania, prowadzenie centrum komputerowego, przeprowadzanie wyszukiwań w międzynarodowych bazach danych, dystrybucję sprzętu i oprogramowania, usługi personalne, funkcje finansowe i kontrolne oraz wszelkie inne środki zarządzania i administrowania grupą. W związku z rozwojem działalności Grupy kapitałowej, Centrala utworzyła w 2022 r. w Polsce, w (...), oddział (dalej: Oddział). Oddział jest wyodrębnioną jednostką organizacyjną Wnioskodawcy (Centrali), nieposiadającą osobowości prawnej. Rok podatkowy Spółki (i Oddziału) trwa od 1 października do 30 września. Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 120 z późn. zm.; dalej jako „UoR”) zobowiązuje oddziały przedsiębiorców zagranicznych do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Oddział przedsiębiorcy zagranicznego, chociaż nie ma osobowości prawnej i nie może występować samodzielnie w stosunkach gospodarczych, jest obowiązany do sporządzania sprawozdania finansowego. Oddział osiągnął wartość przychodu w roku od 1 października 2023 do 30 września 2024 nieprzekraczającą 2 mln euro oraz przewiduje, że jego przychody w roku od 1 października 2024 do 30 września 2025 r. przekroczą 2 mln euro ale nie przekroczą 50 mln euro. Próg przychodów Oddziału w kwocie 2 mln euro również w poprzednich latach podatkowych nigdy nie został przekroczony. Natomiast Spółka rozumiana jako całość (tj. Centrala wraz z oddziałem działającym w Polsce) osiągnęła wartość przychodu w roku od 1 października 2023 do 30 września 2024 przekraczającą 2 mln euro, ale nieprzekraczającą 50 mln euro oraz przewiduje, że jej przychody w roku od 1 października 2024 do 30 września 2025 r. również przekroczą próg 2 mln euro ale nie wiadomo czy przekroczą próg 50 mln euro.

Wnioskodawca wskazuje, iż z dniem 1 stycznia 2025 r. weszły w życie nowe przepisy dotyczące obowiązkowego prowadzenia i przesyłania ksiąg rachunkowych w formie elektronicznej. Zgodnie z przepisami przejściowymi wyrażonymi w art. 66 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 29 października 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105, dalej: „Ustawa zmieniająca”), obowiązek przesyłania ksiąg, ewidencji i wykazów, o których mowa w art. 24a ust. 1e ustawy zmienianej w art. 1 oraz w art. 15 ust. 12 ustawy zmienianej w art. 9, prowadzonych przy użyciu programów komputerowych (dalej jako: struktura JPK_KR), wprowadzany będzie stopniowo, za lata podatkowe rozpoczynające się po: a) 31 grudnia 2024 r. do przekazywania JPK_KR zobowiązani zostaną: podatnicy, u których wartość przychodu uzyskanego w poprzednim roku podatkowym przekroczyła równowartość 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedniego odpowiednio roku podatkowego; podatkowe grupy kapitałowe. b) 31 grudnia 2025 r. do przekazywania JPK_KR zobowiązani zostaną inni podatnicy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) obowiązani przesyłać ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 14, zgodnie z art. 109 ust. 3b tej ustawy (dalej jako: JPK_VAT); c) 31 grudnia 2026 r. do przekazywania JPK_KR zobowiązani zostaną pozostali podatnicy CIT. Przepisy przejściowe nie wskazują, w jaki sposób kalkulować wartość przychodu w przypadku szczególnej kategorii podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, tj. w szczególności w przypadku oddziału przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce. Jedyną wskazówką jest to, że schema JPK_KR w elemencie JPK/Podmiot1 wymaga podania numeru NIP podatnika: (...) Analogicznie art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”) nie wskazuje, w jaki sposób kalkulować wartość przychodu w przypadku szczególnej kategorii podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, tj. w szczególności w przypadku oddziału przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce.

