0112-KDIL2-2.4011.407.2025.1.WS

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych /zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 kwietnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 24 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Jest Pani polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości osiąganych dochodów, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Na prawach wspólności ustawowej (małżeńskiej) jest Pani właścicielem m.in. dwóch lokali mieszkalnych, położonych (...), nabytych odpowiednio w 2019 r. i w 2023 r. Wspomniane lokale mieszkalne zostały nabyte z zamiarem ich docelowego przekazania Pani synom po osiągnięciu przez nich pełnoletności. Do tego czasu wspomniane mieszkania przeznaczyła Pani na cele wynajmu krótkoterminowego. W związku z najmem krótkoterminowym nie świadczy Pani żadnych dodatkowych usług dla najemców, takich jak np. usługi gastronomiczne lub rozrywkowe. Czynności porządkowe w wynajmowanych lokalach, o ile są wymagane, realizowane są przez Panią samodzielnie. Opisany wynajem odbywa się za pośrednictwem portali (...) oraz (...). W ramach współpracy z ww. portalami rezerwacja noclegów dokonywana jest bezpośrednio przez najemców za pośrednictwem systemów rezerwacyjnych tych platform. Płatności za wynajem uiszczane są przez najemców bezpośrednio na rzecz operatora danego portalu, który następnie przekazuje Pani środki pieniężne, pomniejszone o należną prowizję z tytułu świadczonych usług pośrednictwa. W każdym przypadku to Pani pozostaje stroną umowy najmu krótkoterminowego zawieranej z najemcą rezerwującym nocleg za pośrednictwem platformy internetowej. Z powyższego tytułu osiąga Pani przychód, który kwalifikuje do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, tj. do tzw. najmu prywatnego jako osoba fizyczna w tym zakresie nieprowadząca działalności gospodarczej. Uzyskiwany przychód z ww. tytułu opodatkowuje Pani w formie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Dodatkowo, od marca 2023 r. prowadzi Pani działalność nieewidencjonowaną w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 06 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, polegającą na prowadzeniu zajęć (...), głównie w szkołach i osiedlowych domach kultury. Do września 2024 r. była Pani również zatrudniona na podstawie umowy o pracę w charakterze przedstawiciela handlowego. Niniejszy wniosek dotyczy lat podatkowych: 2019, 2020, 2021, 2022, 2023, 2024 oraz 2025.