Pytanie

1. Czy wartość przychodu podatnika uzyskanego w poprzednim roku podatkowym, która przekroczyła równowartość 50 mln euro, przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedzającego, odpowiedniego roku podatkowego, o której mowa w art. 66 ust. 2 pkt 1 lit. b Ustawy zmieniającej odnosi się do całości przychodów podatnika, tj. Centrali i Oddziału (w tym ewentualnie oddziałów Wnioskodawcy w innych krajach, gdyby takowe zostały utworzone) czy też wyłącznie do Oddziału w Polsce? 2. Czy limit wartości przychodów – o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT – odpowiadający równowartości 2 mln euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, osiągnięty w roku podatkowym odnosi się do całości przychodów podatnika, tj. Centrali i Oddziału (w tym ewentualnie oddziałów w innych krajach, gdyby takowe zostały utworzone) czy też wyłącznie do Oddziału?

   Państwa stanowisko w sprawie Ad 1 Wartość przychodu podatnika uzyskanego w poprzednim roku podatkowym, która przekroczyła równowartość 50 mln euro, o której mowa w art. 66 ust. 2 pkt 1 lit. b Ustawy zmieniającej odnosi się wyłącznie do przychodów Oddziału. Ad 2 Limit wartości przychodów - o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT - odpowiadający równowartości 2 mln euro, osiągnięty w roku podatkowym odnosi się wyłącznie do przychodów Oddziału. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Ad 1 Wnioskodawca stoi na stanowisku, że obowiązek prowadzenia i przesyłania ksiąg rachunkowych za rok podatkowy od 1 października 2025 r. do 30 września 2026 r. w formie elektronicznej będzie dotyczyć Oddziału, jeśli wartość uzyskanego przez niego przychodu w roku od 1 października 2024 r. do 30 września 2025 r. przekroczy wartość 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedzającego, odpowiedniego roku podatkowego, przy czym przy ustalaniu przychodu zostaną wzięte pod uwagę wyłącznie przychody Oddziału, a nie całej Spółki zsumowane na poziomie globalnym. Jeśli zaś wartość uzyskanego przez Oddział przychodu w roku od 1 października 2024 r. do 30 września 2025 r. nie przekroczy wartości 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedzającego, odpowiedniego roku podatkowego, przy czym przy ustalaniu przychodu zostaną wzięte pod uwagę wyłącznie przychody Oddziału, a nie całej Spółki sumowane na poziomie globalnym, to w takiej sytuacji Oddział będzie zobowiązany do prowadzenia i przesyłania (bez wezwania) ksiąg rachunkowych w formie elektronicznej za rok od 1 października 2026 r. do 30 września 2027 r. W świetle art. 66 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 29 października 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105, z późn. zm.), obowiązek prowadzenia ksiąg, o których mowa w art. 9 ust. 1c i 1e za rok podatkowy rozpoczynający się po dniu 31 grudnia 2024 r. będzie obejmował podatników i spółki niebędące osobami prawnymi, u których wartość przychodu uzyskanego w poprzednim odpowiednio roku podatkowym albo roku obrotowym przekroczyła równowartość 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, w ostatnim dniu roboczym poprzedniego odpowiednio roku podatkowego albo roku obrotowego. W celu ustalenia obowiązku stosowania przepisów dotyczących JPK_KR przepisy nie wprowadzają szczególnej definicji podatnika. Nie odnoszą się również do statusu przedsiębiorcy w rozumieniu definicji zawartych w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 236 z późn. zm.). Zauważyć należy, że zakład, który wykonuje rzeczywistą działalność gospodarczą za granicą, uważany jest – na podstawie fikcji prawnej – za odrębny podmiot od tworzącego go macierzystego przedsiębiorstwa („gdyby był oddzielnym i niezależnym przedsiębiorstwem prowadzącym taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach” z art. 7 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku). Zakład taki uczestniczy w życiu ekonomicznym drugiego państwa i powinien podlegać jurysdykcji podatkowej tego drugiego państwa. Wobec powyższego, w celu dokonania rozliczeń podatkowych, należy traktować zakład jako odrębny podmiot, który w określonym zakresie niezależnie od przedsiębiorstwa macierzystego dokonuje

   rozliczeń podatkowych z tytułu nabywanych świadczeń. Należy mieć na względzie, że konstrukcja zagranicznego zakładu ma na celu ustalenie, czy dana część dochodu powinna być opodatkowana w państwie, w którym dany dochód powstaje, wobec czego zakład w świetle Modelowej Konwencji OECD należy traktować dla celów rozliczeń podatkowych jako odrębny podmiot. W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wskazany limit przychodów w wysokości 50 mln euro nie odnosi się do przychodów przedsiębiorstwa jako całości, tj. przychodu jednostki macierzystej posiadającej w Polsce oddział, lecz do przychodów osiąganych wyłącznie przez oddział w Polsce. Ponadto, na mocy art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, przedsiębiorcy zagraniczni posiadający na terytorium Polski zakład podatkowy podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Przedsiębiorcy zagraniczni posiadający na terytorium Polski oddział zobligowani są do złożenia rocznej deklaracji podatkowej, w której wykazane są wyłącznie przychody i koszty związane z działalnością tego oddziału stanowiącego zakład podatkowy. Celem właściwego określenia podstawy opodatkowania, zakład podatkowy jest obowiązany – zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT – do prowadzenia ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania oraz poprawne skalkulowanie podatku. Celem projektowanych przepisów jest stworzenie w Polsce sprawiedliwego systemu podatkowego, w ramach którego dodatkowe dane zbierane będą w celu zmniejszenia obciążeń przedsiębiorców związanych z prowadzeniem kontroli poprzez umożliwienie administracji skarbowej weryfikacji prawidłowości rozliczeń i wykrywania nadużyć w formie zdalnej, bez konieczności przeprowadzania czynności na miejscu oraz zwiększenie ich efektywności. Skoro prowadzone ewidencje podatkowe odnoszą się wyłącznie do wykonywanej w Polsce działalności, limit przychodów w wysokości 50 mln euro wyrażony w przepisach przejściowych, kierując się wykładnią celowościową, dotyczyć powinien wyłącznie przychodów Oddziału. Biorąc pod uwagę ratio legis proponowanych zmian, niezasadnym wydaje się ustalanie obowiązków w zakresie struktury JPK_KR przedsiębiorcy zagranicznego w oparciu o łączne przychody osiągane również poza terytorium Polski (w tym konkretnym przypadku – Spółki jako całości). Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 listopada 2024 r., sygn. 0114-KDIP2- 2.4010.454.2024.2.AP, Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 grudnia 2024 r., sygn. 0111-KDIB2- 1.4010.541.2024.3.AR. Ad 2 Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym, w zeznaniach podatkowych dotyczących polskich oddziałów spółek zagranicznych, wykazuje się jedynie przychody/koszty oraz inne dane dotyczące jedynie tych oddziałów. W myśl art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

   Z brzmienia wyżej wskazanych przepisów jednoznacznie wynika, że podatnicy zagraniczni uzyskujący dochody w Polsce mają obowiązki podatkowe w zakresie tych dochodów. Jednym z takich przypadków jest posiadanie przez zagranicznego przedsiębiorcę oddziału w Polsce. W świetle powyższego, jeżeli podatnicy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, to podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przedsiębiorcy zagraniczni posiadający na terytorium Polski oddział należą więc do grupy podatników o ograniczonym obowiązku podatkowym i tym samym zobligowani są do złożenia rocznej deklaracji podatkowej. W deklaracji należy wykazać wyłącznie przychody i koszty związane z działalnością oddziału. Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Przychody osiągane przez Centralę za granicą nie są więc istotne z punktu widzenia opodatkowania w Polsce. Zauważyć należy, że zakład, który wykonuje rzeczywistą działalność gospodarczą za granicą, uważany jest – na podstawie fikcji prawnej – za odrębny podmiot od tworzącego go macierzystego przedsiębiorstwa ("gdyby był oddzielnym i niezależnym przedsiębiorstwem prowadzącym taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach" z art. 7 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku). Zakład taki uczestniczy w życiu ekonomicznym drugiego państwa i powinien podlegać jurysdykcji podatkowej tego drugiego państwa. Wobec powyższego, w celu dokonania rozliczeń podatkowych, należy traktować zakład jako odrębny podmiot, który w określonym zakresie niezależnie od przedsiębiorstwa macierzystego dokonuje rozliczeń podatkowych z tytułu nabywanych świadczeń. Należy mieć na względzie, że konstrukcja zagranicznego zakładu ma na celu ustalenie, czy dana część dochodu powinna być opodatkowana w państwie, w którym dany dochód powstaje, wobec czego zakład w świetle Modelowej Konwencji OECD należy traktować dla celów rozliczeń podatkowych jako odrębny podmiot. W odniesieniu do dochodów uzyskiwanych w Polsce należy jednak stosować wszystkie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wypełniać wszelkie obowiązki nałożone tą ustawą. Jednym z takich obowiązków jest prowadzenie ewidencji rachunkowej w taki sposób, aby możliwe było ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce. Celem