Pytanie

Czy mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz

Opis zdarzenia przyszłego

, przychody uzyskiwane przez Panią z najmu krótkoterminowego należy kwalifikować jako przychody z tzw. najmu prywatnego, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, czy jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy o PIT? Pani stanowisko w sprawie W Pani ocenie – przychody uzyskiwane przez Panią z tytułu najmu krótkoterminowego należy kwalifikować jako przychody ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, tj. jako przychody z tzw. najmu prywatnego. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza. Z kolei, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT źródłem przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Definicja działalności gospodarczej zawarta w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT wskazuje, że jest to działalność zarobkowa, prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9. Jak stanowi art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Analiza konstrukcji przytoczonych przepisów prowadzi do wniosku, iż ustawodawca przewidział rozłączne, wzajemnie wykluczające się źródła przychodów. Oznacza to, że jedno przysporzenie majątkowe może zostać przyporządkowane wyłącznie do jednego z przewidzianych ustawowo źródeł. W przedmiocie klasyfikacji przychodów uzyskiwanych przez osobę fizyczną z tytułu najmu składników majątkowych Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 24 maja 2021 r., wydanej w składzie siedmiu sędziów (sygn. akt II FPS 1/21) wskazał jednoznacznie, że przychody uzyskiwane z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze podlegają – co do zasady – kwalifikacji do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, o ile przedmiot najmu nie został wprowadzony do majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Naczelny Sąd Administracyjny jednoznacznie podkreślił, że zasadą jest kwalifikowanie przychodów z najmu do odrębnego źródła, jakim jest najem prywatny. Wyjątek dotyczy sytuacji, w której wynajmowany składnik majątku został w sposób faktyczny i świadomy przyporządkowany do działalności gospodarczej. Wówczas przychody z jego wynajmu należy przypisać do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Powyższe znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, które konsekwentnie podkreślają, że decydującym kryterium klasyfikacyjnym jest status majątku – tj. czy dany składnik majątkowy stanowi element majątku osobistego (prywatnego), czy też został przypisany do przedsiębiorstwa. Kwestia ta była szeroko omawiana m.in. w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 28 maja 2024 r. (sygn. akt II FSK 1080/21), z dnia 27 października 2023 r. (sygn. akt II FSK 372/21) oraz z dnia 7 czerwca 2023 r. (sygn. akt II FSK 3004/20). W tym miejscu podkreślić należy, że umowa najmu została uregulowana w przepisach art. 659-692 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny. I tak, zgodnie z art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Stronami umowy najmu są wynajmujący oraz najemca. Do zawarcia umowy najmu dochodzi wówczas, gdy strony uzgodnią istotne jej składniki, do jakich należą przedmiot najmu i czynsz. Na podstawie umowy najmu najemca uzyskuje prawo do używania cudzej rzeczy w zamian za zapłatę czynszu. Należy raz jeszcze wskazać, że najem – jako forma korzystania z mienia prywatnego – stanowi odrębne, niezwiązane z działalnością gospodarczą źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Jedynie w sytuacji, gdy najem dotyczy składników majątkowych świadomie wprowadzonych do majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, przychody z tego tytułu podlegają kwalifikacji do źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Jednocześnie należy podkreślić, że nie istnieją podstawy do uznania za pozarolniczą działalność gospodarczą – w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT – działań polegających na zwykłym zarządzie własnym majątkiem. Dotyczy to w szczególności sytuacji, w których podatnik podejmuje czynności mające na celu racjonalne gospodarowanie posiadanym majątkiem oraz zaspokajanie własnych potrzeb życiowych lub potrzeb członków jego rodziny. Działalność taka, prowadzona zgodnie z powszechnie przyjętymi zasadami gospodarności, nie spełnia przesłanek uznania jej za działalność gospodarczą. W związku z powyższym przychody uzyskiwane z najmu prywatnego – o ile przedmiot najmu nie został powiązany z działalnością gospodarczą – należy kwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Przychody te podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W analizowanej sprawie, zgodnie z przestawionym opisem, wynajmuje Pani dwa lokale mieszkalne w ramach najmu krótkoterminowego, za pośrednictwem internetowych platform rezerwacyjnych ((...)), pozostając stroną umów najmu zawieranych z najemcami, pomimo że czynsze są przekazywane przez operatorów platform – po potrąceniu prowizji. Jednocześnie nie świadczy Pani na rzecz najemców żadnych dodatkowych usług, takich jak usługi gastronomiczne lub rozrywkowe. Okoliczność występowania periodycznych wpływów z tytułu czynszu nie oznacza automatycznie, że wynajmujący podejmuje działalność o cechach zorganizowania i ciągłości, właściwych dla działalności gospodarczej. Czynsz najmu stanowi typowy pożytek cywilny z rzeczy i z tego względu powinien być traktowany jako przejaw pasywnego korzystania z własnego majątku – co zasadniczo odróżnia go od przychodów uzyskiwanych w ramach aktywnej działalności gospodarczej. Podsumowując, uzyskiwane przez Panią przychody z tytułu krótkoterminowego najmu opisanych mieszkań należy traktować jako przychody z najmu prywatnego, nie zaś jako przychody z działalności gospodarczej. Należy podkreślić, że prezentowane przez Panią stanowisko wpisuje się w linię interpretacyjną organów podatkowych (zob. m.in. interpretacja indywidualna DKIS z dnia 04 kwietnia 2025 r. nr 0115-KDST2-1.4011.52.2025.2.RH, interpretacja indywidualna DKIS z dnia 07 marca 2025 r. nr 0113-KDIPT2-1.4011.942.2025.2.DJD, interpretacja indywidualna DKIS z dnia 20 lutego 2025 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.957.2024.3.MG, interpretacja indywidualna DKIS z dnia 21 stycznia 2025 r. nr 0115-KDST2-1.4011.647.2024.1.AW, interpretacja indywidualna DKIS z dnia 08 stycznia 2025 r. nr 0112-KDIL2- 2.4011.735.2024.2.AA).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są: – pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3); – najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6). Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie tego przepisu: Za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową: a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy. Ponadto, stosownie do art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: 1) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności; 2) są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności; 3) wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością. Jak wynika z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Przepis ten koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. Z cytowanych powyżej przepisów wynika zatem, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy podatkowej. Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zgodnie z którym: Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Stronami umowy najmu są wynajmujący oraz najemca. Do zawarcia umowy najmu dochodzi wówczas, gdy strony uzgodnią istotne jej składniki, do jakich należą przedmiot najmu i czynsz. Na podstawie umowy najmu najemca uzyskuje prawo do używania cudzej rzeczy w zamian za zapłatę czynszu. Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu. Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzam, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą lub przedmiot działalności stanowi najem, wynajmowanie tego składnika zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W tym miejscu wskazuję na Uchwałę NSA z 24 maja 2021 r., II FPS 1/21, gdzie wskazano: To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (...) Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej. Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła – najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” – do przychodów z działalności gospodarczej. Przychody z najmu zaliczane są zatem bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że przedmiot najmu stanowi składnik majątkowy związany z wykonywaną działalnością gospodarczą. Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że na prawach wspólności ustawowej (małżeńskiej) jest Pani właścicielem m.in. dwóch lokali mieszkalnych. Lokale te zostały nabyte z zamiarem ich docelowego przekazania Pani synom po osiągnięciu przez nich pełnoletności. Do tego czasu wspomniane mieszkania przeznaczyła Pani na cele wynajmu krótkoterminowego. W ramach tego najmu nie świadczy Pani żadnych dodatkowych usług dla najemców, takich jak np. usługi gastronomiczne lub rozrywkowe. Czynności porządkowe w wynajmowanych lokalach, o ile są wymagane, realizowane są przez Panią samodzielnie. Opisany wynajem odbywa się za pośrednictwem portali (...). Z tego tytułu osiąga Pani przychód, który kwalifikuje jako najem prywatny osoby fizycznej nieprowadzącej w tym zakresie działalności gospodarczej. W Pani sytuacji, skoro mieszkania wynajmuje Pani w ramach najmu krótkoterminowego, to najem ten stanowi źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W stanie prawnym obowiązującym w latach 2019-2021 przychody te – w zależności od wyboru podatnika – mogły być opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Zgodnie bowiem z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w latach 2019-2021: Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. W myśl natomiast art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w latach 2019-2021: W przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego – złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2. Z kolei w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. przychody osiągnięte z tytułu wynajmu mieszkań na zasadach najmu prywatnego należało opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.: Dochody osiągane przez podatnika ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. W myśl art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym”. Według art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym. W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne : Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a. Ponadto wskazuję, że zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: Przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. W myśl art. 12 ust. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: Zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą sporządzone na piśmie oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich. Stosownie do art. 12 ust. 7 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: Oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymany został pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnięty został w grudniu roku podatkowego. Podsumowanie: przychody uzyskiwane przez Panią z najmu krótkoterminowego należy kwalifikować jako przychody z tzw. najmu prywatnego, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy: stanu faktycznego, który Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna

(tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.