właściwego określenia podstawy opodatkowania, zakład zagranicznego przedsiębiorcy jest obowiązany – zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT – do prowadzenia ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania oraz poprawne skalkulowanie podatku. Zakład prowadzony w Polsce (Oddział) i osiągający dochody podlegające opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych zobowiązany jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych, zgodnie z polskimi przepisami o rachunkowości (art. 2 ust. 1 pkt 6 UoR). W myśl art. 9 ust. 1 c ustawy o CIT, który obowiązuje od 1 stycznia 2025 r.: „Podatnicy prowadzący księgi rachunkowe są obowiązani prowadzić te księgi przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego te księgi po zakończeniu roku podatkowego, w terminie do dnia upływu terminu złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1, albo deklaracji, o której mowa w art. 28r. ust. 1, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w postaci elektronicznej odpowiadającej

   strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej”. Biorąc pod uwagę powyższe, w przypadku kiedy na terenie Polski prowadzony jest oddział przedsiębiorcy zagranicznego, w celu stwierdzenia, że przekroczony został limit 2 mln euro, uwzględniać należy jedynie przychody oddziału uzyskane na terytorium Polski, bez uwzględniania zagranicznego przychodu nierezydenta. Odmienne podejście faworyzowałoby podatkowo polskie spółki będące częścią międzynarodowych grup względem oddziału zagranicznego przedsiębiorcy w Polsce. Przykładowo polska spółka z o.o. która osiągnęła przychód w wysokości 500 000 euro, a której zagraniczna spółka matka osiągnęła przychód 10 milionów euro mogłaby korzystać ze stawki CIT 9%, natomiast oddział, który osiągnął takie same przychody i którego zagraniczna centrala również osiągnęła przychód w kwocie 10 milionów euro, nie mógłby skorzystać z 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych. Zatem limit przychodów, o którym mowa jest w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT powinien być odnoszony do przychodów Spółki, ale jedynie w zakresie, w jakim przychody te przypisane są do zagranicznego zakładu (Oddziału) położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jedynie bowiem dla dochodu przypisanego do Oddziału powstaje w Polsce obowiązek podatkowy. W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad 1 Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. ; dalej : ustawa o CIT): Podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. W myśl art. 9 ust. 1c ustawy o CIT : Podatnicy prowadzący księgi rachunkowe są obowiązani prowadzić te księgi przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego te księgi po zakończeniu roku podatkowego, w terminie do dnia upływu terminu złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1, albo deklaracji, o której mowa w art. 28r ust. 1, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej. Na podstawie art. 9 ust. 1d ustawy o CIT: Z obowiązku, o którym mowa w ust. 1c, są zwolnieni podatnicy: 1) zwolnieni od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z wyjątkiem fundacji rodzinnych; 2) o których mowa w art. 27a;

3) prowadzący uproszczoną ewidencję przychodów i kosztów. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT: Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT: Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład. Z brzmienia wyżej wskazanych przepisów jednoznacznie wynika, że podatnicy zagraniczni uzyskujący dochody w Polsce, mają obowiązki podatkowe w zakresie tych dochodów. Aby właściwie określić podstawę opodatkowania, oddział jest zobowiązany – zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT – do prowadzenia ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania oraz poprawne skalkulowanie podatku. Z wniosku wynika, że prowadzą Państwo działalność w Polsce poprzez oddział. Oddział Spółki nie stanowi odrębnego podmiotu od zagranicznego przedsiębiorcy i może wykonywać działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności zagranicznego przedsiębiorcy. Rok podatkowy zarówno Spółki, jak i Oddziału trwa od 1 października do 30 września. Zgodnie z art. 66 ust. 2 ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105, dalej: ustawa zmieniająca): Księgi, o których mowa w art. 9 ust. 1c i 1e ustawy zmienianej w art. 2, są prowadzone przy użyciu programów komputerowych i przesyłane po raz pierwszy za rok podatkowy, a w przypadku spółek niebędących osobami prawnymi – za rok obrotowy, rozpoczynający się po dniu: 1) 31 grudnia 2024 r. – w przypadku: a) podatkowych grup kapitałowych, b) podatników i spółek niebędących osobami prawnymi, u których wartość przychodu uzyskanego w poprzednim odpowiednio roku podatkowym albo roku obrotowym przekroczyła równowartość 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedniego odpowiednio roku podatkowego albo roku obrotowego; 2) 31 grudnia 2025 r. – w przypadku podatników i spółek niebędących osobami prawnymi, obowiązanych do przesyłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 14, zgodnie z art. 109 ust. 3b tej ustawy; 3) 31 grudnia 2026 r. – w przypadku pozostałych podatników i spółek niebędących osobami prawnymi. W pierwszej kolejności obowiązek ten obejmie podatkowe grupy kapitałowe oraz podatników i spółki niebędące osobami prawnymi, u których wartość przychodu przekroczy równowartość 50 mln euro – te podmioty będą zobowiązane do sporządzania ksiąg rachunkowych w formie elektronicznej już dla roku podatkowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2024 r. Przewidują Państwo, że w roku podatkowym trwającym od 1 października 2024 r. do 30 września 2025 r. przychody Oddziału nie przekroczą 50 mln przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedniego odpowiednio roku podatkowego. Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy wartość przychodu, na podstawie którego określa się obowiązek przesłania plików JPK_CIT po raz pierwszy, odnosi się do całości przychodów podatnika, tj. Centrali i Oddziału, czy wyłącznie do Oddziału w Polsce. Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Tak więc, jeżeli podatnicy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, to podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przedsiębiorcy zagraniczni, posiadający na terytorium Polski oddział, należą więc do grupy podatników o ograniczonym obowiązku podatkowym i zobligowani są do złożenia rocznej deklaracji podatkowej. W deklaracji należy wykazać wyłącznie przychody i koszty związane z działalnością oddziału. W odniesieniu do dochodów uzyskiwanych w Polsce należy jednak stosować wszystkie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wypełniać wszelkie obowiązki nią nałożone. Jednym z takich obowiązków jest prowadzenie ewidencji rachunkowej w sposób umożliwiający ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce. W Państwa ocenie oddział przedsiębiorcy zagranicznego będzie zobowiązany do prowadzenia i przesyłania (bez wezwania) ksiąg rachunkowych w formie ustrukturyzowanej, jeżeli wartość przychodu uzyskanego w poprzednim roku podatkowym przez Oddział Spółki przekroczy wyżej wskazaną równowartość 50 mln euro. W przypadku, kiedy na terenie Polski prowadzony jest oddział przedsiębiorcy zagranicznego, korzystający z podstawowych zasad opodatkowania podatkiem CIT wg stawki 19%, w celu stwierdzenia, że przekroczony został wskazany limit 50 mln euro wartości przychodów, uwzględniać należy jedynie przychody oddziału uzyskane na terytorium Polski, bez uwzględniania zagranicznego przychodu nierezydenta. Zgodnie bowiem z przywołaną wcześniej zasadą ograniczonego obowiązku podatkowego (art. 3 ust. 2 ustawy o CIT) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym w zeznaniach podatkowych CIT-8 dotyczących polskich oddziałów spółek zagranicznych wykazuje się jedynie przychody/koszty oraz inne dane dotyczące jedynie oddziałów. I jedynie dla dochodu osiągniętego przez oddział powstaje w Polsce obowiązek podatkowy, dla którego podatnik ma obowiązek prowadzenia stosownej ewidencji księgowej. Limitu przychodów dla celów JPK_CIT nie stosuje się zatem do przychodów generowanych przez podatnika będącego nierezydentem (czyli jako całej Spółki), ale tylko do tych, które zostały wygenerowane przez podatnika w wyniku działalności jego oddziału położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podsumowując, tylko przychody polskiego oddziału zagranicznej spółki (jako przychody podatkowe) powinny być brane pod uwagę w celu ustalenia ewentualnego przekroczenia limitu 50 mln euro dla celów JPK_CIT. Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe. Ad 2 Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 2, dotyczą ustalenia, czy dochody Oddziału mogą być opodatkowane stawką podatku CIT w wysokości 9% pod warunkiem, że Oddział będzie spełniał warunki przewidziane dla statusu „małego podatnika” w rozumieniu art. 4a ust. 10 ustawy o CIT w zw. z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy CIT: Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b przedmiotem opodatkowania jest przychód. Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy CIT: Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 19 ustawy CIT. Od tego okresu istnieje możliwość stosowania obniżonej stawki podatku dochodowego od osób prawnych wynoszącej 9%. Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy CIT: podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi: 1. 19% podstawy opodatkowania; 2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. Obniżona stawka podatku 9% jest stosowana w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych i ma zastosowanie wyłącznie do małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność, z zastrzeżeniem ust. 1a-1e ww. ustawy, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 2 000 000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku. Stosownie do art. 19 ust. 1a ustawy CIT podatnik, który został utworzony: 1) w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo 2) w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo 3) przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo 4) przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo 5) przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 - nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym. Na podstawie art. 19 ust. 1b ustawy CIT: przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych. W myśl art. 19 ust. 1c ustawy CIT: przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do: 1) spółki dzielonej, 2) podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału: a) uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub b) składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników - w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym. Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy CIT: podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika. W myśl art. 19 ust. 1e ustawy CIT: warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności. Powyższe przepisy odwołują się niejednokrotnie do pojęcia „małego podatnika”. Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy CIT, zgodnie z którą: ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł. Zauważyć należy, że wskazane w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, sformułowanie „wartość przychodu ze sprzedaży” nie zostało zdefiniowane w ww. ustawie. Co istotne nie należy tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów. Odnosząc się do nierezydentów uzyskujących na terenie Rzeczpospolitej Polskiej dochody (przychody) wskazać należy, że dla możliwości opodatkowania oddziału stawką 9% należy analizować status przedsiębiorcy zagranicznego, nie zaś samego oddziału. Artykuł 19 ustawy CIT nie przewiduje ograniczeń dla oddziałów (zakładów) zagranicznych przedsiębiorców. Jedyne ograniczenia wskazane są w art. 19 ust. 1a ustawy CIT i dotyczą podmiotów przekształcanych, czy tworzonych z majątku posiadanego wcześniej przez innego podatnika, w celu ograniczenia optymalizacji podatkowej. Nie ma zatem przeszkód, by polski oddział utworzony przez osoby zagraniczne korzystał z preferencyjnej stawki podatku CIT. Wskazane w art. 19 ustawy CIT warunki stosowania preferencyjnej stawki odnoszą się nie do oddziału, ale do całości działalności podatnika. Z opodatkowania stawką 9% będzie mógł zatem skorzystać zagraniczny podmiot, o ile spełnia warunki przewidziane dla małego podatnika lub rozpoczyna działalność. Nie ma tu znaczenia rozmiar, czy rozpoczęcie działalności przez oddział. Dla potrzeb ustalenia, czy podatnik jest małym podatnikiem, należy brać pod uwagę cały przychód, łącznie z osiąganym przez zagranicznego przedsiębiorcę. W sytuacji gdy obroty firmy macierzystej oddziału przekraczają limit, opodatkowanie oddziału stawką 9% jest niemożliwe. Analogiczne zasady dotyczą podmiotów zagranicznych nieposiadających zakładu na terytorium Polski. Zatem, w celu ustalenia, czy mamy do czynienia z „małym podatnikiem”, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy CIT, należy brać pod uwagę wszystkie przychody uzyskiwane przez nierezydenta, nie tylko te uzyskiwane na terytorium RP. Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że ustalając stawkę podatku dochodowego od osób prawnych – zgodnie z art. 19 ust. 1 Ustawy CIT – powinni Państwo uwzględnić wszystkie przychody osiągane w danym roku podatkowym zarówno na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, jak i poza granicami Polski. Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy: 3) stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia; 4) zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. Wydana interpretacja dotyczy więc tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa zapytania. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. Wskazać należy, że powołane we wniosku interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.